مرکز مشاوره اراک

331 نظرات

• 

  پاسخ

  افشانه , آگوست 20, 2015 @ 5:51 ب.ظ

  سلام من تویه خانواده پر مشکل بزرگ شدم در گذشته خواستگار خوبی داشتم که مادرم بزور میخواست که اون خواهرمو بگیره که طرف نخواست همش میخواد منو مسوب گرفتاری هاش جلوه بده افسردگی شدید پیدا کردم ..یک خواستگاری دارم که هیچ جوره به دلم نیست ۳ سال کوچیکتره و وضعیت مالی خوبی نداره و من فوق لیسانس یه دانشگاه درجه یکم ولی اون لیسانس همه جوره نمیخوام چون وضعیت مالی برام مهمه دلم نمیخوام دوباره به خانواده ام نیازی داشته باشم ..البته پسر خیلی خوبیه ولی نمیدونم چند سالیه شدیدا عاشقمه ولی من فقط بخاطر اینکه خانواده ام برام دیگه غیر قابل تخمل شده اند میخوام قبول کنم…پدرمم هم اصلا منو نمیخواست ..از طرفی بخاطر شرایطی که دارم نمیتونم خواستگارهای دیگه ام را به خونه را بدم احساس حقارت شدید دارم..نمیدونم چطوری اگه بخوام با کس دیگه ازذواج کنم مشکلاتمو بگم..از طرفی پدرمم خیلی آنرماله یعنی خجالت میکشم درباره اش به کسی حرف بزنم به نظر شما من چیکار کنم با همون خواستگار ازدواج کنم که شرایطمو میدونه ولی خیلی به دلم نیست یا راه کاری که بتونم به کس دیگه ای بتونم حرف از ازدواج بزنم؟؟؟؟؟؟از طرفی دیگه نمیخوام با خانواده ام زندگی کنم..خودم بدون خانواده ام شرایط ایده آل و پسر پسندی دارم موندم خدا کجاست
  • 

    پاسخ

    ◄Responder► , آگوست 22, 2015 @ 4:38 ب.ظ

    دوست عزیز امیدوارم بدونید ازدواج بدون اینکه طرف مقابل به دل شما بشینه کاری اشتباهه
    شما هر موقعیتی که در خانواده داشتید ، ولی امروز تونستید مدرک خوب داشته باشید و خودتون میتونید یک انتخابگر باشید
    بهتره به خاطر فرار از خانواده خودتون رو از چاله به چاه نندازید و در تصمیم گیری ها عجله نکنید … مشکلات مالی پسر و کوچیکتر بودنش میتونه زندگی شمارو در آینده تحت تاثیر قرار بده …
    در ضمن خداوند از رگ گردن به تو نزدیکتره البته اگر خودتون رو به سرگردانی نزنید و انتخاب اشتباه خودتون رو گردن خدا نندازیم
• 

  پاسخ

  باران , آگوست 24, 2015 @ 9:38 ق.ظ

  سلام یکساله ازدواج کردم دوروزه متوجه شدم شوهرم بایه خانم رابطه جنسی داره همیشه خواستش را برآورده کردم الان هم دوستش دارم هم دارم دق میکنم که چرا با کسی دیگه چکار کنم کمکم کنید
  • 

    پاسخ

    ◄Responder► , آگوست 24, 2015 @ 12:09 ب.ظ

    متاسفانه مردان اینکارو بخاطر تنوع طلبی و یا تفریح و کنجکاوی انجام میدن … دوست دارن در کنار همسرشون چیزای دیگه ای رو تجربه کنن

    اگر یک مرد با زنی غیر از همسر خود در ارتباط باشد، از نگاه عموم خیانت محسوب می‌شود اما اگر همین مرد مدارکی را برای مشروع بودن رابطه‌اش ارائه کند، ازدواج دوم است و از نگاه قانون دیگر خیانت نیست در حالی که بسیاری از خانواده‌ها این رفتار را یک نوع خیانت می‌دانند اگرچه این جامعه و قانون یک جامعه است که میزان خیانت و نامهربانی را مشخص می‌کند.
    همیشه کسی که خیانت دیده باور نمی‌کند این اتفاق افتاده است و به جای تلاش برای بهبود وضعیت با انکار این موضوع، مشکلاتش را پیچیده‌تر می‌کند.

    صریح و بی‌تعارف سؤال کنید
    اخلاق به شما می‌گوید، زن و مرد باید چطور رفتار کنند. از نظر اخلاق کاملا درست است که زن و شوهر از اوضاع و احوال هم با خبر باشند. زن و شوهرها توقع دارند شریک زندگی‌شان برای یک رابطه رمانتیک و عاشقانه تلاش کند، همان‌طور که توقع دارند برای صداقت و امنیت در رابطه تلاش کند. با این حال هیچ زن یا شوهری دوست ندارد تمام رفتار و اعمالش زیر ذره‌بین باشد. اگر می‌خواهید به همسرتان نزدیک باشید و از همه چیز باخبر شوید از نظر اخلاقی بهتر است از خودش سؤال کنید. بهترین راه پیدا کردن حقیقت این است که از او بخواهید صادقانه و صریح درباره هر چیزی که به رابطه شما مربوط است، حرف بزند. اگرچه بیشتر زن و شوهرها پرسیدن مستقیم را سخت‌تر از کند و کاوهای پشت‌پرده رفتار همدیگر می‌دانند. حتی اگر با زیرنظر گرفتن همسرتان فهمیدید او خیانت می‌کند این دلیل خوبی نیست چون جاسوسی کردن کار درستی نیست. اگر همسرتان را زیرنظر بگیرید و هیچ اشتباهی در رفتار او پیدا نکنید، ممکن است احساس آرامش کنید، اما یادتان باشد که صداقت همسرتان را نشانه گرفتید. اکنون این شما هستید که در رابطه زناشویی‌تان چیزی را پنهان کرده‌اید. همه می‌خواهند حقیقت را بدانند، اما معمولا با انتخاب بدترین راه به این هدف می‌رسند.

    دروغ شیرین یا حقیقت تلخ؟
    همه ما اصرار داریم هرچه شریک زندگی‌مان می‌گوید، باور کنیم چون اعتماد به او، احساسی از امنیت و آرامش به ما می‌دهد. هیچ‌کس نمی‌خواهد به این مسئله اهمیت بدهد که همسرش دروغ می‌گوید به‌ویژه وقتی که احساس کند خیانتی در کار است. بیشتر انسان‌ها «دروغ شیرین» را به «حقیقت تلخ» ترجیح می‌دهند.

    بسیاری از زنان تلاش می‌کنند از خیانت همسرشان چشم‌پوشی کنند، زیرا تغییرات تازه و قبول آنها غیرقابل تحمل است و دقیقا به این دلیل است که معمولا همسران دیرتر از دیگران از خیانت شریک زندگی‌شان باخبر می‌شوند. همسر خیانتکار معمولا تمام تلاشش را برای گرفتن اعتماد شریک زندگی‌اش کرده و از این موقعیت کاملا سوء‌استفاده می‌کند. او همان چیزی را می‌گوید که همسرش دوست دارد بشنود: «من هرگز به تو خیانت نمی‌کنم.».

    خانم‌ها! زرنگ باشید
    کسی که خیانت می‌کند همیشه نگران این است که گیر بیفتد. اگر او بفهمد همسرش به او شک دارد، تمام تلاشش را می‌کند تا هیچ رد و نشانه‌ای از خیانت باقی نگذارد. درواقع فرد بدگمان به همسرش کمک می‌کند تا در خیانت موفق‌تر باشد. اگر به همسرتان شک دارید و بدگمانی‌های‌تان را به همسرتان نشان می‌دهید، فهمیدن حقیقت خیانت برای‌تان سخت‌تر می‌شود. اعتماد و بدگمانی هر دو می‌توانند برای همسر خیانتکار مزیت باشند.

    اگر به همسرتان شک دارید آن را ابراز نکنید تا زمانی که بتوانید اثباتش کنید. خوب است کمی درباره مشکلات زناشویی‌تان با هم حرف بزنید، اما به خیانت هیچ اشاره‌ای نکنید، چون او هرگز به شما نمی‌گوید که خیانت کرده است، مگر اینکه شما دلایل خوبی برای اثبات داشته باشید. پس هرگز بدگمانی‌تان را تا زمانی که دلیل واضحی برای خیانت او ندارید، نشان ندهید. او به راحتی می‌تواند حذف شما را انکارکند. به واکنش همسرتان در برابر اتهامی که به او می‌زنید، فکر کنید. او به شما چه خواهد گفت؟ «شوخی می‌کنی؟»، «ما فقط دو تا دوست صمیمی هستیم»، «هیچ چیزی بین ما نیست»، «تو داری اشتباه می‌کنی.» اگر بتوانید واکنش‌های همسرتان را حدس بزنید، می‌توانید، از قبل دلایل مستندتان را به او نشان دهید.

