مرکز مشاوره

مشاوره کودکان : تغذیه کودکان

مشاوره کودکان : تغذيه كودكان

مشاوره کودکان : تغذیه کودکان

۶-۴ ماهگی

در ۴ ماهگی مقدار غذایی که به بچه‌ها داده می‌شود، به طور منظم افزایش می‌یابد. از روزهای ابتدایی تا ۶ ماهگی روند افزایش غذا محسوس است. در ۴ ماهگی کودک از یک قاشق تا ۶ قاشق در روز می‌تواند از غذاهای جانبی استفاده نماید، ولی بعضی از کودکان هنوز آماده نیستند که از غذاهای جامد در ۴ ماهگی استفاده نمایند. برای صبحانه پوره آمیخته شده با شیر یا پوره با مقداری میوه له شده و پخته شده ۱ تا ۲ قاشق، شیر مادر یا شیر داخل شیشه. برای نهار و بعد از ظهر شیر مادر و شیر خشک. نباید در ۴ ماهگی میوه خام، تخم مرغ، مواد نمکی، شکر، چای و نوشیدنی‌هایی غیر از شیر به نوزاد بدهیم. در ۵/۴ ماهگی می‌توانیم برای نهار ۱ تا ۲ قاشق چایخوری سبزیجات و میوه‌جات له شده و صاف به اضافه شیر مادر و شیر خشک بدهیم. از ۵ تا ۶ ماهگی بهتر است برای صبحانه از پوره بچه مخلوط با شیر یا آب، مقدار کمی موز تازه له شده، شیر مادر، آب خنک یا گرم یا آب میوه، گوشت پخته شده و له شده همراه با سبزیجات پخته شده و شیر برای تغذیه استفاده نمایید.

۹-۶ ماهگی

بین ۶ تا ۹ ماهگی تغییراتی در سرعت رشد و نمو کودک به وجود می‌آید، او ممکن است قادر باشد بدون کمک بنشیند، قاشق را بلند کند و غذا را داخل دهان بگذارد و حتی تعدادی دندان داشته باشد. در این دوره باید تغذیه متنوع گردد. هیچ غذایی به تنهایی شامل تمام نیازهای کودک در ۹ ماهگی نمی‌باشد. اکنون می‌توانید از سزیجات و میوه‌جات با تنوع بیشتری استفاده نمایید، همچنین می‌توانید از گوشت قرمز و سفید به صورت آب‌پز و له‌شده و نرم استفاده نمایید. همچنین از غذاهایی مثل نان، شیرینی و کیک به صورت منظم و اندک اندک در حدود ۹ ماهگی استفاده کنید. سعی کنید بعد از دادن این نوع غذاها بچه را شیر دهید.

در رژیم غذایی کودک ۹ ماهه بهتر است برای صبحانه پوره بچه یا دیگر غلات خرد شده با شیر یا آب و آب میوه، شیر مادر و شیر خشک و برای نهار، گوشت پخته شده و له شده، ماهی یا حبوبات پخته شده، برنج، سیب زمینی، سبزیجات، یک فنجان آب خنک یا گرم یا آب میوه و برای عصرانه نان یا کره، میوه‌جات مثل توت فرنگی، موز، شیر مادر و یا شیر خشک و به هنگام خواب شیر مادر یا شیر خشک را در نظر بگیریم.

۱۲-۹ ماهگی

در حدود ۹ ماهگی فرزندان از غذاهایی که در خانواده مصرف می‌شود، لذت برده و به سه وعده غذایی که خانواده مصرف می‌کنند، عادت می‌کنند. او از تمیز کردن دندان‌هایش لذت می‌برد و به استفاده از قاشق، لیوان و ظرف علاقه نشان می‌دهد. برای این‌که کودک با رضایت بیشتری غذا را میل کند، بهتر است:

۱- غذاهای متنوع، رنگی و خوشمزه تهیه کنید.

۲- شرایط روحی خوبی را فراهم نمایید، مثلا با هم غذا بخورید.

۳- زمان مناسبی را برای غذا خوردن انتخاب کنید.

۴- موقعی که غذا را درون ظرف می‌ریزید، سعی کنید که از مقدار کم استفاده کنید و از ریختن غذاهای زیادی به درون ظرف جلوگیری کنید.

۵- غذاهای مورد علاقه او را به طور منظم در اختیارش قرار دهید.

۱٫ شکر ۲٫ نمک ۳٫ غذاهای پرچرب ۴٫ قطعات و غذاهای خیلی داغ ۵٫ نوشیدنی‌هایی مثل چای ۶٫ پنیر و محصولات لبنی.

