مرکز مشاوره: بیماریها و اختلالات اعصاب و روان

107 نظرات

• 

  پاسخ

  شقایق , اکتبر 4, 2015 @ 11:18 ق.ظ

  سلام،
  من خانمی ۲۴ ساله هستم. سالهاست که هیچ ثانیه ای نیست که فکرم آروم باشه. دائم فکرم در حال پرسه زدن تو هزاران موضوع ریز و درشت هست. حدود ۵ سال قبل به چند روانپزشک مراجعه کردم و گفتند که “وسواس فکری” دارم و ۲۰۰ مدل قرص تجویز کردند. من یه مدت خوردم و نتیجه نگرفتم، در نتیجه قرث ها رو قطع کردم و کلاً تصمیم گرفتم سعی کنم موضوع رو فراموش کنم.
  اما واقعیت اینه که من هنوز وسواس فکری دارم و در هر لحظه، به هزار تا موضوع مهم یا بی اهمیت فکر میکنم.
  بعضی از کوچکترین اتفاقات گذشتهی دور یا نزدیک (مثل ساده ترین دیالوگ ها با دوست یا همکار یا خانواده) بارها تو ذهنم مرور میشه.
  بعضی از ساده ترین کارهایی که قراره انجام بدم (مثل گفتن معمولی ترین جمله ها به یه شخص) به دفعات انقدر تو ذهنم پیش پیش مجسم و تکرار میشه.
  گاهی واقعاً دیوونه میشم و دلم میخواد یه دکمه استپ داشت این افکارم.
  لطفاً منو راهنمایی کنید.
  • 

    پاسخ

    ◄Responder► , اکتبر 5, 2015 @ 12:19 ب.ظ

    دوست عزیز شما نیاز دارید در کنار دارودرمانی ، رفتار درمانی هم داشته باشید
    تا توام به نتیجه برسید
    در این مورد میتونید با متخصصین کانون مشاوران ایران، مشاوره تلفنی/تخصصی داشته باشید
    ۰۲۱-۲۲۳۵۴۲۸۲
    ۰۲۱-۸۸۴۲۲۴۹۵
    ۰۲۱-۲۲۶۸۹۵۵۸
• 

  پاسخ

  مریم , ژانویه 14, 2016 @ 12:02 ق.ظ

  سلام.خانمی ۲۳ساله هستم.مستاجر هستیم صابخونه ما یک پدر و دو دختر مجرد هستن بو دختران صاحبخونه ما از من کوچک تر هستن.با دخترا صابخونه خیلی صمیمی شدم و بهم گفت به وسر عموش علاقه داشته که متاهل بوده وحالا طلاق گرفته و منتظره بیاد خواستگاری این.این موضوع منو اشفته کرده چون دختر دوم صابخونه مون مدام به شوهرم نگاه میکنه در خونه باز میشه سریع از پنجره شوهرم نگاه میکنه کلی ارایش میکنه میاد به هربهانه جلو در ما….کمی بی حجاب و لباس باز میاد…به شوهرم گفتم از این خونه بریم میگه اثاث کشی سخته اما از زندگیم میترسم.مدام جلو شوهرم جلو توجه میکنن اهنگ با صدای بلند میگذارن و میرقصن طوری ک صداش توی خونه ما واضح میاد….باشوهرم بحثم شد ک چرا دلش نمیاد از این خونه بریم….بهم توضیح داد ک اصلا به این دخترا توجه نمیکنه و در حد اون نیستن و ک بخاطرشان بخوام زندگیمون خراب کنم.
  اما تنها موضوع این نیس شوهرم ی همکار دارن با ما رفت و امد میکنن خانم شون شوهرم رو به اسم کوچیک صدا میزنه.و خیلی توی زندگیم دخالت میکنه هربار به منزلما میان با حرفاش ناراحتم میکنه من یکسال ازدواج کردم زیاد اشپزیم خوب نیس سرسفره میگه چقد غذات به درد نخوره.یا مدام وسایل زندگی منو با خواهرش که طلاق گرفته ربط میده میگه فلان وسیله که داری خواهر منم داشت ولی زمدگیش ثوام نداشت.کلا جهیزیه خوبیاوردم و همش میگه وسیله خوشبختی نمیاره….وقتی به شوهرم گفتم که خانم همکارش با این حرفا اذیتم میکنه…شوهرم بهم گفت چرا باهیچ کس سلوک نمیکنی اون ازصابخونه اینم از همکارم.درضمن ما در شهر غریب هستیم و غیراز صابخونه و همکار کسیواسه رفت و امد نداریم.حالا مدتیه افسردگی گرفتم همش میگم نکنه تقصیره منه شاید واقعا من مشکل دارم.لطفا راهنمایم کنید
  • 

    پاسخ

    ◄Responder► , ژانویه 15, 2016 @ 9:43 ق.ظ

    رخب پس خودتون تصمیم گرفتید تیشه به ریشه زندگیتون بزنید … خانم محترم تا وقتی که با این حرفها شوهرتون رو در منگنه قرار میدید انتظار معجزه هم نباید داشت که شوهر شما مثل یک غلام حلقه بگوش در یک غار با شما زندگی کنه …
    شما باید بتونید مدیریت کنید به جای ناراحتی بتونید نظرش رو با محبت جلب کنید
    هر جایی برید همین وضعیت وجود داره …

    در این مورد میتونید با متخصصین کانون مشاوران ایران، مشاوره تلفنی/تخصصی داشته باشید
    دفتر قیطریه:
    ۰۲۱-۲۲۶۸۹۵۵۸ خط ویژه
    دفتر سعادت آباد:
    ۰۲۱-۲۲۳۵۴۲۸۲ خط ویژه
    دفتر شریعتی:
    ۰۲۱-۸۸۴۲۲۴۹۵ خط ویژه