    شوک بعد از کشف خیانت
    وقتی متوجه خیانت همسرتان می‌شوید خیالات و افکار زیادی درگیرتان می‌کند. شوک بعد از کشف راز خیانت واکنش‌هایی مثل افسردگی، خشم، افکار پریشان، عدم تمرکز و زیرنظر گرفتن همیشگی همسر نتایج اجتناب‌ناپذیر این موضوع هستند. بهترین راه برای مقابله با این احساسات و واکنش‌ها این است که با فرد مناسبی حرف بزنید با کسی که قضاوت نمی‌کند، حامی است و آرام‌تان می‌کند. کسی را انتخاب کنید که بدون پیشنهادات نامعقول و خشونت‌آمیر و نصیحت‌های ابتدایی و همیشگی شنونده خوبی باشد. نصیحت در این شرایط مفید نیست. پند و اندرز هیچ کمکی به شرایط شما نمی‌کند، تصمیم‌گیری‌های آنی نیز بی‌فایده هستند. اما پیدا کردن کسی که شنونده باشد بسیار مهم است زیرا تنش و فشار عصبی‌ای که تحمل کرده‌اید را آرام می‌کند.

    همچنین احساسات‌تان را نباید فورا با همسرتان در میان بگذارید. وقتی شما این راز را می‌فهمید و آن را با همسرتان مطرح می‌کنید او نمی‌تواند به حرف‌های‌تان گوش بدهد یا همراهی‌تان کند. مطرح کردن احساسات منفی‌تان با شدت و فشاری که تحمل می‌کنید باعث واکنش‌های دفاعی در همسرتان می‌شود.

    جدایی تنها راه نیست
    اگر زن و شوهر هر دو بخواهند رابطه زناشویی‌شان را حفظ کنند باید به فکر گام‌های بعدی باشند. قدم‌های بعدی سخت‌تر و مهم‌تر هستند. نجات و حفظ رابطه‌ای که از خیانت آسیب دیده است نیاز به همدلی هر دو نفر دارد. این هدفی نیست که به تنهایی به آن برسید.

    تشخیص انگیزه‌های اصلی خیانت و حرف زدن درباره آن بسیار مهم است. اما همسر خیانتکار همیشه جزئیات را پنهان‌کند زیرا او نگران این مسئله است که حرف زدن درباره جزئیات فقط مشکلات را بیشتر و سخت‌تر ‌کند. گفت‌وگو درباره داستان خیانت باعث مطرح شدن حرف‌هایی می‌شود که نه گوینده و نه شنونده تحمل شنیدن آن را ندارند. سؤال‌هایی که جواب دادن به آنها سخت است و شنیدن جواب‌ها غیرقابل تحمل، بنابراین پیدا کردن انگیزه‌های خیانت و گفت‌وگو درباره جزئیات آن برای زن و شوهرها نیاز به بینشی عمیق و مهارت‌های ارتباطی موثر دارد. اما هرچه به مسئله پرداخته نشود مشکلات پیچیده‌تر می‌شوند. مشاوره برای زوج‌هایی که تردید دارند و نمی‌توانند احساسات‌شان را درست بشناسند و نگران آینده رابطه هستند بسیار ضروری و کمک‌کننده است.

    این نکته را فراموش نکنید که زنان قدرت کافی برای مقابله با خیانت را دارند، تنها کافی است از این باور که همه مردها مثل هم هستند و جز به رابطه جنسی به چیز دیگری فکر نمی‌کنند، دست بردارند و در جهت بهبود شرایط زندگی مشترک خود تلاش کنند. لازم است بدانید برای مردان مهم‌ترین چیز در زندگی مشترک این است که ارزشمند و مورد احترام باشند و به آنها نشان دهند که تا چه اندازه به آنها احترام می‌گذارند و آنها را توانمند می‌دانند.

    ماجرای خیانت از روزی که همسرتان با نفر سومی صحبت می‌کند، آغاز نمی‌شود. سابقه این اتفاق به ماه‌ها و حتی سال‌ها قبل از آشنایی او با زن دیگری برمی‌گردد. به روزهایی که بی‌توجه به خطری که پشت در خانه‌تان کمین کرده، تنها با خیال اینکه همدیگر را دوست دارید به ریزه‌کاری‌های ارتباط‌تان بی‌توجهی می‌کردید. اگر می‌خواهید با این ریزه‌کاری‌ها آشنا شوید. این صفحه را با دقت بخوانید و توصیه‌های‌مان را هر روز در خانه تمرین کنید.

    تو یک فرشته نیستی
    گرچه حفظ یک رابطه زناشویی سخت‌ترین نوع حفظ یک رابطه است اما باید بدانیم در هر رابطه‌ای از هر نوع و هر شکل هر فرد فقط می‌تواند خود را تغییر دهد نه هیچ‌کس دیگر را. پس به جای کنترل کردن همسرتان و بازی کردن نقش کارآگاه، صادقانه و دور از تعصب به چالش‌ها و مشکلات زندگی مشترک خود نگاه کنید. برای شروع بهتر است نگاهی به رفتارها و باورهای خود بیندازید. سهم شما از فاصله‌ای که میان شما و همسرتان ایجاد شده چقدر است؟ بهتر است تصویر فرشته‌مانندی که از خودتان ساخته‌اید را پاک کنید و با پذیرفتن اشتباهات‌تان برای برطرف کردن‌شان تلاش کنید.

    خسته نشوید
    ایمن کردن زندگی مشترک، کار یک روز و ۲ روز نیست. ساختن روابط مطلوب نیازمند تلاش مداوم است. گرچه میزان همخوانی و شباهت شما و همسرتان تاثیر مثبت زیادی در دوام یک ارتباط موفق دارد اما آنچه در ایجاد و حفظ رابطه زناشویی اهمیت بیشتری دارد، برخورد مناسب با ناسازگاری‌ها و ناهماهنگی‌هاست. به عبارت دیگر آنچه موجب شکست در رابطه می‌شود تفاوت‌های شما نیست بلکه نوع نگاه‌تان به تفاوت‌هاست، پس مراقب خطرساز شدن نگاه‌تان باشید.

    عادی نشوید
    یکی از بهترین راه‌های دستیابی به صمیمیت و نزدیکی در رابطه زناشویی خلاقیت و جست‌وجوی راه‌های تازه است. پختن یک غذای جدید و متفاوت با کمک همان موادی که می‌دانید همسرتان از خوردن‌شان لذت می‌برد، تماشای یک فیلم خوب در آخر هفته، خرید و یک تفریح تازه برای خلق چند ساعت متفاوت و وقت گذراندن با هم یا حتی ایجاد تنوع و تغییر در ظاهرتان همه راه‌های به ظاهر ساده اما تاثیرگذاری هستند که کسالت را از زندگی شما دور می‌کنند. وارد شدن به خانه‌ای که همیشه یک شکل است، خوردن غذاهایی که همیشه یک طعم می‌دهند و دیدن فردی که هیچ وقت به ظاهرش نمی‌رسد حتی اگر در روزهای اول ایجاد مشکل نکند به مرور خسته‌کننده و عادی می‌شود و بیش از حد عادی شدن همان اتفاقی است که می‌تواند زندگی مشترک‌تان را به خطر بیندازد.

    صمیمی شوید
    مهم‌ترین انگیزه زن و مردی که به سوی روابط فرازناشویی کشیده می‌شوند، تجربه مجدد صمیمیت فردی و جنسی است چراکه در چنین رابطه‌ای هیچ یک از طرفین به عیب‌جویی، سرزنش و تهدید یکدیگر نمی‌پردازند. پس صمیمیت و دوستی را جایگزین رفتارهای مبتنی بر کنترل‌گری مانند سرزنش، تنبیه و… کنید.

    مثبت‌ها را ببینید
    همسرانی که ویژگی‌های مثبت یکدیگر را به خاطر می‌سپارند و نکات منفی یکدیگر را به کل شخصیت هم نسبت نمی‌دهند و تلاش بیشتری برای تغییر نقاط ضعف خود می‌کنند، به احتمال بسیار کمی با این بحران روبه‌رو می‌شوند. محرمانه نگه داشتن رازها و ناتوانی‌های همسر از نشانه‌های ارتباط موفق است.

