مرکز مشاوره آنلاین
تا به حال دقت کرده اید زمانی که نوزادن و کودکان را بلند میکنید و در آغوش میگیرید آرام میشوند و گریه آنان قطع میشود؟ بسیاری از مادران بر این باورند که فرزندشان به بغل کردن عادت کرده است و از همان ابتدا سعی میکنند او را زیاد در آغوش نگیرند تا عادت نکند. از اولین نتایجی که از تحقیقات محققان به دست آمده میتوان به یک سری فرمان از قلب و مغز کودک که درواکنش به این عمل صادر میشود اشاره کرد. امروزه با تحقیقاتی که صورت گرفته است و نتایجی که به دست آمده پزشکان بر این باورند که بعد از بلند کردن فرزندتان و در آغوش گرفتنش ضربان قلب او آهسته تر شده و این عمل باعث آرام شدن فرزندتان میشود.
پس همواره یادتان باشد:
هروقت فرزندتان بیتابی کرد ، عصبانی نشوید ، فقط او را در آغوش بگیرید تا احساس امنیت و آرامش را به او ببخشید چرا که گریه و نا آرامی کودکان یکی از دلایل اصلی خشم و عصبانیت والدینشان است و تنها چیزی که به شما کمک میکند در آغوش گرفتن اوست.
کودکان روحیه و شخصیت حساسی دارن و بهتره در این موارد با مشاوره کودک مشورت کنید ..
میتونه دلایل خاصی هم نباشه فقط بدنش خسته است و بهتره شما قبل از خواب ماساژش بدید تا بدنش از اون خشکی بیرون بیاد و فضای خوابشو با بالش محدود کنید تا بتونه در یک محوده خاص بخوابه و دیگه اینکه با مشاوره مشورت کنید تا با توجه به دریافت های علمی و تجربیاتی که دارن به شما کمک کنن …
میتونید با این شماره هم مشاوره تلفنی داشته باشید
دو دختر دارم که به هر کدام محبت می کنی آن یکی اعتراض داره
من دو دختر دارم که به هر کدام محبت می کنی آن یکی اعتراض داره که بیشتر از من دوستش داری باید در این خصوص چه کنم؟
بهتر است در ابتدا عوامل ایجاد حسادت را در فرد بدانیم.
۱ . روش ناپسندیده ی مقایسه فرزندان با یکدیگر
۲ . ورود فرزند دوم
۳ . تحقیر کردن فرزند در مقابل همسالان و دیگران
۴ . تمایز قائل شدن میان فرزندان و یکی را برتر از دیگران دانستن
۵ . فرق گذاشتن در تشویق و تنبیه بچه ها
۶ . حساس تر بودن بچه ها در سال های اولیه ( ۳ تا ۴ سالگی )
باید توجه کرد که عملکرد والدین در ایجاد حس حسادت یا از بین بردن آن در کودکان بسیار مهم است . ۷
والدینی که به طور صحیح و منظم با فرزندان خود رفتار می کنند مثلاً در هنگام ورود فرزند دوم ، همواره فرزند اول را برای کمک به بزرگ کردن فرزند دوم فرا خوانده و طوری رفتار کنند که فرزند اول ، فرزند دوم را عاملی برای فراموشی خود نداند، حسادت پیش نخواهد آمد.
اما در صورتی که غیر از این باشد کودک از هر فرصتی برای اذیت و انکار او استفاده می کند.
با دست در چشم یا گوش او کردن ، بالش بر روی او گذاشتن و یا بر روی او افتادن سعی می کند بی اعتنایی را که از جانب پدر و مادر می بیند بدینصورت تلافی کند …
هیچ اشکالی ندارد که فرزندان شما متوجه شوند که آنان را به طور یکسان دوست ندارید بلکه بهتر است در عملکرد شما دریابند که رابطه ی شما با هر یک از آنان جداگانه است .
بدینگونه زمانی جداگانه برای هر یک در نظر بگیرید و در تمام آن مدت از فرزندان دیگر حبت نکنید .
بگذارید فرزند شما حس کند که کاملاً وقتتان را برای او گذاشته اید .
زمانی با یکی از کودکان خود می گذرانید سعی کنید فقط با او باشید در آن لحظه به کودک خود اجازه بدهید احساس کند که او تنها فرزند خانواده است اینگونه رفتارها سبب می شود آتش حسادت کودک خاموش و جایگاه واقعی خود را در خانواده درک کند .
وقتی با یکی به گردش می روید فکرتان را معطوف آن دیگری نکنید، دائماً راجع به او صحبت نکنید، برایش هدیه نخرید و آن لحظات را به طور کامل در اختیار کودکی که با شما هست، باشید
ودر آخر بهتره در این مورد هم بر اساس شخصیت فرزندانتون با مشاوران کودک نیز مشورت کنید
من یه پسر ۱٫۵ ساله دارم وابستگی شدید به من داره موقع خرید اگر با پدرش باشم تمایلی به رفتن در بغل پدرش را نداره و مدام گربه میکنه با خاله و عمه اش هم ارتباط برقرار نمیکنه چه کنم?
