مرکز مشاوره

مرکز مشاوره اصفهان

مرکز مشاوره اصفهان

مرکز مشاوره خانواده و ازدواج اصفهان

.خانواده به عنوان نهادی تربیتی و اجتماعی از جایگاه ویژه ای در جامعه برخوردار است اهمیت خانواده همچنین در تعالیم دینی ما مشخص شده و به حفظ آن سفارش شده است حال ممکن است این آرامشی که انسان در خانواده دارد بنا به هر دلیل و مشکلی برهم خورده و این وظیفه اعضای خانواده است که برای حفظ آرامش آن تلاش کنند در این زمینه مشاوران خانواده با راهنمایی هایی که می کنند می توانند گره گشای مشکلات باشند.به همین منظور مرکز مشاوره اصفهان با هدف کمک به اصفهانیان عزیز، با تاکید بر بحث های مشاوره ای در مشاوره خانواده انقلاب، مشاوره ازدواج انقلاب، مشاوره خانواده بلوار کشاورز، مشاوره خانواده سی و سه پل تشکیل شده و برآن است تا بتواند راه گشای مشکلات شما در بهترین مرکز مشاوره اصفهان و سایر مراکز مشاوره اصفهان باشد.

شماره های تماس 01

مرکز مشاوره اصفهان دارای شعب متعددی در مناطق مختلف اصفهان از جمله مرکز مشاوره امام خمینی، مرکز مشاوره فلکه شهدا، مرکز مشاوره انقلاب ، مرکز مشاوره سی و سه پل و مرکز مشاوره بلوار کشاورز است و با استفاده از کارشناسانی مجرب و مشاورانی با سابقه و توانا پذیرای مردم عزیز اصفهان خواهد بود.

پسری هستم ۲۴ساله که ۲سال پیش با دختری در دانشگاه اشنا شدم

پسری هستم ۲۴ساله که ۲سال پیش با دختری در دانشگاه اشنا شدم.اول رابطه درسی بود ولی بعد کم کم به همدیگه علاقه پیدا کردیم.

ولی من شرایط ازدواج نداشتم و الان هم سرباز هستم.

و نمیتونم ازدواج کنم.

از همون اول هم جفتمون به خانواده هامون گفتیم و اون ها همدیگه رو دیدن و شناختن.

من خودم با نامزدی مشکلی ندارم و خانوادم ولی میترسیم که خانواده اون خانوم بعد مدتی بگن که حتما باید عقد کنید.

چون همین الان هم میگن نامزد کنین.

اما ما تو این ۲سال خیلی خوب بودیم بعضی جاها نظراتمون مخالف بود و با هم دیگه بحث کردیم.

اما بعد هر دعوا خیلی خوب بودیم و زود فراموش میکردیم.و بعضی اوقات رابطه جنسی نه اما کارایی کردیم که طرفمون ارضا جنسی بشه و خالی بشه.

خیلی میگن رابطه دوستی قبل ازدواج غلطه اما من فکر نمیکنم.

حالا میخواستم بپرسم اگه ما ازدواج کنیم مشکلی واسمون پیش میاد؟؟؟؟

یا خدایی نکرده منجر به طلاق میشه این ازدواج؟؟؟؟؟

خانوادهامون در یک سطح هستن.

اما این که میگن اگه ازدواج کردید دیگه بهم دیگه اعتماد ندارید و فکر میکنین طرف دروغ میگه و همیشه شک دارین.

اما من هیچوقت شک نکردم به این خانوم چون دختر خیلی ساده و خوبی هستن.

اگه امکانش هست راهنمایی کنین ممنون میشم

پاسخ

دوست عزیز شما تا شرایط ازدواج و نداشته باشید نمیتونید در این مورد صحبت کنید
حداقل باید استقلال مالی داشته باشید تا درخواست و حرف شما رو بپذیرند
هر وقت چنین شرایطی رو بدست آوردید دوره ای در حدود ۹ ماه رو نامزد باید باشید
تا خانواده ها مراوده و معاشرت کنند و شناخت کامل به وجود بیاد در این صورت میتونید نسبت به آینده خوشبین باشید
در این مورد میتونید با متخصصین کانون مشاوران ایران، مشاوره تلفنی/تخصصی داشته باشید
دفتر سعادت آباد:
۰۲۱-۲۲۳۵۴۲۸۲ خط ویژه

دوست پسرم نمیاد خواستگاریم و بهونه میاره

من (۲۲ ساله) در ارتباط با یکی از همکلاسی هایم وارد رابطه احساسی شدم که عشقی زیااااد بوجود آمد (شهر من اصفهان است و محل تحصیلم شهرکرد و این همکلاسی شهرکردی است)

این بنده خدا قصدش از ارتباط با من ازدواج بود و هست
ولی می گوید امکان ازدواج ندارد
خب راست هم میگه
دانشجو ، بدون حمایت پدر ، بدون شغل مناسب ، بدون سرمایه و سربازی نرفته و مشکلات دیگر
و دلش می خواهد وقتی به خواستگاری من بیاید که موجب سرافرازی من باشد
و خب
ما با هم درارتباط هستیم
که از بدشانسی من خانواده من از همان ابتدا فهمیدند
و به این ارتباط دوستی می گویند
بعد از کلی اتفاقات و کش و قوس های زندگی
پدر من یه جورایی راضی شده که دخترش با دوست پسرش با این شرایط ازدواج کنه و میگه این ارتباط شما غلطه و شرعا و عرفا درست نیست
ولی این آقا پسر همچنان میگه من نمی تونم اقدام کنم
دلایلش هم منطقیه
ایشون بچه آخر و پسر سوم هستن که برادر قبل از ایشون با موفقیت تحصیلی و کاری که دارد ازدواج نکرده و می گوید مامانم طرف شماست و میگه تو با چه چیزی می خوای بری خواستگاری دختر مردم
البته تو پرانتز مامانش و خانواده اون از عشق ما اطلاعی ندارن
حالا نظر شما چیست

من موندم و عشقم که داره داغونم می کنه

پاسخ
دوست عزیز اگر ایشون تکلیفشون مشخص نیست و باید هنوز دنبال اماده کردن شرایطی باشند با همه علاقه ای که دارید به نظرتون درسته که صبر کنید و منتظر ایشون بمونید .
شاید صحیح نباشد و اینکه شما عاشق هم هستید خب طبیعی است که یک سری از شرایط را در نظر نگیرد ولی ایشون اگر به شما تمایل دارند باید دنبال فراهم کردن شرایط مناسب باشند تا رضایت شما را جلب کنند .
و به هر حال شرایط دختر با پسر متفاوت است و نمی تواند همیشه صبر کند و منتظر بهبود شرایط شود .
و ممکن است در این بین شما خواستگارانی با شرایط مطلوب را رد کنید که دیگر تکرار نشوند بنابراین کاملا دقت داشته باشید که چگونه ادامه می دهید و بهتر است برای ایشون زمانی را تعیین کنید اگر واقعا تمایلی وجود دارد رسما اقدام کنند و خوب شرایط را باید در نظر گرفت و زندگی مسئولیت پذیری بالایی می خواهد ولی خب وقتی تا این حد علاقه وجود دارد باید با خانواده درست مطرح کنند و در جریان باشند در هر حال امیدوارم برای ادامه منطقی تصمیم بگیرید

به خاطر داشته باشید که در دوستی های اینچنین افراد خیلی از شرایط اینده را در نظر نمی گیرند تفاوت های فرهنگی و خانوادگی و فکر می کنند می توانند با حداقل ها زندگی کنند که بعدا همین مسائل کوچک درد سر ساز می شود .امیدوارم متوجه صحبت های بنده باشید
و خوشبخت شوید

در این مورد میتونید با متخصصین کانون مشاوران ایران، مشاوره تلفنی/تخصصی داشته باشید
۰۲۱۸۸۴۲۲۴۹۵
موفق باشید

زن مطلقه که خواستگار طلاق گرفته دارد
با سلام . زنی مطلقه ۳۸ ساله ساکن اصفهان داری یک فرزند پسر ۱۵ ساله هستم / خواستگاری از شهر تبریز دارم که ایشان هم از همسرشان جدا شدند و دارای دو پسر ۱۶ و ۲۱ ساله هستند .
از طریق یکی از دوستان خانوادگی با هم آشنا شدیم و در خواست ازدواج دادند .
از نظر تحصیلاتی و مالی از من در سطح خیلی بالاتری هستند ولی من جواب رد دادم و الان پشیمانم .
به نظر تون چکار کنم و اصلا آیا ما با هم خوشبخت می شویم ؟
پاسخ
با سلام دوست عزیز دلیل رد کردن چه بوده است ؟
به فرض اینکه بخواهید دوباره با ایشون ارتباط بگیرید ایا امکان پذیر است ایا می شود که از طریق واسطه اعلام کنید که مایلید بیشتر صحبت کنید .
در هر حال بعتره همه جوانب رو بررسی کنید خودتون فرزندی در سن بلوغ دارید و اون اقا هم همین طور بحث پذیرش فرزندان و باقی مسائل هم اهمیت دارد اینکه فرهنگ ها و اداب و رسوم متفاوت است .
شما در هر صورت یک بار تجربه شکست داشتید اگر قرار باشد دوباره تکرار شود شرایط روحی مناسبی در این سن نخواهید داشت بهتره ابتدا از رابطه دوباره مطمئن شوید و درخواست ایشون و هم حتما با مشاور پیش از ازدواج صحبت شود.
گرچه هر دو عاقل هستید.
ولی این کمک کننده است امیدوارم تصمیم منطقی بگیرید و خوشبخت باشید

در این مورد میتونید با متخصصین کانون مشاوران ایران،
مشاوره تلفنی/تخصصی داشته باشید
۰۲۱۲۲۶۸۹۵۳۴
موفق باشید

افسردگی پس از زایمان

سلام خانمی ۲۹ساله هستم.

مدتی هست با همسرم مشکل دارم.

از سه سال پیش که زایمان کردم من افسردگی گرفتم.

ولی همسرم هیلی درکم نکرد.

روابط جنسی خوبی نداشتیم و من نمیتونستم پاسهگوی همسرم باشم.

کم کم از هم دور شدیم. تا چند ماه پیش فهمیدم با کسی رابطه پیدا کنه.

خودش پشیمون بود از کارش. و الان فکر نمیکنم که رایطه داشته باشه.

چون اون خانم راضی نبود. ولی الان من هیچ محبتی از طرف همسرم دریافت نمیکنم.

من حال روحیم خوب نیست. همش گریه و غصه. ما ازدواجمون فامیلی بوده. ایشون از همون اوایل بچگی تا وقتی که فهمیدم دوستم داشتن. خیلی زیاد وابستم بود.

همون رابطه عاشقانه. به همین خاطر خیلی اذیت میشم. الان مخبتی نمیبینم برام سنگینه. حتی گاهی مواقع به فکر خودکشی می افتم. ولی به خاطر دخترم نمیتونم. هیلی تلاش میکنم اخلاقیاتم رو درست کنم.

همسرم میگه اخلاقت بده. من میگم من ۳سابه افسردم و این به خاطر اینه که مادر شدم. الان دیگه از مادر شدن دوبارم میترسم. خواهش میکنم کمکم کنید. مشاوره ها گرونه و نمیتونم برم.

اگه وضعمون خوب بود شاید به اینجاها نمیکشید

پاسخ
اگر مشکل شما افسردگی بعد از زایمان باشد باید و باید دوست عزیز زیر نظر روانپزشک باشید به هر حال هر چقدر هزینه داشته باشد شما سه سال است افسرده هستید و بایددارو مصرف کنید و اگر نیاز بود زیر نظر روانشناس باشید و بهتره ار مراکز دولتی دانشگاهی استفاده کنید یعنی بیمارستان هایی که زیز نظر دانشگاه ها هستند و اموزشی هستند و با این شرایط باید دارو مصرف کنید .
به هر حال مشکلات افسردگی در زنان باعث کاهش تمایلات جنسی و عدم پاسخگویی نیاز ها در مر دان شده و مشکلاتی را ایجاد می کند که باید دقت داشته باشید .و این طور نیست که شما بنشینید تا مساله حل شود خوب شرایط گریه و ناراحتی شما برای هر مردی ممکنه خسته کننده شود هر چند ایشون عاشق شما بوده باشند و علاقه بسیاری باعث ازدواج شده باشد پس بهتر است در اسرع وقت مراجعه داشته باشید.
افسردگی پس از زایمان برای بسیاری از افراد پیش می اید به خصوص در شرایط سزارین که اگر این مساله باشد دوره درمان مشخص دارد و اگر هم افسردگی بنیادی تر و مربوط به گذشته باشد باز درمان پذیر است و جای نگرانی وچود ندارد انتظار نداشته باشید بدون ویزیت در حد چند جمله مشکل سه ساله شما حل شود .
مطمئن باشید وقتی شما شرایط شادابی و نشاط را بدست بیاورید همسر شما هم در رفتارها تجدید نظر خواهد کرد البته باید با ایشون مراجعه کنید چون نقش همراه و کمک کننده ایشون در بهبود و درمان بسیار حائز اهمیت است .امیدوارم ایشون هم متوجه شرایط باشند و بهبودی حاصل شود و زندگی مطلوبی را تجربه کنید

در این مورد میتونید با متخصصین کانون مشاوران ایران، مشاوره تلفنی/تخصصی داشته باشید
۰۲۱۸۸۴۱۹۸۳۲
موفق باشید

فرزندم در اتاق ادرار می کند

سلام من یک بچه ۷ ساله دارم دور از چشم من در گوشه ای از اتاقش با اختیار خودش ادرار کرده میخواستم دلیلشو بدونم
با تشکر

علل بی اختیاری ادرار کودکان در روز

در حدود ۵ درصد علت بی اختیاری ادرار در روز نتیجه ی این است که مشکلی در دستگاه ادراری کودک وجود دارد مهمتر از همه وحود عفونت ادراری است.