    دوست دارید او را به خودتان زنجیر کنید. فکر می کنید اگر مدام مراقبش باشید تا ابد با شما می ماند. بزرگ ترین ترس زندگی تان این است که روزی چشمش جای دیگری بیفتد و دیگر شما را نبیند و نخواهد. ترس از اینکه از دستش بدهید. ترس از اینکه تنها شوید و دیگر هیچ کس شما را نخواهد. همین ترس ها باعث می شود تا بخواهید او را از ساده ترین آزادی هایش محروم کنید. دوست دارید در مهمانی ها به او بچسبید و از اینکه بدون شما بخواهد پایش را بیرون از خانه بگذارد کلافه می شوید. آنقدر دوست دارید که او فقط و فقط برای شما باشد که دلتان می خواهد در خانه حبسش کنید و نگذارید آفتاب و مهتاب ببیند.
    ● این نشانه ها را دارید؟
    اگر شما به بهانه عشق یا ترس از تنهایی، محدودیت های عجیب و غریبی برای شریک زندگی تان وضع می کنید و همیشه از اینکه او را از دست بدهید می ترسید، باید بگوییم که به جای عاشق بودن، شما درگیر وابستگی شده اید؛ وابستگی ای که می تواند زندگی تان را از هم بپاشد.
    ● بگذارید زندگی اش را بکند
    از کنار او بودن لذت ببرید اما بدانید مثل هر آدمی، به لحظاتی احتیاج دارد که در آنها بدون حضور شما وقت بگذراند. لحظات بودن با دوستان، فوتبال دیدن، گپ زدن در مهمانی و زمان های دیگری که مثل روزهای قبل از ازدواج، بدون شما آنها را تجربه می کند. حتی گاهی نیاز دارد تنها در خیابان قدم بزند و حتی بدون مزاحمت، چرت بزند!
    ● ۲ دقیقه یک بار با او تماس می گیرید؟
    دوست دارید در هر دقیقه هزار بار بگویید که دوستش دارید. اصلا این حس دوست داشتن آنقدر در وجودتان شعله ور است که نمی توانید حتی برای یک روز هم که شده، آن را تنها در عملتان بروز دهید و به زبان نیاورید. برای نشان دادن این حس، هر نیم ساعت یک بار برایش چند پیام می فرستید و ۶ ۵ باری هم در ساعات کاری، تلفنی حالش را می پرسید تا او را مطمئن کنید که عاشقش هستید. محال است که هر هفته یک کادو از شما دریافت نکند یا دسته دسته گل از شما تحویل نگیرد. روز تولدش را به یک روز خارق العاده بدل می کنید و سرتاپای خانه را گل می ریزید تا بداند که برای شما یک آدم خاص است.
    ● این نشانه ها را دارید؟
    اگر نمی توانید هیجان عشق تان را مهار کنید و در عین عاشق بودن و رمانتیک بودن، مثل یک آدم عادی زندگی کنید، پس وابستگی را با عشق اشتباه گرفته اید. در به کار بردن این ترفند ها اغراق نکنید و آنها را هم به نوعی روزمرگی که دیر یا زود کسالت آور می شود تبدیل نکنید.
    ● به اندازه لازم و کافی عاشق باشید
    همه می دانند که عاشقش هستید. برای تولدش از مدت ها قبل برنامه ریزی می کنید و گاهی بی بهانه با یک هدیه کوچک وارد خانه می شوید.
    او شریک واقعی زندگی شماست؛ در شادی و غم، در آرامش و سختی، در سلامت و بیماری. گاهی با کمی هیجان به وجدش می آورید اما در کنارش، آرامش یک زندگی کاملا عادی را هم دارید.
    ● دنیای او دنیای شماست؟
    حریم خصوصی در زندگی مشترک برایتان معنایی ندارد. از همان لحظه ای که پیمان مشترک تان را بستید، گمان می کنید که باید همه چیز مثل بلور شفاف باشد و او حتی در افکارش هم شما را راه دهد. رمز های کاربری اش را گاهی با مهربانی و اگر لازم شود با قهر، بحث و خشونت می گیرید و هر از گاهی به حساب های کاربری اش سرک می کشید تا مطمئن شوید که شهر در امن و امان است. با آمدن هر پیامک به سمت تلفن همراهش می دوید و اگر کوچک ترین مقاومتی کند، بدترین فکرها به ذهن تان راه پیدا می کند. گاهی سر زده به محیط کارش می روید و گاهی سری به کیف و وسایل شخصی اش می زنید.
    ● این نشانه ها را دارید؟
    اگر فکر می کنید تنها با نظارت شماست که این زندگی دوام پیدا می کند، باید در مورد تفکرات تان جدی تجدید نظر کنید. شما می گویید که باید نگرانی هایتان را درک کند اما او حس می کند که در این زندگی، حریم خصوصی اش و هویتش را از دست داده است.
    ● عشق، فاصله و زندگی
    برای اینکه یک عاشق واقعی باشید، نیازی به چنین توهماتی ندارید. در زندگی مشترک شما، اصل بر صداقت است و این پیش فرض را دارید که اگر روزی این اصل خدشه دار شد، واکنش مناسب را نشان خواهم داد. خوب می دانید که حق ندارید قبل از آنکه چیزی ببینید، با گرفتن حریم خصوصی همسرتان، او را نسبت به خود بدبین و پرکینه کنید.
    ● می ترسید پررو شود؟
    وقتی که خسته از کار برمی گردد، به پیشوازش نمی روید. فکر می کنید آدم ها به همین سادگی پررو می شوند و البته گمان می کنید که آنقدر جای پای عشق تان محکم است که دیگر نیازی به این تشریفات ندارید. به خودتان می گویید مگر من کارگر اختصاصی او هستم که غذای امشب را بار بگذارم و دلیلی ندارد که از خواب نیم روزی ام صرف نظر کنم و قبل از آمدنش چای درست کنم. تنها چیزی که به آن فکر می کنید، روشن کردن چنین تکلیف هایی است و گمان می کنید که او نه تنها باید کارهای مربوط به خودش را انجام دهد، بلکه باید جور شما را هم بکشد و فقط از این راه است که نمی گذارید «دور بردارد!»
    ● این نشانه ها را دارید؟
    در یک زندگی متعادل، آدم ها پابه پای هم پیش می روند و اگر قدمی برمی دارند، آن را با لذت به زندگی مشترک شان تقدیم می کنند. در چنین زندگی ای افراد گمان نمی کنند که همیشه در معرض سوء استفاده هستند و با جان و دل به عشق شان و زندگی شان رسیدگی می کنند.
    ● حسابرس خوبی باشید
    می دانید زندگی حساب و کتاب دارد و تمام بار آن را روی دوش خودتان نمی اندازید اما در عین حال، سهم او را هم از این زندگی نادیده نمی گیرید. می دانید که او هم مثل شما می تواند گاهی خسته، بی حوصله یا بیمار باشد. انتظاراتی از او دارید که خودتان هم از عهده برآورده کردنشان برمی آیید و هیچ وقت برای کوبیدن میختان باری بیشتر از توانش روی دوشش نمی گذارید.
    ● فکر می کنید کیف پول شماست؟
    به ازدواج به عنوان ابزاری برای ارتقای سطح زندگی تان نگاه می کنید. گمان می کنید هرکه طاووس می خواهد باید جور هندوستان را هم بکشد و فکر می کنید حالا که لطف کرده اید و بله را گفته اید، نباید حسرت چیز دیگری به دلتان بماند. وقتی به شکست مالی می رسد، ناامید می شوید و در ذهن تان فکر می کنید که چرا با چنین انتخابی، خودتان را به دردسر انداخته اید. گمان می کنید هیچ مسئولیتی در قبال حساب و کتاب زندگی ندارید و اگر هم چند ریالی پول به دست تان برسد، به عنوان دارایی شخصی تان روی آن حساب می کنید. از نظر شما آنچه او دارد متعلق به شماست و آنچه شما دارید هم متعلق به خودتان است.
    ● این نشانه ها را دارید؟
    اگر بخواهید در زندگی مشترک تان مدام حق و وظیفه تعریف کنید و تنها از طرف مقابل تان انتظار داشته باشید به جایی نمی رسید. اگر یکسری مسئولیت ها را تنها به او واگذار می کنید، باید این واقعیت را بپذیرید که برخی مسئولیت ها هم تنها برعهده شماست.
    ● جیب و مسئولیت های مشترک
    محدوده خودتان را می دانید و او هم می داند که تا کجا باید از شما و خودش انتظار داشته باشد. بدون آنکه او را در عمل انجام شده قراردهید، قبل از ازدواج تعیین کرده اید که مسئولیت های مالی و سایر مسئولیت ها بر عهده کدام تان است، اما در عین این مرزبندی ها، هدف اصلی شما منافع مشترک تان است و همانطور که به فکر منافع او هستید، به فکر خودتان هستید.
    ● اجازه می دهید به جای شما فکر کند؟
    فکر می کنید حالا که وارد یک وادی مشترک شده اید، باید خودتان را فراموش کنید و عنان زندگی را به دست کسی بسپارید که از شما قدرتمندتر یا باهوش تر است. گمان می کنید که او مرد خانه است و می تواند شما را مدیریت کند. او برایتان تصمیم می گیرد که کار کنید یا درس بخوانید. او تصمیم می گیرد که موهایتان را چه مدلی بزنید یا لباس چه رنگی بخرید. او بر تمام زندگی شما تسلط دارد و شما از بیشتر کردن قدرتش لذت می برید و آرامش می گیرید. از نظر شما اقتدار او باعث آرامش بیشترتان می شود و از اینکه مسئولیتی در قبال او و زندگی تان نداشته باشید، لذت می برید.
    ● این نشانه ها را دارید؟
    شاید با هیجانی که در آغاز زندگی دارید، بتوانید این وضعیت را تحمل کنید اما به مرور دلتان برای خودتان و استقلال تان تنگ می شود. اگر می خواهید خوشبختی تان ادامه پیدا کند، خودتان و استقلال تان را فراموش نکنید و جایگاه تان را به عنوان یک فرد مستقل نادیده نگیرید.
    ● خودتان هستید؟
    خودرای نیستید و نظر او را در همه ابعاد مورد توجه قرار می دهید اما عقاید تان هم برایتان با ارزش است و به خاطر دیگران اصولتان را کنار نمی گذارید. می دانید که باید استقلال مالی، عقیدتی و شخصیتی داشته باشید. شما این استقلال را با زور به دست نمی آورید بلکه در جریان زندگی آن را به یک اصل تبدیل می کنید.
• 

  پاسخ

  مریم , ژوئن 12, 2016 @ 7:56 ب.ظ

  سلام من ۹ساله ازدواج کردم و۳ سال پیش که خونه مادر شوهرم رفته بودیم سر یک بحث تپش قلب گرفتم البته هیچی نمیگفتم در آم زمان باردار بودم بعد از اون موقع الان ۳سال است که هر موقعمیزم خونشون میرم ابتدای ورود تپش قلب شدید میگیرم و حالم بد میشه و مجبورم که هر دو روز تقریبا برم خونشون چه کنم از این حالت خسته شدم
  • 

    پاسخ

    راهنما , ژوئن 13, 2016 @ 10:15 ق.ظ

    گذشته از دلایل فیزیکی و جسمی به نظر من مواردی بسیار مهم در بروز حالات استرس و اضطراب دست دارند که من با توجه به بررسی‏ها و تجربیات خودم به آنها می‏پردازم.