از شایع ترین اختلالات دوران کودکی می توان به موضوع وابتسگی شدید کودک به والدین و یا وسایلی مانند عروسک اشاره کرد.
این واسبتگی در زمانی که کودک باید به مدرسه یا مهد برود خود را نشان می دهد ، اما آیا راه حلی نیز برای این موضوع وجود دارد؟
اضطراب جدایی
یکی از شایع ترین اختلالات در کودکان، اضطراب جدایی است که سلامتی آنها را مورد تهدید قرار می دهد.
اضطراب جدایی، نشانه ای از آگاهی کودک از جدا شدن والد (مادر پدر)، مراقب یا پرستار است که کودک در هنگام جدایی احساس ناراحتی و ترس می کند.
این نوع اضطراب از ۱۸ماهگی تا سه سالگی امری طبیعی است که بخشی از رشد طبیعی فرد محسوب می شود اما اگر بنا به هر دلیلی این اضطراب ادامه داشته باشد و به صورت نگرانی مفرط نسبت به والد یا فردی که کودک به شدت به آن وابسته است به وجود آید، از آن با نام اختلال اضطراب جدایی نام می برند.
آمارها حاکی از آن است که چهار تا پنج درصد کودکان از این اختلال رنج می برند که در صورت عدم پیگیری می تواند تا بزرگسالی ادامه یابد.
روانشناسان، خانواده های تک والدی، محیط پر از استرس، مشکلات خانوادگی و نقل مکان را از جمله علل شایع بروز اختلال اضطراب جدایی در کودکان می دانند
در این مورد همونطور که گفته شد اگر ادامه داشت میتونید با مشاوره کودک در این مورد مشورت کنید
پسر من باید به مهد برود
با سلام و ممنون از پاسخ شما پسر من باید به مهد برود البته یک بار امتحان کردیم و او را به مهد بردیم اما به دلیل همین وابستگی من مجبور به گرفتن مرخصی بدون حقوق شدم در پایان تعطیلات باید اورا به مهد ببرم
چه کار کنم که به روحیه فرزندم آسیب وارد نشود?
سلام دختر من یک سال و ٨ ماه دارد واز زمانی که چاردستوپا راه افتاد عاشق پای دیگران است وهر کسیو میبینه لباشو میزاره رو پاهاش میخواستم بدونم که علت چیست.ممنون
دوست عزیز بهتره از امر و نهی پرهیز کنید و به نوعی فقط ذهنش رو منحرف کنید
چون کودک در دوسالگی لجبازی رو یاد میگیره و اگر شما به این کار تشویقش کنید میتونه رفتارش برای شما ناراحت کننده باشه …
دوسالگی یکی از مقاطع حساس و دشوار در تربیت و رفتار با کودکان است. دوساله ها غیرقابل پیش بینی هستند، به حرف گوش نمی دهند و همیشه «نه» می گویند و در مهمانی و جمع های دوستانه رفتارهای غیرقابل پیش بینی می کنند که والدین شان به خاطر آنها خجالت زده می شوند.
گاه فکر می کنید تلاشتان برای تربیت این فرشته کوچک اما چموش دوست داشتنی برای همیشه بی نتیجه خواهد ماند و گاه شیرین زبانی و رفتارهای بزرگ منشانه اش باعث می شود براحتی فراموش کنید که او فقط و فقط «دو سال» دارد.
پگی شکت کارشناس تربیت کودکان در ایالت اوهایو می گوید: «در این مرحله است که کودک از قالب نوزادی خارج و در قالب یک انسان کوچک اما کمال یافته به لحاظ افکار، عقاید و خواسته هایش قرار می گیرد و همین خصوصیت ها و خصلت ها هستند که از دو سالگی بچه ها برای والدین یک غول می سازد و تربیت و رفتار با آنها را دشوارتر می کند.
کارشناسان معتقد هستند آنچه که کودکان در این سن حقیقتاً به دنبال آن هستند کشف ساز و کار این دنیا با به چالش گرفتن هر چیز از پدیده های مختلف گرفته تا آستانه صبر و تحمل و حتی حوصله والدین شان است و از همین روست که به دوساله ها بر چسب «غیر قابل کنترل و پیش بینی بودن» زده شده است و گفته می شود « نه بچه هستند که بتوان مثل بچه ها با آنها رفتار کرد و نه بزرگ هستند که بشود مثل بزرگترها با آنان رفتار کرد.