اگر کودک در هنگام ادرار کردن دچار سوزش می شود و یا زود به زود ادرار می کند و حال ناگهان دچار بی اختیاری ادرار شده است باید به عفونت ادراری مشکوک شد و کودک را نزد پزشک متخصص برد.
بعضی از مادران دختر کوچک خود را در وان آب قرار می دهند و مواد کف کننده به آب اضافه می کنند مواد شیمیایی کف کننده ممکن است موجب تحریک مجرای ادرار و سبب بی اختیاری ادرار در روز گردد.

علل دیگر مانند انسداد مجاری ادرار و ناهنجاری های مادرزادی سبب بی اختیاری ادرار در روز می گردد.
در کشور ما که آلودگی انگل کرمک زیاد است ممکن است انگل کرمک از مقعد کودک به دستگاه تناسلی دختر برود و تحریک دستگاه تناسلی او سبب بی اختیاری ادرارش در روز گردد.

در چنین مواردی مادر باید دستگاه تناسلی کودک را کاملا مورد معاینه دقیق قرار دهد و یا او را نزد پزشک ببرد و از او کمک بگیرد . در صورت آلودگی دستگاه تناسلی به انگل کرمک انگل در دستگاه کودک دیده می شود.
کودکی که مبتلا به بی اختیاری ادرار در روز است احتیاج به آزمایش و عکس برداری دارد؟
پزشک معمولا باید از کودک مبتلا به بی اختیاری در روز معاینه کامل به عمل آورد. مخصوصا معاینه کامل از شکم ، دستگاه تناسلی و دستگاه عصبی او و چگونگی وضع دفع ادرار و جریان ادرار کودک را مشاهده و از نظر ناهنجاری های دستگاه ادراری بررسی خواهد کرد.
پزشک معمولا برای تشخیص امکان عفونت ادراری آزمایش کامل ادرار و در کودکان دختر کشت ادرار درخواست خواهد کرد.

در صورتی که پزشک به وجود ناهنجاری ادراری مشکوک گردید از دستگاه ادراری کودک عکس برداری و با متخصص دستگاه ادراری مشورت خواهد کرد.

شب ادراری کودکان

اگر پزشک شواهدی دالّ بر عیب عضوی دستگاه ادراری مشاهده نکرد علت بی اختیاری ادرار در روز کودک مربوط به مواردی که در زیر ذکر میشود خواهد بود و کودک احتیاج به عکس برداری ندارد.
بی اختیاری ادرار در نتیجه ی خندیدن شدید
بعضی از کودکان دختر از سن چهار سالگی تا هنگام بلوغ ممکن است هنگامی که از ته دل می خندند مقداری ادرار خود را بدون اختیار دفع کنند. چنین کودکانی از همه لحاظ طبیعی هستند و چنین وضعی در فامیل این کودکان وجود دارد. این نوع بی اختیاری ادرار اهمیت ندارد و معمولا در سن بلوغ از بین می رود.
بی اختیاری ادرار در نتیجه ی انقباض و اسپاسم مثانه
شایع ترین علت بی اختیاری ادرار در روز انقباض و اسپاسم مثانه می باشد.

کودک ناگهان دچار انقباض شدید مثانه می شود و در نتیجه احساس دفع ادرار میکند و شلوار خود را تر یا در شلوار خود ادرار می نماید.

چنین حالتی معمولا موقعی اتفاق می افتد که کودک با مادر خود در خارج از خانه مشغول خرید و یا به خانه ی دوستان خود رفته یا در راه مدسه به خانه است.
کودک برای جلوگیری از ادرار کردن دست خود را بر روی مجرای ادرارش فشار می دهد و یا روی مچ پای خود می نشیند. این حالت معمولا ارثی است و این کودکان اکثرا دچار شب ادراری نیز هستند و مثانه ی کوچک دارند. چون چنین واقعه ای برای کودک مزاحمت و ناراحتی به وجود می آورد اکثرا خودش درصدد جستجو و رهایی از آن است. باری بهبود چنین بی اختیاری در روز اقدامات زیر باید انجام گیرد.
الف- کودک را ترغیب نمایید که مایعات زیاد بنوشد : در صورتی که کودک مایعات زیاد بنوشد ادرارش زیاد خواهد شد و ورزش مثانه که در زیر به ذکر آن می پردازیم بهتر انجام می گیرد.
ب- موقعی که کودک احساس دفع ادرار کرد باید به فوریت به توالت برود : کودک را تشویق کنید که هروقت احساس دفع ادرار کرد به توالت برود ولی او را هرگز با فشار و تهدید به چنین کاری وادار نکنید.
ج- ادرار کردن و قطع کردن آن و دو مرتبه ادرار کردن : اسفنکتر مثانه ( یعنی دریچه ای که ادرار را نگه می دارد) در کودک مبتلا ضعیف است و باید با ورزش این اسفنکتر تقویت بشود. به کودک یاد دهید موقعی که احساس کرد ادرار دارد به توالت برود و موقعی که کاملا روی توالت نشست از شماره ی یک تا ده بشمارد و سپس نصف ادرار خود را رها کند و ادرارش را قطع نماید و باز از شماره ی یک تا ده بشمارد و سپس نصف دیگر ادرار خود را رها نماید. این تمرین ساده سبب میشود که کودک یاد بگیرد و بتواند انقباض و اسپاسم مثانه ی خود را کنترل کند و آن را از بین ببرد.
د- موقعی که کودک شلوار خود را تر نکرد به او جایزه دهید : موقعی که کودک شلوار خود را تر نکرد همه ی افراد خانواده باید با آفرین گفتن و دادن جایزه ی مورد علاقه اش او را تشویق کنند. این تشویق باید در هر موقعی که کودک به توالت می رود و ادرار خود را کاملا در توالت می ریزد به عمل آید. کودکی که چند روز یک مرتبه شلوارش را تر می کند برای روزهایی که شلوار خود را تر نکرده است باید جایزه ای بگیرد و مخصوصا رفتار عطوفت آمیز توأم با محبت پدر و مادر با کودک بسیار موثر می باشد.
بی اختیاری ادرار در روز ناشی از ترس
کودکان در سن دو تا شش سالگی اگر دچار ترس و وحشت شوند ادرار خود را رها میکنند. مثلا هنگامی که مادر کودک را روی تخت معاینه ی پزشک قرار می دهد بعضی از کودکان از ترس و وحشت دیدن پزشک ادرار خود را رها میکنند. این نوع رها کردن ادرار مهم نیست.
عوامل روانی دیگر مانند برخوردهای شدید و تند پدر و مادر با یکدیگر ممکن است سبب بی اختیاری ادرار کودک گردد و یا اگر خواهر و برادر کوچک کودک که تازه راه افتاده است به سراغ اسباب بازی ها و لوازم مورد علاقه ی او برود کودک ممکن است از ناراحتی ادرار خود را رها کندیا موقعی که پدر و مادر کودک را به کودکستان یا به دبستان می سپارند ولی او هنوز آشنا نشده است که اجازه بگیرد و به توالت برود ترس و وحشت سبب دفع ادرار او می گردد. یا اگر معلم محدودیتی در اجازه دادن به کودک به وجود آورد سبب دفع ادرار کودک می گردد.
درمان : با این کودکان باید با رأفت و عطوفت رفتار کرد. هر مسأله ای که موجب ترس و وحشت کودک گردد از آن باید خودداری کرد و برای او توضیح داد تا ترس و وحشت او از بین برود. در مهد کودک یا کودکستان یا دبستان باید محدودیتی برای رفتن به توالت وجود نداشته باشد. این کودکان در خلال دو تا سه هفته بهبود می یابند.

در فرایند رشد کودک، در حدود ۱۸ ماهگی کودک نیاز به دفع ادرار را با کلماتی مانند «جیش» خبر می دهد.

در دو سالگی وقتی خودرا خیس کرد به والدین یا اطرافیان خبر می دهد و در حدود ۲/۵ سالگی می تواند نیاز خود را به تخلیه مثانه به پدر و مادر خبر بدهد، با این حال، هنوز قادر نیست دفع آن را عقب بیندازد.

در سه سالگی است که با وجود رخ دادن “اتفاقات” فراوان بخصوص هنگام بازی خود را به دستشویی می رساند و می تواند دفع ادرار را به تعویق بیندازد.

در چهار پنج سالگی کودک می تواند به دنبال جایی مناسب برای دفع ادرار برآید و در مقابل خواست اطرافیان به دفع ارادی ادرار قبل از خواب و مهمانی بدون آنکه حالت لبریزی پدید آید، اقدام نماید.

افرادی هستند که علی رغم رسیدن به سن ۵ سالگی هنوز دفع ادرار خود را بدون وجود دلایل زیستی و طبی کنترل نمی کنند.

این وضعیت ، جزء اختلالهایی است که از دیرباز شناخته شده است و در برگیرنده افرادی است که به صورت پیاپی عمدی یا غیر عمدی، ادرار خود را در رختخواب یا شلوار خود دفع می کنند.

خصوصیات بالینی

کودکانی که به سن زمانی یا عقلی پنج سالگی می رسند باید توانایی نگهداری و کنترل ادرار خود را کسب کنند. حال اگر با رسیدن به سن پنج سالگی بدون هیچ دلیل جسمی یا مصرف برخی از داروها، بازتاب کنترل ادرار صورت نگیرد، مثلا، دفع به صورت غیر ارادی صورت گیرد یا فرد ترجیح دهد که به جای رفتن به دستشویی، ادرار خود را در شلوار یا رختخواب دفع کند، فرد، مبتلا به اختلال بی اختیاری ادرار خواهد بود.

روانشناسان این اختلال را در سه نوع، شبانه، روزانه و شبانه روزی مورد دقت قرار داده اند.

در اختلال کنترل ادرار روزانه ، خیس کردن فقط در ساعات بیداری و در نوع شبانه، خیس کردن هنگام خواب صورت می گیرد و در نوع شبانه روزی، فرد مبتلا ترکیبی از دو وضعیت را نشان می دهد.

با توجه به پیامدهای اجتماعی و عاطفی بی اختیاری ادرار، میتوان گفت کودک مبتلا به این اختلال، بخصوص زمانی که بزرگتر می شود، احتمالا با همسالان و سایر اعضای خانواده خود مشکلاتی خواهد داشت و جای شگفتی نخواهد بود که خودپنداره اش نیز صدمه ببیند.

ملاک های تشخیصی بی اختیاری ادرار به شرح زیر می باشد:

الف. دفع مکرر ادرار در لباس یا رختخواب ( عمدب یا غیر عمدی)
ب. با وقوع دوبار در هفته به مدت سه ماه پیاپی و ظهور پریشانی مشخص بالینی یا تخریب کارکرد اجتماعی تحصیلی یا سایر زمینه های مهم حایز اهمیت بالینی است.
ج. حداقل سن تقویمی پنج سال
د. رفتار ناشی از تأثیر فیزیولوژیایی یک ماده ( همانند ادرارآورها) یا مشکلات پزشکی عمومی (همانند بیماری قند، اختلال تشنجی یا عفونت نخاعی) نباشد.
شیوع
اکثریت کودکان سه تا چهار ساله توانایی کنترل ادرار در روز را پیدا می کنند و در همین سالها بیش از ۵۰ درصد آنها توانایی کنترل ادرار هنگام شب را دارند. بدین ترتیب، کنترل ادرار در شب دیرتر ایجاد می شود. شیوع این اختلال در پنج سالگی برای پسرها ۷ درصد و برای دخترها ۳ درصد است. شیوع بی اختیاری ادرار را در ده سالگی برای پسرها ۳ درصد و برای دخترها ۲ درصد و در هجده سالگی برای پسرها ۱ درصد و کمتر از آن برای دخترها گزارش شده است.

