اختلال شخصیت دوری گزین یا اسکیزوئید با الگوهای طولانی مدت جدایی از روابط اجتماعی شناخته می شود.
نشانه های اختلال شخصیت دوری گزین
فرد با اختلال شخصیتی اسکیزوئید در بیان احساسات دچار مشکل است.
و یا خیلی کنترل شده احساساتش را بیان می کند، خصوصا زمانی که با دیگران ارتباط برقرار می کند.
فرد با این اختلال شخصیتی ممکن است میل به دوستی نزدیک نشان ندهد، و از روابط نزدیک با دیگران دوری کند.
آنها اغلب ترجیح می دهند تنهایی وقت بگذرانند به جای اینکه معاشرت کنند یا در جمع افراد باشند.
در نگاه عامه، فرد با اختلال شخصیت اسکیزوئید احتمال دارد «گوشه گیر» معمولی تصور شود.
افراد با اختلال شخصیت اسکیزوئید ممکن است در ابراز خشم مشکلات خاصی داشته باشند.
حتی در پاسخ به تحریک مستقیم، که باعث این تفکر می شود که آنها فاقد احساس هستند.
زندگی آنها گاهی بی هدف می شود و ممکن است نسبت به اهدافشان بی اراده باشند.
چنین افرادی معمولا نسبت به شرایط ناسازگار منفعلانه واکنش می دهند .
و در پاسخ مناسب به اتفاق های مهم زندگی دچار مشکل می شوند.
بخاطر فقدان تجربه های جنسی، افراد با این اختلال شخصیتی روابط دوستانه اندکی دارند.
به ندرت قرار ملاقات می گذراند، و معمولا ازدواج نمی کنند. استخدام یا عملکرد شغلی ممکن است تضعیف شود.
اما افراد با این اختلال ممکن است وقتی تحت شرایط انزوای اجتماعی کار می کنند عالی عمل کنند.
اختلال شخصیت الگویی پایدار از تجربه ی درونی و رفتاری است که نسبت به هنجار های فرهنگ فرد انحراف پیدا می کند.
الگو در دو حیطه ی نامبرده یا بیشتر مشاهده می شود:
شناخت؛ خلق؛ عملکرد بین فردی؛ یا کنترل امیال. الگوی پایدار در گستره ی وسیعی از شرایط شخصی و اجتماعی انعطاف ناپذیرو فراگیر است.
این مسئله معمولا منجر به رنج و یا لطمه چشمگیری در عملکرد اجتماعی، شغل یا دیگر حیطه ها می شود.
این الگو ثابت و طولانی مدت است و شروع آن می تواند ریشه در کودکی یا بلوغ داشته باشد.
نشانه های اختلال شخصیت اسکیزوئید
اختلال شخصیت اسکیزوئید:
الگوی گسیختگی از روابط اجتماعی و گستره ی محدودی از بیان احساسات در روابط بین فردی شناخته می شود.
از اوایل بزرگسالی آغاز می شود و در زمینه های متنوعی بروز داده می شود، که نشانه اش حداقل ۴ مورد از موارد زیر است:
- نه به روابط نزدیک تمایل دارد و نه از آن لذت می برد، از جمله عضو خانواده بودن.
- اغلب اوقات فعالیت های انفرادی را انتخاب می کند.
- هیچ علاقه ای به تجربه های جنسی با فرد دیگر ندارد یا علاقه ی اندکی دارد.
- از هیچ فعالیتی لذت نمی برد یا فقط از فعالیت های اندکی لذت می برد.
بجز خانواده ی درجه یک فاقد دوستان صمیمی یا معتمد است.
نسبت به تحسین یا انتقاد دیگران بی تفاوت است.
بی عاطفگی، بی اعتنایی یا حالت عاطفی هموار از خود نشان می دهند.
به این دلیل که اختلالات شخصیتی طولانی و الگو های رفتار پایدار توصیف می شوند، آنها اغلب در بزرگسالی تشخیص داده می شوند.