در زیر به پنج نقطه عطف و مهم در رشد و تکامل این گروه سنی اشاره خواهد شد که درک پیچیدگی و گاه تناقض رفتاری آنان را ساده تر می کند
و در ادامه حتما” برای اینکه بتونید با فرزندتون ارتباط بهتری متناسب با نوع شخصیتش بگیرید مشاوره کنید …
دختری دوساله که مدام به ناخنهای پاهاش ور میرود
سلام خسته نباشید ممنونم از اینکه بدون هیچ چشم داشتی پاسخگوی سوالات ما مادران گاهی اوقات بی تجربه هستید من دختری دوسال و دوماهه دارم و حدود یک ماه میشه که مدام به ناخنهای پاهاش ور میرود و میکند بحدی که روی انگشتانش ناخنی باقی نمونده اینقدر اعصابم بهم ریخته که واقعا نمیدونم باید چکارکنم و از چه راهی این مشکل رو برطرف کنم خواهشمندم هرچه سریعتر راه حلی پیش پای من بگذارید.
دوست عزیز تا قبل از سه سالگی با روشهای حواس پرتی کودک رو از انجام اینکار دور کنید …
خیلی راحت میتونید جوراب بپوشیدش …
ولی بهترین حالت انحراف ذهن کودک شماست …
وقتی به سنین بالاتر هم برسه دوباره عادت هایی رو میبینید که بهتره در این مورد مطلب زیرو مطالعه کنید
در ضمن از راهنمایی های مشاوران کودک و استفاده از بروشورهای اموزشی بهره مند بشید
بسیاری از بچه ها عادت هایی دارند که می تواند آزاردهنده باشد. ۴ عادت زیر از رایج ترین عادتهایی هستند که والدین از آنها شکایت دارند:
۱- ناخن جویدن
۲-مکیدن انگشت شست
۳- پیچاندن مو
۴- دست در بینی کردن
گرچه این عادتهای فرزندان شما ممکن است باعث رنجش و نگرانی شما شود ، در بسیاری از موارد فقط مرحله پیشرفت است و دلیلی برای نگرانی نمی باشد.
عادت چیست؟
عادت یک نوع رفتاری است که تکرار می شود.
و شخص معمولا گاهی از انجام آن آگاه نیست.
گرچه کودکان از کار خود بی خبر و سرمست هستند اما والدین احساس خوبی ندارند.
اگر کودک شما چیزی راکه در دست دارد در دهان خود می برد و یا موی خود را می پیچد متعجب نشوید. عادتها ، دسته هایمختلفی دارند.
بیشترین عادتهای رایج بین کودکان و نوجوانان شامل موارد زیر هست
۱) جویدن ناخن
شما تنها کسانی نیستید که با ناخن جویدن کودکان آشنایید. یکی از رایج ترین عادت کودکان ناخن جویدنو ناخن کندن است.بنابر مطالعات انجام شده ۳۰ الی ۶۰ درصد کودکان و نوجوانان ناخن انگشتان خود را می جوند و گاهیممکن است کودکی ناخن انگشت پای خود را با دندان بکند.
۲)مو پیچاندن
اغلب بچه هایی که دختر هستند ، عادت دارند موهای خود را بپیچانند ، بکشند یا نوازش کنند. پیچاندن مودر اوایل دوره کودکی ممکن است ظاهر شود. و به عادتی برای کشیدن مو منجر می شود، چه موجب کندن مو و یا عدم آن باشد. بسیاری از عادتها وقتی بچه ها بزرگتر می شوند از بین می رود. اما اگرترک نشد یک تغییر رفتار ساده می تواند آنان را در ترک عادت کمک کند.
بچه هایی که بزرگتر می شوندیا در سنین نوجوانی اند و عادت به کشیدن مو دارند ترک عادت برای آنان مشکل تر است و ممکن است نشانه ای از اضطراب ، افسردگی یا اختلالات روان پریشی ، و وسواس فکری – علمی آنها باشد.
۳)دست در بینی کردن
دست در بینی کردن می تواند عادتی باشد که در دوران کودکی آغاز شود و ممکن است تا دوره بزرگسالی ادامه پیدا کند. اگر باور آن برایتان مشکل است مطالعات سال ۱۹۹۵ که بر روی افرادبزرگسال انجام شده بود را در نظر بگیرید که % ۹۱ این عادت را داشتند .
۴) مکیدن انگشت شست
مکیدن انگشت شست در مقایسه با انگشت سبابه بیشتر متداول است بیشتر کودکان انگشت شستخود را می مکند. برخی کودکان دیگر انگشتان دست، یا حتی مچ دست خود را به جای شست می مکند.کودکان برای آرام کردن خود و احساس راحتی این کار را انجام می دهند. اما زیاد مکیدن انگشت درسنین بالای ۴ الی ۵ سال ، می تواند ایجاد مشکل کند مثل مشکلات لثه ای (مثل پیشامدگی دندانزبرین نسبت به دندان زیرین ) یا عفونت انگشت و موجب آزار و اذیت شدن.