    قدر شناس باشید
    بد نیست بدانید در میان تمامی دلایلی که ممکن است همسرتان را از شما ناراضی کند، ۵۴درصد موارد به قدرنشناس بودن همسرشان اشاره می‌کنند. آمارها نشان می‌دهد که ۱۲ درصد پرخاشگری همسر و ۱۱ درصد نبود شرایط لازم برای بحث در مورد عواطف و احساسات واقعی را دلیل جدایی عاطفی می‌دانند. فقدان ارزش‌ها و علایق مشترک هم در این میان در مراتب بعد قرار دارد. این آمارها نشان می‌دهد که مهم‌ترین تفاوت فرد سوم نسبت به شما، رفتار اوست که سبب می‌شود همسرتان احساس کند خواستنی‌تر و دوست‌داشتنی‌تر است، پس تا دیر نشده، خودتان این حس را در او ایجاد کنید.
• 

  پاسخ

  بابک , دسامبر 1, 2015 @ 5:49 ب.ظ

  سلام خسته نباشید من ی سوال دارم چرا من نمیتونم تو دله کسی جا شم چرا من رابطه ی موفقی توی دوستی با جنس مخالف ندارم این مسءله منو خیلی اذیت میکنه .مشاور حضوری کجاس من بیام
  • 

    پاسخ

    ◄Responder► , دسامبر 2, 2015 @ 4:03 ب.ظ

    برقراری رابطه و ازدواج از دهه ۷۰ به بعد پیچیدگی های بیشتری پیدا کرد. انتخاب های بسیار زیادی در پیش روی هر کس قرار می گرفت و حس رقابت نیز همواره در حال افزایش بود. لیست زیر به شما در پیدا کردن همسر دلخواه و حفظ رابطه خود با او کمک می کند.

    ۱- قبول کنید به دنبال برقراری رابطه هستید

    افتخار کنید به سن بلوغ و بزرگسالی رسیده اید و همچنین به خوبی می دانید نیازمند همسری هستید که ادامه زندگی خود را با او بگذرانید.

    ۲- روابط گذشته را برای خودتان حل نمایید

    سعی کنید صدماتی که در گذشته به شما وارد آمده را فراموش کنید و اگر تقصیر از جانب شما بوده تلاش کنید از آنها عذر خواهی کرده و طلب بخشش نمایید. اگر بخواهید همواره وقایع تلخ گذشته را در ذهن خود مرور کنید و سعی بر منطقی کردن آنها داشته باشید، مطمئن باشید که کار به جایی نخواهید برد. شما باید از یک رابطه فقط دریافت احساسی داشته باشید. نامه ای بفرستید، تلفن بزنید، و از همه اینها بهتر رو در رو با شخص مورد نظر صحبت کنید. به خاطر داشته باشید که بخشش و عشق در قلب شما زندگی می کند نه در سرتان.

    ۳- از تمرین تصویری استفاده کنید

    بر روی یک تکه کاغذ بنویسید: “من خوشحالم از اینکه مالک ……هستم.” و رابطه ای که آرزویش را می کنید برای خود توصیف نمایید. سعی کنید احساسات، و آرزوهایی را که دارید، در ذهن خود به تصویر بکشید و البته نه فقط در مورد شریک زندگی، بلکه به طور کلی در مورد رابطه تان. در آن سمت کاغذ هم بنویسید: “مطمئن هستم که به تمام خواست هایم می رسم، به این دلیل که….” و بعد هم تمام حقایق موجود پیرامون آن مطلب را برای خود به رشته تحریر درآورید. این کاغذ را به کسی نشان ندهید، اما آنرا در دسترس نگه دارید و به طور مکرر به آن نگاه بیندازید.

    ۴- باورکنید که جذب جنس مخالف یکی از طبیعی ترین کارها در سرتاسر دنیاست

    اگر برای بدست آوردن چیزی، بیش از اندازه تلاش می کنید، بهتر است کاملاً ریلکس با قضیه برخورد کنید؛ چراکه طبیعت آنچه را که لازم است، انجام می دهد!

    ۵- همان طور رفتار کنید که انتظار دارید دیگری با شما رفتار کند

    در خودتان همان صفاتی را که دوست دارید شریکتان داشته باشد، پرورش دهید و برای ارتقای آنها از هیچ تلاشی مضایقه نکنید: کلاس، آماده سازی، تراپی، رشد معنوی، رژیم، ورزش و غیره.

    ۶- اگر کاری که انجام می دهید نتیجه بخش نیست موارد دیگر را امتحان کنید

    خود را از مرزهایی که در سرتاسر خود کشیده اید، رها سازید. اگر برای مدت زمان بسار زیادی است که با آدم ها متفاوت قرار ملاقات می گذارید، اما به نتیجه دلخواه دست پیدا نمی کنید، به خودتان مدتی فرصت بدهید تا بتوانید راحت تر با مسائل برخورد کنید. اگر جزء افرادی هستید که بیشتر وقت خود را در خانه می گذرانند، بهتر است کمی به بیرون بروید، و یا به کانون های همسریابی ملحق شوید.

    ۷- به سکس با همسرتان به عنوان یک امر مقدس نگاه کنید

    چون همین طور هم هست. سکس نشانه مقدسی از عشق حقیقی و سرسپردگی شما، هم نسبت به خودتان و هم نسبت به شریک زندگیتان می باشد. یک رابطه موفق جنسی می تواند یک ارتباط ضعیف را حتی تا ۳ سال نیز برقرار نگه دارد. شما که دوست ندارید پس به پایان رسیدن دورانتان مجبور شوید جلوی آینه، سیگار دود کنید؟

    ۸- اصوات درونی خود را که موجب تخریب رابطه می شوند، کنترل کنید

    وقت بگذارید و با صدای درونتی تان در مورد وقایع گذشته، ترس ها، ناراحتی ها، نگرانی ها، آسیب ها، و زخم ها صحبت می کند. با انجام این کار به طور حتم به نتیجه دلخواه خواهید رسید.

    ۹- سعی کنید برای شخص منحصر بفردی که وارد زندگیتان می شود ارزش و احترام قائل باشید

    آن خانم و یا آقای مورد نظر در حال حاضر مشغول زندگی شخصی خود هستند. باید برای آنها انرژی بفرستید تا آنها را پذیرای زندگی مشترک سازید.

    ۱۰- با روی باز از دیدگاههای جدید استقبال کنید

    کتاب هایی از قبیل آنچه در این قسمت به آن اشاره می شود را مطالعه کنید: کتاب آمادگی برای انجام کارهای شخصی، نوشته دکتر پاتریشیا آلن؛ چگونه مجرد نمانیم، نوشته نیتا تاکر؛ سکس ، عشق ، شیفتگی: چگونه می توانم تشخیص دهم؟ نوشته ری ای شرت. حتی اگر با تمام مطالب داخل کتاب موافق نبودید سعی کنید به تدریج دید خود را نسبت به مسائل مختلف تغییر دهید.
    در این مورد میتونید با متخصصین کانون مشاوران ایران، مشاوره تلفنی/تخصصی داشته باشید
    دفتر قیطریه:
    ۰۲۱-۲۲۶۸۹۵۵۸ خط ویژه
    دفتر سعادت آباد:
    ۰۲۱-۲۲۳۵۴۲۸۲ خط ویژه
    دفتر شریعتی:
    ۰۲۱-۸۸۴۲۲۴۹۵ خط ویژه
• 

  پاسخ

  رضا , دسامبر 25, 2015 @ 12:51 ب.ظ

  سلام وقت بخیر من مدت ۹ ماه است که عقد کرده ام همسرم در مدت ۷ ماه خیلی رفتارها و حرکاتی که دیگر در سطح یک خانوم ۲۵ نیست انجام داد ( بچه بازی های بسیار ) بالاخره من مسئله را با خانواده ایشان مطرح کردم که متاسفانه خانواده ایشان هم خیلی ازشون طرفداری کردند . حالا مدت ۳ ماه است که با بنده قهر کرده است و خانواده ایشان هم انگار نه انگار که من موضوعی را مطرح کرده ام .با این حالت من ایشان را چند جلسه به پیش مشاوره بردم اما ایشان بدلیل شخصیت حساس و زودرنجش و غروری که دارد حتی حاضر نیست یک عذرخواهی کوچک کند و یا یک قدم برای تغییر در خود بردارد بفرمایید من چکار کنم. البته قابل ذکر است که مشاوره در جلسه آخر به من گفت با ایشان بساز کمکش کن گناه دارد . شما بفرمایید من چکار کنم.
  • 

    پاسخ

    ◄Responder► , دسامبر 25, 2015 @ 7:06 ب.ظ

    دوست عزیز بهتره شرایط رو کمی مساعد کنید و بیشتر با ایشون صحبت کنید … اینو بدونید هر رفتار شدید شما به خاطر غروری که ایشون داره میتونه با مقاومت مواجه بشه … مدتی رو در این مورد با نرمش برخورد کنید و امیدوارم ایشون بتونه نگرانی شمارو درک کنه
    و گرنه تغییر کسی که تمایلی به تغییر نداره کار سخت و غیرممکنیه
    در این مورد میتونید با متخصصین کانون مشاوران ایران، مشاوره تلفنی/تخصصی داشته باشید
    دفتر قیطریه:
    ۰۲۱-۲۲۶۸۹۵۵۸ خط ویژه
    دفتر سعادت آباد:
    ۰۲۱-۲۲۳۵۴۲۸۲ خط ویژه
    دفتر شریعتی:
    ۰۲۱-۸۸۴۲۲۴۹۵ خط ویژه
• 