غیر معمول است که در کودکی یا نوجوانی تشخیص داده شوند زیرا کودک یا نوجوان با رشد مداوم، تحت تاثیر تغییرات شخصی و بلوغ است.
با این وجود، اگر در نوجوانی یا کودکی تشخیص داده شود، ویژگی ها باید حداقل یک سال وجود داشته باشند.
اختلال شخصیتی اسکیزوئید در مردان نسبت به زنان متداول تر است.
مانند اغلب اختلالات شخصیتی، اختلال شخصیتی اسکیزوئید با افزایش سن کاهش خواهد یافت.
خیلی از افراد وقتی در ۴۵ یا ۵۰ سالگی به سر می برند اندکی از نشانه های افراطی را تجربه می کنند.
اختلال شخصیتی اسکیزوئید چگونه تشخیص داده می شود؟
اختلالات شخصیتی :توسط متخصص سلامت روان کارآمد شناخته می شود، همچون روانشناس یا روانپزشک.
پزشک خانواده و پزشکان عمومی قاعدتا آموزش ندیده اند یا آگاه نیستند که این نوع تشخیص های روانشناسی را انجام دهند.
بنابر این وقتی در ابتدا با پزشک خانواده در مورد این مسئله صحبت می کنید
آنها باید شما را برای تشخیص و درمان به متخصص سلامت روان ارجاع دهند.
هیچ آزمایشگاه، آزمایش خون یا ژنتیکی وجود ندارد که برای تشخیص اختلال شخصیت اسکیزوئید مورد استفاده قرار گیرد.
خیلی افراد با اختلال شخصیت اسکیزوئید دنبال درمان نمی روند.
افراد با اختلالات شخصیتی، عموما تا وقتی که اختلال بر زندگی فرد تاثیر بگذارد به دنبال درمان نمی روند.
این اغلب وقتی اتفاق می افتد که نیرو های مقابله ی فرد توان رویارویی با استرس یا دیگر رویداد های زندگی را ندارد.
تشخیص اختلال شخصیتی توسط متخصص سلامت روان انجام می‌شود.
نشانه ها و تاریخچه ی زندگیتان را با آنچه در اینجا آمده مقایسه می کند.
آنها تعیین می کنند که نشانه های شما معیار های لازم برای تشخیص اختلال شخصیتی را دارند یا خیر.
دلایل اختلال شخصیتی اسکیزوئید
امروزه محققان نمی دانند چه چیز باعث اختلال شخصیتی اسکیزوئید می شود.
نظریه های بسیاری در مورد دلایل احتمالی اختلال شخصیت اسکیزوئید وجود دارند.
اغلب متخصصان بر ویژگی های مدل علت و معلولی اجتماعی روانی، توافق کردند.
دلایل احتمالا مربوط به ویژگی های بیولوژیکی و ژنتیکی:
عوامل اجتماعی (همچون چگونگی تعامل فرد با خانواده و دوستان و دیگر کودکان در سنین پایین) و عامل های روانشناسی
(شخصیت و خلق و خوی فرد، به وسیله ی محیطشان و مهارت های اکتسابی مقابله با استرس).
این نشان می دهد که هیچ نشانه ای به تنهایی عامل نیست، بلکه مجموعه و ماهیت به هم تنیده ی هر سه عامل مهم است.
اگر فردی این اختلال شخصیتی را داشته باشد، تحقیقات نشان می دهند که اندکی خطر افزایش «انتقال» این اختلال به فرزندانشان وجود دارد.
درمان اختلال شخصیت اسکیزوئید
درمان اختلال شخصیت اسکیزوئید معمولا شامل روان درمانی طولانی مدت با روانشناسی می باشد
که تجربه ی درمان چنین اختلال شخصیتی ای را دارد.
همچنین ممکن است دارو نیز برای کمک به نشانه های دردسر ساز و ناتوان کننده تجویز شود.
منبع: مرکزمشاوره ستاره ایرانیان