چه چیز باعث عادت می شود؟
کارشناسان از دلیل اصلی به وجود آمدن عادت اطمینان ندارند ، اما اینکه رفتاری آموخته شده است که معمولا نتایج مثبتی برای کودکان دارد.
عادت برای بچه هایی که احساس کسل بودن می کنند ممکن است سرگرمی باشد یا بیشتر بطور عادی مثل یک ترفندی برای آرام کردن شخص مضطرب عمل کند.
اگر ناخن جویدن یا پیچاندن موی او را دیدید سعی کنید بیاد بیاورید که فرزند شما اخیرا دچار استرس شده است.
اگر چنین است تلاش می کند از بحران خود را خلاص کند مثل زمانیکه شما از طریق ورزشکردن می خواهید اینکار را انجام دهید.
از سویی برخی کودکان وقتی احساس آرامش دارند عادتهای خودرا بروز می دهند مثل قبل از رفتن به رختخواب یا وقتی به آرامی به موسیقی گوش می دهند.
برخی عادتها ممکن است در سنینی بالاتر از دوران کودکی ترک شود.
در کودکان مکیدن انگشت یک رفتارآرامش بخش است و به طور خوشایندی با غذا خوردن و تمام شدن گرسنگی در ارتباط است.
شاید جویدن ناخن فرزندتان انعکاس رفتار خودتان باشد؟ شما ناخن خود را گاز نمی گیرید؟
طبقمطالعات جویدن ناخن می تواند علتی خانوادگی و ژنتیکی داشته باشد.
گاهی بچه ها برای جلب توجه و تحریک والدین خود این کار را می کنند.
اگر کودکان احساس کنند کهوالدین از آنان غافل شده اند عادت هایی که برای آنان آزاردهنده است را انجام می دهند زیرا آنها میدانند که با این کار والدین خود را تحریک خواهند کرد.
مسئله خوب اینست که بیشتر عادتها از بین می روند.
معمولا وقتی کودکان به سن مدرسه می رسند عادت هایشان ترک می شود زیرا بچه ها در سنین بالاتر به این عادتها و بزرگ کردن عادتهایشان نیازندارند.
اما اگر فکر می کنید زمان آن رسیده است که باید به فرزندتان برای ترک عادت کمک کنید،مراحل زیر را بکار گیرید:
به آرامی تذکر دهید که چه رفتاری را دوست ندارید؟
به بچه های ۳ الی ۴ ساله ، چیزی شبیه این جمله را بگوئید
وقتی شما ناخن می جوید اصلا دوست ندارم و اینکار خوبی نیست. می توانید اینکار را دیگر انجام ندهید؟
برای بار دوم ناخن جویدن و پیچاندن مو را که دیدید او را سرزنش نکنید.
تنبیه ، تمسخر ، یا انتقاد میتواند عاملی برای بیشتر شدن تکرار این رفتارها باشد.
فرزندتان را درگیر کارهای ترک عادت کنیداگر کودک ۵ ساله شما به دلیل اینکه بچه ها به خاطر انگشت مکیدن او را مسخره کردند گریان از مهد کودک آمد ، بدانید زمانی است که می توانید به او کمک کنید.
می توان از چندین راه برای متوقف کردن عادتهای ناآگاهانه وارد شد.
پیشنهاد رفتارهای متناوب
برای مثال وقتی فرزند شما ناخن خود را می جود به جای اینکه به او بگوئید ناخن خود را نجود سعی کنید بگوئید بگذار انگشتانت تکان بخورند.
این حرف باعث می شود اطلاعات او نسبت به عادتش افزایش یابد وممکن است در ذهن او باقی بماند.
ذهن فرزند خود را مشغول کنید.
سعی کنید حواس او پرت شود مثل کمک گرفتن از او در آشپزی یا کارهای هنری.
آگاهی و تحسین کردن
برای مثال اگر ناخن دختر کوچکتان بلند شده به او اجازه دهید تا از لاک استفاده کند یا هر وقت پسرشما مبادرت به مکیدن انگشت خود نکرد رفتارهای مثبت او را با تحسین کردن و دادن هدیه هایی مثل برچسب یا جوایز کوچک تقویت کنید.
بیشترین موفقیت زمانی بدست می آید که کودک شما آمادگی داشته باشد ، باید بدانید که ایجاد یک عادت زمان طولانی برده و ترک آن نیز به زمان بیشتری نیاز دارد ، پس باید تا می توانید صبور باشید.