  پاسخ

  رضا , دسامبر 26, 2015 @ 5:33 ب.ظ

  سلام خیلی ممنون از راهنمایی شما . خدمت شما عرض کنم بنده در این مدت هرچه قدر که توانستم با ایشان صحبت کردم ولی متاسفانه ایشان به هیچ وجه گوشش بدهکار به این حرفها نیست . حتی یکبار بعد از آمدن از مشاوره به ایشان گفتم که عزیز من کمی بیشتر فکر کن از هرکسی که خودت صلاح میدونی مشورت بگیر . کار ما دارد به جاهای باریک کشیده می شود ولی متاسفانه ایشان به من جواب داد که من افسارم را دست کسی نمی دهم . اگر کار ما به جاهای باریک بکشد آن کسی که ضرر می کند تو هستی من هزارتا خاطر خواه دارم. سوال۱)حالا به نظر شما من چکارکنم . لازم به ذکر است که بعد از اینکه من موضوع را با خانواده ایشان مطرح کردم ایشان کلیه وسایلی را که بنده برایش خریده بودم جمع کرده بوده و به پدرش میگفته یالا ببر بده بهشون .سوال۲) به نظر شما آیا این فرد می تواند زندگی موفقی داشته باشد . سوال ۳ )من برای اینکه متوجه شوم ایشان مشکل روحی و روانی ندارد باید چکاری انجام دهم ( اگر به ایشان بگوییم بیا برویم پیش روانشانس سریعا موضع می گیرد ). سوال۴ ) یک موضوع دیگر آیا این رفتار و کردار را می شود به آزمایش الهی ربط داد یا خیر ( یعنی اینکه من با ایشان سازش کنم به امید اینکه ایشان بهتر شود و این یک آزمایش الهی برای من است.) تشکر
  • 

    پاسخ

    ◄Responder► , دسامبر 27, 2015 @ 10:55 ق.ظ

    بهتره مدتی رو صبر کنید و در مواقعی که جو خانواده آرامه با ایشون صحبت کنید … در غیر اینصورت اگر تمایلی به تغییر نداشته باشه یا شما باید سازگاری به خرج بدید و ادامه بدید و یا باید تصمیم قاطع و سختی رو در زندگی بگیرید … و این کارو باید قاطعانه و بدون فوت وقت انجام بدید پس تا میتونید قبلش صبور باشید و به ایشون فرصت بدید
    در مورد ازدواج نتیجه رسیدن به ارامشه وقتی آرامشی در کار نیست پس نباید ازش انتظار رسیدن به خوشبختی و آرامش و حتی معجزه داشت
• 

  پاسخ

  f.sh , ژانویه 5, 2016 @ 12:27 ب.ظ

  با سلام و خسته نباشید… من دختری ۱۹ساله هستم که یک سال و هفت ماه ازدواج کردم و باشوهرم که ۲۶ ساله است زندگی میکنم.. قبل از ازدواج از او خوشم نیومد و دوست خانوادگی بودیو و رفت آمد داشتن و تاحدودی از گذشته اش خبر داشتم و میدونستم کسی رو دوستداره.. تا اینکه نتونست با اون دختر ازدواج کنه و میدونستم که خیلی دوستش داره و وقتی به من پیشنهاد ازدواج داد اولین خواسته ام ازش این بود که بهم ثابت کنه که دیگه به اون فکر نمیکنه و از اونجایی که ازش خوشم میومد این مسئله رو یه جورایی یادم رفت بدون هیچ ثابت کردنی البته اون بهم قول داد و چون همیشه یسری آرملنها واسه خودش داره و میدونم که هیچ وقت نامردی نمیکنه و خوش قوله پذیرفتم… یک مدت به این فکر میکردم که بهش فکر میکنه یا نه؟ولی وقتی باهاش صحبت کردم قانع شدم و الان اصلا به این فکر نمیکنم… گذشتش دیگه اهمیتی نداره چون باخودم حلش کردم و به هیچ عنوان دیگه فکرشو نمیکنم… شاید خنده دار باشه ولی گاهی احساس میکنم عاشقش شدم وگاهی فکر میکنم شاید اشتباه میکنم و هیچ احساسی بهش ندارم یعنی باخودم فکر میکنم شاید اونقدرا هم بهش احساسی ندارم و گاهی دوستدارم ازش دور بشم و چند وقت نبینمش و ببینم اون و من چه اتفاقی واسمون میفته؟ البته که حتی نمیدونم احساس اون چیه.. برای من عشق و دوستداشتن خیلی مهمه و فکر میکنم شوهرم هیچ احساسی نداره یعنی احساس میکنم ادم بی احساسیه لطفا یکی در این مورد راهنماییم کنید که چکار کنم بی احساس نباشه و این از اینبابته که مثلا نن گاهی وقتا برایش گل میخرم یا دوست داشتنمو بهش یاد ااوری میکنم (گرچه واقعا نمیدونم چه احساسی بهش دارم ولی ااحتمالا دوستش دارم) ولی اون انگار احساس نداره ونمیدونه بامن چجوری رفتار کنه… یکی دوبارم بهش گفتم که خشک و بی احساسی و حتی نمیدونم دوستم داری یا نه،فقط دوروز اول خوب شد و بهم توجه کرد ولی باز یادش رفت.. سر این موضوعات خیلی عذاب میکشم من همه جوره هم باهاش میسازم و موقعیت کاری و استرس قسط ها و خیلی چیزاشو درک میکنم و ادمی نیستم که بگم توقعم ازش زیاده و بعداز یک سال دیگه نمیتونم به این بی توجه ای ها نگاه کنم و بگم درست میشه.. اصلا از کجا باید بفهمم اون چه احساسی به من داره؟ یا از کجا بفهمم من واقعا عاشقش شدم یا چه احساسی بهش دارم البته اینم بگم که گاهی بدون دلیل که اون خوابه بهش نگاه میکنم و گریه میکنم…. ممنون میشم کمکم کنید و منتظر جوابتون هستم… تشکر
  • 

    پاسخ

    ◄Responder► , ژانویه 6, 2016 @ 9:33 ب.ظ

    تنها راهی که اول باید انجام بدید صحبت کردن در زمانی مناسبه
    ولی اینکه دایم در هراس دوست داشته شدن باشید روش بسیار ناخوشایندیه
    و در مرحله دوم مشاوره است
    متاسفانه شما در سن ۲۵ به بلوغ عاطفی میرسید و این تردید تا اون زمان طبیعیه
    در این مورد میتونید با متخصصین کانون مشاوران ایران، مشاوره تلفنی/تخصصی داشته باشید
    دفتر قیطریه:
    ۰۲۱-۲۲۶۸۹۵۵۸ خط ویژه
    دفتر سعادت آباد:
    ۰۲۱-۲۲۳۵۴۲۸۲ خط ویژه
    دفتر شریعتی:
    ۰۲۱-۸۸۴۲۲۴۹۵ خط ویژه
• 

  پاسخ

  محمد حسین حاجی , مارس 5, 2016 @ 11:50 ق.ظ

  با سلام و احترام
  پسر اینجانب ۲۰ساله هست و از ۱۷سالگی درس را رها کرد و یک سال را ب کار کردن مشغول شد و متاسفانه گرایشات موزیک رپ و شستشوی مغزی او توسط دوستان نابابش باعث شد که او را به رفتن سربازی تشویق کنیم تا بلکه از محیط دور شود و سربازی و تغییر محیط در شخصیت وی اثر بگذارد ، ولی متاسفانه پس از گذارندن دورا آموزشی به شیراز منتقل شد و در انجا در محیطی بدتر از قبل قرار گرفت و به اعتیاد هم کشیده شد تا جایی که پس از گذشت یک سال و اندی از خدمت سربازی برای اینکه حد اقل از چنگ اعتیاد وی را نجات دهم ، او را به خانه برگرداندم و برای ترک به یکی از مراکز یا کمپ های موجود بردم
  در حال حاضر اعتیادش ترک شده ولی افکار او در مورد موزیک رپ و بی کارگی و بی مسئولیتی و اینکه حاضر نیست دیگر به ادامه خدمت سربازی برود لطفا کمکم کنید باید چه بکنم
  • 

    پاسخ

    راهنما , مارس 5, 2016 @ 6:36 ب.ظ

    در این مورد حتما ” با متخصصین کانون مشاوران ایران، مشاوره تلفنی/تخصصی داشته باشید
    دفتر قیطریه:
    ۰۲۱-۲۲۶۸۹۵۵۸ خط ویژه
    دفتر سعادت آباد:
    ۰۲۱-۲۲۳۵۴۲۸۲ خط ویژه
    دفتر شریعتی:
    ۰۲۱-۸۸۴۲۲۴۹۵ خط ویژه
• 

  پاسخ

  مهدیه , مارس 11, 2016 @ 9:39 ق.ظ

  سلام پسر ۱ساله ای دارم که همه رو میزنه تا چیزی میخواد ندیم به او حرکت زدن را پیش میگیره البته اشتباه از خودم بوده که شاید رو دستش زدم چطوری از سرش بیارم بیرون؟
  • 

    پاسخ

    راهنما , مارس 11, 2016 @ 10:21 ب.ظ

    در این مورد میتونید با متخصصین کانون مشاوران ایران، مشاوره تلفنی/تخصصی داشته باشید
    دفتر قیطریه:
    ۰۲۱-۲۲۶۸۹۵۵۸ خط ویژه
    دفتر سعادت آباد:
    ۰۲۱-۲۲۳۵۴۲۸۲ خط ویژه
    دفتر شریعتی:
    ۰۲۱-۸۸۴۲۲۴۹۵ خط ویژه

    زمانی که کودک شما بقیه را می‌زند یا گاز می‌گیرد چه باید کرد؟

    ۱- لحظه‌ای درنگ کنید. اگر می‌بینید کودک پرخاشگری می‌کند سریع به رفتار او پایان بدهید. سعی کنید با آرامش با او صحبت کنید، اگر به حرف های شما گوش نمی‌دهد، او را کناری کشیده و به او بگویید رفتارت از کنترل خارج است، باید کمی‌آرام بگیری.