از حدود ۹ ماهگی کودک به وسیله انگشتان دست، غذا را برمی‌دارد و این مقدمه‌ای برای استفاده از قاشق می‌باشد. در این دوره کم‌کم و پس از هفته‌ها می‌توانید استفاده از قاشق را به او یاد دهید. در ۹ تا ۱۲ ماهگی بهتر است برای صبحانه شیر مادر و شیر خشک، آب میوه، نان نرم استفاده شود و برای نهار گوشت قرمز له شده، جگر، گوشت سفید مثل ماهی و مرغ، برنج، سیب زمینی، آب و یا آب میوه از طریق فنجان و برای عصرانه نان، موز، گوجه، سیب زمینی همراه با پنیر، شیر مادر و شیر خشک و مانند دوره‌های قبل هنگام خواب، شیر مادر، شیر خشک، البته در این دوره کودک ممکن است نیاز به شیرخوردن هنگام خواب نداشته باشد. بعد از یک سالگی مادران می‌توانند از شیر گاو حدود ۳۵۰ میلی لیتر در روز برای فرزندشان استفاده نمایند. با این حال تعداد زیادی از کودکان شیرخوار، تا ۲ سالگی از شیر مادر تغذیه می‌کنند.

۳-۱ سالگی

در ۱ سالگی معمولا در تمام وعده‌های غذایی اشتها خوب است، اما گاهی هنگام صبحانه، اشتها زیاد خوب نیست، کودک گاهی از خوردن شیر با پستانک خودداری می‌کند، به‌خصوص اگر آن را تغییر داده باشند. در این دوره ترجیح دادن بعضی از غذاها برای استفاده کودک شروع می‌شود مثل: بعضی از فرنی و بعضی از سبزیجات. گاهی با انگشت غذا می‌خورد، بسیاری از بچه‌ها اصرار دارند، ایستاده غذا بخورند. گاهی آنها نیاز به یک یا دو اسباب بازی مورد علاقه دارند که هنگامی که غذا می‌خورند، دستانشان مشغول باشد. در ۵/۱ سالگی گاهی اشتها در کاهش و پایین‌تر از سطح اشتهای یک کودک کوچک‌تر از این سن می‌باشد. در غذای ظهر، معمولا بیشترین اشتها را دارد. امتناع از غذا در این سن متغیر است و به وضوع مشخص نیست، اکثر کودکان دوست دارند به تنهایی غذا بخورند و در سه وعده غذایی این عمل را انجام می‌دهند، اگرچه همیشه مادر، باید قاشقشان را پر کند.تغذیه کودکان

در ۲ سالگی اشتها خوب و بسیار عالی است و در ناهار معمولا اشتها بیشتر است، کودک در این سن نام غذاها را می‌داند و می‌تواند علایق و تنفرهایشان را بیان کند، غذاهای مجزا را ترجیح می‌دهد، گاهی غذاهای قرمز رنگ یا زرد رنگ را ترجیح می‌دهد، تعدادی از کودکان قادرند به تنهایی غذا بخورند و حتی کمک دیگران را قبول نمی‌کنند. اشتها در ۵/۲ سالگی غالبا از بسیار خوب تا بسیار بد متغیر است. کودک گاهی بین یک وعده تا وعده غذای دیگر خوب غذا می‌خورد.

گوشت، میوه‌جات و کره معمولا مورد علاقه هستند. ابتدا بشقابی که مورد علاقه اوست و سپس بشقاب دیگر را ترجیح می‌دهد، کودک می‌تواند به تنهایی تمام غذایش را بخورد و به بعضی از آداب غذاخوردن، علاقه مشخصی دارد. در ۳ سالگی اشتها بسیار خوب است، کودک شیر بیشتری می‌نوشد، امتناع و ترجیح نسبت به زمانی که کوچک‌تر بود، زیاد مشخص نیست، گوشت، میوه‌جات، شیر، دسرها و شیرینی‌جات مورد علاقه هستند. کودک می‌تواند به تنهایی غذا بخورد و به خوبی خود را تغذیه کند، حین غذا خوردن بسیار دقت می‌کند یا این‌که کُندکاری می‌کند.

۶-۴ سالگی

در ۴ سالگی اشتها متوسط است، امتناع او، نشانگر ترجیحات مشخص و معین بعضی از غذاها و امتناع از غذاهای دیگر است. کودک به ترکیب غذاهای خود عادت می‌کند، در چیدن اسباب و لوازم میز غذا کمک می‌کند، صحبت کردن مانع از غذاخوردن او می‌شود. در حدود ۴ سال و نیم یک افزایش اشتها که در ۵ سالگی به خوبی مشخص می‌شود، مشاهده می‌گردد، ولی این مسئله بدان معنا نیست که همه نوع غذایی را بهتر می‌خورند.مشاوره کودکان

کودک ۵ ساله غذای ساده را دوست دارد و در غذای اصلی‌اش ترجیح می‌دهد گوشت، سیب زمینی، سبزی خام، شیر و میوه بخورد. او به خوردن انواع غذاها ادامه می‌دهد، زیرا این، خواست مادرش است و گاهی پیش می‌آید که آنها را قبول می‌کند تنها به این سبب که مادرش او را در خوردن کمک نماید. او غذاهای ناشناخته را در رستوران یا میهمانی قبول می‌کند. کودک معمولا غذا را به آهستگی و خوب می‌خورد، با وجود این بسیاری از کودکان ۵ ساله در آخر غذا نیاز دارند که به آنها کمک شود. کودک ۵ ساله غالبا نسبت به مواد غذایی رشته‌دار و یا رگه رگه اظهار بی‌میلی می‌کند.