پسرم سه ماهه ای که بیشتر از پنج دقیقه شیر نمیخوره
با سلام پسرم سه ماهشه بیشتر از پنج دقیقه شیر نمیخوره و فقط هر دو ساعت یکبار شیر میخوره اصرار هم میکنم شروع به گریه میکنه.چیکار باید بکنم؟
در این مورد میتونید با متخصصین کانون مشاوران ایران، مشاوره تلفنی/تخصصی داشته باشید
دفتر قیطریه:
۰۲۱-۲۲۶۸۹۵۵۸ خط ویژه
دفتر سعادت آباد:
۰۲۱-۲۲۳۵۴۲۸۲ خط ویژه
دفتر شریعتی:
۰۲۱-۸۸۴۲۲۴۹۵ خط ویژه
علل امتناع شیرخوار در ماه های اول عمر از گرفتن سینه ی مادر چیست؟
این مساله با توجه به سن شیرخوار متفاوت است. اگر نوزاد از روز اول سینه ی مادر را نگیرد باید از نظر تمام مشکلات پزشکی و بیماری ها معاینه شود همچنین باید به موارد زیر توجه داشت:
– صدمات زایمانی و احساس درد ناشی از آن
– کاهش قدرت مکیدن نوزاد در اثر خواب آلودگی ناشی از داروهای تجویز شده برای مادر هنگام زایمان
– با خشونت جا به جا کردن و یا فشردن نوزاد به سینه ی مادر در تغذیه های اول و در نتیجه بیزاری او از سینه
– وضعیت نادرست بغل کردن و گرفتن سینه
در روزهای دوم تا چهارم احتقان سینه مادر، بازتاب قوی جهش شیر ( رگ کردن شدید سینه) و یا تاخیر یا مهار آن را باید در نظر گرفت. اگر امتناع نوزاد در بین هفته های اول تا چهارم باشد می تواند به علت های زیر باشد:
– سردرگمی در گرفتن سینه ( به علت استفاده از بطری و پستانک)
– زخم نوک سینه ناشی از وضعیت نادرست شیردهی
– احتقان سینه ی مادر
– برفک دهان
– عفونت گوش نوزاد
– حساسیت به مواد غذایی یا دارویی خورده شده توسط مادر و تغییر مزه ی شیر
شیرخوار از سن یک تا سه ماهگی ممکن است به علت دل دردهای قولنجی (کولیکی) در موقع شیر خوردن از گرفتن سینه امتناع کند و از سن سه ماهگی به بعد امتناع او می تواند به علل زیر باشد:
– کاهش تمایل به شیر خوردن در اثر مصرف زودتر از موعد غذاهای کمکی، آب میوه و یا آب
– مصرف بیش از حد معمول غذا در شیرخواران بزرگتر
– آشفتگی و بازیگوشی شیرخوار و توجه بیشتر او به محیط و اطراف
– دردناک بودن لثه ها به خاطر شروع رویش دندان ها
دانستن اینکه شیرخوار در چه مرحله ای از شیرخوردن امتناع می نماید به تشخیص علت کمک می کند.
اگر شیرخوار در اول تغذیه ( قبل از اینکه شیر مادر جاری شود) از گرفتن سینه امتناع کند ممکن است سردرگمی در گرفتن سینه، وضعیت نادرست شیردهی و به سینه گذاشتن نوزاد، نوک سینه صاف یا فرورفته، مهار یا تاخیر جهش شیر، عفونت گوش یا کاهش قدرت مکیدن از علل آن باشد.
اگر شیرخوار بعد از جاری شدن شیر سینه را رها می کند ممکن است جهش زیاد شیر یا کاهش آ« و یا بسته بودن سوراخ بینی به علت عفونت های تنفسی عامل آن باشد.
در صورتی که سرعت بازتاب جهش شیر زیاد باشد، شیرخوار احساس خفگی می کند و به سختی قادر به شیرخوردن می باشد. اگر این امتناع در اواخر هر وعده تغذیه از سینه ی مادر باشد احتمال دارد به دلیل نیاز بچه به آروغ زدن یا دفع گاز باشد.
به طور کلی می توان علل امتناع شیرخوار را در هر سنی در سه دسته طبقه بندی کرده و به رفع آن پرداخت:
الف- علل مربوط به شیرخوار
ب- علل مربوط به مادر
ج- علل مربوط به تولید شیر
الف- مواردی که به شیرخوار مربوط می شود:
۱٫ عفونت های تنفسی: حتی یک سرماخوردگی ساده می تواند موقع مکیدن و بلعیدن سبب گرفتگی بینی و درد شود. چکاندن قطره کلرور سدیم در بینی و همچنین مرطوب کننده های هوا می تواند به رفع گرفتگی بینی کمک کند.
۲٫ دندان درآوردن: گذاشتن پشت یک قاشق سرد یا گاهی جویدن چیزی قبل از شیرخوردن یا ماساژ ملایم لثه با انگشت تمیز می تواند باعث کاهش درد شیرخوار و تمایل او به شیرخوردن شود. در این مورد معمولا نوزاد زمانی که بیدار است از خوردن شیر امتناع می کند و زمانی که خواب است بهتر شیر می خورد.
۳٫ برگشت شیر از معده به مری، خواب آلودگی و بی قراری ناشی از مصرف داروها، برفک یا تبخال دهان شیرخوار که در این موارد بهتر است به پزشک مراجعه شود.