سبب شناسی

عوامل مختلفی را در پدیدایی این اختلال موثر دانسته اند؛ مثلا، از آنجایی که حدود هفتاد درصد کودکان مبتلا به بی اختیاری ادرار سابقه مثبت خانوادگی دارن، احتمال وجود یک جزء ژنتیک در کسب کنترل ادرار قابل طرح است. به غیر از این مورد ظرفیت پایه مثانه، رسیدن به موفقیت را در این کودکان دشوار می سازد.

بررسی های مختلف عوامل ارثی و محیطی نظیر شخصیت مادران، مهم انگاری ادرار کردن کودک، تر و خشک کردن بیش از حد او پس از خیس کردن توسط والدین، رخدادهای فشارآور زندگی، پرجمعیت بودن خانواده، محرومیت های اجتماعی، و توجه طلبی کودک را در سبب شناسی این اختلال حایز اهمیت می دانند.

درمان

امروزه هیچ روشی به اندازه روش رفتاری در آموزش کودک برای نگهداشتن ادرار خود موثر نبوده است و علی رغم ایراد هایی که به این نوع از درمان گرفته شده، اکثر اطلاعات بیانگر آن است که این درمان نه تنها اثرات جانبی ندارد، نتایج مثبت فراوانی در زمینه تصویر کودک از خود و ارزیابیهای دیگران می گذارد.

قیل از هر اقدام درمانی رد بنیادهای بدنی این اختلال از طریق شرح حال، معاینه و کسب نظر متخصص مجاری ادرار و همچنین فهم نگرش کودک نسبت به مسأله، انگیزش و آگاهی او از این موضوع لازم و اساسی است. درمان رفتاری بی اختیاری ادرار با شیوه های متنوعی همانند استفاده از وسایل هشداردهنده، آموزش کنترل و نگهداری ادرار، تغییر محرکها و پیامدهای عمل و همانند آنها انجام می پذیرد.
استفاده از وسایل هشداردهنده روشی موثر در بی اختیاری ادرار است که موفقیت در آن مستلزم حوصله، همکاری و پشتکار است.

در این روش با دفع ادرار توسط کودک جریانی الکتریکی برقرار شده و زنگ یا نوایی هشداردهنده به کار می افتد.در حال حاضر وسایل هشداردهنده بسیار جمع و جور و حساسی ساخته شده است که صفحات حساس و لایه جذاب بین آنها زیر لباس زیر،یا لباس خواب وصل می شود.

وقتی ادرار کودک زنگ را به صدا درآورد، کودک باید از رختخواب بیرون آمده به دستشویی برود، لباس زیر خود را عوض کند، صفحه حساس را به لباس خود وصل کند، در صورت خیس شدن ملافه، آن را عوض کرده و بخوابد. اجرای موفقیت آمیز این شیوه، معمولا ظرف یک ماه منجر به بهبودی می شود.
در روش آموزش تداوم کنترل ادرار با این فرض که ظرفیت مثانه کودک مبتلا کوچکتر از کودکان دیگر است، از کودک خواسته می شود در طی روز به تدریج فاصله های تخلیه ادرار خود را طولانی تر کند و جایزه بگیرد تا این فاصله به ۳۰ دقیقه برسد.

این شیوه برای کودکانی که مثانه کوچک دارند و به ویژه در ترکیب با روش اول و آموزش قطع و وصل ادرار در دستشویی نتایج بهتری خواهد داشت.

همسرم در رابطه با وظایف زن و مرد مشکل دارد

یک سال ست ازدواج کرده ام و داراط حقوق ثابتی هستم و تقزیبا مجبور هستم در مخارج خانه و پرداخت قسط ها مشارکت کنم. پول مهم نیست ولی از این که برای من ایجاد وظیفه کنم می ترسم. از طرفی شوهرم میگوید زن وشوهر باید رفیق باشند و ایشان کلا با آن چه عرف جامعه است در رابطه با وظایف زن و مرد مشکل دارد و آن ها را باور های قدیمی می داند.این موضوع تارد باعث سردی روابطمان می شود

توقعات شوهر

دوست عزیز کسی نمیتونه برای روال زندگی شما تصمیم گیری کند.
پس این موارد رو باید در زندگی مشترک به توافق برسید.
اینکه طبق شرع و قانون نفقه کامل زن برعهده مرد میباشد شکی نیست.
ولی باید بدونید در زندگی امروزه نیاز هست تا در کنار هم زندگی ساخته شود
ولی کمک شما نباید باعث تنبلی و توقع ایشون شود.
پس در این مورد حدود رو مراعات کنید .
تا هم از احترام لازم برخوردار باشید و هم ایشون رو در زندگی اقتصادی کمک رسانده باشید.

دوستدعزیز بله بهترین راه رو انتخاب کردید همینکه به مشاوره مراجعه کنید راه حل بسیار مناسبی است .
دقت داشته باشید که اگر واقعا وقتی کمی فاصله می گیرید و منطقی تر فکر می کنید این تفاوت سنی برای شما مهم می شود و دقیقا در هنگام بودن در کنار هم این مساله اهمیتی ندارد این یعنی منطقی تر باید پیش بروید چون به هر حال رعایت احتیاط لازم است و بحث یک عمر زندگی است اگر از هیجانات فاصله بگیرید .
و بعد از مدتی مدام این اختلاف سنی ذهنی شما را درگیر کند اصلا مطلوب نخواهد بود .
بنابراین بهتره قبل از هر اقدام رسمی تر همه جوانب را در نظر بگیرید و اجازه تدهید فضای احساسی غالب شود به هر حال باید دید مسائلی که باعث شده شما دو نفر چند بار کات کنید چیست شاید همین ها د زندگی اینده مشکلات زیادی را ایجاد کند که باید دقت داشته باشید .
در هر حال امیدوارم موفق باشید

در این مورد میتونید با متخصصین کانون مشاوران ایران، مشاوره تلفنی/تخصصی داشته باشید
۹۸۲۱۲۲۳۵۴۷۸۳
موفق باشید

بعد از ازدواج دیگه همسرم دوست ندارم

سلام مشاور عزیز،بیست و هشت سالمه،تازع عقد کردم،شوهرمو قبل و بعد از ازدواج خیلی دوست داشتم و دارم،برای رسیدن بهش بخاطر مشکلات مالیش،سختی کشیدم،اما خب سراخر رسیذیم،اما راسش وارد زندگی که شدم دیدم مشکل مالی عاش،بهاطر مدیریت اقتصادی خیلییی پایینشه،وارد چن تا کار شد بدون تجربه و تجربه خپب به دست اوردن و شکست خوردن.

با وضعی که پیش اورده فک نکنم به زودی ها بریم سرزندگی مون،خیلیی غصه دارم،دلت نمیاد خیلی بهش حرف بزنم چون تا بخوام گله کنم،حس میکنم اعتمادش،می افته،و همش دلش تاییدمو میخواد،دلم گزفته،خیلی،از ایتدم میترسم،از خجالت زده شدن جلوی دیگران،از دانش کمش.چی بکنم،چی بکنم وقتی حرف میزنم این مسائل روابطمونو خذشه دار نکنه،خیلی تاییدمو میخواد،چون تا الات ایتطوری یود،و الان حسمم یه جوریه،خیلی دوسش دارم اما به شدت غصه دار

سرد شدن به زندگی مشترک

دوست عزیز همیشه این اتفاق میفته و افراد بعد از ازدواج متوجه واقعیت زندگی مشترک خواهند شد .
به هر حال این انتخاب شما بوده و هر دوی شما باید برای ایجاد یک کار مناسب تلاش کنید .
از کارهای خانگی برای خودتون  استفاده کنید .
و براساس علاقه از همین امروز آموزش کار و حرفه ای رو شروع کنید .
تا هم لذت این دوران حفظ شود و هم به آینده امیدوار باشید .

راه های بهبود زندگی زناشویی

برای اینکه زندگی زناشویی خوبی داشته باشیم، لازم نیست که بیخودی به دنبال راه های معجزه آسا باشیم.

ضمن اینکه باید بدانید که خوشبختی در زندگی زناشویی و داشتن یک زندگی زناشویی موفق بعد از ازدواج، هیچ ارتباطی به رویاپردازی و ایده آل نگری نداشته و در عین حال چیزی نیست که بدون هیچگونه تلاش و اراده ای، تحقق بپذیرد.

پس لازم است بدانید که اگر واقعا قصد بهبود شرایط زندگی زناشویی خودتان را دارید، یکی از بهترین اقداماتی که می توانید انجام بدهید، شناسایی عوامل مخرب در زندگی است که ما در این مطلب از آن ها با نام دشمن زندگی زناشویی یاد می کنیم و قصد داریم تا ۹ مورد از آن ها را در ادامه ی مطلب بیاوریم.

البته هر کدام از شما ممکن است به فراخور شرایط زندگی خودش، بخواهد به این موارد، مورد دیگری نیز بیفزاید.

تلویزیون

تلویزیون قاتل عشق است.

در این مورد هیچ شکی نداشته باشید!

حتی کاملا توصیه می شود که شام خوردن جلوی تلویزیون را قدغن کنید.

هر شب غذا خوردن جلوی تلویزیون به همراه گویندگان نمی‌گذارد حواستان به همسرتان و فرزندانتان باشد، از آن گذشته آن‌قدر جلوی تلویزیون به تماشای فیلم مشغول بوده‌اید که وقتی به رختخواب می‌روید‌، حتی دیگر وقت ندارید با هم حرف بزنید و از حال یکدیگر باخبر شوید.

تنها چاره کار این است که این دشمن را از زندگی عاشقانه بیرون بیندازید!

برای آنکه در این کار زیاد سخت‌گیری نکرده باشید‌، می‌توانید موافقت کنید که در هفته‌، بعضی از شب ها تلویزیون خاموش باشد. البته فراموش نکنید که تلوزیون در رابطه ی میان والدین و فرزندان نیز بعضا نقش های مخرب زیادی دارد.

خانه‌ نشینی

ممکن است به خاطر تلویزیون و یا بنا به دلایلی، دیگر بیرون نروید!

البته حتما لازم نیست که رستوران های آنچنانی بروید و یا از همسرتان چنین انتظاری را داشته باشید. چرا که به هر حال اصل قضیه این است که شما اوقاتی را با هم و به بهترین شکل سپری کنید.

حالا می توانید غذایی که در منزل تهیه کرده اید را به پارک ببرید و یا اینکه اگر می توانید به رستورانی که در آن خاطره های خوشی داشته اید، بروید.

فراموش نکنید که نباید با هزینه تراشی های بی مورد، به گونه ای متحمل هزینه بشوید که دیگر نخواهید به رستوران بروید.

اگر هم به سینما علاقه دارید و از آن لذت می برید، می توانید با تفاهم بر روی فیلم خاصی، از تماشای آن لذت ببرید.

فراموش نکنید که صله ی رحم را همواره در برنامه های خودتان بگنجانید.

مبادا طوری رفتار کنید که ببینید دیگر از گردش‌های دونفره و شب‌نشینی‌های رمانتیک خبری نیست!

باید دوباره آن حال و هوا را به‌دست‌آورید و به اتفاق یکدیگر از خانه بیرون بزنید!

حالا که به تازگی از شر تلویزیون خلاص شده‌اید، سعی کنید که توجه به همسرتان، تلوزیون جدید شما باشد!

ساعات اضافی

دیگر دیر از سر کار به خانه برنگردید!

نه تنها برای خودتان وقت ندارید بلکه علاوه بر آن خستگی و عصبانیت‌تان را با خود به خانه می‌آورید‌ که حقیقتا هیچ کار خوشایندی برای فرزندان وهمسرتان نیست!

تنها کافی‌است که کار، تمام زندگیتان را به‌خود مشغول کند، به سرعت تنها موضوعی می‌شود که از آن در خانه حرف می‌زنید. بس کنید! سعی کنید به حد کافی زود به خانه برگردید تا قبل از شام کمی وقت برای خودتان و یا با هم بودن داشته باشید. به شرطی که طبق همان اصل اول، در این مدت جلوی تلویزیون ولو نشوید!

و خصوصا برای آنکه توجه بیشتری به یکدیگر داشته باشید، هر ازگاهی کار را از یاد ببرید. به عنوان مثال می توانید تصور کنید که هر گاه به خانه بر می گردید، همانطور که جوراب های خودتان را از پایتان خارج می کنید، تمام مسائل فکری بیرون از خانه تان را هم از ذهنتان خارج کرده و آن ها را درون جوراب هایتان بریزید.