    ۲- از کودک توضیحی راجع به رفتارش نخواهید. وقتی از کودک بپرسید به چه دلیل فلان کار را کردی، با خود فکر می‌کند بعضی مواقع هست که کار او درست است و حق دارد فلان کار را انجام دهد. این هم به این معنی نیست که دنبال دلیل کار او نگردید. اگر فرزند شما موهای دوست خود را می‌کشد به این دلیل که به او اجازه نمی‌دهد سرسره بازی کند، شما وارد عمل شوید و به آنها بگویید به نوبت، بازی کنند. کودک با این کار متوجه می‌شود که باید منصف باشد و اگر مشکلی پیش آمد با شما در میان بگذارد تا شما موضوع را حل و فصل کنید.

    ۳-سعی کنید نتیجه بگیرید. بعضی کودکان هر نوع توجهی را دوست دارند. از این رو زمانی که کودک کار اشتباهی را انجام می‌دهد و شما خشمگین می‌شوید، کودک ذوق می‌کند (با خود می‌گوید مامان را دیوانه کردم) و انگیزه پیدا می‌کند که دفعه بعد هم این کار را تکرار کند.

    ۴- بدانید رفتار کودک شما به احساسات دیگران هم ربط دارد. کودکان نوپا آگاه نیستند که رفتار آنها روی دیگران اثر می‌گذارد. کودک باید بداند که دوستان او چه احساسی پیدا می‌کنند، وقتی او آنها را گاز می‌گیرد، به کودک بگویید درست است که او دوست ندارد اسباب بازی های خود را به بقیه افراد بدهد، اما کتک زدن آنها هم کار درستی نیست.

    ۵- به کودک خود کمک کنید آرام بگیرد. کودکان نوپا وقتی ناراحت می‌شوند کنترل خود را از دست می‌دهند. بعد از کمی ‌وقت با کودک خود صحبت کنید و بگویید درست است که ناراحت می‌شوی، اما با این کار دیگران را هم ناراحت می‌کنی. بدین صورت به کودک خود کمک می‌کنید احساساتش را درک کند و آنها را رده بندی کند.

    ۶- کودکان را مجبور نکنید که با دیگران شریک شوند. بعضی مواقع کودک شما نمی‌خواهد بقیه بچه ها را به بازی راه دهد بنابراین به طور سرسختانه رفتار می‌کند، اما در واقع این جزئی از رفتار اجتماعی می‌باشد. در یک گروه کوچک، کودک در موقع بازی اگر یکی از هم بازی های خود را بیرون کند رضایت دیگر دوستان خود را به دست می‌آورد و با خود می‌گوید، عجب زوری دارم. راه حل: وقتی کودک شما پیش دوستان خود نیست با او صحبت کنید و بگویید که شما مشاهده کردید چه اتفاقی افتاد، و اینکه صحیح نیست که کسی را از بازی بیرون کند.

    ۷- مهارت های حل مشکل را به او یاد بدهید. یک بازی ساختگی را ترتیب دهید و با کودک خود هم بازی شوید و بدین طریق به او راههای مثبت برای حل مشکل را یاد دهید. در این بازی وانمود کنید که یکی از دوستان کودک خود می‌باشید که اسباب بازی او را برداشته است. به او یاد دهید که چطور با دوست فرضی خود صحبت کند (این اسباب بازی من است، لطفا آن را به من برگردان)، و اگر این کار بی فایده بود به او بگویید که باید در این مواقع از یک بزرگتر کمک بگیرد. با این کارها حتما نتیجه خواهید گرفت.

    ۸- اگر تا حالا دیده اید یک بچه من، من کنان ابراز تاسف می‌کند، شاید با خود فکر کنید که بی‌فایده است که از او درخواست عذرخواهی کنید. آیا فکر می‌کنید در این سن بدجنس است؟ ممکن است این طور نباشد، اما حتی اگر امروز عذر خواهی نکند، بهتر است به او یاد دهید که این کار را تمرین کند تا شاید روزی آن را انجام دهد. و کودک متوجه خواهد شد که عذرخواهی کردن و متاسف بودن به چه معنی است. بنابراین به او کمک کنید عذرخواهی کند و آن را به زبان بیاورد. دلسوز باشید، و به او بگویید ابراز تاسف سخت است اما چون او کار اشتباهی انجام داده، نیاز است که عذرخواهی کند.

    وقتی که کودک شما گاز گرفته شده یا کتک خورده است:

    احتمالا کودک خود را در زمین بازی دیده اید که کتک بخورد و مادر دوستش توجهی به کار بچه خود نمی‌کند (دوستش بازوی او را گاز گرفته است)، اما خود شما می‌توانید با مادر آن کودک صحبت کنید (مادر بی اعتنا).

    اول، مشکل را به طور ساده بیان کنید: کودک شما دختر مرا گاز گرفته است. می‌توانید به من کمک کنید؟ وقتی بچه ها آرام گرفتند، آنها را تشویق کنید که به طور مستقل و جداگانه کاری را انجام دهند. شما ممکن است بگویید، بگذارید ببینیم کدام یک از شما دو نفر یک کاخ برای مادرتان درست می‌کنید. اگر کودکان سرگرم کاری بامزه و مثبت بشوند دیگر با یک دیگر درگیری پیدا نمی‌کنند.

    واگر این کار نتیجه نداد؟ اگر کار بالا گرفت، آنجا را ترک کنید. اگر مادر آن کودک قبول نکرده که گاز گرفتن کار بدی نبوده، دیگر اجازه ندهید دو کودک با یکدیگر بازی کنند. اما در بیشتر مواقع مادر دیگری ابراز تاسف می‌کند و سعی می‌کند کودک خود را از این کار بازدارد.
• 

  پاسخ

  Hooman , آوریل 2, 2016 @ 4:44 ب.ظ

  فوری تو خداجواب بدید ممنون
  سلام من قصد ازدواج بای دخترروداشتم که بعد اشنایی ایشون گفت یا پسردایش ارتباط جنسی داشته یک باروخیلی پیشمون شده ازاین کاراین گفت که دوستت نداشته پنهون کنه میشه کمکم کنید موندم چکار کنم.
  • 

    پاسخ

    راهنما , آوریل 2, 2016 @ 11:23 ب.ظ

    وقتی نمیتونید چنین اتفاقی رو هضم و درک کنید بهترین راه حل فراموش کردن این رابطه است
    چون ذهن و فکر شما در مورد ایشون مسموم شده و اعتمادتون سلب
• 

  پاسخ

  ساره , آوریل 8, 2016 @ 6:53 ق.ظ

  سلام.من نمیدونم بخاطر مشکلاتم باید به روانشناس مراجعه کنم یا روانکاو یا روانپزشک؟چون میدونم احتیاج به دارو درمانی دارم.چون تمام راهکارهایی که روانشناسا میگن رو انجام دادم روحیه م عوض نشده هم تو تصمیم گیری مشکل دارم هم افسرده شدم.اگه ممکنه یکی توی اراک که کارش خوب باشه بهم معرفی کنید.اگه نمیتونید اسم ببرید برام ایمیل کنید.البته تهرانم میتونم بیام اما هزینش برام بیشتر میشه.
  خدا خیرتون بده
  • 

    پاسخ

    راهنما , آوریل 8, 2016 @ 11:09 ب.ظ

    در این مورد با اداره بهزیستی اراک تماس بگیرید
    در این مورد میتونید با متخصصین کانون مشاوران ایران، مشاوره تلفنی/تخصصی داشته باشید
    دفتر قیطریه:
    ۰۲۱-۲۲۶۸۹۵۵۸ خط ویژه
    دفتر سعادت آباد:
    ۰۲۱-۲۲۳۵۴۲۸۲ خط ویژه
    دفتر شریعتی:
    ۰۲۱-۸۸۴۲۲۴۹۵ خط ویژه
• 

