توسط جدیدترین متد درمان اختلال شخصیت مرزی
افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی که در یک برنامه درمان جامع قرار دارند، نتایج بلندمدت خوبی دارند. تجربه نشان می دهد که بهترین نتایج با استفاده از ترکیبی از روان درمانی، حمایت از همسر و خانواده و داروها انجام می گیرد.
افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی اغلب دارای شرایط مشترک دیگری هستند و برنامه درمان آنها باید شامل آن شرایط ها نیز باشد.
برای درک خطرات و مزایای هر کدام از این دوره های فردی و همچنین نحوه کار با یکدیگر، با تیم درمان خود کار کنید.
روان درمانی
روان درمانگری سنگ بنای درمان این بیماری محسوب می شود، زیرا هدف آن تنظیم اختلال عاطفی مرتبط با این بیماری است.
یک نشانه درمان مؤثر، یادگیری است تا بتواند اختلال در تنظیم مقابله با مهارتهای مقابله ای، بینش و پذیرش را مدیریت کند.
چندین نوع از روان درمانی وجود دارد که نشان می دهد برای درمان این اختلال موثر است:
درمان رفتاری دیالکتیکی (DBT)
تمرکز بر آموزش مهارت های مقابله ای برای مبارزه با خواسته های متضاد، تنظیم احساسات و بهبود روابط است.
با درگیر شدن کار فردی و گروهی، درمان رفتاری دیالکتیکی باعث تمرین کردن تکنیک های مراقبه مانند تنفس تنظیم شده و خود آرامش دهی است.
نشان داده شده است که درمان رفتاری دیالکتیکی موثر در کاهش رفتارهای خودکشی، بستری شدن در روانپزشکی، قطع درمان، سوء مصرف مواد، خشم و مشکلات بین فردی است.
درمان رفتاری شناختی (CBT)
به تفکر منفی و رفتارهای مرتبط با اختلال شخصیت مرزی کمک می کند.
هدف این درمان شناسایی افکار منفی است و راهبردهای موثر مقابله با آن را یاد می دهد.
درمان مبتنی بر ذهنیت (MBT)
به مردم یاد می دهد چگونه به آگاهی از وضعیت درونی خود و نحوه ایجاد همدلی برای تجربیات دیگران بپردازند.
این درمان همچنین برای کشف احساسات و ایجاد توضیحات جایگزین برای تعاملات منفی با دیگران استفاده می شود.
داروها
هیچ دارو منحصربه فردی برای طراحی علائم اصلی اختلال شخصیت مرزی طراحی نشده است.
داروها می توانند در درمان برخی علائم مرتبط با درمان رفتاری دیالکتیکی ، مانند افسردگی و اضطراب مفید باشند.
آنها همچنین می توانند برای کمک به افزایش توانایی فرد در تعامل با روان درمانی استفاده شوند.
سطح مراقبت
در حالی که اکثر افراد می توانند در طول درمان خود در جامعه زندگی کنند (سرپایی)، مراقبت های بالاتر ممکن است در زمانی مفید است که نیاز به حمایت بالینی شدیدتر باشد.
به عنوان مثال، واحد بستری بیمارستان می تواند یک محیط امن برای فرد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی که در معرض خودکشی قرار دارد فراهم کند.
در چارچوب درمان رفتاری دیالکتیکی ، هدف معمولا برای یادگیری مهارت های مقابله است.