    ۱ – عدم اطلاع از موقعیت زمانی و مکانی که در آن قرار خواهیم گرفت
    ۲ – ترس از عدم بر آورده شدن خواسته
    ۳ – نگرانی از وقوع مشکل یا حادثه‏ای حاد
    ۴ – نگرانی از طرد شدگی و عدم کارآمدی
    ۵ – وسواس
    ۶ – از دست دادن موقعیت شغلی، خانوادگی، اجتماعی و …
    ۷ – ترس از بیماری
    ۸ – ترس از مرگ
    و …

    اگر کمی دقت کنیم درمی‏یابیم که در تمام موارد بالا “ترس” وجود دارد. منظور اینکه ترس عامل اصلی تمام استرس ها و اضطراب‏هاست. اگر ما بتوانیم ترس را در خود از بین ببریم به راحتی استرس را از بین برده‏ایم. ما در واقع از چیزی می‏ترسیم که یا اصلا وجود نداشته و یا اینکه احتمال به وجود آمدن آن کمتر از ۵۰% است. پس چرا بترسیم. در اینجاست که به جملۀ معروف “تفکر مثبت اساس هر موفقیت است” می‏رسیم. ما با تفکر مثبت خودمان نسبت به هر چیز و هر موقعیتی به راحتی می‏توانیم ترس خود را نسبت به آن موقعیت از بین ببریم.

    مثال :اگر ما از وقوع حادثه‏ای می‏ترسیم یا استرس داریم، کافی است که نوع نگاه خود را از آن موقعیتی که شاید حادثه‏زا باشد عوض کنیم. مثلا نگران اتومبیل فرزندمان هستیم که تصادف نکند. حال اگر با کمی تفکر با خود بیندیشیم که هم اتومبیل ترمز دارد و هم کمربند ایمنی و هم اینکه خیابانها شلوغ است و رانندگی هم خوب و در آخر اینکه مرگ و زندگی دست خداست و نیز برگ از شاخه نمی‏افتد مگر به اردۀ او، هرگز استرس و اضطراب ما را دچار نخواهد کرد.

    مثال ۲ : اگر ما از بیماری می‏ترسیم کافی است با خود تصور کنیم که هزاران نفر مانند ما یا در معرض بیماری هستند و یا این بیماری حاضر ما را دارند. پس چرا نگرانی؟ تا جایی که دلمان بخواهد قرص و دارو موجود است و در آخر مثلا ۵۰% از افرادیکه به این بیماری دچار بوده‏اند جان سالم بدر برده‏اند؛ چرا ما جزء آن ۵۰% سالم نباشیم؟ و درنهایت مگر نمی‏دانیم که زاد و مرگ دست خداست پس نگران نباشیم و تلاش برای بهبودی خود را کنار نگذاریم.

    مثال ۳ : اگر ما از برآورده نشدن خواسته نگرانیم به این دلیل است که خودمان هم هنوز شک داریم که انتخاب این خواسته درست است یا خیر. اگر هم ایمان داریم نباید نگران برآورده نشدن آن باشیم چون خواستۀ ما بسیار خوب و معقول بوده و در راستای پیشرفت و تعالی ماست. اما اگر نشد چه می‏شود؟ (این جمله منفی است) پاسخ این است که اگر نشد، نشد. اصلا مهم نیست. دوباره تلاش می‏کنم.

    در کل استرس و اضطراب از ترس ناشی می‏شود که ترس هم از عدم وجود باور قوی به قدرت و توانایی فکر است.

    نوع دیگر استرس، ترس مرضی و حملات پنیک

    اما نوعی دیگر از استرس وجود دارد که ناگهان فرد دچار استرس و اضراب می‏شود که این می‏تواند دلایل ژنتیکی داشته و یا عوامل جسمی روحی در آن دخیل باشند. تنش‏ها و ناملایمات روزمره تقریبا یکی دیگر از عوامل بوجود آورندۀ این نوع استرس است.

    علایم استرس و اضطراب :

    ۱ – تپش قلب
    ۲ – احساس درد در قفسۀ سینه (گاهی خیلی شدید)
    ۳ – احساس خفگی
    ۴ – احساس خواب آلودگی
    ۵ – خستگی چشم
    ۶ – نیاز به دفع مزاج
    ۷ – اسهال، تهوع و استفراغ
    ۸ – حوصلۀ هیچ کس را نداشتن
    ۹ – سردرد و داغی بدن
    ۱۰ – فشار خون بالا
    ۱۱ – مشکل در تنفس
    ۱۲ – خشک شدن دهان
    ۱۳ – تعریق زیاد
    ۱۴ – سرگیجه
    ۱۵ – سوزش معده

    راههای سادۀ مهار استرس و اضطراب

    اکنون که علائم حالت استرس و اضطراب را کاملا دریافتیم، باید به دنبال راههای مهار آن باشیم. ابتدا بدانیم که مغز انسان بهترین داروها را می‏سازد و بهترین درمان ها را در خودش گنجانده است. فقط راه استفاده از آنها را باید یافت و آن هم نیاز به کمی تمرین و ممارست دارد. در اینجا به راههای مهار استرس بر اساس تجربیات شخصی و پیشنهادات پزشکان متخصص می‏پردازم :

    ۱ – نفس عمیق به مدت چند دقیقه
    ۲ – پیاده روی و قدم زدن
    ۳ – سرگرم شدن به کاری خاص مثلا نظافت منزل یا رانندگی (پرت کردن حواس خودمان به جایی دیگر)
    ۴ – تماس با چند دوست (حضوری یا تلفنی)
    ۵ – گوش دادن به یک موسیقی بی‏کلام
    ۶ – ورزش و تحرک (ترجیحا در جمع)
    ۷ – تفکر و تجسم مثبت از موقعیتی دیگر و مکانی دیگر
    ۸ – در آغوش کشیدن کسی که دوستش داریم
    ۹ – عدم توجه به علائم استرس
    ۱۰ – مدیتیشن و ریلکسیشن
    ۱۱ – تماشای طبیعت، دریا
    ۱۲ – توکل به خدا و سپردن همه چیز به دست او

    حتی یک تصویرسازی ذهنی…

    البته در ابتدا استفاده از یک عدد قرص پروپرانولول ۱۰ می‏تواند مفید باشد. اما باز هم بدانیم که مغز ما مهمترین منبع بوجود آورندۀ استرس و در مقابل بهترین از بین برندۀ آن است. نگران نباشیم. همه چیز در جای خود و به بهترین نحو اجرا می‏شود. این خودمان هستیم که شرایط را سخت می‏پنداریم و در نتیجه آنها را جذب می‏نماییم. تجربیات خود را در این رابطه با سایر خوانندگان این مطلب در میان بگذارید.

    در این مورد میتونید با متخصصین کانون مشاوران ایران، مشاوره تلفنی/تخصصی داشته باشید
    دفتر قیطریه:
    ۰۲۱-۲۲۶۸۹۵۵۸ خط ویژه
    دفتر سعادت آباد:
    ۰۲۱-۲۲۳۵۴۲۸۲ خط ویژه
    دفتر شریعتی:
    ۰۲۱-۸۸۴۲۲۴۹۵ خط ویژه
• 

  پاسخ

  SaRe , ژوئن 20, 2016 @ 11:40 ق.ظ

  سلام.خانمی ۲۴ساله هستم.چند ماهه که ازدواج کردم ولی به شدت احساس پشیمانی میکنم.شوهرم به جای من فکر میکنه و تصمیم میگیره،(سرکار ترم،موهاشو چه مدلی کنم،چی بپوشم و…)رابط ی من و برادرم رو بخاطر حسودی قطع کرده.میگه چون دوست دارم حسودم!مدام میگه با خانواده چطوری رفتار کنم درصورتیکه کوچکترین بی احترامی ای نکردم.دارم به جدایی فکر میکنم.میشه کمک کنین بفهمم باید چیکار کنم؟
  • 