غذا خوردن بایکی دیگر از کودکان خانواده ممکن است اشتهای او را تحریک و یا برعکس جلوی آن بگیرد، او دیگر مانند وقتی که ۴ ساله بود، برای دویدن در اتاق یا رفتن به توالت، از جایش بلند نمی‌شود، همین، موجب سریع خوردن غذایش می‌شود. در ۶ سالگی اشتهای خوب کودک کاهش می‌یابد، بعضی از کودکان همواره در حال خوردن هستند، در ۶ سالگی حجم صبحانه کمتر می‌شود، یک رژیم مایع شامل شیر، آب میوه برای کودکان مناسب است، در این سن کودک صبح‌ها احساس گرسنگی نمی‌کند، اما در وقت خواب اشتهایی فراوان دارد، حتی ممکن است نیمه شب از خواب برخاسته و طلب غذا کند، نسبت به غذا حریص است و غذای زیادی می‌طلبد، ولی معمولا نمی‌تواند همه آن را بخورد.

کودک ۶ ساله غذاهای ساده را ترجیح می‌دهد، به طور واضح و به روشنی می‌داند که چه غذایی را دوست دارد و چه غذایی را دوست ندارد. گاه اتفاق می‌افتد که از خوردن گوشت امتناع می‌ورزد و گاه به صورت دوره‌ای بعضی غذاها را نمی‌خورد، در این سن پسته زمینی سرخ شده در کره، غذای مطلوب اوست و حداکثر تا ۸-۷ سالگی نیز این غذا را ترجیح می‌دهد، معمولا سبزیجات خام را به پخته آنها ترجیح می‌دهد، به سفتی غذا اهمیت می‌دهد و از خوردن غذاهای آبکی و نرم مانند سوپ امتناع می‌ورزد. بسیاری از کودکان ۶ ساله شروع به خوردن غذا با انگشت‌هایشان می‌کنند، حتی غذاهایی مانند پوره سیب زمینی را دوست دارد با انگشتانش بخورد. برعکس کودکانی وجود دارند که دوست ندارند به غذایشان دست بزنند و حتی ذره‌ای هم روی لباسشان نمی‌ریزند، این کودکان با دقت و مراقبت خاصی غذا می‌خورند. وقتی کودک ۶ ساله غذا می‌خورد، لقمه‌های بزرگ می‌گیرد و غالبا با دهان پر صحبت می‌کند. بهترین محرک برای وادار کردن او به تمام کردن غذایش این است که بگوییم هر کس زودتر غذایش را تمام کند، برنده خواهد شد. کودک با صدای بلند غذا را می‌جود، با دست پر غذا را برمی‌دارد، اشیاء را واژگون می‌کند و زیاد حرف می‌زند.

۹-۷ سالگی

دختر بچه‌های ۷ ساله اشتهای کمی دارند، غذاها وقتی آماده می‌شوند، برایشان مطبوع‌تر است تا وقتی که در جلویشان قرار دارد. برعکس بعضی پسرهای کوچک، اشتهایشان بسیار زیاد می‌شود. کودک ۷ ساله به وضوح امیال و نفرت‌هایشان را ابراز می‌دارد. به طور متوسط به خوبی قاشق و چنگال خود را به کار برده و غالبا کمتر تمایل دارد با دست و انگشتانش غذا بخورد. کودک ۷ ساله بیشتر توانایی غذاخوردن در محفل خانواده را دارد، او در این زمان آرام‌تر بوده و بهتر می‌تواند نشسته در جای خود باقی بماند، ولی غالبا نمی‌تواند از پریدن از روی صندلی و با عجله رفتن به طرف پنجره و به بیرون نگاه کردن، خودداری نماید.

او دیگر مانند سال قبل به آهستگی غذا نمی‌خورد و حالا بهتر می‌تواند غذا بخورد. به کودک ۷ ساله هنوز می‌بایست یادآوری کرد که قبل از غذا دست‌هایش را بشوید. در این سن کودک، کمتر حرف می‌زند، گاهی پیش خواهد آمد که هنگام غذاخوردن تا حد ممکن دهانش را پر از غذا نماید، با پا، به میز لگد می‌زند، اما بسیار آرام است. کودکانی که غذای کمی می‌خورند، معمولا در ۸ سالگی اشتهای خوبی پیدا کرده و به‌طور منظم و یا میل غذا می‌خورند و به طور کلی اشتهای زیادی دارند. حتی گاهی سومین بشقاب غذا را می‌خواهند. منحنی وزنش به سرعت بالا رفته و کودک در رابطه با چاق شدنش، مورد شوخی قرار می‌گیرد. کودک ۸ ساله هنوز از خوردن بعضی غذاها امتناع می‌کند، او به طور ساده از حس بویایی خود برای ارزیابی غذا استفاده می‌کند، قادر به جلوگیری خود از ابراز نفرتش از غذایی خاص می‌باشد و مشخص است که برای خوردن هر لقمه غذایی که از آن بدش می‌آ‌ید، به خود شجاعت می‌دهد. پدران و مادران باید مواظب باشند که کودک را مجبور به خوردن غذایی که دوست ندارد، نکنند.