۴٫ در هوای گرم احتمال دارد شیرخوار از شیرخوردن امتناع کند ولی در محل خنک و یا در شب شیر بخورد. حرارت بدن شیرخوار را کنترل کرده و او را در درجه حرارت مناسبی نگهداری کنید.
۵٫گاهی ممکن است شیرخوار در موقع شیرخوردن ترس داشته باشد مانند واکنش مادر به گاز گرفتن بچه.
ب- مواردی که به مادر مربوط می شود:
۱٫ بیماری مادر که ممکن است تولید شیر او را کم کرده یا واکنش جهش شیر را مهار کرده باشد و یا داروها مزه شیرش را تغییر داده باشد.
۲٫ در صورت عفونت یک پستان مادر، ممکن است شیرخوار از تغذیه همان طرف به علت مزه شور شیر یا چرک امتناع کند و یا به خاطر مصرف دارو توسط مادر هر دو پستان را نگیرد.
۳٫قرص های ضدبارداری خوراکی ( قرص ترکیبی و به ندرت قرص پروژسترونی تنها) همچنین حاملگی مجدد احتمال دارد تولید شیر مادر را کاهش داده و مزه شیر را تغییر دهد. تخمک گذاری یا عادت ماهانه نیز گاهی به علت تغییر مزه شیر سبب امتناع شیرخوار از شیرخوردن می شود.
۴٫ استفاده ی مادر از عطر، صابون، ادکلن و یا کرم متفاوت و یا شنا کردن در استخر با آب کلردار یا آب دریا و یا حتی تغییر در ظاهر مادر مثل تغییر در طرح مو یا عینک زدن ممکن است روی شیرخوار تاثیر گذاشته و سینه ی مادر را نگیرد.
۵٫ برخی شیرخواران به برخی غذاهای مورد مصرف مادران که باعث تغییر مزه شیر می شود حساس هستند و از گرفتن سینه امتناع می کنند و بعضی دیگر با سیگار کشیدن مادر و یا ورزش طولانی قبل از شیردادن و یا مصرف زیاد نوشیدنی های دارای کافئین مثل نوشابه ها چای و قهوه از گرفتن سینه امتناع می کنند.
ج- عللی که مربوط به تولید شیر می شود:
۱٫ اگر تولید شیر کم باشد و یا موقتا کاهش یابد شیرخوار ممکن است از شیرخوردن امتناع کند که در این صورت با مراجعه به مراکز بهداشتی درمانی و رعایت توصیه های کارمندان بهداشتی یا استفاده از روش هایی که بعدا به ذکر آن ها خواهیم پرداخت برای افزایش شیر مادر تلاش کرد.
۲٫ در صورت آهسته بودن جهش شیر شیرخوار شروع به مکیدن شیر می کند ولی به علت دریافت کم شیر، از خوردن امتناع می کند در این موارد می توانید شیرتان را کمی بدوشید تا جهش پیدا کرده و آن گاه سینه را به دهان شیرخوار بگذارید و یا واکنش جهش شیر را قبل از تغذیه شیرخوار با روش هایی مثل خوردن آب یا یک نوشیدنی ساده بهبود دهید.
۳٫ در صورت سریع بودن جهش شیر نیز شیر خوار ممکن است به علت عدم توانایی در کنترل آن از گرفتن سینه امتناع کند. در این موارد نیز می توان کمی شیر را دوشید تا سینه سبک تر شود و بعد شیرخوار را به سینه گذاشت.
دختری دو ساله که خیلی جیغ میزنه
با سلام من دختری دو ساله دارم که خیلی جیق میزنه می خواستم ببینم چکار باید بکنم
می توان گفت در برخی مواقع جیغ زدن کودک فقط برای جلب توجه و محبت والدین است؟
بله، در سنین ۲ تا ۳ سالگی که سن استقلال طلبی کودکان است و تصور می کنند مرکز همه دنیا هستند و همه باید به آنها توجه کنند، ممکن است کودک بی دلیل جیغ و فریاد راه بیندازد تا توجه دیگران را به خودش جلب کند.
در این موارد والدین باید زمانی که کودک به دلیل ناموجه، جیغ و فریاد راه می اندازد، به او بی توجه باشند، چون اگر هر زمانی که قشقرق به راه انداخت والدین خواسته اش را برآورده کنند، یاد می گیرد، با این روش می تواند توجه و محبت آنها را به دست آورد و این رفتار در او تقویت می شود.
والدین باید توجه و محبت کافی به فرزندشان داشته باشند به خصوص در زمان هایی که رفتار مناسب دارد ولی هنگامی که بی مورد جیغ می زند، به او توجه نکنند.