    پاسخ

    راهنما , ژوئن 20, 2016 @ 1:45 ب.ظ

    اول از همه باید با ایشون در زمانی مناسب صحبت کنید و سعی کنید به آرامی با محبت کردن نظرشو به خودتون جلب کنید ولی در حد معقول
    باید بدونید ریشه این رفتارش چی هست
    و اینکه با توجه به نوع رفتارهای ایشون؛ با مشاوری مجرب برای پیدا کردن راهکارهایی مناسب در برخورد با این فرد مشورت کنید

    در این مورد میتونید با متخصصین کانون مشاوران ایران، مشاوره تلفنی/تخصصی داشته باشید
    دفتر قیطریه:
    ۰۲۱-۲۲۶۸۹۵۵۸ خط ویژه
• 

  پاسخ

  tara , ژوئن 21, 2016 @ 12:08 ب.ظ

  با سلام و ادب
  من ۲۴ سالمه. ۱سالِ ازدواج کردم. از روز عروسی با شوهرم دعوا داشتیم.بسیار لج باز پ لوسه. نمیشه باهاش حرف زد.بجای من اون قهر میکنه.هر مهمونی ای که رفتیم با دعوا و قهر رفتیم.حس میکنم دارم افسرده میشم.بعد از ۴ روز باهم دعوا میکنیم تا یکی بیاد بینمشون یا من فرم آشتی کنم.دیگه نمیتونم اینارو تحمل کنم. راه حلم طلاقه؟ از بعد از طلاق میترسم. درصورتیکه اینارو به خونواده م گفتم اوهام به طلاق رضایت.به همه چیزم گیر میده درصورتیکه خودش آزاده آزاده
  چیکار کنم؟
  • 

    پاسخ

    راهنما , ژوئن 22, 2016 @ 5:01 ب.ظ

    در این مورد میتونید با متخصصین کانون مشاوران ایران، مشاوره تلفنی/تخصصی داشته باشید
    ۰۲۱-۲۲۶۸۹۵۵۸
• 

  پاسخ

  راضیه , ژوئن 21, 2016 @ 11:46 ب.ظ

  سلام پسری ۱۲ ساله دارم از بچگی عدم تمرکز و روابط اجتماعی ضعیف ترس از مدرسه و اجتماع داشت هیچی نمیفهمید نه خوب نه بد ـ مدت دوساله شدیدا با خودش حرف میزنه دکترش ریسریدون دپاکین ایمی پرامین فلوکستین کلردیازپوکساید براش تجویز کرده ولی خیلی بهبودی پیدا نکرده بعضی ساعات خوبه ولی بعضی وقتا چنان در گیر فکر و خیال میشه که با مشت ب درودیوار میزنه جیغ میکشه و میدود ـ وقتی هم بیرون میریم همین کارارو میکنه خیلی ناراحتم اخه تا کی باید این وضعش تحمل کنیم سال پیش بعلت بیماری دیگه نفرستادیمش مدرسه مدا م در گیر فکر و بازی خیالیه تروخدا کمک کنید چیکار کنم ی دکتر خوب و عالی بم پیشنهاد بدین بیرون رفتن باش خیلی سخته باید کنترلش کنم تروخدا کمکککککککک
  • 

    پاسخ

    راهنما , ژوئن 22, 2016 @ 5:09 ب.ظ

    در این مورد حتما” با متخصصین کانون مشاوران ایران، مشاوره تلفنی/تخصصی داشته باشید
    دفتر سعادت آباد:
    ۰۲۱-۲۲۳۵۴۲۸۲ خط ویژه
• 

  پاسخ

  مژده , آگوست 16, 2016 @ 7:55 ق.ظ

  با سلام و عرض ادب
  نامزدم یک فرد عصبی هست. البته گاهی اوقات. مثلا حرکت های مسخره و احمقانه اطرافیانش باعث میشه ک زود عصبی شه. اکثر اوقات اخلاقش خوبه. یهو سر ی چیز مسخره عصبی میشه و داد و بیداد راه میندازه. یجورایی غیرقابل پیش بینی هست. مثلا یکی از دلایل عصبی شدنش اینه که وقتی ی مسئله ای رو بیان میکنه و من متوجه نمیشم اون عصبی میشه و میگه حواست بمن نیست و بمن توجه نمیکنی و فلان. آیا اینجور افراد به حالت طبیعی برمی گردن؟؟؟؟
  • 

    پاسخ

    راهنما , آگوست 16, 2016 @ 2:24 ب.ظ

    خب دوست عزیز بهترین حالت اینه که حساسیت های ایشون رو بشناسید و رعایتش کنید
    تغییر رو از خودتون شروع کنید چون تغییر دادن دیگران به نوعی غیرممکنه وقتی تمایلی به تغییر کردن ندارند
    • 

      پاسخ

      مژده , آگوست 17, 2016 @ 7:50 ق.ظ

      با سلام مجدد
      ممنون از راهنماییتون.
      میخواستم بگم که نامزدم خودش انتقاد پذیر هست و بارها بهم گفته که اگر سر یه چیز کوچیک عصبانی میشم ایراد از تو نیست و از خودمه. حالا من واسه کنترل رفتارش میتونم بهش تذکر بدم و هر وقت عصبی شد بهش گوشزد کنم؟ یا اینکه بیخیال باشم نسبت به عصبی بودنش؟؟
      • 

        پاسخ

        راهنما , آگوست 17, 2016 @ 11:21 ب.ظ

        شما به فکر تغییر ایشون نباشید چون چنین چیزی بدون خواست طرف امکان پذیر نیست
        شما باید خودتون رو تغییر بدید و از ورود به حریم و حساسیت های ایشون خودداری کنید
        و این موضوع رو بدونید این رفتار در آینده هم میتونه تکرار بشه و دوره نامزدی برای هر دوی شما دوره طلایی شناخته
        پس خوب ببینید و تصمیم گیری کنید
        در این مورد میتونید با متخصصین کانون مشاوران ایران، مشاوره تلفنی/تخصصی داشته باشید
        ۰۲۱-۸۸۴۲۲۴۹۵
• 

  پاسخ

  MaNSORH , سپتامبر 8, 2016 @ 12:27 ب.ظ

  چگونه خشونت راتحمل کنیم
  • 

    پاسخ

    راهنما , سپتامبر 8, 2016 @ 4:39 ب.ظ

    آدم‌هایی که خشونت کلامی دارند مانند یک حیوان هار وحشی، اغلب به دلایل بی‌اهیمت یا بدون هیچ دلیلی با حالت تهاجمی به سوی شما می‌آیند. اساسا این آدم‌ها قلدرهایی بزرگسال هستند و شما مجبور نیستید چنین رفتاری را از هیچ‌کسی تحمل کنید.

    خشونت کلامی اغلب به خشونت فیزیکی تبدیل می‌شود و اوضاعی ترسناک را به بار می‌آورد. پژوهشگرانی که الگوهای خشونت خانگی را در میان زوج‌ها بررسی می‌کردند، پی‌بردند خشونت کلامی به احتمال زیاد مقدمه‌ی خشونت فیزیکی خواهدبود.

    اگر نگران کسی هستید که نسبت به شما خشونت کلامی داشته‌است، همین حالا اقدام کنید. چنینی اوضاعی می‌تواند به خشونت خانگی یا خشونت محل کار منجر شود.

    ۱. مقابله به مثل نکنید.

    پاسخ دادن به خشم، یعنی همان‌چیزی که آدم‌ها با خشونت کلامی ابراز می‌کنند، با صدای خشمگین بیهوده است. این کار شما را به جایی نمی‌رساند. او خشمگین بود و حالا شما هم خشمگین هستید.

    ۲. به خودتان نگیرید.

    آدم‌هایی که خشونت کلامی دارند اغلب با واژه‌هایی زننده صحبت می‌کنند. به جای این‌که از این واژه‌های ناراحت‌کننده آزرده شوید، درک کنید که واژه‌ها نمی‌توانند آسیبی به شما برسانند. شما می‌توانید انتخاب کنید که چگونه پاسخ دهید. این‌که واژه‌های خشمگین آنها را به خودتان بگیرید فقط باعث می‌شود احساس بدی داشته‌باشید و به آنها هم کمکی نمی‌کند که احساس بهتری داشته‌باشند.