کودک ۸ ساله به خوبی می‌تواند قاشق و چنگالش را به کار ببرد و برخلاف گذشته کمتر از انگشتان خود استفاده می‌کند. در منزل، با گروه خانوادگی بهتر غذا می‌خورد، زیرا واقعا هم‌نشینی را دوست دارد، او خیلی با پرخوری و عجله غذایش را می‌خورد. بعضی کودکان در این سن، که چنین سریع نیستند، با قاشق و چنگال بازی کرده و یا غذا به اطراف بشقابشان می‌ریزند. کودک ۹ ساله نسبت به سال قبل، اشتهایش را بهتر کنترل می‌کند، کودکانی که زیاد غذا می‌خورند، اشتهایی خارج از اندازه دارند و آنان که کم غذا می‌خورند، نسبت به قبل بهترین اشتها را دارند، او دوست دارد که در تهیه غذا کمک کند.

کودک ۹ ساله از نقطه نظر تغذیه، دارای سلیقه‌ای کاملا مشخص است، غذاهای ساده را بیشتر ترجیح می‌دهند، با مهارت از ظرف خودش غذا می‌خورد، به ندرت با دست غذا می‌خورد، او نسبت به طرز بد غذا خوردن آگاهی دارد، گاهی از اوقات باید کودک را به خاطر روش خوب غذا خوردنش مورد تعریف و تمجید قرار داد، بسیار کم پیش می‌آید که قاشقش را بسیار پر کند یا غذایش را با حرص و ولع بخورد، گاهی می‌تواند هم خوب غذا بخورد و هم ضمن آن صحبت کند و یا به صحبت‌های دیگران گوش بدهد. می‌توان امیدوار بود که کودکان ۹ ساله قبل از این‌که سر میز غذا بروند، به میل خود دست‌هایشان را بشویند. در ۸ و ۹ سالگی سر و وضعش مرتب نیست، در طول این زمان، از پایان یک سال، تا سالی دیگر، والدین تذکراتی در مورد غذا خوردن، چین ندادن به ابروها، خواهند داد، در بسیاری از حالات، کودک واقعا رفتار بدی ندارد، او بسیار کوچک و ناشی است.

شماره های تماس 01

چند نکته مهم در زمینه تغذیه کودکان:

۱- بعد از دوران شیرخوارگی باید غذای کودکان رأس ساعت معین و در محیط آرام داده شود.

۲- سیستم عصبی اطفال، توانایی انتقال فوری و توجه از یک موضوع (مثل بازی مورد علاقه) به موضوع دیگری را (مثل غذا خوردن) ندارد. اگر والدین برخورد شدید نمایند، آنان هم ضمن گریه سردادن بهانه‌جویی خواهند کرد. لذا والدین باید ۲۰ تا ۳۰ دقیقه قبل از غذا آنان را از بازی کردن بازدارند و موارد تحریکات اشتهایی اطفال را به کار برند، مثل آماده کردن سفر غذا و شستن دست‌ها.

۳- بهتر است غذای کودکان، خوش منظره و متنوع باشد. شیرینی و میوه باید بعد از غذا به آنان داده شود. علاقه کودکان به غذا نیز باید رعایت شود.

۴- عدم علاقه آنان به نوعی از غذا نتیجه رفتار والدین و اطرافیانشان می‌باشد.

۵- اگر به عللی کودک میل به خوردن غذا ندارد، از اسباب بازی مورد علاقه‌اش برای تشویق به غذاخوردن استفاده شود.

 

منبع: کودک و نوجوان


صفحه اصلی سایت مرکز مشاوره

administrator

مقالات مرتبط

8 نظرات

  • مکارم , دسامبر 3, 2015 @ 10:44 ب.ظ

    دخترم متاسفانه رفتار های پسرانه داره و هر کاری کردم رفتارش را عوض نمیکند خواهشا کمک کنید

    • ◄Responder► , دسامبر 5, 2015 @ 1:45 ب.ظ

      آزادی عمل پسران نسبت به دختران بیشتر است و با این روش دختران ناخودآگاه آزادی عملی را که آرزو دارند به دست می آورند.

      همیشه در خانواده های ما کنترل پسران کمتر از دختران است.

      این آسیب شناس در مورد پیامدهای این گونه رفتارها در آینده فرد توضیح می دهد:

      دختری که تصویری مردانه از خود دارد، نمی تواند ، رفتارهای صحیح زنانه بروز دهد

      و در ازدواج و ایفای نقش مادری با مشکل روبرو می شود.

      معتمدی تاکید می کند:

      پدر و مادر اینگونه دختران با رفتارهای آن ها مخالفت می کنند ، به خصوص در خانواده هایی که سنتی تر هستند.

      مخالفت ها و برخوردها شدیدتر می شود و پس از مدتی از خانواده طرد می شوند.

      در نهایت ، افسردگی، خودکشی و افت عملکرد گریبان فرد را می گیرد.

      وی نیاز به همترازی ، تبلیغات نادرستی که زن و مرد را از هر نظر برابر جلوه می دهد بی آن که به تفاوت ها اشاره کند را

      از جمله عواملی می داند که دختران را به سمت پسرانه رفتار کردن برای به دست آوردن رابطه برابر ترغیب می کند.