رسیدگی به وضع ظاهر

فکر نکنید چون دیگر زن و شوهر هستید و چندین سال از زندگی مشترکتان می‌گذرد، باید نسبت به وضع ظاهرتان بی‌خیال شوید!

چرا که در روایات اسلامی هم نسبت به این که هر کدام از زن و شوهر خودش را برای همسرش آراسته کند، تاکیدات و سفارشات بسیار فراوانی وجود دارد.

پس بهتر است که دست از شوریدگی و نا‌مرتب بودن بردارید، موهایتان را ژولیده و درهم رها نکنید، از ریخت‌و‌پاش‌کردن در خانه خودداری کنید و به‌خودتان برسید!

همسرتان مطمئنا شما را همانگونه که هستید دوست دارد، با این‌حال چرا سعی نمی‌کنید خود را به بهترین شکل نشان دهید؟

به این ترتیب به او نشان می‌دهید که حضور او و تاثیری که بر او می‌گذارید برایتان مهم است!

 بی‌توجهی

یکی دیگر از دشمنان بزرگ زن و شوهرها‌، بی‌توجهی است.

در اینجا منظور از توجه کردن گل خریدن و یا هدیه دادن نیست بلکه تنها نگاه کردن به همسرتان است که گاهی می تواند خیلی بیشتر از آنچه که تصور می کنید، تاثیر خوبی در زندگی تان بگذارد.

زمانی‌که همسرتان آرایشگاه رفته و یا کت جدیدی خریده است به او توجه نشان دهید؛ به‌خصوص زمانی ‌که او را شیک و زیبا می‌بینید و یا وقتی‌ که او با تعریف‌های بجا و مناسبش شما را تحت‌تأثیر قرار می‌دهد، از او تعریف کنید.

زیرا تعریف و تمجید‌ها همیشه خوشایند هستند‌، اما تنها زمانی‌که درست و بجا به‌کار برده شوند.

حسادت مفرط

دست از پاییدن و سین‌جین کردن همسرتان بردارید زیرا زندگی مشترک براساس اعتمادی دو جانبه بنا می‌شود. شک و بدگمانی‌های بیش از حد شما‌، در نهایت او را به ستوه آورده و به سمت فرد دیگری هل می‌دهد! پس مواظب باشید که با دست خودتان، عشقتان را نابود نکنید.

 خانواده همسر

نه، مطمئنا تمام خانواده‌های همسر آنگونه که در فیلم‌ها به‌صورت منفی نشان داده می‌شوند، نیستند.

پس سعی کنید که از تلقین منقی به ذهنتان کاملا دوری کنید و این باور را در خودتان تقویت کنید که تفاهم بین همسر و خانواده شما اغلب می‌تواند گرم و صمیمانه باشد.

اما نکته مهم آن است که بدانید زمانی‌که این تفاهم به حد کافی وجود دارد‌، چیزی را به همسرتان تحمیل نکنید. چنانچه احساس می‌کنید که همسرتان از رفت‌وآمد‌های آخر هفته کم‌کم خسته می‌شود به او اصرار نکنید آخر هر هفته برای ناهار با خانواده شما باشد و البته این قاعده در مورد میهمانی‌های همکاران و دوستان قدیمی نیز صدق می‌کند.

نبود برنامه

تشکیل خانواده به معنای گذراندن زندگی بدون در نظر‌گرفتن آینده نیست.

شما باید به اتفاق هم آینده‌تان را بسازید. از برنامه‌های کوتاه‌ مدت (مکانی که تعطیلات را در آنجا می‌گذرانید، خرید اتومبیل و…) گرفته تا برنامه‌های بزرگ‌تر (بچه‌دار شدن، عازم شهر دیگری شدن و…) بی‌درنگ در مورد آینده‌تان و اینکه چگونه با آن روبه‌رو می‌شوید فکر کنید. این عمل روابط شما را منسجم‌تر و شور و شوق پیش‌روی در زندگی را در شما شعله ور می‌کند!

سکوت

مطئنا عدم‌گفت‌وگو برای زندگی زناشویی مضر است. این امر بنا به دلایل مختلف اغلب ناشی از کمبود وقت و یا بی‌توجهی زن و مرد نسبت به یکدیگر است که در بالا از آنها نام برده‌ایم.

با این‌حال، معمولا گفت‌وگو میان زن و مرد صورت می‌گیرد، اما هیچ‌یک از طرفین به حرف‌های یکدیگر گوش نمی‌دهند…

در این حالت، موضوعی را با هم مطرح کنید و سعی کنید حقیقتا حرف طرف مقابل‌تان را بفهمید. درصورت نیاز، بی‌درنگ از یک روان‌درمانگر کمک بگیرید.

البته ناگفته نماند که متاسفانه بعضی از زن و شوهرها، حرف هایی می زنند که اگر سکوت کنند و آن ها را نگویند، بسیار برای آن ها بهتر است.

پس حالا تصمیم و تشخیص آن که چگونه سکوت زندگی را بشکنید، با خودتان است.
در این مورد میتونید با متخصصین کانون مشاوران ایران، مشاوره تلفنی/تخصصی داشته باشید
۰۲۱۲۲۶۸۹۵۵۸
موفق باشید

منبع: com.مرکزمشاوره


صفحه اصلی سایت مرکز مشاوره

administrator

مقالات مرتبط

792 نظرات

  • مینا , فوریه 13, 2017 @ 10:51 ق.ظ

    سلام
    من فارغ التحصیل رشته زبان انگلیسی از دانشگاه پیام نور مبارکه اصفهان هستم. ولی به دلایلی نتوانستم در کلاس های زبان خصوصی شرکت کرده و مهارت ترجمه و زبان خود را بالا ببرم. والان مهراتی در این رشته ندارم از طرفی نیازمند به کاری هستم. نمی دانم چه کنم از طرفی دوست دارم برنامه نویسی موبایل را یاد بگیرم می ترسم در این زمینه وقت بگذازم و بعد بی فایده باشد و نتوانم درامدی کسب کنم؟
    ممنون می شوم من را راهنمایی فرمایید.

    • مشاور , فوریه 13, 2017 @ 2:41 ب.ظ

      با سلام
      اگر می فرمایید این رشته رو خوندید خب بهتره همون رشته رو هم ادامه بدید چه در غالب ارشد و چه در غالب آموزش های غیر رسمی و بدونید که اگر بتونیم یک کار رو قبلو کنیم خیلی موفق تر هستیم تا اینکه بخواهیم چند کا ر را مدیریت کنیم .علاقه داشتن نکته بسیار مهمی است ولی توجه کنید که ای علاقه چقدر شرایط بسط دادن وجود دارد و امکانتی که در ان شما متخصص شوید چون در زبان هر چند می فرمایید مهارتی ندارید پیش زمینه خوبی دارید پس قطعا می توانید موفق باشید و درامد زایی بسته به خلاقیت هر فرد در رشته مورد نظر است و صرف این نیست که فردی حتما استخدام شود یا تحصیلات بالایی داشته باشد ان شرایط خوب است ولی تضمین کننده صرف نیست امیدوارم با وقت گذاشتن و صرف زمان برا رشته تحصیلی خودتون بتونید به موفقیت های زیادی دست پیدا کنید
      موفق باشید

  • ناشناس , فوریه 13, 2017 @ 8:23 ب.ظ

    سلام پسری سه ساله دارم تا ازش غافل میشم شروع به گاز گرفتن از بقیه میشه لطفا راهنمایی فرمایید

    • مشاور , فوریه 13, 2017 @ 8:45 ب.ظ

      با سلام
      علت گاز گرفتن کودک بعد از سه سالگی:

      کودکان هنگامی که احساس ضعف و یا ترس کنند گاز می گیرند. مثلا موقعی که در جنگ و جدالی بازنده شوند و یا زمانی که از اسیب و ازار دیگران بترسند.کودکانی که در این سن به طور مرتب دیگران را گاز می گیرند نیاز به توجه و درمان دارند. این نوع گاز گرفتن در این سن می تواند دال بر داشتن مشکل در بروز احساسات کودک باشد و یا عدم توانایی در کنترل خویشتن.

      گاز گرفتن در شرایط مختلف اتفاق می افتد، به خصوص زمانی که کودکان دور همدیگر جمع باشند. در امریکا بزرگترین مشکل مراکز مراقبت از کودک ناشی از همین عادت ناپسند آنها است. اغلب مواقع می توان با کمک به کودک در بروز احساساتش به طور صحیح مانع از این رفتار ناخوشایند وی شد. البته کودکانی که به طور مداوم این حرکت را انجام می دهند نیاز به مراقبت ویژه دارند و بهتر است که دورتر از کودکان دیگر مورد مراقبت واقع شوند.

      گاز گرفتن در کودکان بعدها معمولا منجر به مشکلات رفتاری نمی شود. اما کودکانی که مرتب گاز می گیرند و یا سایر رفتار های خشونت آمیز را از خود نشان می دهند و به خصوص زمانی که بزرگتر از ۳ سال هستند ممکن است دچار مشکلات عاطفی و یا بالینی باشند که نیاز به درمان ویژه دارد.
      ودک شما گاز می‌گیرد، چون:

      – دندان‌هایش درآمده یا در شرف درآمدن است. او به‌خاطر احساس درد و نارحتی، این کار را می‌کند و معمولا با شنیدن صدا یا دیدن واکنش فرد مضروب، دیگر کار خود را تکرار نمی‌کند.

      – به‌خاطر نشان دادن هیجان و احساس یا جلب توجه، این کار را می‌کند. در اغلب اوقات، او با شنیدن «نه! نه! نه!»، دست از کار خود می‌کشد.

      – گاهی گاز گرفتن، روشی برای بروز خشم و عصبانیت اوست. بچه‌ها تا وقتی مهارت کلامی پیدا نکرده‌اند، نمی‌توانند در موقعیت‌های حساس، به‌سرعت، کلمات مورد نیاز خود را بیابند و بازگو کنند. بنابراین دنبال روش جایگزین هستند.

      – کودکان در سنین سه و بالای آن، قصد کنترل دیگران، به‌خصوص کودک دیگر را دارند. هم‌چنین خشم از بازنده شدن یا حس ضعف و ترس از آزار دیگران، از عوامل گاز گرفتن است.

      – گرسنگی، خستگی، بی‌حوصلگی و ترس هم می‌تواند باعث شود فرزندتان، دندان‌هایش را به کار بیندازد.

      روش‌های دفاعی در برابر دندان‌های کوچک!

      به کودک یاد بدهیم که برای ابراز خشم و ناراحتی خود، راه‌های درستی وجود دارد. به او، مهارت گفتن «نه» یا استفاده از جمله «این مال منه» یا «بس کن» را یاد بدهید.

      مراقب باشید که این موضوع را به‌عنوان یک اتفاق بامزه و جالب تلقی نکنید. او باید بداند که در محیط زندگی‌اش، این کار، عملی ناپسند و قبیح به حساب می‌آید.

      اگر فرزندمان در جمع کسی را گاز گرفت چکار کنیم؟

      ۱. ابتدا توجه خود را به فردی معطوف می‌کنیم که گاز گرفته شده است؛ به‌خصوص اگر کودک باشد و وی را آرام می‌کنیم.

      ۲. سریع، ولی با آرامش، مداخله کنید. کودک را از جمع دور کنید. هرگز برای تلافی، او را گاز نگیرید. قاطعانه، به وی بگویید «گاز نگیر. گاز گرفتن، آسیب می‌رساند و من به تو اجازه نمی‌دهم گاز بگیری و به کسی آسیب برسانی.»

      ۳. اثر گاز گرفتن وی را توضیح دهید؛ مثلا بگویید «علی گریه می‌کند؛ چون تو، او را گاز گرفته‌ای و به او آسیب رسانده‌ای.»

      ۴. برطرف کردن علل احتمالی گاز گرفتن. استرس‌هایی نظیر شلوغی، سروصدا، گرسنگی، خستگی، خواب‌آلودگی، نبودن اسباب‌بازی، بی‌توجهی یا توجه زیاد به کودک، می‌تواند او را در این حالت قرار دهد.

      ۵. بر حسب سن کودک، برای مدت زمانی، وی را از جمع دور کرده، در یک اتاق خلوت، دور از هرگونه عامل خطر یا محرک قرار می‌دهیم و به وی می‌گوییم که در صورت تکرار گاز گرفتن، این کار را برای وی تکرار می‌کنیم.