آیا جیغ و فریاد راه انداختن کودکان می تواند نشانه بیماری یا اختلال رفتاری باشد؟
نه ، به طور طبیعی کودکان بین سنین ۱۵ ماهگی تا ۳ سالگی قشقرق به پا می کنند و جیغ و فریاد راه می اندازند که نمی تواند نشانه اختلال، بیماری یا ناهنجاری رفتاری باشد.
در حقیقت طرز رفتار والدین می تواند رفتار کودک را تنظیم کند. بعد از ۵/۳ سالگی جیغ و فریاد کودک کمتر و کمتر می شود.
چگونه باید با جیغ های کودکان در سنین مختلف برخورد کنیم؟
قبل از یک سالگی چون جیغ و گریه کودک برای برقراری ارتباط با والدین است و خواهان احساس امنیت است، توصیه می شود تا شروع به جیغ زدن کرد، مادر او را در آغوش بگیرد.
این کار باعث می شود ارتباط کودک با مادر همراه با احساس امنیت و دلبستگی بیشتری شکل بگیرد. مطالعه ها نشان داده است در آغوش گرفتن کودک به کم کردن جیغ و فریاد او کمک می کند و باعث می شود کودک شیرخوار احساس آرامش و اطمینان کند.
بنابراین توصیه می شود وقتی کودک زیر یک سال شروع به گریه می کند، سریع او را در آغوش بگیرید و خواسته اش را پاسخ دهید.
اما از سن یک سالگی به بعد، پاسخ به جیغ و فریاد کودک باید کمتر و با تاخیر صورت گیرد. از ۱۵ ماهگی به بعد که سخت ترین سن برای تربیت بچه هاست، اگر والدین به خواسته کودک «نه» می گویند، بعد از جیغ و فریاد کودک هم نباید خواسته اش را برآورده کنند.
بهتر است حواس او را پرت کنند و این کار موثر واقع می شود و مساله به خوبی و خوشی تمام خواهدشد.
کودکان راحت ، خوش خلق هستند، انعطاف پذیرند و واکنششان به محرک ها طبیعی است و با اطرافیان راحت ارتباط برقرار می کنند. در مجموع مدیریت رفتار این بچه ها برای والدین ساده است، اما در مورد کودکان دشوار قضیه سخت تر می شود و ممکن است به هیچ وجه حواسشان پرت نشود.
کودکان سخت معمولا ۱۰ درصد کودکان را تشکیل می دهند، بدخلق و بدقلق و غیرقابل پیش بینی هستند و انعطاف پذیر نیستند.
در این شرایط والدین باید با یکدیگر هماهنگ باشند و برای کودک نقش بازی کنند و نباید به جیغ کودک توجه کنند.
وقتی بارها و بارها این بی توجهی والدین تکرار شود، کودک یاد می گیرد از درخواست نامعقول خود دست بردارد و نمی تواند نظر والدین را تغییر دهد.
آیا بی توجهی به کودک هنگام جیغ زدن باعث لجبازی او نمی شود؟
بدیهی است در همه موارد توصیه نمی شود که والدین در مقابل خواسته کودک مقاومت کنند و به او بی توجه باشند.
از سن ۲ سالگی که سن لجبازی کودک هم هست، اگر بیشتر خواسته های او با واکنش منفی والدین مواجه شود و به همه خواسته هایش«نه» بگویند، طبیعتا لجبازی اش بیشتر می شود.
والدین آگاه می توانند تشخیص دهند کدام خواسته فرزندشان را باید پاسخ دهند و در چه مواردی «نه» بگویند.
در حقیقت داشتن مهارت های فرزند پروری در اینجا به والدین کمک می کند.
۷اگر این مهارت ها را کسب نکرده اند یا قادر به کنترل فرزند خود نیستند، بهتر است از روان پزشک کودک کمک بگیرند.
برخی والدین تصور می کنند دعواکردن کودک یا دادزدن با صدای بلند تر بر سر او باعث می شود دیگر جیغ نزند.
نه، دعوا کردن یا پرخاشگری هنگامی که کودک رفتار پرخاشگرانه نشان می دهد، رفتار پرخاشگرانه او را تشدید می کند.
روش های تنبیهی دیگر مانند محروم کردن کودک معمولا در سنین بالاتر استفاده می شود، بنابراین برای ادب کردن یا ساکت کردن کودکی که جیغ می زند، پرخاشگری یا دادزدن راه حل مناسبی نیست.