      این رفتارها به استعدادهای تربیتی هر فرد بستگی دارد،

      گاهی محیط شرایط را طوری فراهم می کند که گرایش به این سمت زیادتر شود.

      اما نقش تربیت اجتماعی و تاثیری که جامعه بر فرد می گذارد از همه پررنگ تر است.

      خامنه اعتقاد دارد الگوها و امتیازاتی که جامعه به فرد می دهد بسیار بر رفتارهای فردی تاثیر گذار است

      و در جامعه ما پسران از نظر ظاهری آزادی بیشتری دارند.

      دخترانی که اعتماد به نفس کمتری دارند و دوست دارند به هر ترتیبی خودی در جامعه نشان دهند

      برای برخورداری از این امتیازات در رفتار ، پوشش و کلام به پسرانه رفتار کردن گرایش پیدا می کنند..

      این روانشناس خاطر نشان می کند:

      به طور مثال فلان فوتبالیست می شود الگوی شخصیتی و این دختر بی اختیار از رفتارهای وی تقلید می کند

      و سیگار و قلیان کشیدن را نشان از شخصیتی متفاوت می داند.

      جامعه رفتارهای پسرانه در دختران را نمی پذیرد و عرف آن ها را طرد و گاهی قانون با آن ها برخورد می کند.

      او ادامه می دهد:

      وقتی جنسیت در این افراد کم رنگ می شود، وظایفی که مختص دختران است ،

      مثل مادر بودن و همسر بودن به دست فراموشی سپرده می شود.

      حتی مشاهده شده دخترانی که با پوشش مردانه در خوابگاه پسرانه زندگی می کردند ،

      پس از مشخص شدن، قانون با آن ها برخورد کرده است.

      در این مورد میتونید با متخصصین کانون مشاوران ایران، مشاوره تلفنی/تخصصی داشته باشید
      ۰۲۱-۲۲۳۵۴۲۸۲

  • ز.ش.ت , مارس 9, 2016 @ 2:41 ق.ظ

    با سلام خسته نباشید. پسری ۴/۵ساله دارم که بسیار پر انرژی است و اصلا یه جا اروم نمیشبنه.غذا خیلیییی خیلی بد میخوره…همش ایراد میگیره..هنوز من باید بعش غذا بدم خودش نمیخوره و یا لباسش و تنش نمیکنه کفشش و خودش پاش نمیکنه و خیلی چیزای دیگه…خیلی بچه تر از سنشه …همچنان مثل بچگیش تمام وسایل خونرو زیرو رو میکنه …همش بالای بلندیه رو اپن میشبنه از هیچی هم نمیترسه…واقعا کلافم کرده…چه باید بکنم من از کرجم

    • راهنما , مارس 9, 2016 @ 8:39 ق.ظ

      رفتار شما یکی از دلایل این برخورد فرزندتونه و باید برای تصحیح اون حتما” مشاوره کنید تا با تناسب اخلاق و رفتار کودکتون راهکاری ارائه بشه
      در این مورد میتونید با متخصصین کانون مشاوران ایران، مشاوره تلفنی/تخصصی داشته باشید
      دفتر قیطریه:
      ۰۲۱-۲۲۶۸۹۵۵۸ خط ویژه
      دفتر سعادت آباد:
      ۰۲۱-۲۲۳۵۴۲۸۲ خط ویژه
      دفتر شریعتی:
      ۰۲۱-۸۸۴۲۲۴۹۵ خط ویژه

  • مجید ضابطیان , آوریل 10, 2016 @ 4:55 ب.ظ

    با سلام مجدد ببخشید دختر من ۲ سال و ۹ ماه سن دارد که وزنش موقع تولد ۲/۹۵۰ بود و تا دو سالگی شیر مادرش را می خورد و تا نزدیک دو سالگی وزنش از نمودار کمتر بود اما کم کم وزنش خوب شد و در دو سالگی به خط نمودار رسید و وزنش تقریبا ۱۱/۵ شد در ان زمان شیر مادرش را قطع کردیم اما چون دیدیم ضعیف شده مجددا بعد از دو هفته شیر مادرش را به او دادیم اما از حدود شش ماه قبل تا اکنون وزنش در حدود ۱۱/۷۰۰ ثابت مانده با انکه مانند ما غذا می خورد و شیر خوردن از مادرش هم خیلی کم شده و فقط ظهرها موقع خواب شیر مادرش را می خورد اما همچنان وزنش کم می باشد لطفا بفرمایید برای افزایش وزنش چه کنیم با تشکر

    • راهنما , آوریل 10, 2016 @ 9:29 ب.ظ

      بسیاری از کودکان کوچکترا ز ۳ سال که به درمانگاه ها و مطب های آورده می شوند، اگر از نظر رشد ونمو برسی گردند وزن، طول قد و دور سر آنها کمتر از حالت طبیعی است. در بررس کلینیکی و پاراکلینیکی یافته ای که بیانگر وجود علل عضوی در آنها باشد، دیده نمی شود. درحقیقت این کودکان مبتلا به تأخیر رشد غیر عضوی Nonorganic Failure To Thrive (N.O.F.T.T) می باشند.