      ۶. به کودک خود آموزش دهید که برای بیان احساسات، به جای کارهای این‌چنینی، از لغات استفاده کند؛ البته پس از فروکش کردن هیجانات منفی وی.
      موفق باشید

  • یاسمن , فوریه 20, 2017 @ 11:46 ق.ظ

    سلام
    من یک سال و نیمه ازدواج کردم.آدم شکاکی نیستم
    ولی رونگاههای شوهرم نسبت به دختر داییش اذیتم
    حس میکنم جور خاصی نگاهش میکنه و واقعا بهم میدیزم. اونم ازدواج کرده و بچه داره. هر موقع تو یه جمعی هستیم واقعا روانم بهم میدیزه. چیکار کنم

    • مشاور , فوریه 21, 2017 @ 12:41 ق.ظ

      با سلام اگر جنابعالی از این نوع نگاه آزار می بینید خب باید با همسرتون در میان بگذارید و بدونید که ممکنه بعضی از افراد قصد خاصی نداشته باشند ولی یک فرد جذابیت بیشتری برای مراوده براشون داشته باشه .به هر حال اون خانم هم متاهل هستند .و درست نیست گمان بدی داشته باشید و این ممکنه باعث بشه زندگیتون رو صرف فرضیه سازی ذهنی خودتون کنید .و بعدا دچار مشکل شوید .اگر از همسرتون بپرسید و در میان بگذارید ممکنه اگر دلیل خاصی وجود داشته باشه مطرح کنند و ار هم خیر ممکنه بیان کنند که حساسیت شما بی مورد است به هر حال قبل از اینکه با شما ازدواج کنند اون خانم جایگاه فامیلی داشته البته اگر خودتون نسبت فامیلی نداشته باشید
      .گاهی حساسیت ها حالت روحی رو تغییر می دهند و باعث می شوند که نتونید به طور شایسته به همسرتون و زندگیتون رسیدگی داشته باشید
      در این مورد میتونید با متخصصین کانون مشاوران ایران، مشاوره تلفنی/تخصصی داشته باشید
      ۰۲۱-۸۸۴۷۲۸۶۴
      موفق باشید

  • Azar , فوریه 23, 2017 @ 1:20 ق.ظ

    سلام و خسته نباشید .من ۳۱ سالمه و ۱۲ سال پیش با مردی که عاشقش بودم و هستم ازدواج کردم زندگی آرام وخوبی داریم ولی خودم آدم کاملا عصبانی و پرخاشگری هستم از کودکی هم همینجور بودم خودم خیلی تلاش میکنم که اینجور نباشم چون شوهرم و بچه هام از رفتارم گله مند هستن .لطفا منو راهنمایی کنید

    • مشاور , فوریه 23, 2017 @ 12:10 ب.ظ

      با سلام
      دوست عزیز این عبانیت و پخاشگری شما باید بررسی بشه که مثلا تحت چه شرایطی اتفاق می افتد و اینکه دلایل پزشکی و هورمونی باید رد شود و اید آزمایشات رو بدید و پزشک تایید کنه مشکل خونی یا هورمونی یا تیروئید ندارید .مسئائل عصبی -مغزی با مراجعه به متخصص مغز و اعصاب باید رد شود و مشکل خاصی اگر در این دو زمینه نبود اونوقت به روانشناس مراجعه کنید .ممکنه علت مساله شما بحث عصبیت از کودکی باشه یا دوران بارداری اگر به روش غیر طبیعی بوده باشه این مشکلات عارض شده که با مراجعه به روانشناس امیدوارم مرتفع شود فقط باید پیگیری کنید و اجازه ندید شرایط وخیم تر شود

      در این مورد میتونید با متخصصین کانون مشاوران ایران، مشاوره تلفنی/تخصصی داشته باشید
      ۰۲۱-۸۸۴۷۲۸۶۴
      موفق باشید

      • Azar , فوریه 23, 2017 @ 1:33 ب.ظ

        باتشکراز پاسخ شما .من به پزشک مراجعه کردم .باتوحه به اینکه وسواس تمیزی هم دادم دکتر به من قرص کلو میپرامین و بوسپیرون دادن ولی ترسیدم که اعتیاد آور باشه واستفاده نکردم ولی الان فک میکنم که وقتش که کمک بگیرم و اراده خودم کافی نیست

        • مشاور , فوریه 23, 2017 @ 2:50 ب.ظ

          خواهش می کنم اگر پزشک تشخیص اختلال وسواس رو داده و دارو به شما داده نباید خودسر قطع می کردی یا اصلا مصرف نکنید به هر حال حتما ایشون مسئله ای رو می دونند که شما اگاهی کامل ندارید پس نباید مقاومت کنید و باید بپذیرید که مشکلی هست که باید مرتفع بشه به هر حال اگر همکاری خوبی داشته باشید و دستورات رو رعایت کنید قرار نیست تا آخر عمر دارو مصرف کنید و به نظرم بهبودی بسیار مهم تر است مثل اینکه فردی دچار سرماخوردگی شود ولی دارو مصرف نکند .بیماری های روانپزشکی هم باید مثل جسمی جدی گرفته شود و گاهی بیشتر از بیماری جسمی
          چون ممکنه بعدا دچار مشکل بشید
          خوشحالم از اینکه متوجه شدید باید از فرد متخصص کمک بگیرید امیدوارم زودتر بهبودی ایجاد شود

          در این مورد میتونید با متخصصین کانون مشاوران ایران، مشاوره تلفنی/تخصصی داشته باشید
          ۰۲۱-۸۸۴۷۲۸۶۴
          موفق باشید

  • فائقه , مارس 6, 2017 @ 6:38 ق.ظ

    سلام من دختر۱۴ساله دارم از حدود ۲سال پیش عادت به کشیدن موی خود کرده وهمچنان ادامه داره لطفا راهنمایی فرمایید ممنون

    • راهنما , مارس 6, 2017 @ 11:31 ق.ظ

      تریکوتیلومانیا (Trichotillomania) یا کندن موی وسواسی (جنون کندن مو) عبارت است از کندن مکرر موها که می‌تواند منجر به از دست دادن مقدار قابل توجهی از مو شود.

      کندن بی‌اختیار مو,کندن مکرر موها

      تریکوتیلومانیا، یک بیماری روانی است که در آن فرد به طور عادتی و بی اختیار، موهای خود را می کند.

      در این اختلال روانی، فرد بر اثر یک عامل برنگیزاننده به طور ناخودآگاه به سمت کندن مو سوق پیدا می کند و با انجام آن، از تنش فرد کاسته می شود. سپس حالتی از رضایت و آرامش موقت را تجربه می‌کند.

      پس از مدت کوتاهی این چرخه بار دیگر آغاز می‌شود و بدین ترتیب شخص مکررا موهای خود را می‌کند. در بسیاری از موارد، قبل از کندن، فرد دسته‌ای از موهای خود را دور انگشت می‌پیچد.

      راه های تشخیص تریکوتیلومانیا

      الف ـ کندن مکرر مو که موجب از دست دادن قابل توجه موها شود.

      ب ـ احساس فزاینده تنش بلافاصله قبل از کندن مو یا هنگام مقاومت در مقابل کندن مو

      ج ـ احساس شادی، رضایت یا آرامش با کندن مو

      د ـ این اختلال به‌علت یک مشکل پزشکی مثلا مشکلات پوستی نیست.

      هـ ـ این اختلال، باعث نارضایتی قابل توجه از نظر بالینی یا نقص در عملکرد اجتماعی، شغلی یا سایر حیطه‌های مهم عملکردی می‌شود.

      چه افرادی بیشتر به تریکوتیلومانیا مبتلا می شوند؟

      این اختلال، بیشتر در سنین قبل یا اوایل نوجوانی دیده می شود.

      این بیماری در پسربچه‌ها شایع تر از دختر بچه‌ها است، حال آنکه در افراد بالغ خانم ها بیش از آقایان مبتلا می‌شوند.

      عادت کندن مو به طور تدریجی و ناآگاهانه در بیمار شروع می‌شود و ممکن است تا جایی که منجر به کندن تمام موهای سر شود ادامه یابد

      این بیماران غالبا کندن مو را انکار نمی‌کنند، ولی قادر به کنترل عمل خود نیستند.

      در معاینه، موهای قطع شده به فواصل متفاوتی از پوست سر دیده می‌شود و پوست سر از سلامت کامل برخوردار است.

      حاشیه‌‌ی موها معمولا دست نخورده است و در مرکز به شکل کاسه‌ای موها قطع‌ شده‌اند.

      این بیماران باید تحت درمان‌های روان‌پزشکی قرار گیرند.

      اکثر بیماران موی سر خود را می کنند، به طوری که در طی مدت زمان طولانی، ناحیه ای بدون مو ایجاد می شود (این ناحیه بدون مو می تواند موی ابرو یا مژه هم باشد).

      با مشخص شدن منشاء ژنتیکى این بیمارى، پزشکان بهتر قادر به درمان آن خواهند بود.

      عوامل موثر در بروز تریکوتیلومانیا

      استرس‌های‌ روانی‌ در شروع‌ تریکوتیلومانیا نقش‌ دارند.

      بیماری‌ افسردگی‌ با تریکوتیلومانیا ارتباط‌ زیادی‌ دارد و بسیاری‌ از افراد دچار این‌ حالت،‌ از افسردگی‌ رنج‌ می‌برند.

      والدین کودک مبتلا، به ندرت این رفتار را می بینند.

      در بسیاری از کودکان، تریکوتیلومانیا با بستری شدن در بیمارستان با مداخلات طبی، مشکلات خانه یا مشکلات مدرسه شروع می شود.

      مواردی نیز با حسادت شدید بین خواهر و برادر ها، یک رابطه مختل بین والدین و کودک و عقب ماندگی ذهنی رخ می دهد.

      تریکوتیلومانیاهایی که در سنین بلوغ یا بزرگسالی شروع می شوند، بیشتر با بیماری وسواس شدید همراه هستند.

      درمان تریکوتیلومانیا

      از آنجایی که اضطراب همواره به عنوان عامل ایجاد و تشدیدکننده بیماری مطرح می‌باشد، ایجاد محیطی آرام و به دور از تنش در تخفیف علایم بیماری بسیار مۆثر است.

      لازم است کسانی که با بیمار در ارتباط هستند، از سرزنش یا توبیخ وی بپرهیزند و با روش‌های حمایتی که توسط درمانگر به آنها آموزش داده می‌شود، فرد را در راستای بهبودی یاری نمایند

      درمان‌های دارویی متداول عبارتند از داروهای ضد اضطراب، ضد افسردگی‌ها و داروهای آنتی‌سایکوتیک و تثبیت کننده خلق.

      درمان‌های غیردارویی موفق تریکوتیلومانیا عبارتند از هیپنوتراپی و درمان‌های رفتاری (مانند بیوفیدبک، پایش و کنترل خود، حساس‌سازی، معکوس سازی رفتار عادتی و درمان‌های بیزارکننده).