    ۳. با دلسوزی و توجه پاسخ دهید

    در پژوهشی روی پرستاران بیماران روانی، که برای کم کردن شدت خشونت کلامی بیماران از شیوه‌های غیرفیزیکی استفاده می‌کردند، آن دسته از پرستاران که می‌توانستند شدت اوضاع را کم کنند، این مراحل را طی می‌کردند تا به بیمار کمک کنند به حالت آرامش برگردد.

    میزان خشونت‌ بیمار خشن را بر اساس مقیاس ۱ تا ۱۰ مشخص می‌کردند
    تلاش می‌کردند معنی این رفتار خشن را درک کنند
    با فرد خشن ارتباط برقرار می‌کردند
    راه‌حلی متناسب با نیازهای فرد می‌یافتند
    شما می‌توانید از همین راهبردها استفاده کنید تا تلاش کنید شدت خشونت‌ اوضاع را کم کنید.

    میزان خشونت‌ را بررسی کنید. از خودتان بپرسید با توجه به رفتارهایش، آیا فقط کمی ناراحت است یا احتمال دارد فرد خشن به خودش یا دیگران آسیب بزند.
    اگر فکر می‌کنید ممکن است فردی آسیب ببیند، برای کمک خواستن تعلل نکنید.
    به تمام چیزهایی که فرد خشمگین می‌گوید گوش کنید و آن را با بیانی دیگر دوباره به خودش بگویید تا او مطمئن شود به خوبی درک‌اش کرده‌اید.
    از عباراتی مثل ‘می‌فهمم چرا ناراحت هستی’ یا ‘می‌بینم چه‌قدر برایت ناراحت‌کننده بوده‌است.’ استفاده کنید
    از فرد خشن بخواهید برای برطرف کردن مشکل پیشنهاد بدهد یا راه‌حل خودتان را ارائه کنید.
    ۴. فضایی امن در اختیارشان بگذارید تا هیجان‌هایشان را ابراز کنند.

    شاید بدانید که بازی دادن آدم‌ها ویژگی آدم‌های خشن منفعل است. با تشخیص منشأ خشونت‌، که همان خشم است، از بازی خوردن اجتناب کنید. اگر اشتباهی مرتکب نشده‌اید، اجازه ندهید فرد خشمگین شما را به عذرخواهی مجبور کند.

    آن‌چه فرد دارای خشونت‌ کلامی نیاز دارد، جایی است تا ناراحتی‌های خشمگین‌کننده‌اش را بیرون بریزد، جایی که فردی به او گوش کند، با او هم‌دردی کند و سعی کند یک راه‌حل برد-برد برای هر دو طرف پیدا کند. بگذارید فرد خشمگین بداند شما مشتاق شنیدن هستید اما تنها در صورتی که این کار باعث می‌شود او آرام شود تا شما بتوانید با صدایی عادی صحبت کنید.

    ۵. به آنها فرصت دهید تا تنها باشند

    آدم‌های خشن معمولا به سرعت در هم می‌شکنند و بعد عوامل حسی بسیار زیاد شدیدا آنها را ناراحت و ناامید می‌کند. مثلا در ترافیک و مکان‌های شلوغ منظره‌ها و صداهای زیادی وجود و فرد باید تصمیم‌های زیادی بگیرد. چیزهای زیادی در جریان است و بار اضافی اطلاعات حسی باعث می‌شود پردازش این اطلاعات برای فرد دشوار و دچار ناراحتی و ناامیدی شود.

    وقتی فرد از ناراحتی و ناامیدی به خشونت‌ می‌رسد، تمرکز خشم او می‌تواند اوضاعی خطرناک بسازد. این نوع الگوی خشونت‌ الگویی نسبتا رایج در زندگی روزانه‌ی پراسترس ما است. یکی از بهترین روش‌ها این است که برخی محرک‌ها را که ایجاد صدا می‌کنند از بین ببرید تا شدت خشم فرد را کاهش دهید.

    بگذارید او برای چند لحظه محیطی آرام‌تر داشته‌باشد تا بتواند میزان اضطرابش را پایین بیاورد. شاید ابراز خشونت‌ به شما برایش فقط یک حمله‌ی هراس باشد که او را در حالت جنگ و گریز قرار می‌دهد.

    ۶. با شوخی پاسخ دهید

    هیچ‌کس دوست ندارد دست انداخته‌شود، اما اگر بتوانید سریع یک جوک بی‌غرض بگویید، حتی جوکی که به قیمت مضحکه شدن خودتان تمام شود، می‌تواند مفید باشد. توانایی طنز‌پردازی بهترین روش برای پاسخ به خشونت‌ کلامی یک فرد است. نظری مانند ‘درکت می‌کنم، من هم قبل از نهار کمی خشمگین می‌شوم’، یا چیزی که آزاردهنده نباشد، احتمالا می‌تواند لبخند را به لب او بیاورد.

    ۷. منابعی برای کمک پیشنهاد کنید.

    از فردی که خشونت‌ کلامی دارد بپرسید اگر در آیند دوباره تا این حد خشمگین شود، بهترین راه برای کمک به او چیست. هر منابعی که دارید و فکر می‌کنید شاید مفید باشد به او ارائه کنید. منابع مشاوره‌ای امروزه بیش‌تر از همیشه در درسترس هستند.
    در این مورد میتونید با متخصصین کانون مشاوران ایران، مشاوره تلفنی/تخصصی داشته باشید
    دفتر سعادت آباد:
    ۰۲۱-۲۲۳۵۴۲۸۲ خط ویژه
• 

  پاسخ

  مادر زجردیده , سپتامبر 16, 2016 @ 11:59 ق.ظ

  سلام
  من مادر پیری هستم که ۵ فرزند دارم اخرین فرزند من پسرم هست که در نوجوانی دچار وسواسی و افسردگی شد دکتر دارو بهش داد و بستریش کرد و اون وقت روز به روز وضع پسرم بدتر شد پس از امتحان کردن راه های معالجه گوناگون و نتیجه نگرفتن اینک داروهای مختلفی میخورد و قرص فشار زیاد میخورد و قدش ۲ متر و وزنش ۱۶۰ کیلوست فشارش دایما بالاس اصلا غذای خانگی نمیخورد وبیشتر به فست فود علاقه دارد به هیچ عنوان به حرف من و پدرش گوش نمیکند امابرخورد اجتماعی وی در بیرون از خانه خوب است روزها خواب وشب تا صبح بیدار است هوش کامپیوتری خوبی دارد اما همانطور که ذکر شد برخورد بسیار زشتی با من و پدرش دارد دایما تقاضای پول میکند و اگر ندهیم اشوب به پا میکند و فحش میدهد توقعات بالایی دارد جدیدا دست بزن نیز پیدا کرده است
  ن با این بچه چه کنم؟
  ایا راه علاجی هست؟
  • 

    پاسخ

    راهنما , سپتامبر 17, 2016 @ 12:06 ق.ظ

    در این مورد حتما ” با متخصصین کانون مشاوران ایران، مشاوره تلفنی/تخصصی داشته باشید
    ۰۲۱-۲۲۳۵۴۲۸۲
• 

  پاسخ

  فاطمه ع , سپتامبر 21, 2016 @ 7:27 ب.ظ

  سلام من دختر ۱۹ ساله هستم و یک سالی میشه احساس افسردگی میکنم خیلی بیحوصله و زندگیم انگار مثل فیلم های سیاه سفیده بدون داشتن هیچ دلخوشی یا لذتی…این حالم چندتا علت داره که میدونم…من به مدت ۴ سال با یه پسری دوست بودم و قصدم ازدواج بود ولی از بد روزگار و اعتماد بی جای من به این مرد باعث این شد که باش رابطه جنسی داشته باشم و بکارتم رو از دست بدهم و بعداز مدتی ازهم جداشدیم من هیچوقت مایل به این کار نبودم ولی چون خیلی دوستش داشتم بخاطراینکه ناراحت نباشه اینکار انجام دادم و بعداز مدتی هم بخاطر اینکه منو دوست نداشت از هم جدا شدیم در سالی که من کنکور داشتم و شرایط خاصی بود…الان یک سال از این ماجرا میگذره و من خیلی غصه دارم نتونستم ازش شکایت کنم چون از ابروی خانوادم میترسیدم و پیش خودم گفتم با جراحی درستش کنم…تواین یک سال به هیچکس اعتماد نکردم و به کسی نگفتم جز روانشناسم اونم از بیغیرتی و نامردی بامن رابطه جنسی برقرار کرد…من میخوام سال دیگه کنکور بدم چون درسم هیچوقت بد نبوده همیشه شاگرد ممتاز بودم اما روحیهم داغونه و انگار روحم کپک زدست…چندبار اوایل میخواستم خودکشی کنم یک بارم رگ دستمو زدم ولی بعد سریع پانسمان کردم..دلم برای خودم و جوونیم میسوزه…از زندگی اینطوری خسته شدم و دنبال چاره ام…نمیخوام پدرومادرم که خودشان تحصیل کرده هستن و ارزوی بهترین رشته و قبولی رو دارن ناامید کنم…لطفا راهنماییم کنید
  • 

    پاسخ

    راهنما , سپتامبر 22, 2016 @ 4:56 ب.ظ

    افراد افسرده امیدی به زندگی ندارند و احساس عجز و ناتوانی می کنند. امید خود را به خدا از دست ندهید و یادتان باشد هیچ کس به اندازه خداوند نسبت به مردم دلسوزی ندارد.