      آنچه در این کودکان جلب توجه می کند مشکلات رفتارهای تغذیه ای بین والدین و کودک می باشد وعلت کمبود رشد آنها واکنشهایی است که کودککان برای به دست آوردن مهارتهای طبیعی در برابر پدر و مادر از خود نشان می دهند.

      برای بهتر روشن شدن مطلب مراحل تکامل کودکان از موقع تولد تا ۳۶ ماهگی شرح داده می شود.

      ۱٫ مرحله تعدیل نور فیزیولوژیک (Homeostatic) که از موقع تولد تا سه ماهگی است.

      ۲٫ مرحله وابستگی (Attachment) که از سن ۳ ماهگی تا ۷ ماهگی است.

      ۳٫ مرحله استقلا (Separation-Individualization) که از ۷ ماهگی تا ۳ سالگی است.

      اگر پدر و مادر و اطرافیان وحتی پزشکان عموم به مراحل سه گانه بالا توجه نکنند و نظرات شخصی خود را به کودک تحمیل کنند، کودک در پاسخ به رفتار آنان از خوردن غذا امتناع می کند. بنابراین رفتارهای تغذیه ای مخصوصا در سن ۵ تا ۶ ماهگی که تغذیه تکمیلی شروع می شود تا سن ۳۶ ماهگی، چه در زمان سلامت کودک و چه در زمان ابتلا به بیماری، بسیار مهم و در سلامتی او تأثیر دارد.
      رفتارهای غذائی کودکان

      Behavioral Pattern of Eating Food

      ۱٫ دوست داشتن بعضی از غذاها و دوست نداشتن بعضی دیگر(Food dislike)

      کودکان ممکن است غذای را از نظر رنگ ، بو و طعم دوست داشته و بعضی غذاهای دیگر را دوست نداشته باشند، مخصوصا در سال دوم تولد دوست نداشتن بعضی از غذاها بیشتر ظاهر می شود. بنابرای مادر چه درحال سلامت و چه دربیماری کودک باید غذایی راکه کودک دوست دارد به او عرضه کند و از دادن غذاهایی که دوست ندارد خود داری نماید.

      ۲٫اصرار کردن در خوردن غذا – وعده وعید دادن – جایزه دادن و بالاخره عصبانی شدن والدین.

      بعضی از مادران در موقعی که کودک به عللی از خوردن غذا مخصوصا هنگام بیمار خودداری میکند به اواصرار می کنند، وعده وعیدهایی به او می دهند، حتی جایزه می دهند و بالاخره اگر کودک غذا نخوردن عصبانی می شوند. اینگونه رفتارها نه فقط کمک نخواهد کرد بلکه کودک را از خوردن غذا باز میدارد. بعضی از مادران به عنوان جایزه شیرینی و شکلات یا پول می دهند تا کودک غذایش را بخورد. کودک در دفعات بعد غذا نمی خوردت تا جایزه دیگری دریافت کند. بعضی از مادران کودک را می خوابانند و غذا را به داخل دهان او فرو می کنند بخ طور که کودک ممکن است پس از خوردن غذا استفراغ کند. اگر این روش در مورد تعضی از غذاها به دفعات تکرار شود کودک ممکن است تا آخر عمر از خوردن آن غذا خودداری کند.(کودکی را می شناسم که چون مادر بزرگ او با زور و فشار میوه به داخل دهان او می کرد او هیچ میوه ای را نمی خورد)

      ۳٫ شرکت دادن کودکان در غذا خوردن(Self Feeding)

      کودک در سن ۱۰ تا ۱۲ ماهگی موقعی که می تواند قشق را به دست گیرد، می خواهد در غذا خورد خود شرکت کند، بنابراین باید به اواجاز داد که خود قاشق را در دست گیرد و در غذا خوردن شرکت کند. کودک در سن دو سالگی خودش مستقلا می خواهد غذایش را بخورد. اگر مادر بخاطر کثیف کردن لباسهایش اجازه ندهد که کودک در غذا خوردن شرکت کند، کودک ممکن است از غذا خوردن با میل رغبت خودداری کند و غذای کمتری بخورد یا اصلا غذا نخورد.

      ۴٫ زمان ناکافی برای غذا خوردن(Insufficient Time for Feeding)

      بعضی از مادران زمان کافی برای غذا خوردن کودک منظور نمی کنند. کودکی را که مشغول باز ی است، ناگهان صدا می کنند که به اوغذا دهند. چنین کودکی آمادگی برای خوردن غذا ندارد. پدر و مادر باید قبل از آماده غذا ، کودک را صدا کنند، دست و صورت او را بشویند و درمورد غذا با او گفتگو کنند، حتی قبلا به کودک بگویند که غذای خوب و خوشمزه ای برای او تهیه کرده اند تا کودک برای غذا خوردن آمادگی پیدا کند. اگر همه فامیل روی صندی و میز غذا می خورند برای کودک نیز صندلی تهیه شود که او نیز مانند همه اعضای فا میل مسلط به میز غذا باشند. هنگام غذا خوردن همه اعضای خانواده باید در مورد غذا مطالب مورد علاقه یکدیگر گفتگو کنند تا زمان غذا خوردن زمان خوش و شادی برای همگی باشد.

