پنجمین و جدیدترین تجدید چاپ از کتاب راهنمای تشخیصی و آماری اختلال های روانی یا DSM – ۵، شامل یک سری شرایطی می باشد که احتمالا شما قبلا شنیده اید.
مواردی از قبیلی اضطراب و فراموشی، ولی یک سری از شرایطی که می تواند به چاپ جدید اضافه شود، در سطح کمتری شناخته شده می باشند.
کارشناسان در حال حاضر می خواهند که ورژن جدیدی از این کتاب را تجدید چاپ کنند، به دلیل اینکه این راهنما در ماه می سال ۲۰۱۹ چاپ شده است و باید تصمیم گیری ها و تشخیص های جدیدی را شامل شود.
دکتر تئودور استرن[۱]، به عنوان رئیس مشاوره روان پزشکی در بیمارستان عمومی ماساچوست و استاد روان پزشکی در دانشگاه علوم پزشکی هاروارد و به عنوان شخصی که در فرآیند این تجدید چاپ نقش مهمی داشته است.
معتقد است که به منظور داشتن یک تشخیص دقیق و مشخص یک شرایط، این شرایط باید دارای مجموعه منحصر به فردی از علائم و عوامل بالینی قابل تشخیص باشد.
در ادامه هفت مورد از شرایط مختلف مطرح شده برای شامل شدن در ورژن جدید این راهنما بیان شده اند.
اختلال فزون خواهی جنسی[۲]
نماینده قبلی ایالات متحده، آنتونی وینر[۳] (D-N.Y.)، آخرین سیاست مداری است که یک تهمت جنسی خجالت آوری به وی نسبت داده شده بود و منجر به جلب توجه مجدد به این شرایط شد (هر چند که این شرایط در وی تشخیص داده نشد).
بر اساس نظر کارشناسانی که موافق قرار گرفتن اختلال فزون خواهی جنسی در DSM هستند.
این اختلال شامل فانتزی های جنسی مکرر و شدید، تمایلات جنسی و رفتارهای جنسی می باشد که حداقل شش ماه به طول می کشد.
این کارشناسان معتقدند که این اختلال باید به عنوان یک شرایط سلامت روانی منحصر به فردی برچسب گذاری شود.
چرا که برخی از افراد دارای یک سری رفتارهای جنسی “مکرر” و “خارج از کنترل” می باشند که به طور پایداری یک انحراف اجتماعی نیست. رفتارهای منحرف، همانند بچه بازی و خرافات، از قبل در DSM قرار داده شده بودند.
استرن گفته است که “اکثر افراد بر این باورند که برخی افراد دارای علائمی می باشند که به عنوان “فزون خواهی جنسی” در نظر گرفته می شود.
ولی اضافه کرده است که تحقیقاتی در حال انجام است تا افزایش یافتن این رفتار تا سطح یک اختلال را مورد بررسی قرار دهد.
سایر علائم مربوط به فزون خواهی جنسی شامل صرف کردن زمان زیاد در فانتزی ها یا رفتار جنسی و تجربه کردن رفتار یا تفکرات جنسی بیش از حد در واکنش به اتفاقات زندگی استرس زا می باشد.
علاوه بر این، یکی از کارشناسان DSM گفته است برای شخصی که دارای این شرایط می باشد، تلاش برای کنترل کردن رفتارش ناموفق می باشد و برخلاف مضرات بالقوه این رفتار برای فرد، وی همچنان مشغول این رفتار می شود.
[۱] Dr. Theodore Stern
[۲] Hypersexual Disorder
[۳] Anthony Weiner
- رشد چقدر مهم است؟
- دستیابی به سبک زندگی ایده آل خود در ۴ مرحله
- آیا رسیدن به زندگی ایده آل شما را خوشحال تر می کند؟
- ۱۲ قدم برای ساختن زندگی ایده آلی که رویای آن را دارید
- آمار شوکه کننده در مورد اضطراب
اختلال اضطراب قبل از قاعدگی[۱]
بر اساس اظهاریه مایو کلینیک[۱]، اکثر زنان با علائم قبل از قاعدگی یا PMS آشنا هستند.
که معمولا چند روز قبل از شروع قاعدگی صورت می گیرد و علائم مختلفی دارد که شامل تغییر در وضعیت روانی، حساسیت سینه، تمایل به غذا، خستگی، تحریک پذیری و افسردگی می باشد.
بر اساس اظهار نظر کارشناسانی که این شرایط را به منظور قرار گرفتن آن در تجدید چاپ DSM مطالعه می کنند.
اختلال اضطراب قبل از قاعدگی یا PMDD به عنوان یک شرایط جدی در نظر گرفته می شود و می تواند بر روی بیش از ۲ میلیون زن آمریکایی تاثیرگذار باشد.
PMDD می تواند منجر به بروز تحریک پذیری یا عصبانیت قابل توجه، حالت افسردگی قابل توجه، احساس نامیدی، اضطراب قابل توجه، تنش و ایجاد احساس “در لبه پرتگاه بودن” شود.
