توسط کودک با بازی کردن خود به اجتماعی شدن می رسد و اولین قدم بازی کردن تنهایی است ، به صورتی که
کودک با دست بردن در وسیله ای و بازی با اسباب بازی احساس مستقل بودن در خود حس می کنند.
انجام بازی های یکسان باعث می شود فضا را برای کودک دیگر باز کند ، به طور مثال دو کودک در کنار هم
قرار می گیرند و هر کدام به بازی جداگانه می پردازند.
کودکان در بازی هایی که با هم در ارتباط هستند تعامل دارند و اسباب بازی یکدیگر را بهم قرض می دهند
و استفاده می کنند. کودکان از سن ۳ سالگی بازی های ارتباطی را شروع می کنند ، مثل ساخت لگو که
یک نوع بازی ارتباطی است.اجتماعی شدن کودک
کودکان از طریق بازی های مشارکتی درگیر هیجان و اجتماعی شدن می شوند و باعث می شود که آنها
در باره بازی و نوع آن نظر خود را بیان کنند البته این در صورتی است که کودکان قاعده بازی را نمی دانند
اما در این میان هر کدام نقش خود را می دانند و این امر در اجتماعی شدن کودکان نقش مهمی دارد.
آنها یاد می گیرند که به قانون بازی احترام بگذارند و وسایل یکدیگر را بدون اجازه استفاده نکنند.
در بعضی از موارد کودک به تماشای دوستان خود می پردازد و دوست دارد با آنها باشد ولی به خاطر ترس
از اجتماعی شدن از این امر جلوگیری می کند ، فقط نظاره گر است و دور آنها قدم می زند. این رفتار در
کودکانی دیده می شود که خانواده های آنها کنترل کننده و دخالت کننده هستند.