      ۱٫ اشتهای کودکان(The child’s Appetite)

      اشتهای کودکان در حال سلامت ممکن است از روزی تا روز دیگر و از وعده ای تا وعده دیگر متفاوت باشد. اگر کودک در یک وعده نسبت به غذا اشتها ندارد و غذایش را نمی خورد پدر و مادر نباید نگران باشند و باید کودک را آزاد بگذارند، اگر مشکلی نداشته باشد، نوبت دیگر غذا را خواهد خورد. معمولا کودکان اگر دچار بیماری عفونی یا غیر عفونی گردند دچار کم اشتهایی می شوند.

      خوردن غذای عصرانه یا خوردن مواد غذیی بین دو وعده غذایی
      (Snack Between Meals)

      کودکان معمولا از ۲ سالگی به بعد مایلند بین دو وعده غذای اصلی خود چیزی بخورند. مادر می تواند آب میوه طبیعی، میوه تازه یا میوه خشک شده ، انواع آجیل و بیکویت هایی که دارای مواد مغذی هستند به کودک عرضه کند. در این صورت قسمتی از نیاز کودک نیز تأمین می گردد. بعضی از کودکان اگر بین دو وعده غذای اصلی خود چیزی بخورند، غذای اصلی را نخواهند خورد، در چنین شرایطی به کودکان نباید چیزی داد.

      غذای روزانه کودک بای کامل و سرشار از همه مواد مغذی باشد
      (Daily Balance Diet)

      غذای روزانه کودک باید دارای همه مواد مغذی یعنی دارای (Macronutrient and Macronutrient) باشد. کودک برحسب نیاز خود، نوع ومقدار غذا را انتخاب کرده و خواهد خورد. مشکل تغذیه در سن ۲ تا ۳ سالگی موقعی به وجود می آیدکه مادر بخواهد غذایی را که خود دوست دارد به کودک بدهد وحتی بخوراند. کودک در مقابل عمل مادر که می خواهد با اصرار غذایی را به او بخوراند امتناع می کند و در نتیجه مشاجره بین مادر وکودک به وجود می آید.

      موقعی که کودک به سن ۲ سالگی رسید می توان رژیم غذایی پدر و مادر را به او عرضه کرد. رژیم غذایی کودک بای شامل سرآل (غلات فرآوری شده مانند ذرت، گندم، برنج) ، سبزی ها، میوه ها، گوشت و شیر و لبنیات باشد. چربی و رژیم غذایی کودکان زیر دو سال نباید محدود باشد ولی موقعی که کودک به سن ۲ سالگی دسید رژیم غذایی او از نظر مقدار چربی باید محدود شود.

      در این سن باید ۳۰% کالری مورد نیاز کودک چربی باشد (۱۰ درصد چری اشباع شده و ۷ تا ۸ درصد چربی اشباع نشده با چند باند مضاعف و ۱۳ تا ۱۵ در صد چربی اشباع نشده با یک باند مضاعف). مقدار کلسترول غذای کودک نباید بیش از ۱۰۰ میلی گرم برای هر ۱۰۰۰ کالری مورد نیاز کودک باشد. انجمن قلب آمریکا توصیه کدره است که چنین رژیم غذایی از تصلب عروق قلب و افزایش وزن کودکان جلوگیری می کند.

      در تغذیه کودکان به میزان رشد(Growth) آنها باید توجه داشت.

      وزن کودک

      کودک از بدو تولد تا سن یک سالگی رشد سریع دارد. اگر وزن کودک هنگام تولد ۳ کیلو گرم باشد در آخر یک سالگی وزن او ۳ برابر یعنی حدود ۹ کیلو گرم می گردد و در آخر سال دوم چهار برابر وزن تولد خود یعنی ۱۲ کیلوگرم می شود. درد حقیقت در سال دوم فقط ۳ کیلو گرم به وزن او اضافه می شود به عبارت دیگر کودک از سن ۲ سالگی تا ۹ سالگی هرسال ۲ تا ۳ کیلوگرم وزن می گیرد. بنابراین رشد آهسته کودک در سال دوم تا سال نهم سبب می شود که اشتهای کودک کم گردد و کمتر غذا بخورد.

      طول قد

      به قد کودک در سال اول تولد ۲۵ سانتی متر اضافه می شود یعنی اگر طول قد کودک هنگام تولد ۵۰ سانتی متر باشد در آخر یک سالگی طول قد او در حدود ۷۵ سانتی متر خواهد شد و از سن دو سالگی به بعد هر سال ۷ تا ۸ سانتی متر به طول قد او افزوده می شود، به عبارت دیگر طول قد کودک در انتهای سال اول حدود ۷۵ سانتی متر و در انتهای سه سالگی ۹۴ سانتی متر و در انتهای چهار سالگی ۱۰۰ سانتی متر خواهد بود.