  پاسخ

  sara , آوریل 10, 2016 @ 9:19 ب.ظ

  من چند سال پیش به اسرار زور مورد تجاوز شدم به دست یکی از پسرفامیل شدم وایشون با من رابطه جنسی برقرار کرد.حالا چندتا خواستگار دارم عایا این موضوع به خواستگارها بگم یانه موندم چکار کنم.عذاب وجدان دارم..چی بگم به خواستگارها..ممنون راهنمایی کنید
  • 

    پاسخ

    راهنما , آوریل 12, 2016 @ 1:24 ق.ظ

    بهتره در این مورد سکوت اختیار کنید و هیچوقت در این مورد چنین اشتباهی رو مرتکب نشید چون همون موقع زندگی هم خودتون و هم طرف مقابل رو نابود کردید
    چون فقط تخم شک و تردید رو در دلش میکارید و اعتمادش رو سلب خواهید کرد و این خیانتی بزرگ خواهد بود
    در عوض شما در زندگی مشترک تمام تلاشتون رو بکنید تا زندگی آرام و شیرینی داشته باشید
• 

  پاسخ

  مریم , آوریل 13, 2016 @ 12:07 ب.ظ

  با سلام ۲۷ساله هستم,وهمسرم ۳۰ساله چهار ساله ازدواج کردیم,شوهرم تریاک مصرف میکنه,اوایل خونه نه,ولی الان یه ساله تو خونه جلویه من,از همه لحاظ خوبه,وخیلی منو دوست داره,ولی نسبت به این موضوع خیلی حساسه میگه تو کار به من نداشته باش,دیگه خسته شدم به طلاق هم فکر کردم,ولی نمیتونم ازش جداشم لطفا راهنمایی کنید
  • 

    پاسخ

    راهنما , آوریل 14, 2016 @ 5:21 ب.ظ

    تا خودش اراده ای برای ترک نداشته باشه نمیتونید انتظاری برای کنار گذاشتن ازش داشته باشید
    بهتره از طریق دوستانی که روی ایشون میتونن تاثیر مثبت بذارن استفاده کنید بلکه مفید واقع بشه
    در این مورد میتونید با متخصصین کانون مشاوران ایران، مشاوره تلفنی/تخصصی داشته باشید
    ۰۲۱-۲۲۳۵۴۲۸۲

    ۰۲۱-۲۲۶۸۹۵۵۸
    • 

      پاسخ

      مریم , آوریل 14, 2016 @ 5:38 ب.ظ

      البته به گفته خودش ده ساله اینکاره,, وهیچکدوم از همکاراش ودوستانش خبر ندارن,وتهدید کرده کسی حق نداره بفهمه,چون قیافه اش اصلا نشون نمیده, این موضوع تو زندگیمون اصلا تأثیر نذاشته,شغل مناسب,بقیه امکانات رو داره,و گفته اگه مشاوره بری دیگه نمیخوام ببینمت,براهمین من از این طریق واردشدم
• 

  پاسخ

  ارزو , آوریل 14, 2016 @ 8:56 ب.ظ

  سلام خسته نباشید من و شوهرم با هم دوست بودیم وبعد از مخالفت های زیاد به هم رسیدیم اوایل خیلی خوب بودیم تا موقع بچه دار شدیم حالا همش میگه بچه وابسته خانواده تو وقتی باهاش منطقی حرف میزنم پرخاش گری در میاره و به خانوادم فوش میده من چه کار کنم با تشکر
  • 

    پاسخ

    راهنما , آوریل 16, 2016 @ 11:12 ق.ظ

    در این مورد میتونید با متخصصین کانون مشاوران ایران، مشاوره تلفنی/تخصصی داشته باشید
    ۰۲۱-۲۲۶۸۹۵۵۸
    ۰۲۱-۸۸۴۲۲۴۹۵

    پرخاشگری از هدف آسیب رساندن سرچشمه می گیرد. بر اساس تعریف عملیاتی ارائه شده، پرخاشگری تمایل به شرکت در اعمال آسیب زای فیزیکی و روان شناختی برای کنترل اعمال دیگران است. در ایران یکی از عمده ترین علت های مرگ و میر جوانان پرخاشگری آن ها به یکدیگر است. نگاهی کوتاه به اطراف نشان خواهد داد که همان گونه که الیوت ارونسون گفته است عصر ما عصر پرخاشگری است.
    خانواده می تواند از جهات مختلف موجب بروز یا تشدید پرخاشگری شود که مهمترین این عوامل عبارتند از :
    -نحوه برخورد والدین با نیازهای کودک
    – وجود الگوهای نامناسب
    – تاثیر رفتار پرخاشگرایانه
    – تنبیه والدین و مربیان

    به خانمهایی که دارای همسر عصبانی و پرخاشگر هستند این توصیه ها را ارایه می دهیم :
    _ ابتدا باید مطمئن شوید که مشکل ساز اصلی خودتان نیستید. باید یقین کنید که اشتباه نمی کنید. سپس می توانید مطمئن باشید که طغیان شوهر پرخاشگر، ریشه در مشکلات خودش دارد و رفتار شما سبب پرخاشگری وی نیست.
    _اگر مطمئن شوید که بددهنی شریک زندگیتان ریشه در زندگی سخت گذشته ی او دارد و یا به مسایل ژنتیکی و وراثتی مربوط است، آرامش بیشتری خواهید یافت و آگاهی شما به اینکه عامل به وجود آمدن پرخاشگری همسرتان نبوده اید، سبب آرامش شما خواهد شد.
    _ آگاهی دقیق از میزان و زمان بددهنی همسرتان، به شما کمک می کند از تهاجم او آسیب کمتری ببینید.

    _فردى که از همسرش توجه، عاطفه و محبت مى خواهد باید توجه داشته باشد که دیگرى نیز این حق را دارد که چنین انتظارى داشته باشد. از سوى دیگر، درک نیازهاى واقعى و طبیعى همسر به دور از اینکه به آن اعتقاد داشته باشد یا نه، برآورده کردن آن موجب رضایت از زندگى مى شود و بى توجهى به آن خودخواهى است.

    _ با قاطعیتی آمیخته با احترام، از او بخواهید عادت خویش در به کار بردن زور و قدرت مردانه را ترک کند، لازم است به او بگویید تا خواسته های شما را دقیقا ندانم نمی توانم کاری برای شما بکنم. خوب است تا در این مورد وارد مذاکره شویم و با مصالحه پیش ببریم. لذا وقتی که احساس پرخاشگری دارد بایستی به خودش زمان بدهد، قدم بزند تا بتواند ناراحتی حقیقی و گله هایی را که با شما دارد؛ از عصبانیت ناشی از مشکلاتی مانند مسائل مربوط به کارش را تشخیص داده و با هم قاطی نکند. آنگاه گفتگو را از سر بگیرد. حتی امکان دارد بخواهد به اتاقی دیگر برود و به بالش ضربه بزند.(اطاقش را خالی کند) تازمانی که از رفتار خود پشیمان شود و بتواند ناراحتی های بیرون از منزل را درمان کند. به او اجازه بدهید بداند علی رغم اینکه از او حمایت می کنید تا خودش را از شر خشم کهنه پاکسازی کند، نباید آن را به شما منتقل کند.

    _همسر پرخاشگر شما، نیاز دارد از کمکهای تخصصی بهره مند شود تا خشم خود را بشناسد و درمان کند. شوهر شما وقتی با شما قهر می کند و یا احتمالا الفاظ رکیک به کار می برد به احتمال زیاد از خودش متنفر می شود، اما چون راه و روش دیگری نمی شناسد و نمی داند چطور باید عمل کند این گونه عمل می کند. شما می توانید به متخصص خبره ای مراجعه کنید تا همسرتان مدیریت خشم را فرا بگیرد و منشا اولیه عصبانیت او پیدا شود.