کارشناسان معتقدند که در صورت قرار نگرفتن این اختلال در DSM، ممکن است پزشکان فرض کنند که بیماران دارای PMDD از PMS یا اختلال دیگری رنج می برند که در نتیجه یک درمان اشتباه صورت گرفته است.
استرن گفته است که این مورد می تواند به مشخص کردن یک ارتباط مابین PMS و PMDD نیاز داشته باشد.
همچنین وی بیان کرده است که حجم تحقیقات صورت گرفته در مورد این شرایط، بیشتر از مطالعات صورت گرفته در مورد شامل شدن این شرایط در DSM می باشد.
اختلال پرخوری [۲]
محققانی که بر روی DSM-5 کار می کنند و روش های تعریف و گروه بندی اعتیادهای رفتاری و اعتیادهای مربوط به مواد را بررسی می کنند، اختلال پرخوری را هم مورد بررسی قرار می دهند.
کارشناسان اختلال پرخوری را به عنوان خوردن مقدار زیادی غذا در مقایسه با غذایی که اکثر افراد در یک دوره زمانی مشخص و تحت شرایط مشابه می خورند، تعریف کرده اند.
علاوه بر این، شخص دارای این شرایط احساس می کند که در حین خوردن هیچ نوع کنترلی بر روی رفتار خودش ندارد.
این اختلال مربوط به خوردن بیش از حد در میز نهارخوری و در یک روز تعطیل نمی باشد؛ در مقابل این شرایط دارای ماهیت وسواسی می باشد.
برای مثال، یک فرد دارای پرخوری ممکن است که سریع تر از شرایط عادی خودش غذا بخورد، تا جایی غذا بخورد که احساس پربودن و ناراحتی بکند یا در زمانی که احساس گرسنگی ندارد، مقدار زیادی غذا بخورد.
در حالت معمول اختلال پرخوری از حداقل یک هفته تا حداکثر سه ماه طول می کشد.
این اختلال متفاوت از جوع (اختلال پرخوری در بین زنان که بعد از مصرف غذا احساس گناه و افسردگی می کنند) و بی اشتهایی متفاوت می باشد، چرا که در این شرایط هیچ نوع اقدامی برای پاکسازی غذای مصرف شده صورت نمی گیرد.
محققان معتقدند که این شرایط می تواند با چاقی مرتبط باشد، ولی برای مشخص شدن این موضوع به تحقیقات بیشتری نیاز وجود دارد.
استرن گفته است که در حالت کلی، رفتارهای اختلال غذایی در سطح گسترده ای مورد بررسی قرار گرفته اند و جزء شرایطی می باشند که علائم مشخصی دارند و این علائم به راحتی قابل تشخیص می باشند.
اختلال اضطراب بعد از آسیب در کودکان پیش دبستانی[۳]
اختلال استرس بعد از آسیب (PTSD) برای اولین بار در سال ۱۹۸۰ در DSM قرار گرفت و در سال ۱۹۸۷، این راهنما برای اولین بار به عنوان یک مرجعی در مورد آسیب کودکان مورد استفاده قرار گرفت.
افرادی که بر روی DSM-5 کار می کنند، از طریق انجام مطالعات بیشتر سعی می کنند تا تفاوت های ایجاد شده در این اختلال را بر اساس سن بیماران نشان بدهند.
کارشناسان DSM معتقدند کودکان زیر شش ساله ای که مرگ یک شخصی را دیده اند یا تهدید به مرگ شده اند.
یک آسیب جدی واقعی را تجربه کرده اند یا تهدید به آن شده اند و یا اینکه در معرض خشونت جنسی واقعی قرار گرفته اند یا تهدید به آن شده اند، می توانند دارای این شرایط باشند.
ممکن است که خود این کودکان به عنوان یک بیمار، چنین آسیب هایی را تجربه کنند یا شاهد چنین اتفاقاتی باشند.
علائم این اختلال شامل خاطرات سرزده و ناراحت کننده، خواب های اضطراب آور مکرر و واکنش های گسستی باشد که در حین صورت گرفتن آن، واکنش ها یا اقدامات کودک بر اساس این فرض که حوادث آسیب زا به صورت مکرر صورت می گیرند، ایجاد می شوند.
ممکن است که کودکان دارای این شرایط از موقعیت هایی که آسیب را به آنها یادآوری می کند، اجتناب کنند، از نظر اجتماعی مطرود شوند، در تمرکز کردن مشکلاتی داشته باشند و یا اینکه کج خلقی های خشمناک شدیدی را نشان بدهند.
دکتر جفری پی. استب[۴]، دانشیار روان شناسی در مایو کلینیک[۵]، در روچستر، مین بیان کرده است
“این امکان وجود دارد که تحقیقات آینده تفاوت هایی را در واکنش های استرس آسیب زا نشان بدهند که به دلیل سطح بلوغ ایجاد شده در سیستم مغزی و عصبی صورت می گیرند.
در حال حاضر، ما نمی خواهیم که به دلیل نبود یک تعریف مشخص از واکنش نسبت به اتفاقات ترسناک و متناسب با سن، از کودکانی که به درمان نیاز دارند، چشم پوشی کنیم.”