      چیزی که مهم است این است که این ناراحتی می تواند با دیگر ناراحتی های اعصاب و روان همراه باشد و یا حتی خود، عارضه ای از سایر ناراحتی های اعصاب و روان باشد.
      لذا تشخیص علت اولیه دقیق این بیماری توسط پزشک، در درمان صحیح آن بسیار موثر است.
      در این مورد میتونید با متخصصین کانون مشاوران ایران، مشاوره تلفنی/تخصصی داشته باشید

      ۰۲۱-۲۲۶۸۹۵۵۸

    • مشاور , مارس 6, 2017 @ 1:59 ب.ظ

      با سلام
      حتما به روانشناس مراجعه کنید اگر علاوه بر کشیدن موها کنده شدن هم هست و موها در قسمت هایی کاهش محسوس داشت ابتدا با روانپزشک صحبت شود ضمن اینکه باید دید چخ شرایطه عاطفی -هیجانی ممکنه برای فرد پیش اومده باشه که این مساله رو ایجاد کرده باشه

      در این مورد میتونید با متخصصین کانون مشاوران ایران، مشاوره تلفنی/تخصصی داشته باشید
      ۰۲۱-۸۸۴۷۲۸۶۴
      موفق باشید

  • eli , مارس 7, 2017 @ 4:00 ب.ظ

    سلام من عاشق پسری هستم اونم همین طور ولی اطرافیانش همیشه باعث بحثامون و ناراحتیامون میشن خوصوصن همکلاسی سابق یا همکار سابق که خانومن اصولا.و من خودم ادمی هستم که نه با کسی جور میشم نه رو میدم به پسری حتی طرفو با اقا گفتن صدا میکنم ولی اون نه من حساس بودم رو همین جور بودنش که گفت رعایت میکنم و دیگه جوابشونا نمیدم ولی مثلا شب تولدش دوباره تماس گرفت همکلاسیش چندروز پیش هام دیدم تو تلگرام پی ام داده سلام خودتی دلم برات تنگه و بیا ببینیمت و دلم میخواست یه مهمونی باشه باهم بریم مشروب بخوریم و مست کنیمو برقصیم من خیلیییی حالم بد شد این پیامو دیدم زنگ زدم طرف میگه نه من خودم دوست پسر دارمو کاری باش ندارم خیلییی بهم ریختم نمیدونم برا ازدواج ج مثبت بدم یا نه علاوه بر این هرسری ام مشکل ساز میشن این اطرافیانشون هرچی ام میگم رعایت کن میگه من کاری ندارم باشون تو حساسی اخه من حرفم اینه تا وقتی ادم رو نده به زنی زن چطور به خودش اجازه میده هرجور خواس حرف بزنه با طرف میترسم بازم بی افته این اتفاق من خیلی از اینام که وجدانم اجازه نمیده حتی بخوام با پسری صحبت کنم ولی اون به قول خودش اجتماعیه و با همه راحت ارتباط برقرار میکنه و با کسی ام کاری نداره به نظر شما چکارکنم؟

    • مشاور , مارس 7, 2017 @ 5:07 ب.ظ

      با سلام
      وقتی خود شما اونقدر به سطح درک و فهم رسیدید که می فرمایید وقتی کسی رو نده مردی نمی تونه باهاش راحت باشه دیگه فکرنمیکنم نیاز به صحبت شخصی باشه .این فرد خب چهارچوب های شما رو نداره و کاملا مشخصه مساله ای که در افرادی که ازدواج کردند به وفور دیده می شود و مشکل ساز شده است .اگر شما فکر می کنید ایشون رفتارش رو به خاطر شما تغییر میده خب ادامه بدید ولی اینکه با فردی ازدواج کنید که هر روز بخواهید به این فکر کنید که با چه کسی رابطه داشته و سایر مسائل کمی فرسایشی است
      حتما از مشاوره پیش از ازدواج به صورت حضوری استفاده کنید واقعا کمک کننده خواهد بود

      در این مورد میتونید با متخصصین کانون مشاوران ایران، مشاوره تلفنی/تخصصی داشته باشید
      ۰۲۱-۸۸۴۷۲۸۶۴
      موفق باشید

  • فاطمه , مارس 13, 2017 @ 9:27 ب.ظ

    با سلام دختری ۲۲ ساله هستم که تا به حال شرایط زندگی آرومی بخاطر رفتارهای پدر و مادر و برادرم نداشتم و الان که در اوج زمان ازدواجم هست به شدت از ازدواج میترسم و نسبت بهش بدبین هستم به نحوی همیشه فکر میکنم که مرگ برای من راحتتر از ازدواج است و وقتی خواستگاری برام میاد با اینکه شرایط مورد پسندم را تا حدودی داره ولی باز هم جواب رد میدم و بعد به شدت پشیمون میشم و چند روزی را حالت عصبی و افسردگی دارم ،قسمتی از ترسم بخاطر شرایط خانوادگیم هست که نه میتونم تغییر بدم و نه میتونم باهاش کنار بیام ،خواهش میکنم کمکم کنید دارم سرنوشتمو خراب میکنم

    • مشاور , مارس 13, 2017 @ 10:32 ب.ظ

      با سلام
      دوست عزیز شما که نمی تونید تا اخرعمر به هاطر این شرایط مجرد زندگی کنید به هر حال زندگی ادم ها گاهی قابل تغییر است و گاهی تحمل پذیر اگر شرایط افراد خانواده به هر دلیلی که بنده اطلاع ندارم سخت است و شرایط را برای شما هم سخت کرده خب باید بپذیرید که لااقل رفتارها دیگه باید برای شما عادی شده باشه و به هر حال بودن فردی در کنار شما که شما را درک کنه و بپذیره بسار حائز اهمیت است و نباید
      سرنوشتتون رو به خاطر مسائل جانبی خراب کنید .اگر مساله چیز ی است که قابل حل نیست باید به روانشناس مراجعه کنید و توضیح دهید تا بتوان راهکار متناسب با شرایط شما ارائه کرد چون فعلا فقط اون چیزی که مشخصه شرایط نامتعادل در خانواده شماست و نمیشه براساس چند جمله قضاوتی داشت .

      در این مورد میتونید با متخصصین کانون مشاوران ایران، مشاوره تلفنی/تخصصی داشته باشید
      ۰۲۱-۸۸۴۷۲۸۶۴
      موفق باشید

  • ترانه , مارس 15, 2017 @ 12:39 ب.ظ

    سلام من دختری ۲۴ سالم خیلی درگیر مشکلات بودم ولی یه مدته زیاد تعادل ندارم بلافاصله عصبی میشم باید چیکار باید بکنم؟
    ممنون میشم راهنماییم کنیم

    • مشاور , مارس 15, 2017 @ 4:47 ب.ظ

      با سلام
      دوست گرامی درسته که مشکلات زندگی برای افراد زمینه ساز شرایط عصبی میشه
      ولی افرادی که حل مساله ضعیفی دارند
      قطعا اسیب پذیرتر هستند البته شرایط جسمی افراد هم درایجاد مشکلات نقش دارد
      اگر به لحاظ جسمی و پزشکی چکاپ شدید و مشکلی وجود نداره حتما
      به روانشناس مراجعه کنید .تا باتوجه به شرایط شما
      تکنیک هایی برای کنترل شرایط و حفظ ارمیدگی ارائه دهند

      در این مورد میتونید با متخصصین کانون مشاوران ایران، مشاوره تلفنی/تخصصی داشته باشید
      ۰۲۱-۸۸۴۷۲۸۶۴
      موفق باشید

  • ترانه , مارس 16, 2017 @ 5:14 ب.ظ

    سلام وممنون از پاسختون
    ببخشیدچون احساس میکنم نیاز به مشاوره حضوری دارم میتونم ادرسه چندی از مشاوران اصفهان اگردردسترس هست را به اشتراک بزارید ممنون

    • مشاور , مارس 16, 2017 @ 5:57 ب.ظ

      با سلام
      در این مورد میتونید با متخصصین کانون مشاوران ایران، مشاوره تلفنی/تخصصی داشته باشید
      ۰۲۱-۸۸۴۷۲۸۶۴
      موفق باشید

  • محمد امین , مارس 25, 2017 @ 7:15 ق.ظ

    سلام جوان ۱۸ساله ای هستم که کنترل شهوت برام سخت شده
    ودیگه صبرم داره تموم میشه
    ازطرفی هم اصلا دلم نمیخواد گناه کنم
    میخواستم بپرسم میتونم ازدواج موقت داشته باشم؟
    چیکار باید بکنم؟
    ممنون از لطفتون

    • مشاور , مارس 25, 2017 @ 8:26 ق.ظ

      باسلام دوست عزیزاگرچه شرایط شما قابل درکه ولی باید از مواردی که باعث تحریک میشه دوری کنید مثل دیدن عکس فیلم حتی بعصی اهنگ ها ضمن اینکه شما سنی ندارید اگر صیغه کنید که خب قطعا امکانش هست بعدا در زندگی جنسی ممکنه دچار مشکل شوید با همسرایندتون و افرادی که تمایل به صیغه دارند شما اولین پارتنر نخواهی بود و امکان سرایت بیماری های تناسلی و …وجود دارد.درسته درجامعه ما بلوغ جنسی زودرس ایجاد شده و افراد رو دچار مشکل کرده است .ولی با وجود اینکه تمایلات به طور طبیعی در وجو همه قرار داردبعضی با ایجاد مشغولیت ها و ورزش سعی می کنند تخلیه هیجانی اتفاق بیفتد .راهکارها برای هر فردی متناسب با شرایط و روحیات مخصوص به خود اوست .بهتره مراجعه حضوری داشته باشید و وقتی تمایل به گناه ندارید یعنی توانایی کنترل وجو د دارد منتهی روش اون رو نمی دونید .نگران نباشید اگر بخواهید تا زمان فراهم شدن ازدواج نیروی جنسی رو کنترل کنید قطعا خواهید توانست .
      در این مورد میتونید با متخصصین کانون مشاوران ایران، مشاوره تلفنی/تخصصی داشته باشید
      ۰۲۱-۸۸۴۷۲۸۶۴
      موفق باشید

  • دریا , مارس 25, 2017 @ 3:50 ب.ظ

    سلام
    من دختریم که به راحتی نمیتونم حرفهامو بزنم الانم چون اینترنتیه دارم صحبت میکنم روابط اجتماعیم خیلی بالاست طوریه که بلافاصله خودمو با اون محیط وفق میدم ولی درودل یا هرچیز دیگه ایی رو نمیتونم بزنم حس میکنم افسردگی گرفتم البته درظاهر اصلا مشخص نیست چون خیلی شلوغم ولی درباطن چرا خیلی دلم میخواد یه سری صحبتارو با دوستام درمیون بزارم ولی نمیتونم بخاطر همین خیلیم دوری میکنم ازشون چیکارکنم؟اگه نیاز به مشاور دارم لطفا یه کانون مشاوره ی خوب داخل اصفهان بهم معرفی کنید باسپاس

    • مشاور , مارس 26, 2017 @ 7:11 ق.ظ

      با سلام
      نیاز به مشاور که وجود دارد و باید پیگیر باشید بین اجتماعی بودن و داشتن روابط اجتماعی تفاوت است
      اینکه ما ادم های شلوغ باشیم و جمع گریز نباشیم یعنی ذاتا برون گرا هستیم و تمایل داریم در جمع باشیم نسبت به اینکه بخواهیم در گوشه ای در انزوا زندگی کنیم منتهی اینکه بتوانیم هم صحبت خوبی برای بقیه باشیم و در ضمن خودمون هم راحت صحبت کنید و به قول شما درد و دل کنیم این یعنی داشتن مهارن روابط اجتماعی و تکنیک هایی وجود دارد در این زمینه منتهی مهم است تمرین داشته باشیم که بدانیم چه چیزی را چه موقع مطرح کنیم و در چه شرایطی و اینکه راحت از احساسات خود با دوستان صمیمی صحبت کنیم .مشکل افسردگی فعلا مطرح نیست چون علائم را ندارید فقط خودتون فکر می کنید در درون مشکل ارتباطی وجود دارد .باید برای شروع رابطه ها از صفر شروع کنید یعنی هر دفعه یک معبار برای خودتون انتخاب کنید و سعی کنید اجرا کنید و بازخوردش رو از دوستانتون بخواهید مثلا سعی کنید در این هفته در دیدار دوستانه اگر همیشه در حد احوال پرسی بودید چند جمله ساده اضافه کنید دادن بازخورد مثبت اطرافیان باعث تلاش برای افزایش قدرت بیان در جمع و خوش صحبتی می شود و همین طور از کم شروع و سعی کنید کم کم این مهارت را به دست بیاورید البته این مساله با پرحرفی و اینکه بعضی ها در جمع همه چیز را بیان می کنند متفاوت است و امیدوارم درک کرده باشید .حتما به مرکز مشاوره ای مراجعه کنید و سعی کنید اگر راهکاری دادند متعهدانه اجرا کنید و امیدوارم به زودی مساله شما مرتفع شود
      در این مورد میتونید با متخصصین کانون مشاوران ایران، مشاوره تلفنی/تخصصی داشته باشید
      ۰۲۱-۸۸۴۷۲۸۶۴
      موفق باشید

  • زینب , مارس 26, 2017 @ 4:05 ب.ظ

    سلام
    میشه از علایم افسردگی رو بگید؟
    باتشکر

    • مشاور , مارس 27, 2017 @ 9:05 ق.ظ

      با سلام
      ایم افسردگی

      افسردگی با ۹ معیار دقیق تعریف می شود. این معیارها براساس محورهای چهارگانه DSM هستند که مشخصه هایی جهانی و تعریف شده اند.

      ۱) خلق و خوی افسرده.
      برای اطلاق افسرده بودن به فرد، او باید تمام روز و تقریباً هر روز این حالت را داشته باشد. این خلق و خوی افسرده توسط خود شخص با احساس اندوه، پوچی و افسردگی حس می شود یا توسط اطرافیانش مشاهده می گردد. در میان کودکان یا بزرگسالان، این خلق و خو می تواند با تندخویی بروز پیدا کند.

      ۲) بی علاقگی یا لذت نبردن از فعالیت هایی که معمولاً لذت بخش و جالب اند.
      این نشانه هر روز و عملاً برای تمامی فعالیت ها دیده می شود.

      ۳) حس خودکم بینی یا احساس گناه بیش از حد و نامتناسب.
      این احساس تقریباً همیشه و تقریباً هر روز حضور دارد.