    آیا از مشکل افسردگی رنج می برید؟ توصیه ما به شما این است که برای حل این معضل موارد زیر را درنظر داشته باشید:

    در مورد افسردگی اطلاعات کافی به دست آورید و از دیگران نیز کمک بگیرید.

    شما می توانید برای کسب اطلاعات راجع به افسردگی به کتاب ها و منابع اینترنتی مراجعه کنید. شما باید بدانید دیگران این مشکل را چگونه حل کرده اند و چه درمان هایی برای این مسئله وجود دارد.

    افسردگی معضل بسیار پیچیده ای است و شما به تنهایی نمی توانید آن را حل کنید. معمولا درمان افسردگی روندی طولانی مدت است. بسیاری از مردم افسرده نیازی به مشورت با پزشک نمی بینند. اگر انتظار دارید بیماری شما به خودی خود درمان شود در اشتباه هستید. از قدیم گفته اند: «از تو حرکت، از خدا برکت» شما نباید به هیچ وجه از بیماری خود احساس شرمندگی کنید. ابداً به حرف های مردم در این زمینه توجه نکنید. افسردگی یک بیماری جدی است که می تواند بر اثر عدم تعادل مواد شیمیایی مغز یا سایر عوامل ایجاد شود. افسردگی نیز همانند سایر بیماری ها نیاز به درمان دارد. در غیر صورت از دست آن خلاصی نخواهید یافت.

    امید خود را به خدا از دست ندهید

    افراد افسرده امیدی به زندگی ندارند و احساس عجز و ناتوانی می کنند. امید خود را به خدا از دست ندهید و یادتان باشد هیچ کس به اندازه خداوند نسبت به مردم دلسوزی ندارد.

    توصیه دیگر ما به شما این است که به خودتان حرف های امیدوارکننده بزنید. شما می توانید این حرف ها را بر روی کاغذ بیاورید و هر روز بخوانید. حتی اگر خودتان به این حرف ها اعتقادی نداشته باشید ترک آنها نتایج مثبت زیادی خواهد داشت. در تمام مراحل از خدا کمک بخواهید.

    رفتار دوستانه ای داشته باشید

    محبت کردن به مردم از نظر روحی تأثیرات مثبت زیادی دارد. بدترین کاری که یک فرد افسرده می تواند انجام دهد این است که تنها بماند. افسردگی در تنهایی تشدید می شود. البته فرد افسرده تمایلی به حضور در جمع ندارد ولی او باید خود را مجبور به این کار کند.

    در یک کلاس هنری یا ورزشی ثبت نام کنید، دوستان تان را برای صرف ناهار به خانه دعوت نمایید و یا به عیادت سالمندان و بیماران بروید.

    خندیدن را از یاد نبرید

    به تماشای فیلم های کمدی و مطالعه کتاب های سرگرم کننده بپردازید. بهترین کار این است که به همراه دوستان تان بخندید. خندیدن روی مواد شیمیایی مغز تأثیر مثبت می گذارد و باعث می شود احساس خوبی پیدا کنید. مشکلات نیز همین تأثیر را دارد ولی با مصرف آن باید خطر چاق شدن را بپذیرید! یکی از همکاران آقای «الف» همیشه خنده بر لب داشت. او تصمیم گرفت با دوستش رقابت کند و به زودی متوجه شد که لبخند زدن مسری است. وقتی همیشه لبخند بر لب داشته باشید به نظر می رسد که زمان زود می گذرد و شما احساس آرامش بیشتری می کنید. یادتان باشد خداوند همه بندگانش را دوست دارد و مراقب آنها ست پس، نگران چه هستید؟!

    خود را مشغول نگه دارید

    همه ما احتیاج داریم خود را به کاری مشغول کنیم. اگر برای حل مشکلات دیگران تلاش کنید کمتر به خودتان می اندیشید. یادتان باشد احساس شادی مثل بومرنگ است. وقتی شما دیگران را شاد می کنید، این شادی به سوی خودتان برمی گردد.

    با کمک کردن به دیگران احساس می کنید در این جهان نقش مثبتی برعهده دارید و این مسئله به تقویت عزت نفس شما منجر می شود.

    فعالیت های بدنی را از یاد نبرید

    از قدیم گفته اند: «فکر سالم در بدن سالم است»، فعالیت بدنی در سلامتی نقش مهمی دارد. حتی یک پیاده روی ساده، تنفس هوای تازه و تماشای زیبایی های طبیعت بسیار مفید است.

    ورزش بر روی مواد شیمیایی مغز تأثیر می گذارد. در ضمن اگر احساس افسردگی می کنید اعضای خانواده خود را در آغوش بگیرید. این کار استرس را کاهش می دهد و سیستم ایمنی بدن شما را تقویت می کند، تماس بدن، فشار خون را پایین می آورد. در آغوش گرفتن برای هر دو طرف نتایج مثبتی دارد.

    میان «تنهایی» و «در جمع بودن» تعادل برقرار کنید

    هرگز نتایج مثبت دعا خواندن را نادیده نگیرید. دعا خواندن راه بسیار خوبی برای حرف زدن با خداوند است و یکی از بهترین راه های ضدافسردگی محسوب می شود. البته تنهایی بیش از حد افسردگی را تشدید می کند. هرگز در لاک انزوا فرو نروید. یادتان باشد باید میان «تنهایی» و «در جمع بودن» تعادل برقرار کنید.

    اشتباهات دیگران و خودتان را ببخشید

    گاهی انسان بر اثر ارتکاب گناه دچار افسردگی می شود ولی یادتان نرود که خداوند مهربان و توبه پذیر است. شما نیز باید خودتان را ببخشید. خشم نیز احساس سرخوردگی را به همراه دارد و این احساس به افسردگی منجر می شود اگر اشتباهات دیگران را ببخشید احساس آرامش خواهید کرد.

    خانم «ب» که از همسرش جدا شده بود امیدی به آینده نداشت. او همیشه نگران بود و احساس استیصال می کرد.

    خانم «ب» تصمیم قاطع گرفت که اوضاع را تغییر دهد و با کنار گذاشتن کدورت ها، خشم، نفرت و ترس به آرامش برسد.

    خانم «ب» می گوید: «دشوارترین کاری که انجام دادم بخشیدن خودم و همسر سابق ام بود. این کار حتی از مردن هم سخت تر بود!»

    خانم «ب» تا حدی حق دارد. بخشیدن خود و دیگران کار آسانی نیست ولی اهمیت زیادی دارد.
    از دیگران قدردانی کنید.