    _ ضمن اینکه در مقابل شوهر خود که وجودش در زندگی شما مهم و مۆثر است، باید از موضع خود حمایت کنید برای تغییر اوضاع نیز باید طوری عمل کنید و قدم پیش بگذارید که پایه های اصلی زندگی تان استحکام خود را از دست ندهد. یکی از این راه ها، جلب حمایت اطرافیان است.
    می توانید برای تسکین احساسات برانگیخته ی خود:
    ۱ – به دوستان دیگرتان توجه بیشتری کنید.
    ۲ – برای انجام امور روزمره وقت بیشتری صرف کنید.
    ۳ – در فعالیت اجتماعی شرکت کنید و بدین ترتیب برای به دست آوردن فرصت های طلایی و چگونگی بهبود بخشیدن به روابط خود با دیگران تلاش کنید.
• 

  پاسخ

  زهرا , می 16, 2016 @ 10:21 ق.ظ

  باعرض سلام,من دیگه شوهرم رو دوست ندارم, دوست دارم ازش خلاص بشم,کاراش آزارم میده,الان یه مدت طولانی سرکار نمیره,با اینکه استخدام وشغله خوبی داره,هر دفعه بهانه میره که چرا نمیره ولی من طاقت ندارم نمینونم تحمل کنم کلا آدم تنبلی هستش,لطفا منو راهنمایی کنید
  • 

    پاسخ

    راهنما , می 17, 2016 @ 9:56 ق.ظ

    دوست عزیز شما مثل کسی هستید که خودتون رو به خواب زدید و چنین فردی رو نمیشه بیدار کرد
    شما همه چی رو در زندگی دیدید و بهتر از هر کسی میتونید در این مورد تصمیم گیری کنید پس با مشاوره ای حضوری سعی کنید راه درست و منطقی رو پیدا کنید
• 

  پاسخ

  مهدیه , می 19, 2016 @ 12:59 ب.ظ

  سلام من یک سال و دو ماهه که ازدواج کردم البته یکسال عقد کرده بودم…..خیلی آدم زود رنجیم نمیدونم چکار کنم دوست ندارم اینقدر حساس باشم چکار کنم این روحیم از بین بره ؟ کمکم کنید من و شوهرم خیلی خوشبختیم ولی این روحیه ی حساس بودنم داره تو زندگیم مشکل ساز میشه کمکم کنید
  • 

    پاسخ

    راهنما , می 21, 2016 @ 10:41 ب.ظ

    زودرنجی شدید و حسایات های رفتاری بالا منجر به کمبود اعتماد به نفس و به نوعی خود آزاری احساسی می شود. کودکان و حتی بزرگترهایی که از این مشکل رنج می برند خیلی راحت نمی‌شود با آنها صحبت کرد؛ چون یا در همان لحظه اول از حرف‌ها و نحوه گفتارتان ناراحت می‌شود یا پس از ساعت‌ها فکر کردن به تک تک کلمات و جملات مکالمه کوتاهی که فقط چند دقیقه‌ ادامه داشته است.

    کسانی که اینقدر حساسیت دارند و زود ناراحت می‌شوند، معمولا تمام حرف‌ها و رفتارهای دیگران را هم به خود نسبت می‌دهند و با نگرشی منفی درباره مسائل صحبت می‌کنند. برای همین، معمولا ترجیح می‌دهند در جمع حضور پیدا نکنند و تنهایی را بیشتر می‌پسندند. غافل از این‌که تنها ماندن و گوشه‌گیری، حساسیت‌شان را تشدید و احساسات منفی‌‌شان را بیشتر می‌کند. روان‌شناسان و متخصصان به این افراد توصیه می‌کنندبا نگاهی مثبت خود را در موقعیت‌های جدید قرار دهند و از واقعیت فرار نکنند.

    می‌گویند کسانی که کودکی خیلی مورد توجه پدر و مادرشان بوده‌اند، در بزرگسالی ممکن است اینقدر حساس و زودرنج شوند. بعضی‌ها هم درست برعکس فکر می‌کنند و باور دارند کمبود محبت و بی‌توجهی پدر و مادر باعث حساسیت و زودرنجی بچه‌ها می‌شود. علاوه بر اینها، تعداد فرزندان در خانواده، ترتیب و اختلاف سنی آنها، نحوه برخورد و تربیت والدین، محیط اجتماعی‌ که کودک در آن قرار می‌گیرد و رشد می‌کند و ده‌ها عامل دیگر می‌تواند در ایجاد این حساسیت موثر باشد.

    اما باید بدانید که حساسیت زیاد و بیش از حد نسبت به موضوعات و مسائل مختلف از ویژگی‌هایی است که در اختلال‌های شخصیت مختلف و طی بیماری‌های روحی مشاهده خواهد شد، اما ممکن است با نداشتن این اختلالات و بیماری‌ها هم فردی از حساسیت رنج ببرد و بسیار زود رنج باشد. از طرفی باید به این نکته هم توجه داشته باشیم که حساسیت بیش از حد بخصوص در افراد وسواسی بیشتر از دیگران به چشم می‌آید و معمولا در افراد وسواسی شاهد حساسیت بیش از حد، نسبت به مسائل مختلف زندگی هستیم.

    حساسیت رفتاری ، زودرنجی و درمان آن ، کمبود اعتماد به نفس

    این افراد معمولا با نگاهی وسواسی به موضوعات مختلف زندگی نگاه کرده و آنها را براساس نظرات خودشان ارزیابی می‌کنند. بر همین اساس هم می‌گویند حساسیت بیش از حد یکی از نشانه‌های وسواس است و وسواس فکری یا رفتاری می‌تواند به این شکل خود را نشان دهد.

    در کنار این افراد، خیلی‌ها هم هستند که مشکل‌شان به هیچ یک از این موارد ارتباط ندارد، اما حساسند و از این خصوصیت رنج می‌برند که به گفته این متخصص، شیوه تربیتی پدر و مادر، ترتیب و تعداد فرزندان، توجه بیش از حد خانواده یا کم‌توجهی و نادیده گرفتن کودک در محیط خانه از عواملی است که می‌تواند چنین احساسی را در وجود افراد ایجاد کند.

    اعتماد به نفس پایین و حساسیت بیش از حد

    افرادی که اعتماد به نفس خوبی دارند، معمولا زندگی بهتری را هم تجربه می‌کنند و در زندگی شرایط مناسب‌تری خواهند داشت. این شرایط تا جایی پیش می‌رود که به گفته دکتر ناظمی کمبود اعتماد به نفس حتی می‌تواند موجب ایجاد حساسیت و زود رنجی هم بشود.

    پایین بودن میزان اعتماد به نفس، یکی از مهم‌ترین دلایلی است که می‌تواند فرد را حساس و زود رنج کند. نباید فراموش کنیم حساسیت بیش از حد افراد، به اعتماد به نفس آنها بستگی دارد. به این معنی که این افراد چون نسبت به نوع زندگی و شرایطی که دارند، حساس هستند و خودشان را پایین‌تر از دیگران می‌دانند، نمی‌توانند حرف‌ها و نظرات دیگران را تحمل کنند و چنین رفتارهایی را از خود نشان می‌دهند.

    حساس‌ها مراقب باشند

    دوست ندارد این‌طور باشد، اما کاری هم از دستش برنمی‌آید. حساس است و خیلی زود از حرف‌های دیگران ناراحت می‌شود. تصمیم می‌گیرد رفت و آمدهایش را کم کند، روابط اجتماعی‌اش را حذف می‌کند و در خانه می‌ماند تا نه از حرفی ناراحت شود و نه کسی را ناراحت کند. غافل از این‌که این کناره ‌گیری‌ کردن فقط شرایطش را بدتر می‌کند و موجب تشدید حساسیت‌هایش می‌شود. البته خیلی وقت‌ها هم دست به کار می‌شود و سعی می‌کند رفتارهای اشتباهش را تغییر دهد ولی چون این کار برایش سخت است، در همان ابتدای کار، پشیمان می‌شود و دوباره به همان روال قبل برمی‌گردد؛ یعنی حساسیت و ناراحت شدن، بعد تنهایی و فرار از موقعیت برای کم شدن این همه ناراحتی و پس از آن هم تشدید مشکل و بدتر شدن شرایط.

    آن‌طور که این روان‌شناس توصیه می‌کند این افراد در اولین قدم باید اعتماد به نفس‌شان را تقویت کنند و هر کاری از دست‌شان برمی‌آید ـ مانند خود گویی‌های مثبت ـ برای تقویت اعتماد به نفس انجام دهند. همچنین خوب است برای تقویت اعتماد به نفس، به خود آگاهی رسیده و شناخت دقیقی از نقاط ضعف و قوت‌شان پیدا کنند.

    از جمع فرار نکنید

    کسانی که حساس هستند، معمولا خیلی دوست ندارند در جمع حاضر شوند و ترجیح می‌دهند تنها بمانند. گروهی از این افراد هم هستند که همیشه از دیگران ناراحتند و برای همین هنگامی که در جمع هستند، احساس خیلی بدی را تجربه خواهند کرد. در نتیجه طبیعی است این افراد کم‌کم از جمع دور ‌شوند و تنهایی را ترجیح دهند، اما وقتی آنها از دیگران فاصله می‌گیرند، طرز فکر و نگرش منفی‌‌ که نسبت به جمع و دیگران دارند نیز تقویت می‌شود و در نتیجه نمی‌توانند با شرایط و موقعیت‌های جدید هماهنگ شوند.

    بنابراین گاهی افراد حساس تصمیم می‌گیرند به جای حل مساله و ایجاد توانایی برای برطرف کردن این مشکل، از جمع فرار کنند و همین دوری از گروه باعث تشدید مشکلات‌شان می‌شود.