      دور سر

      دور سر کودک اگر در بدو تولد ۳۵ سانتی متر باشد در یک سالگی ۴۷ ، در دو سالگی ۴۹ و در سه سالگی ۵۰ سانتی متر خواهد شد. با توجه با افزایش وزن و طول قد و دور سر کودکان در سال اول چون کودک در حال رشد سریع است نیاز او به مواد غذایی بیشتر از همه عمر او خواهد بود. بین ۱ تا ۳ سالگی نیز چون وزن و قد او افزایش می یابد نیاز او به مواد غذایی بیشتر از بزرگ سالی است. اگر کودکی به عللی مخصوصا ابتلا به عفونت غذا نخورد رشد او متوقف و حتی وزن خود را از دست خواهد داد.

      مواد غذایی مورد نیاز کودک

      انرژی: میزان انرژی که کودک در سن ۱ تا ۳ سالگی نیاز دارد بستگی به چگونگی رشد و همچنین فعالیت او دارد ولی به طور متوسط ۱۳۰۰ کالری در روز نیاز او را برطرف می کند.

      پروتئین: کودکان بین یک تا سه سالگی، روزانه ۱۶ گرم پروتئین نیاز دارند.

      املاح: شایع ترین کمبود غذایی در سن یک تا سه سالگی کمبود آهن ، کلسیم ، روی، ویتامین B6 و ویتامیA می باشد. اگر کودک تحریک پذیر است ، زود خسته می شود، زیاد خمیازه می کشد و رنگ رخساره اش پریده است، دچار کمبود آهن می باشد. کودکانی که عادت غذایی ضحیح ندارن، مواد غذایی که آهن ندارد مانند شیر، آب میوه، مایعات گازدار می خوردند و غذاهایی که سرشار از آهن می باشد مانند گوشت گوسفند، زرده تخم مرغ، عدس ، ماهی و سرآل کمتر می خورند دچار کم خونی ناشی از فقر آهن می شوند.

      کلسیم:یکی از مشکلات تغذیه کودکان کمبود کلسیم بدن آنهاست. نیاز بدن کودک در سنین ۱ تا ۳ سالگی در حدود۸۰۰ میلی گرم کلسیم در ۲۴ ساعت می باشد. اگر کودکی موادی که دارای کلسیم می باشد مانند شیر، لبنیات (ماست و پنیر و…) نخورد کلسیم به بدن او نرسیده و بدن قادر نیست استخوان و دندانهای سالم بسازد. برای رسیدن کلسیم به مقدار مورد نیاز کودک یعنی ۸۰۰ میلی گرم کلسیم، کودک باید دولیوان (نیم لیتر) شیر در روز بخورد.

      روی: کودکانی که دچار کمبود روی هستند رشد نمی کنند، اشتها ندارند و التیام زخمهای بدنشان بیشتر از حالت طبیعی طول می کشد. بهترین منشأ روی عبارتند از: گوشت، انواع مغزها، ماهی و مخصوصا غذاهای دریایی که معمولا کودکان کمتر به خوردن آنها میل دارند و یا در دسترس آنها نیست.

      اگر کودک از خوردن موادی که “روی” دارد محروم است باید به او فرآورده های روی به صورت دارو داده شود.

      ویتامین B6 : این نوع ویتامین در گوشت، ماهی ، سیب زمینی، موز، حبوبات و نخود سبز وجود دارد.

      ویتامین A: بهترین منشأ ویتامنی A لبنیات و روغن ماهی است. ماده اولیه ویتامین A در سبزی ها، مرکبات ، کدو ، هویج، سیب زمینی، هلو و زردآلو وجود دارد.

      غنی سازی مواد غذایی: در مناطقی که کودکان دچار کمبود غذایی ذکر شده هستند، ضرورت دارد که به آرد گندم در دسترس کودکان، املاح و ویتامین های لازم اضافه گردد تا مواد غذایی لازم و ضروری به بدن آنها برسد و سلامتی آنها تامین گردد.

      در این مورد میتونید با متخصصین کانون مشاوران ایران، مشاوره تلفنی/تخصصی داشته باشید
      ۰۲۱-۲۲۳۵۴۲۸۲

      ۰۲۱-۲۲۶۸۹۵۵۸

      ۰۲۱-۸۸۴۷۲۸۶۴

      ۰۲۱-۸۸۴۲۲۴۹۵

  • baran , آگوست 20, 2016 @ 2:59 ق.ظ

    توضیحات کامل و مفید بود.دخترم ده ماهشه چند وقتی هست که دیگه دوست نداره از دست من غذا بخوره،قاشق میگیره دستش و با غذا بازی میکنه حین بازی هم کمی از غذاش رو میخوره،ولی مقدار خوراکش کم شده،این حالت طبیعیه یا ….؟؟؟؟
    راهنماییم کنید،ممنون میشم،منتظرم

    • راهنما , آگوست 20, 2016 @ 3:23 ب.ظ

      اجازه بدید فرزندتون از غذا خوردن لذت ببره نه با زور بهش غذا بدید
      زیراندازی مناسب برای ایشون پهن کنید و جازه بدید از غذا خوردن لذت ببره … اگر گرسنه باشه مسلما” غذای خودشو میخوره
      در این مورد میتونید با متخصصین کودک و نوجوان ؛کانون مشاوران ایران، مشاوره تلفنی/تخصصی داشته باشید
      ۰۲۱-۸۸۴۷۲۸۶۴

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.