      ۴) داشتن ایدۀ خودکشی به طور مکرر، خواه با نقشه یا بدون نقشۀ دقیق یا با اقدام به خودکشی.
      فکر به مرگ (مثلاً گفتن «من ترجیح می دهم که مرده باشم») نیز از این دسته محسوب می شوند.

      ۵) مشکلات خواب. ممکن است به شکل بی خوابی یا پرخوابی بروز کند.
      این مشکلات هر روز در میان افراد افسرده دیده می شود.

      ۶) آشفتگی یا کندشدن روانی – حرکتی.
      این نشانه نیز هر روز حضور دارد که یا توسط خود فرد افسرده گزارش می شود یا اطرافیانش مشاهده می کنند. در افسردگی، حرف فقط بر سر یک احساس بی قراری یا کندشدگی ساده نیست، بلکه این آشفتگی یا کندشدگی قابل ملاحظه و مشهود است.

      ۷) مشکلات اشتها که هم به شکل بی اشتهایی و کاهش وزن و هم بالعکس
      با افزایش اشتها و اضافه شدن وزن می تواند روی دهد. این مشکلات بدون رژیم گرفتن به وجود می آیند.

      ۸) مشکلات تمرکز.
      این مورد اغلب با مشکل در اندیشیدن و حتی تردیدهای تکراری ظاهر می شود. پدیده ای قابل مشاهده و روزانه است و تنها احساس عدم موفقیت در متمرکز شدن نیست.

      ۹) احساس روزانه خستگی یافقدان انرژی.
      برای مطرح کردن افسردگی با یک تشخیص جدی، باید حداقل ۲ مورد از ۴ مورد اول در شخص دیده شود. و در ادامه، در افسردگی حداقل ۵ مورد از این ۹ معیار یافت می شوند.

      اگر دقت کرده باشید دیده اید که در این لیست علائم، با سماجت و پافشاری تأکید شده که علائم باید هر روز و در تمام طول روز مشاهده شوند. این به این معناست که هر یک از ما ممکن است در روز ساعات یا دقایقی را با خلق و خوی افسرده پشت سر بگذارد. این حالات ممکن است که بر حسب اتفاقات زندگی برای همه پیش بیاید. اما معنی اش این نیست که فرد افسرده است. حال آنکه فرد افسرده در این حالت غرق می شود و به راحتی بیرون نمی آید.
      هنگامی که نشانه های یک افسردگی واقعی را در خود دیدید، مهم است که به خودتان کمک کنید. مطمئناً برای این بیماری، درمان های دارویی و البته درمان های مکمل غیر دارویی (روان درمانی، ورزش، استراحت، تغییرات ضروری در شکل و قالب زندگی و کار و…) وجود دارد.

      در این مورد میتونید با متخصصین کانون مشاوران ایران، مشاوره تلفنی/تخصصی داشته باشید
      ۰۲۱-۸۸۴۷۲۸۶۴
      موفق باشید

      • زینب , مارس 27, 2017 @ 4:12 ب.ظ

        ممنون از پاسختون

        • مشاور , مارس 28, 2017 @ 6:10 ق.ظ

          سلامت باشید و سال خوبی داشته باشید

  • ناشناس , آوریل 5, 2017 @ 3:20 ب.ظ

    سلام . شما مشاوره شغلی هم میدین؟

    • مشاور , آوریل 5, 2017 @ 6:00 ب.ظ

      با سلام
      می توانید سوال رو در همین جا ثبت کنید و پاسخ تون رو ببینید و اگر نیاز به مشاوره حضوری داشته باشید با شماره زیر تماس بگیرید
      در این مورد میتونید با متخصصین کانون مشاوران ایران، مشاوره تلفنی/تخصصی داشته باشید
      ۰۲۱-۸۸۴۷۲۸۶۴
      موفق باشید

  • ساحل , آوریل 7, 2017 @ 11:53 ب.ظ

    سلام وخسته نباشید:من پسری یک وسالونیمه دارم خیلی سرش را به زمین میزند مخصوصا وقتی خسته باشه یا خوابش بیاد یا کسی اذیتش کرده باشه حتی به دیوارم میزند ممنون میشم راهنماییم کنید

    • راهنما , آوریل 8, 2017 @ 10:24 ق.ظ

      آرامش دهی به خود : با وجود اینکه بسیار عجیب به نظر برسد اما کودکانی که عادت به کوبیدن سرشان دارند، این رفتار را برای آرام شدن انجام می دهند. این کودکان معمولا وقتی نیمه شب از خواب بیدار می شوند یا حتی وقتی در خواب هستند، سرشان را با ریتم خاصی می کوبند تا به خواب بروند. حتی بعضی از کودکان همزمان دست و پایشان را هم تکان می دهند. متخصصین رشد عقیده دارند که حرکات ریتمیک مانند تاب خوردن روی صندلی به کودک کمک می کند تا احساس آرامش کند.

      · کاهش درد : ممکن است کودک وقتی احساس درد می کند سرش را به جایی بکوبد. این درد می تواند به علت دندان درآوردن یا عفونت گوش باشد. به نظر می رسد کوبیدن سر به کودک کمک می کند احساس بهتری داشته باشد. ممکن است این مسئله به خاطر منحرف شدن حواس کودک از درد دندان یا گوش باشد.

      ناتوانی : اگر کودک شما وقتی عصبانی می شود سرش را به جایی می کوبد، احتمالا سعی می کند با این شیوه هیجانات شدید خود را بروز دهد. او هنوز یاد نگرفته است که احساساتش را به طور کامل به کمک کلمات بیان کند و به همین دلیل از حرکات بدنی استفاده می کند و باز هم با این کار خودش را در موقعیت های اضطراب آور آرام می کند.

      n نیاز به جلب توجه : کوبیدن مداوم سر ممکن است راهی برای جلب توجه باشد. این کاملا قابل درک است که دیدن کودک در حال انجام کاری که به نظر میرسد به او آسیب می رساند، برای شما نگران کننده است. وقتی کودک متوجه نگرانی شما می شود برای جلب توجه شما به این رفتار ادامه می دهد.

      اختلال رشدی : کوبیدن سر می تواند با اتیسم یا سایر اختلالات رشدی مرتبط باشد اما در بیشتر موارد نمیتوان تنها به این نشانه اکتفا کرد و تنها می توان به عنوان یک هشدار به آن توجه نمود. در موارد بسیار نادر کوبیدن سر می تواند به تنهایی علامت مشکلات جدی باشد.

      چگونه کوبیدن سر را کنترل کنیم؟

      به کودک توجه کنید – اما نه زمانی که سرش را می کوبد
      در شرایط عادی و وقتی کودک سرش را نمی کوبد، از اینکه به میزان لازم مورد توجه مثبت شما قرار می گیرد اطمینان حاصل کنید. اگر کودک هنوز برای جلب توجه شما سرش را می کوبد، سعی کنید خیلی این مسئله را جدی نگیرید و این رفتار را تقویت نکنید. حتی اگر نمی توانید این رفتار را نادیده بگیرید، کودک را به خاطر انجام آن توبیخ یا تنبیه نکنید. او برای درک موقعیت بسیار کوچک است و این شیوه شما می تواند باعث تشدید رفتار شود.

      از آسیب دیدن کودک جلوگیری کنید
      پیچ و مهره های تخت کودک را هر ماه یکبار کنترل کنید تا مطمئن شوید که با تکان و حرکت سست و لق نمی شود. علاوه بر این می توانید زیر پایه های تختخواب کودک را به چرخ لاستیکی مجهز کنید و در فضای بین تختخواب و دیوار یک پارچه نرم آویزان کنید تا سر و صدای کمتری تولید شود و دیوارها و کف اتاق کمتر آسیب ببیند. از قرار دادن بالشتک در تختخواب کودک برای نرم تر کردن آن خودداری کنید چون خطر خفگی را افزایش می دهد. اگر می خواهید از روکش نرده تخت برای نرم کردن آن استفاده کنید، حتما از باریک و محکم بودن آنها مطمئن شوید. این روکش ها را به خوبی به نرده های تخت ببندید تا کودک نتواند سرش را در فضای بین نرده ها قرار دهد.

      سعی کنید نگران نباشید
      کودک شما ممکن است دچار کبودی شود اما نگران نباشید چون معمولا کوبیدن سر یک رفتار “خود- کنترل” است که به معنی این است که کودک سرش را آنقدر محکم به جایی نمی کوبد که آسیب جدی ببیند. او می داند آستانه درد خود را می شناسد و در صورت احساس درد با شدت کمتری به سرش ضربه می زند.

      به کودک کمک کنید تا یک جایگزین پیدا کند
      کاملا واضح است کودک شما به ضربات مداوم و یکنواخت علاقه دارد، بنابراین به او کمک کنید تا یک جایگزین برایش پیدا کند. متخصصین معمولا رقص، رژه و دست زدن یا ضربه زدن همراه موسیقی را پیشنهاد می کنند. ممکن است بخواهید یک مترونوم در اتاق کودک قرار دهید تا باعث آرامش او شود. بهتر است از انجام فعالیت های بدنی زیاد توسط کودک و در طول روز اطمینان کسب کنید با به سوزاندن انرژی عصبی که ممکن است عامل کوبیدن سر باشد، کمک کرده باشید.

      برنامه خواب منظم و آرامش بخش را شروع کنید
      اگر فکر می کنید کودک برای آرام شدن و رهایی از خستگی روزانه سرش را می کوبد، سعی کنید یک برنامه خواب آرام بخش برای کودک در نظر بگیرید. یک حمام گرم، ماساژ کودک در حالی که او را روی پایتان گذاشته اسد و خواندن قصه و لالایی می توانند کارساز باشند. بد نیست چند دقیقه قبل از خواب پشت یا پیشانی کودک را به آرامی مالش دهید. پخش موسیقی ملایم در اتاق خواب کودک هم می تواند به آرامش کودک کمک کند.

      اگر رفتار کودک نگران کننده شده است، حتما با پزشک مشورت کنید
      اگر کودک در طول روز سرش را به دفعات به جایی می کوبد یا در صورت آسیب دیدن سرش به کوبیدن آن ادامه می دهد، کمی نگران کننده و غیرمعمول است. کوبیدن سر می تواند با اتیسم و سایر اختلالات رشدی در ارتباط باشد که در سال های اولیه زندگی کودک و خردسالی او ظاهر می شود.
      کودکان اتیستیک معمولا به خوبی با افراد ارتباط برقرار نمی کنند. آنها اغلب به برقراری تماس فیزیکی با والدین علاقه ای ندارند و به نظر می رسد از نگاه کردن به دیگران هم پرهیز می کنند. اگر دیدید کودک در حال از دست دادن توانایی های فیزیکی، کلامی یا دیگر مهارت هایی است که پیشتر کسب کرده است و یا درکسب مهارت های تازه رشدی دچار تاخیر شده است، برای کنترل کودک به پزشک مراجعه کنید.
      در این مورد میتونید با متخصصین کانون مشاوران ایران، مشاوره تلفنی/تخصصی داشته باشید
      دفتر شریعتی:
      ۰۲۱-۸۸۴۲۲۴۹۵ خط ویژه

    • مشاور , آوریل 8, 2017 @ 10:54 ق.ظ

      با سلام سر در کودکان بسیار رایج است. بیشتر از ۲۰ درصد کودکان نوپا و خردسال به عمد سرشان را به جایی می کوبند . خوب است بدانید که پسران ۳ برابر دختران این کار را انجام میدهند. کوبیدن سر اغلب در نیمه دوم سال اول زندگی کودک شروع می شود و بین ۱۸ تا ۲۴ ماهگی به اوج خود می رسد. کوبیدن سر ممکن است برای چند ماه یا حتی چند سال طول بکشد اما بیشتر کودکان با رسیدن به سن ۳ سالگی این عادت را کنار می گذارند.

      دلایلی که ممکن است عامل این رفتار کودک باشد :
      آرامش دهی به خود : با وجود اینکه بسیار عجیب به نظر برسد اما کودکانی که عادت به کوبیدن سرشان دارند، این رفتار را برای آرام شدن انجام می دهند. این کودکان معمولا وقتی نیمه شب از خواب بیدار می شوند یا حتی وقتی در خواب هستند، سرشان را با ریتم خاصی می کوبند تا به خواب بروند. حتی بعضی از کودکان همزمان دست و پایشان را هم تکان می دهند. متخصصین رشد عقیده دارند که حرکات ریتمیک مانند تاب خوردن روی صندلی به کودک کمک می کند تا احساس آرامش کند.