در این مورد میتونید با متخصصین کانون مشاوران ایران، مشاوره تلفنی/ تخصصی داشته باشید
دفتر سعادت آباد:
۰۲۱-۲۲۳۵۴۲۸۲ خط ویژه
پسر پنج ساله ای که علاقه به والدینش ندارد
سلام من پسر پنج ساله ای دارم که اصلا به حرف ما گوش نمیده وعلاقه به والدینش ندارد وبیرون از خانه بسیار شیطون بعضی اوقات حرف های بدی میزند وهمیشه میگوید بامن بازی کنید و به تنهای نمیتواند بازی کند ممنون از راهنمای شما
در این مورد میتونید با متخصصین کانون مشاوران ایران، مشاوره تلفنی/تخصصی داشته باشید
۰۲۱-۸۸۴۷۲۸۶۴
پسر ۸ ماهه دارم که به شدت به مادر وابسته است
من یک پسر ۸ ماهه دارم که به شدت به من وابسته است در حدی که نمی تونم از کنارش تکون بخورم حتی وقتی پدرش باهاشه بازم دنبال من می گرده اگر نرم پیشش گریه میکنه نمیدونم چه کنم کلافه ام کرده و مشکل بعدیش اینه که جیغ زدن پسر عمه اش که ۶ ماه بزرگتر از خودشه یا بلندتر حرف زدن دیگران میترسه و گریه میکنه لطفا راهنمائیم کنید ممنون
۱) در صورتی که وابستگی کودک به شما خیلی زیاد است، لحظه ای از شما جدا نمی شود و اصرار دارد نزد شما بخوابد و…، حتما به یک روان پزشک اطفال مراجعه کنید.
۲) ترس و اضطراب او را درک کنید و بپذیرید اضطراب او واقعی است و او را به دلیل جمع گریزی و ارتباط برقرار نکردن با دیگران شماتت نکنید. چنانچه به طور مستقیم روی رفتارهای فوق تمرکز کنید: «چرا به دیگران سلام نمی دی، چرا به من چسبیدی و منو ول نمی کنی، مثل بچه آدم سلام بده و…» اعتماد به نفس کودک را از او سلب می کنید و موجب تشدید رفتارهای فوق می شوید.
۳) او را با بچه های دیگر که ارتباط بهتری در جمع دارند، مقایسه نکنید: «می بینی سارا چقدر قشنگ حرف می زنه، شعر می خونه و…»
۴) زمانی که کودک شما با بچه های دیگر دوست می شود و بازی می کند، در میهمانی ها از شما جدا می شود و شب را به تنهایی در اتاق خودش می خوابد، او را تشویق و از او تعریف کنید. تشویق شما می تواند کلامی باشد و هزینه ای برای شما در برنداشته باشد: «آفرین، چقدر بلند سلام دادی، مامان بزرگش! دیشب سامان تنها روی تخت خودش خوابیده و…»
۵) اگر کودک مرتب از شما آویزان است و روی پاهای شما می نشیند، به او بگویید که می تواند کنار شما بنشیند نه روی زانوهایتان و اگر این کار را بکند، زمان برگشتن از میهمانی او را به پارک می برید.
۶) انتظار نداشته باشید کودک شما به طور ناگهانی و یک شبه تغییر کند. تلاش های کوچک او را ببینید و قدر بنهید.
۷) کودکان پسر را تشویق کنید که ارتباط بهتری با پدر خود برقرار کنند. مسلم است برای پسربچه ۵ ساله ای که مدام با مادر است ارتباط بیشتر با پدر باعث می شود بتواند تطابق و همانندسازی بهتری با جنسیت خود برقرار کند و برای ایفای نقش مردانه آماده شود.
۸) شما نیز باید پس از اینکه مهارت های لازم را به کودک خود آموختید، اضطراب خود را کنترل کنید. به عنوان مثال، ممکن است نگران تردد کودک خود از خیابان باشید ولی نمی توانید تا سن بیست سالگی او را از خیابان رد کنید! پس باید به او این مهارت را بیاموزید، با وی آن را تمرین کنید و آرام آرام فرصت بدهید خودش به تنهایی آن را تجربه کند.
در اینده مشکل ساز نخواهد شد ولی به طور کل توجه بیش از حد نیازی نیست و گاهی در ارضای نیازهایش تاخیری ایجاد کنید البته در این سن اضطراب غریبه وجود دارد و وابستگی و چسبندگی تا حدی طبیعی است
موفق باشید
منبع: کودک و نوجوان
پسرم موقع خواب بیدار می شه و راه میره
سلام من پسر ۱۱ ماهه ای دارم که در هنگام خواب شبانه بعد از ۳ – ۴ ساعت خواب همش میخواهد بنشیند در خواب و می نشیند و چشماش بستس انگار که نتواند بخوابد یا چهار دست و پا میاد طرف ما یا خیلی این پهلو اون پهلو می شود و انگار نمی داند کدوم طرفی بخوابد خلاصه من تمام شبانه روز بیدار م و دارم می خوابونمش .نه اینکه نخواهد بخوابد ، می خوابد ولی نمیدانم چرا یکدفعه می نشیند یا می خواهد بلند شود بشیند.نمی داند چیکار کند و دوباره می خوابونمش و بعد از دقایقی دوباره بلند می شود.گشنش هم نیست چون بغضی اوقات سیره و شیر هم نمی خورد .لطفا کمکم کنید .خودم هیچی اون بنده خدا می ترسم چیزیش باشهوممنون
دار