[۱] Mayo Clinicl
[۲] Binge Eating Disorder
[۳] Post-Traumatic Stress Disorder in Preschool Children
[۴] Dr. Jeffrey P. Staab
[۵] Mayo Clinic
اختلال یادگیری[۱]
[۱] Learning Disorde
در حال حاضر، هیچ نوع طبقه ای از DSM به اختلال یادگیری عمومی اختصاص داده نشده است.
کارشناسان معتقدند که افراد دارای این اختلال، یک سری مشکلاتی را در یادگیری یک سری مهارت های آکادمیک مبنایی دارند که متناسب با سن، فرصت های آموزشی و توانایی های هوشی آنها نمی باشد.
این اختلال ها منجر به ایجاد مشکلاتی در زبان شفاهی یادگیری کودک، نوشتن، زبان نوشتاری یا علوم ریاضیات می شود.
این اختلال ها بر روی افرادی تاثیرگذار است که حداقل دارای توانایی های متوسط در زمینه تفکر یا منطق هستند و از این رو نسبت به ناتوانایی های ذهنی، همانند دیرکرد ذهنی، متفاوت می باشد.
ترک حشیش
چند مورد اختلال در DSM فعلی وجود دارند که شامل مصرف یا سوء مصرف ماری جوانا می باشند، ولی ترک در هیچ کدام از آنها وجود ندارد. ترک از سایر مواد، شامل الکل و کوکائین، از قبل در DSM قرار داشتند.
کارشناسان در حال حاضر تحقیقات صورت گرفته در این زمینه را بررسی می کنند تا مشخص کنند که آیا ترک مصرف سنگین و طولانی مدت ماری جوانا، یک علائم ترک “واقعی” می باشند یا نه.
استرن گفته است این سوال که در نتیجه ترک چه اتفاقی صورت می گیرد، موضوع اصلی بحث های مربوط به این اختلال می باشد و این سوال تا حدی “دارای جنبه های سیاسی و جنبه های فلسفی” می باشد.
ترک می تواند به عنوان تغییرات فیزیکی تعریف شود که از طریق ترک مواد از بدن صورت می گیرد یا می تواند شامل علائم روان شناختی، همانند تغییرات تمایلات و حالت های روانی باشد.
کارشناسان بیان کرده اند که افراد دارای این اختلال بعد از خاتمه یافتن مصرف سنگنین و طولانی مدت حشیش، حداقل دارای سه مورد از علائم تحریک پذیری، خشم یا عصبانیت؛ ناآرامی یا اضطراب؛ بی خوابی؛
کاهش اشتها و کاهش وزن؛ یا بی قراری می باشند. این اختلال ها منجر به ایجاد ناراحتی یا معایب قابل توجهی در حوزه های عملکردی اجتماعی، شغلی و سایر بخش های مهم می شود.
اختلال انباشت[۱]
Reality TV یک سری نمایش هایی را از محتکران ساخته است، ولی علوم مربوط به این اختلال در حال ظهور می باشد.
انباشت با هر دو مورد اختلال شخصیتی وسواس فکری – وسواس عملی و اختلال وسواس فکری – وسواس عملی مرتبط است و در DSM فعلی، در زیر هر دو این تشخیص ها لیست شده است.
ولی کارشناسانی که این شرایط را مطالعه می کنند، بیان کرده اند که به نظر می رسد انباشت وسواسی مستقل از سایر اختلال ها می باشد.
استب از مایو کلینیک گفته است که “افراد زیادی موارد متعددی را جمع آوری می کنند و در برخی مواقع به صورت افراطی این کار را انجام می دهند.
این مورد مربوط به اختلال انباشت نمی باشد.
اختلال احتکار در افرادی وجود دارد که دارای یک تمایل شدید نسبت به انباشت مقادیر زیادی از آیتم ها هستند.
معمولا این کار را بدون توجیه منطقی و تا حدی انجام می دهند که محل های در دسترس در خانه ها و برخی مواقع در محل کار آنها، با خطر جدی مواجه می شود.”
افراد دارای این شرایط، مشکلات مداومی را در مورد دارایی ها و مایملک های خودشان دارند و ارزش دارایی ها در این مورد بی تاثیر است.
آنها تعداد زیادی از دارایی را جمع آوری می کنند که منجر به پرشدن خانه ها یا محل های کارشان می شود و نمی توانند این فضاها را به صورت مناسبی مورد استفاده قرار بدهند.
استب گفته است که “مطالعات تصویر برداری ذهنی اخیر نشان داده است که الگوهای فعالیت ذهنی متفاوتی موجود در افراد دارای اختلال انباشت، متفاوت از افراد دارای سایر علائم OCD می باشد.
همه این اطلاعات از فرضیه متفاوت بودن انباشت و OCD حمایت می کنند.”
نویسنده سارا گلین[۲] –
نویسنده MyHealthNewsDaily مترجم: مرکز مشاوره ایران
[۱] Hoarding Disorder
[۲] Sarah Golin