    اگر دچار افسردگی شده اید به نعمت هایی که در اختیار دارید فکر کنید. یادتان باشد افسردگی یک بیماری مهلک و همیشگی نیست و قابل علاج است. شاید احساس کنید در پایان تونل هیچ نوری دیده نمی شود ولی مطمئن باشید که این طور نیست و شما می توانید برای درمان خود گام های عملی بردارید. توصیه های فوق حتی برای کسانی هم که دچار افسردگی نشده اند مفید خواهد بود.
    در این مورد میتونید با متخصصین کانون مشاوران ایران، مشاوره تلفنی/تخصصی داشته باشید

    ۰۲۱-۲۲۶۸۹۵۵۸
• 

  پاسخ

  مجتبی , سپتامبر 27, 2016 @ 11:33 ق.ظ

  با سلام
  من مدت زیادیه که از یک بیماری عصبی در عذابم به این صورت که کوچکترین بادی که به صورتم برخورد میکنه یه حالتی فقط قسمت چپ بدنم ایجاد میشه که بسیار عذاب آوره موقع نوشیدن مایعات خنک هم همین حالت ایجاد میشه بازوی دست و ران پا و زانو وانگشتان پام تکان میخورن تازگیا محدوده قلبم هم اینحالت هست لطفا بگید این مشکل نوببا چیست و درمانش چه میباشد
  متشکرم
  • 

    پاسخ

    راهنما , سپتامبر 28, 2016 @ 1:37 ب.ظ

    در وهله نخست با متخصص مغزو اعصاب میتونید برای گرفتن ام آر آی مشورت کنید
• 

  پاسخ

  مانیا , نوامبر 9, 2016 @ 2:04 ب.ظ

  با سلام من میخوام بدونم کی روانی میشم یا به قول دیگران دیوونه – خالم بیماری اعصاب داشت کلا هیچ کسیو نمیشناخت صدا میشنید هیچ وقت ازدواج نکرد تو ۵۰ سالگی مرد مامانم میگه خالم موجی شده اما من باور ندارم
  من توسط دکترای مغز و اعصاب زیر زربین قرار گرفتم و فهمیدن که ام ار آی دو سال قبل و سه سال قبلم سالمه بیماریم از ۱۹ سالگی بعد فوت مادر بزرگم شروع شد اوایل بیمار پنداری داشتم هرجاییم درد میگرفت میگفتم سرطان دارم اگه سر درد میگرفتم میگفتم تومور دارم آخرین نوار مغزی که مربوط به دوسال قبله نشون داد اضطراب دارم
  دکتر بهم گفت بیمار نگری دارم و آسنترا داد که من نخوردم بعد مدتی بی خوابی گرفتم جور که ۳۰ ساعت نخوابیدم رفتم روانپزشک قرص کلونازپام ۲ و دپاکتین ۵۰۰ و کوئتیاپین ۱۰۰ برای خواب داد الان دو ساله دارم کوفتشون میکنم جز چاقی هیچ تاثیری ندارم میخوام بدونم دقیقا کی دیوونه میشم ؟؟ میخوام تاریخ دستم باشم
  مثل یک بیمار سرطانی شدم که منتظر وقت مرگشه ……………………………………………………………….
  • 

    پاسخ

    راهنما , نوامبر 9, 2016 @ 2:30 ب.ظ

    با سلام
    امروزه با پیشرفت تکنولوزی برای هر مشکلی درمانی وجود دارد بالاخص پیشرفت در حوزه ی بیماری های روحی و روانی .اینکه فکر میکنید چون خاله شما دچار مشکل شده است شما هم قطعا این طور میشوید دید درستی نیست .ما بیماران زیادی داریم که کاملا با دارو در کنار رواندرمانی زندگی عادی و طبیعی دارند .فقط رفتن نزد پزشک درست نیست بلکه پیروی از دستورات بسیار حائز اهمیت است ..من پیشنهاد میکنم حتما نزد روانشاس بروید قطعا کمک قابل ملاحظه ای به رفع مسائل شما می کنند و اگر نیاز به دارو باشد انوقت به روانپزشک ارجاع می دهند .یادتان باشد تا آخرین لحظه امیدوار ی به زندگی دید مثبت بسیار مفید است .
    • 

      پاسخ

      راهنما , نوامبر 9, 2016 @ 8:27 ب.ظ

      شما نمی خواید به خوتون کمک کنید .امید را کسی برای آدم به ارمغان نمی اورد .باید به ان برسیم .و این یعنی تلاش برای بهتر شدن و حال خوب .گاهی بیمار بودن برایم لذت بخش تر است .

      امیدوارم متوجه منطورم باشید
      حتما به روانکاور مراجعه کنید
• 

  پاسخ

  مانیا , نوامبر 10, 2016 @ 6:13 ب.ظ

  بنظرتون اینکه هیچ وقت خوابم نمیاد جذابه ؟؟؟؟ هیچ دکتری واسم هیچ غلطی نکرد دارو های گیاهی هم بی فایده بود آخرین بارم که روانشناس رفتم متوجه شدم ۵۰ ۵۰ دارم پول از دست میدم اونور آب دارن بهترین معالجه میکنن اما داخل کشورم دکترا بیشتر میکشن …………
  • 

    پاسخ

    راهنما , نوامبر 10, 2016 @ 6:23 ب.ظ

    با سلام
    خودت بخواه که بهتر بشی
    با غر زدن و تقصیر رو گرئن این و اون انداختن بهبودی خاصی نخواهی داشت .بیمار سرطانی میدونه میمیره ولی امید و باور به خوب شدن باعث میشه از ادم سالم بیشتر عمر کنه
    طول عمر ما دست خداست چه با سلامت چه با بیماری پس میشه به جای عجز و لابه یکم امیدوارتر به قضیه نگاه کنیم امروزه تحقیقات نشون داده امید به بهبود در بیماران باعث معجزه در روند سلامتشون میشه .
    اینکه حال شما خوب نیست ه،تصورتون اینه که خارج دکتر های بهتری داره و تمام مشکلات به ان خاطره که با خودتان صادق نیستید و نمی خواهید که بهتر باشید
    موفق باشید
• 

  پاسخ

  ناشناس , دسامبر 10, 2016 @ 11:08 ق.ظ

  سلام من حانم۲۳ساله هستم مادرشوهرم همیشه باحرفاش عصاب وزندگی منوبهم ریخته شوهرمم رفتارمامانشومیبینه ولی اصلاانگارنه انگارخیلی دارم عذاب میکشم من باشوهرم هیچ مشکلی ندارم همه بحث ودعواهامون به خاطرمادرشوهرمه برای کوچکترین چیزهمش دارم توخودم حرص میخورم وگریه میکنم خسته شدم چیکارکنم چجوری بایدرفتارکنم
  • 

    پاسخ

    dr-salary , دسامبر 10, 2016 @ 11:24 ق.ظ

    با سلام
    به هر حال رفتارهای اینچنینی در هر خانواده ای وجود دارد ولی مدیریت ان به عهده شما و با سیاست های زنانه اتفاق می افتد
    بسیاری از مادرشوهرها نگران نحوه رفتار کردن عروسشان با پسرشان هستند. حتی اگر رابطه عروس و مادرشوهری بسیار دوستانه باشد، مادرشوهر هر شب با عروس تماس می گیرد تا ببیند عروسش برای دردانه اش بعد از پشت سر گذاشتن یک روز سخت کاری چه غذایی درست کرده است. زیرا او نمی تواند تحمل کند که پسرش بعد از یک روز سخت کاری یک غذای آماده و سطحی بخورد. او همچنین به اتو کردن لباسهای پسر و نوه اش اصرار می کند. با این کار او می خواهد این حقیقت را روشن کند که من لباسهای پسرش را اتو نمی کنم.

    درچنین مواردی بهترین طرز برخورد با مادرشوهر، تشکر کردن از اوست. اجازه دهید هرآنچه که می خواهد انجام دهد، و به یاد داشته باشید که این شما هستید که هر شب همسرتان را در خانه می بینید. اگر او فکر می کند شما تنبلید پس چه کسی کارهای خانه پسرش را انجام می دهد؟ او همسر و فرزند شما را دوست دارد و می خواهد بهترین کارها را برای آنها انجام دهد.
    موفق باشید
• 

  پاسخ

  وحید , دسامبر 17, 2016 @ 11:17 ب.ظ

  با سلام.بنده خواهرم حدود چهار سال است که بیماری اسکیزوفرنی دارد که چهارساله دائم قرص های لورازپام لیتیم کربنات و یکی دوتا داروی دیگه حضور ذهن ندارم.سوال من اینه که تاکی باید این قرص هارو مصرف کنه.هربار که قطع یا کم کرده دوباره بیماری اون بیشتر شده ومشکلات زیادی فراهم کرده بطوری که کل خانواده مریض شده اند از لحاظ روانی.از انجایی که قرص هاعوارض زیادی دارد هربار یک جای از بدن خواهرم درگیر میشود قبلا پرش پلک داشت ومدام چشم هاش خودبخود پلک میزد الان پوست صورتش متورم وقرمز رنگ شده است.اضافه وزن که دیگه نگو.میخواستم کمی راهنمایی کنید منو و نکاتی هم اگه بگین ماانجام بدیم ممنون میشوم واقعا سخته خدا نکنه کسی دچار بیماری روانی بشه.درمورد پوست صورتش چی کنیم قرمزی و تورمش ازبین بره؟اضافه وزنش چی؟تاکی قرص هارو باید بخوره؟
  باتشکر فراوان
  • 