      · کاهش درد : ممکن است کودک وقتی احساس درد می کند سرش را به جایی بکوبد. این درد می تواند به علت دندان درآوردن یا عفونت گوش باشد. به نظر می رسد کوبیدن سر به کودک کمک می کند احساس بهتری داشته باشد. ممکن است این مسئله به خاطر منحرف شدن حواس کودک از درد دندان یا گوش باشد.

      ناتوانی : اگر کودک شما وقتی عصبانی می شود سرش را به جایی می کوبد، احتمالا سعی می کند با این شیوه هیجانات شدید خود را بروز دهد. او هنوز یاد نگرفته است که احساساتش را به طور کامل به کمک کلمات بیان کند و به همین دلیل از حرکات بدنی استفاده می کند و باز هم با این کار خودش را در موقعیت های اضطراب آور آرام می کند.

      n نیاز به جلب توجه : کوبیدن مداوم سر ممکن است راهی برای جلب توجه باشد. این کاملا قابل درک است که دیدن کودک در حال انجام کاری که به نظر میرسد به او آسیب می رساند، برای شما نگران کننده است. وقتی کودک متوجه نگرانی شما می شود برای جلب توجه شما به این رفتار ادامه می دهد.

      اختلال رشدی : کوبیدن سر می تواند با اتیسم یا سایر اختلالات رشدی مرتبط باشد اما در بیشتر موارد نمیتوان تنها به این نشانه اکتفا کرد و تنها می توان به عنوان یک هشدار به آن توجه نمود. در موارد بسیار نادر کوبیدن سر می تواند به تنهایی علامت مشکلات جدی باشد.

      چگونه کوبیدن سر را کنترل کنیم؟

      به کودک توجه کنید – اما نه زمانی که سرش را می کوبد
      در شرایط عادی و وقتی کودک سرش را نمی کوبد، از اینکه به میزان لازم مورد توجه مثبت شما قرار می گیرد اطمینان حاصل کنید. اگر کودک هنوز برای جلب توجه شما سرش را می کوبد، سعی کنید خیلی این مسئله را جدی نگیرید و این رفتار را تقویت نکنید. حتی اگر نمی توانید این رفتار را نادیده بگیرید، کودک را به خاطر انجام آن توبیخ یا تنبیه نکنید. او برای درک موقعیت بسیار کوچک است و این شیوه شما می تواند باعث تشدید رفتار شود.

      از آسیب دیدن کودک جلوگیری کنید
      پیچ و مهره های تخت کودک را هر ماه یکبار کنترل کنید تا مطمئن شوید که با تکان و حرکت سست و لق نمی شود. علاوه بر این می توانید زیر پایه های تختخواب کودک را به چرخ لاستیکی مجهز کنید و در فضای بین تختخواب و دیوار یک پارچه نرم آویزان کنید تا سر و صدای کمتری تولید شود و دیوارها و کف اتاق کمتر آسیب ببیند. از قرار دادن بالشتک در تختخواب کودک برای نرم تر کردن آن خودداری کنید چون خطر خفگی را افزایش می دهد. اگر می خواهید از روکش نرده تخت برای نرم کردن آن استفاده کنید، حتما از باریک و محکم بودن آنها مطمئن شوید. این روکش ها را به خوبی به نرده های تخت ببندید تا کودک نتواند سرش را در فضای بین نرده ها قرار دهد.

      سعی کنید نگران نباشید
      کودک شما ممکن است دچار کبودی شود اما نگران نباشید چون معمولا کوبیدن سر یک رفتار “خود- کنترل” است که به معنی این است که کودک سرش را آنقدر محکم به جایی نمی کوبد که آسیب جدی ببیند. او می داند آستانه درد خود را می شناسد و در صورت احساس درد با شدت کمتری به سرش ضربه می زند.

      به کودک کمک کنید تا یک جایگزین پیدا کند
      کاملا واضح است کودک شما به ضربات مداوم و یکنواخت علاقه دارد، بنابراین به او کمک کنید تا یک جایگزین برایش پیدا کند. متخصصین معمولا رقص، رژه و دست زدن یا ضربه زدن همراه موسیقی را پیشنهاد می کنند. ممکن است بخواهید یک مترونوم در اتاق کودک قرار دهید تا باعث آرامش او شود. بهتر است از انجام فعالیت های بدنی زیاد توسط کودک و در طول روز اطمینان کسب کنید با به سوزاندن انرژی عصبی که ممکن است عامل کوبیدن سر باشد، کمک کرده باشید.

      برنامه خواب منظم و آرامش بخش را شروع کنید
      اگر فکر می کنید کودک برای آرام شدن و رهایی از خستگی روزانه سرش را می کوبد، سعی کنید یک برنامه خواب آرام بخش برای کودک در نظر بگیرید. یک حمام گرم، ماساژ کودک در حالی که او را روی پایتان گذاشته اسد و خواندن قصه و لالایی می توانند کارساز باشند. بد نیست چند دقیقه قبل از خواب پشت یا پیشانی کودک را به آرامی مالش دهید. پخش موسیقی ملایم در اتاق خواب کودک هم می تواند به آرامش کودک کمک کند.

      اگر رفتار کودک نگران کننده شده است، حتما با پزشک مشورت کنید
      اگر کودک در طول روز سرش را به دفعات به جایی می کوبد یا در صورت آسیب دیدن سرش به کوبیدن آن ادامه می دهد، کمی نگران کننده و غیرمعمول است. کوبیدن سر می تواند با اتیسم و سایر اختلالات رشدی در ارتباط باشد که در سال های اولیه زندگی کودک و خردسالی او ظاهر می شود.
      کودکان اتیستیک معمولا به خوبی با افراد ارتباط برقرار نمی کنند. آنها اغلب به برقراری تماس فیزیکی با والدین علاقه ای ندارند و به نظر می رسد از نگاه کردن به دیگران هم پرهیز می کنند. اگر دیدید کودک در حال از دست دادن توانایی های فیزیکی، کلامی یا دیگر مهارت هایی است که پیشتر

      کسب کرده است و یا درکسب مهارت های تازه رشدی دچار تاخیر شده است، برای کنترل کودک به پزشک مراجعه کنید.

      در این مورد میتونید با متخصصین کانون مشاوران ایران، مشاوره تلفنی/تخصصی داشته باشید
      ۰۲۱-۸۸۴۷۲۸۶۴
      موفق باشید

  • محمد رضا , آوریل 14, 2017 @ 9:10 ق.ظ

    سلام
    به تحریک چند نفر از دوستام به یه دختر توی کلاس مون پیام دادم و ازش درخواست دوستی کردم و اونم جوابش نه بود بهم
    الان بشدت پشیمونم که بهش پیام دادم و میخوام بهش دروغ بگم و بگم که این خودم نبودم که پیام دادم و چند نفر دیگه بودن که این کارو کردن. اخه چون باید ۵ سال با هم تو یه کلاس تو دانشگاه باشیم چجوری میتونم توی روش نگاه کنم؟

    • مشاور , آوریل 14, 2017 @ 10:50 ق.ظ

      با سلام اگر مرتکب این اشتباه شدید بهتره به جای پیامکی حضوری بفرمایید که دوستانتون گفتند و شمارع دادند و شما در حد همون پیامک می دونید که اشتباه کردید و عذرخواهی کنید و صادقانه بگید چون متوجه اشتباهتون شدید و هم کلاسی هستید نیاز بوده این نکته رو مطرح کنید .گاهی اوقات صادقانه پیش رفتن خیلی مسائل رو حل می کند .پیامکی ممکن سو تفاهم دیگری رو ایجاد کنه که صحیح نیست .با ر هم هر طور خودتون صلاح می دونید اقدام کنید ضمن اینکه رفتارهای شما بعد از این جریان خودش برای ایشون گویای اشتباه صورت گرفته خواهد بود .موفق باشید
      در این مورد میتونید با متخصصین کانون مشاوران ایران، مشاوره تلفنی/تخصصی داشته باشید
      ۰۲۱-۸۸۴۷۲۸۶۴
      موفق باشید

  • محمد رضا , آوریل 14, 2017 @ 8:37 ب.ظ

    سپاسگذارم
    فکر میکنم این روش بهترین روش باشه
    صادقانه پیش رفتن خیلی
    صادقانه بهش میگم که کارم اشتباه بوده
    اینجوری هم اون ذهنیت بدی که نسبت بهم داره پاک میشه و هم خودم راحت تر میتونم وارد کلاس بشم

  • مبینا , آوریل 16, 2017 @ 6:58 ب.ظ

    باسلام
    اگر یه نفرمدام ارزوی مرگ کنه وچندین بار دست به خودکشی های ناموفق زده باشه واینکه باهر مشکل کوچیکی خودزنی کنه نشانه های چیست؟
    باتشکر

    • مشاور , آوریل 17, 2017 @ 8:37 ق.ظ

      با سلام باید حضوری بررسی شود و به صورت اورژانس چون رسیدن به پوچی و داشتن مشکلات اینچنینی واقعا ضربه زننده است و خطرناک و می تونه احتمالات مختلفی داشته باشه مثل اختلالات شخصیت یا افسردگی عمیق و صد البته که مسائل خانوادگی نوع رابطه و سایر مسائل هم حتما موثر است .بازهم تاکید می کنم برای اینکه خدای ناکرده این افکار باعث خطرات جبران ناپذیر نشود باید حتما زودتر اقدام شود.و ابتدا باید به روانپزشک مراجعه شود و بعد زیر نظر روانشناس باشند
      در این مورد میتونید با متخصصین کانون مشاوران ایران، مشاوره تلفنی/تخصصی داشته باشید
      ۰۲۱-۸۸۴۷۲۸۶۴
      موفق باشید

  • مبینا , آوریل 17, 2017 @ 3:42 ب.ظ

    ممنون از پاسختون
    یعنی اینقدر خطرناکه؟
    شخص مورد نظر خیلی عادیه حتی سرکار میره دوست داره ولی بیشتر تو خفا اینکارارو انجام میده پرخاشگر نیست ولی کنترل اعصاب نداره گوشه گیر یا گریز ازجمع ها هم نیست اتفاقا بیشتر اوقات باعث جمع شدن خانواده کنار هم میشه و حتی خودکشیهایی که انجام داده باعث رجوع به بیمارستان نشده ولی قصدش خودکشی بوده
    چندین بار هم خواسته مراجعه کنه به روانپزشک ولی میگه میترسم نتونم حرف بزنم.
    حال بااین اوصاف بازم خطرناکم ؟

    • مشاور , آوریل 17, 2017 @ 11:21 ب.ظ

      با سلام فکر خودکشی هم ممکنه دردسر ساز بشه و این خیلی مساله مهمیه ممکنه اصلا فکر خودکشی به واقعیت نرسه ولی باید جانب احتیاط رو داشت ضمن اینکه خیلی خوبه که ایشون در جمع هست و کار می کنه منتهی از نوشته های اولیه شما فاصله داره و ممکنه این خودکشی برای جلب توجه و گرفتن نفع خاصی باشد
      ولی باید به روانپزشک مراجعه کند چون به هر حال مساله ای نیست که به خودی خود مرتفع شود
      در این مورد میتونید با متخصصین کانون مشاوران ایران، مشاوره تلفنی/تخصصی داشته باشید
      ۰۲۱-۸۸۴۷۲۸۶۴
      موفق باشید

  • بهاره , آوریل 17, 2017 @ 11:49 ب.ظ

    ضمن سلام و خسته نباشید من دانشجوی رشته ی روانشناسی تربیتی هستم
    در دانشگاه پیام نور درس خوندم الان ترم دوم هستم ولی احساس میکنم اصلا نمیدونم کجای این ماجرا هستم قراره کجا کار کنم یا چه کاری انجام بدم علاقه ی زیادی به رشته ام دارم اما نمیدونم برای پیشرفت در این رشته و موفقیت چجوری و از کحا باید شروع کنم میشه راهنماییم کنید چون خیلی سر در گم هستم متشکرم

    • راهنما , آوریل 19, 2017 @ 10:11 ق.ظ

      شما فعلا اول راه هستید و باید دروس رو پاس کنید و در کنارش مطالعه خودتون رو افزایش بدید در ترم های بالاتر مسیرو بهتر میتونید تشخیص بدید

  • مبینا , آوریل 18, 2017 @ 3:23 ب.ظ

    باسلام مجدد
    ببخشید من متوجه منظورت درباره اینکه میگید ازنوشته های اولیه شما فاصله داردنشدم لذا اگر ممکنه توضیح مختصری بدید ؟
    حال بااین اوصاف که این فرد مورد نظر تمام کارهایی که گفتم را انجام داده لذا حال درجمع گونه ی دیگریست شاید به این منظوره که خود میگوید دوست ندارم مورد ترحم خانواده ونزدیکان بشوم

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.