    پاسخ

    راهنما , دسامبر 18, 2016 @ 12:26 ب.ظ

    در این مورد میتونید با متخصصین کانون مشاوران ایران، مشاوره تلفنی/تخصصی داشته باشید

    ۰۲۱-۲۲۶۸۹۵۵۸
• 

  پاسخ

  ابراهیم , ژانویه 17, 2017 @ 7:55 ب.ظ

  سلام.وقت بخیر.من اقایی ۳۱ ساله هستم که سالهاست دچار وسواس فکری شدید هستم واقعا دیگه زندگی برام جهنم شده.خیلی وقت ها ارزو کردم که کاش بدترین مرض جسمی رو داشته بودم ولی وسواسی نبودم الان تصمیم گرفتم به معالجه بپردازم اما نمیدونم باید پیش چه دکتری برم.لطفا اگه امکان داره ادرس یک روان شناس خبره و حرفه ای رو بهم معرفی کنید تا از این سردرگمی نجات پیدا کنم.ممنون.
  • 

    پاسخ

    مشاور , ژانویه 19, 2017 @ 2:14 ب.ظ

    با سلام
    بیماری وسواس قابل درمان است
    و جای نگرانی نیست منتهی شما باید تعهد به درمان داشته باشید و درمان را ادامه بدهید و صبر و حوصله بسیار اهمیت دارد
    برای مشاوره راهنمایی در این زمینه می توانید با شماره زیر تماس حاصل فرمایید:
    ۴۴۰۳۴۴۹۰–۰۲۱
    موفق باشید
• 

  پاسخ

  مهران , مارس 5, 2017 @ 10:02 ب.ظ

  سلام
  پسری ۲۸ ساله هستم که از کودکی دچار اضطراب و از دست دادن اعضای خانوادم بودم.
  حملاتی سراغم میاد و فشارخونم بالا میاد و احساس سوزش شدیدی در کل بدنم دارم و پرش عضلات و حس میکنم دارم میمیرم، چند دقیقه بعد خوبم میشه.
  از طرفی تو بعضی از مکان های خاص مثل مطب یا دانشگاه، اضطراب شدید دارم و فشار خونم خیلی بالا میاد مثلا ۱۹/۱۱٫ ولی تو خونه فشارخونم نرمال هست.
  الانم سیتالوپرام مصرف میکنم و جواب نگرفتم.
  ممنون میشم راه حلی جلو پام بزارید.
  با تشکر
  • 

    پاسخ

    مشاور , مارس 6, 2017 @ 10:37 ق.ظ

    با سلام
    ایا دارو رو خودتون مصرف می کنید یا با تجویز روانپزشک است چون باید بدونید که دارو بحث خودسرانه مصرف کردنش اثرات بسیار منفی دارد .ضمن اینکه با این شرایط باید به روانپزشک مجدد مراجعه کنید البته اگر قبلا رفتید و داروهای جدید باید تجویز شود به اضافه اینکه حتما شما را به روانشناس ارجاع خواهند داد .بحث دارو در ابتدا مطرح می شود برای تخفیف علائم و ثبات شرایط به صورت نسبی ولی با مراجعه به روانشناس راهکارهایی
    می دهند که به طور کل بتونید توانمندی هایی برای کاهش اضطراب و مشکلات جانبی پیدا کنید
    در این مورد میتونید با متخصصین کانون مشاوران ایران، مشاوره تلفنی/تخصصی داشته باشید
    ۰۲۱-۸۸۴۷۲۸۶۴
    موفق باشید
• 

  پاسخ

  Ehsan , مارس 28, 2017 @ 1:18 ب.ظ

  سلام
  من میخواستم که بپرسم عمل خود ارضایی هم باعث کاهش ذهن میشه و ذهن بشر رو تخریب میکنه و من وقایعی که اتفاق میوفته تو یادم نمیمونه و اسم های کسان زود از یادم میره اول اینطور نبودم لطفا از شما خواهش دارم منو کمک کنید . بنده در این مورد سخت در عذابم و باز هم یه سوال داشتم اگر از این عمل ناپسند باشه اگر ترک کنم ذهنم به حالت اول بر میگرده یا نه لطفا جوابمو بدیم چون من به شما پناه آوردم . ممنون و تشکر ازتون
  • 

    پاسخ

    مشاور , مارس 29, 2017 @ 8:58 ق.ظ

    با سلام
    مشکل خود ارضایی باعث یک سری عوارض جسمی می شود و مشکل حافظه و کاهش تمرکز هم برای افراد به وجود می اورد چون افراد در فضای تخیلی بدون داشتن شریک جنسی به تحریک یا انزال می رسند تنش در بدن ایجاد می شود بدون اینکه تخیله کافی صورت پذیرد و همین مساله در سیستم عصبی تاثیر دارد و حتی باعث کاهش تمرکز می شود بهتر است برای ترک هم زیر نظر روانشناس باشید چون اصولا افراد راهکارهایی را خودشان انجام می دهند و نتیجه مطلوب بدست نمی اید مخصوصا اگر مدت زیادی به این مشکل مبتلا باشند .منتهی تا جایی که امکان دارد از شرایطی که ایجاد تحریک کند ثل دیدن فیلم پیام یا هر چیز دیگری که باعث تحریک شود باید دوری کنید و تلاش کنید که نسبت به خواستتون که ترک این عمل است متعهد باشید
    .
    در این مورد میتونید با متخصصین کانون مشاوران ایران، مشاوره تلفنی/تخصصی داشته باشید
    ۰۲۱-۸۸۴۷۲۸۶۴
    موفق باشید
• 

  پاسخ

  masy , آوریل 15, 2017 @ 11:57 ب.ظ

  با سلام و وقت بخیر

  من بیمار دوقطبی هستم و بالای ۹ سال است ازین بیمار رنج میبرم.اخیرا هم دچار میگرن شده ام. همیشه از ضعف حافظه و تمرکز شکایت داشتم که با مطالعه مطالب مفید شما متوجه شدم بخاطر مشکل سابقم است.

  من در کودکی خود ارضایی را از شخصی یاد گرفتم و پس از فوت پدرم در ۱۱ سالگی مشکلم شدت گرفت در تنهایی وقتی غمگین و افسرده میشدم. تا دبیرستان را بخاطر دارم و پس از ۲۰ سالگی بسیار کم شد ولی تا بعد ۳۰ سالگی ادامه یافت و حدود یکسال پیش کاملا متوقف شد بطوری که یکسال است مرتکب نشده ام ولی ضعف حافظه و تمرکز همچنان ادامه دارد. آیا شانس بهبودی دارم؟

  در ضمن ۲ هفته پیش سرم ضربه خورد و همان روز وقت دکتر داشتم. روانشناسم گفت مهم نیست ولی از آن موقع حواسپرتی گرفته ام بطوریکه بعضی مراحل کاری را که درحال انجامش هستم فراموش میکنم و چیزی هم بخاطر نمیاورم.

  ممنون میشم راهنماییم کنید.
  • 

    پاسخ

    مشاور , آوریل 16, 2017 @ 8:32 ق.ظ

    با سلام روانشناس شما باید چند نکته را مد نظر ۳رار دهد و براین اساس درمان کند ..۱ بحث خودارضایی ۲ ضعف حافظه و تمرکز ۳مشکل دو قطبی که باید دید کاملا مرتفع شده یا خیر درمان صورت می پذیرد منتهی باید زیر نظر روانپزشک هم باشید و احتمالا دارو مصرف کنید .اگر هم در این دوره دا و مصرف می کردید باید نوع دارو دقیقا مشخص باشد و عوارض احتمالی در هر حال روانشناس باید دوره درمان مخصوص به شما را آغاز کند تا بهبودی حاصل شود منتهی صبر و حوصله و تعهد شما به درمان را می طلبد
    در این مورد میتونید با متخصصین کانون مشاوران ایران، مشاوره تلفنی/تخصصی داشته باشید
    ۰۲۱-۸۸۴۷۲۸۶۴
    موفق باشید
• 

  پاسخ

  masy , آوریل 17, 2017 @ 7:32 ق.ظ

  ممنون

  گفتم یکساله که مشکل خودارضاییم کاملا برطرف شده.

  بنابراین فکر نکنم نیاز باشه در این زمینه روان درمانی صورت بگیره.

  لطفا نظرتون رو بفرمایید.