    اولین و یکی از بهترین کارهایی که می‌توان برای این گروه از افراد انجام داد، مواجه شدن با موقعیت است. به این معنی که قرار نیست زمانی که احساس می‌کنید از قرار گرفتن در جمع ناراحت می‌شوید یا از حرف‌ها و نظرات دیگران احساس خوبی ندارید، رفت و آمدهایتان را قطع کنید. بلکه توصیه می‌شود روابط اجتماعی بیشتری داشته باشید، اما قبل از این مرحله، خودتان را بهتر بشناسید و اعتماد به نفس‌تان را تقویت کنید و پس از آن مهارت‌های ارتباطی را بیاموزید و بدانید در هر رابطه‌ای چطور باید برخورد کرد. وی ادامه می‌دهد: افرادی که حساسیت بیش از حد دارند، معمولا از کمبود قدرت ابراز وجود هم رنج می‌برند و نمی‌توانند حرف‌ها و نظرات‌شان را بدرستی مطرح کنند. برای همین هم احساسات‌ منفی‌شان بیشتر می‌شود و همین می‌تواند شرایط آنها را بدتر کند. همچنین به این موضوع هم توجه داشته باشید که تمام رفتارها و حرف‌های دیگران را به خودتان نسبت ندهید و بدانید خیلی از حرف‌ها و رفتارها به شما ارتباطی پیدا نمی‌کند.

    دیگران هم باید به آنها کمک کنید

    کسانی که با فردی حساس و زودرنج زندگی می‌کنند، معمولا نمی‌دانند چطور باید با او برخورد کرد؛ اگر خیلی سخت بگیرند، او را ناراحت کرده‌اند و اگر خیلی کاری به کارش نداشته باشند، این خصوصیت اخلاقی را تشدید کرده‌اند. پس چه کاری بهترین است و برای کمک به این افراد چه کار باید کرد؟

    لحن و نوع کلام و همین‌طور زبان بدن ما باید متناسب با نیازها و شخصیت فرد باشد، اما با همین حرف‌ها باید به او کمک کنید رفتارش را تغییر دهد و در موقعیت مناسب قرار بگیرد.

    اگر می‌خواهید به فردی که حساس است کمک کنید رفتارش را تغییر دهد، او را در موقعیت قرار دهید و پس از آن کمکش کنید موقعیتی را که در آن قرار گرفته، بخوبی درک کند و پذیرش بیشتری داشته باشد. همچنین باید این فرصت را در اختیار آنها بگذارید تا اعتماد به نفس‌شان را تقویت کنند و وضع بهتری داشته باشند.

    بچه‌ها را درست تربیت کنیم

    همان‌طور که گفته شد شیوه تربیتی پدر و مادر هم در ایجاد این حساسیت‌ها موثر است و می‌تواند آن را تقویت کرده یا برای حل مشکل کمک کند. دکتر ناظمی هم در این زمینه به والدین توصیه می‌کند فرزندان‌شان را طوری تربیت کنند که آمادگی رویارویی با فراز و نشیب‌های زندگی را داشته و واقع‌نگر باشند. به این معنی که بچه‌ها باید در شرایط اجتماعی طبیعی و عادی قرار بگیرند و این‌طور نیست که در محیطی بسته آنها را پرورش دهیم و انتظار داشته باشیم در آینده هم زندگی اجتماعی موفقی داشته باشند.
• 

  پاسخ

  فرزانه , می 19, 2016 @ 8:39 ب.ظ

  سلام خواهر زاده ای ۴ ساله ای دادم تحت هیچ شرایطی راضی به رفتن دستشویی میگه من میترسم با تشویق خریدن جایزه هر کاری میکنیم نمیشه لطفا رهنمایی بفرماییو
  • 

    پاسخ

    راهنما , می 21, 2016 @ 10:48 ب.ظ

    سن مناسب برای شروع آموزش در کودکان متفاوت است. به یاد داشته باشید آموزش پیش از زمان مناسب می‌تواند مشکلاتی از قبیل شب ادراری، استرس و احساس ناامنی و اعتماد به نفس پایین برای کودک به همراه داشته باشد. برای این‌که مطمئن شوید کودک‌تان به سن مناسبی رسیده و آمادگی نسبی برای پذیرفتن لگن را دارد یا هنوز کنار گذاشتن پوشک برایش زود است، باید به دنبال علائم زیر باشید. با توجه به رشد جسمی، رفتاری و روان‌شناختی سن مناسب برای شروع استفاده از لگن سنی است که:

    کودک بتواند به راحتی راه برود، بدود، بنشیند و از پله‌ها بالا و پایین برود. زمان دفع مشخص و منظمی داشته باشد و بتواند حرکات روده‌ای را تا حدودی کنترل کند. بتواند بیش از ۳ یا ۴ ساعت خشک بماند. این امر به شما نشان می‌دهد ماهیچه‌های مثانه به قدری قوی شده‌اند که بتوانند ادرار را برای مدت مشخصی نگه دارند.

    بتواند چند دقیقه آرام بنشیند و بازی کند، بدون این‌که راه بیفتد و بهانه بگیرد. بتواند شلوارش را به تنهایی بالا و پایین بکشد. اگر پوشکش خیس یا کثیف بود، احساس ناراحتی کرده و اعتراض کند. بتواند از رفتارهاى سایرین تقلید کند. وقتی شکمش کار می‌کند از ظاهرش مشخص باشد، مثلا سکوت کند، جای خلوتی برود یا حالت چهره‌اش تغییر کند. این نشان می‌دهد او نسبت به کاری که می‌کند تا حدودی آگاه است.

    بتواند دستورات و فرمان‌های ساده را دنبال کند؛ مثلا کتاب را بیاور، به اتاق برو، کلاهت را سر کن و… مفهوم قرار دادن هر چیز را سر جایش درک کند و به آن اهمیت بدهد. نشانه‌ای از استقلال در رفتارش باشد و دوست داشته باشد مستقل کار‌هایش را انجام دهد، مثلا خودش غذایش را بخورد یا لباس‌هایش را درآورد. نسبت به استفاده از لگن و کنار گذاشتن پوشک اعتراضی نداشته باشد و همکاری لازم را در حد توانش نشان دهد. از کلماتی برای آگاه کردن شما نسبت به خیس بودن یا کثیف بودن پوشکش استفاده کند و قبل از انجام عمل دفع و ادرار بتواند با این اسامی وضعیتش را اعلام کند یا حتی قادر باشد خودش را نگه دارد تا به دستشویی برسد.

    این‌ها علائمی هستند که نشان می‌دهند کودک شما درک مناسبی از نیاز‌هایش دارد. لازم نیست کودک تمام علائم را با هم داشته باشد، فقط کافی است به طور کلی نشانه‌ای از اشتیاق و ناراحتی از پوشک به شما نشان دهد، آن وقت شما می‌توانید با خیال راحت آموزش را آغاز کنید.

    آمادگی کودک

    آمادگی کودک مهم‌ترین اصل شروع آموزش است. برای این‌که کودکی بتواند به تنهایی به دستشویی برود، رسیدن به مراحل رشد جسمی و روانی الزامی است. پیش از ۲ سالگی دستگاه عصبی کودک آن قدر کامل نیست که بتواند زمان توالت رفتن خود را کنترل کند. پس هرگز کودک‌تان را وادار به انجام کاری نکنید که با آن احساس راحتی نمی‌کند. اجبار و عجله در آموزش می‌تواند نتایج عکس بدهد. هر بچه‌ای در یک مقطعی توانایی‌های جسمی و روانی لازم برای استفاده از لگن را کسب می‌کند و معمولا این توانایی‌ها بین ۱۸ تا ۲۴ ماهگی نمایان می‌شوند، اما هستند کودکانی که حتی تا ۴ سالگی اعلام آمادگی نمی‌کنند، پس جای نگرانی نیست. هر چه آموزش دیر‌تر شروع شود کودک آمادگی بیشتری دارد و بهتر با این مسئله کنار می‌آید. پس برای نتیجه بهتر پیش از هر تصمیمی ابتدا به دنبال نشانه‌ها و علائم اشتیاق برای کنار گذاشتن پوشک در کودک‌تان باشید. معمولا زمانی کودک آماده آموزش است که از خیس یا کثیف بودنش آگاه شود و بتواند به نوعی شما را خبردار کند.

    زمان مناسب

    اگر احساس می‌کنید کودک برای کنار گذاشتن پوشک آمادگی لازم را دارد، باید آموزش را شروع کنید و برای این کار زمان مناسبی را در نظر بگیرید. زمان مناسب یعنی کودک و مادر هر دو از نظر روحی در شرایط مساعدی باشند و آرامش کافی برای سر وکله زدن با یکدیگر را داشته باشند. اگر کودک دوره‌ای بحرانی مثل تغییر شرایط و محیط، وجود فرزندی جدید در خانواده، جدایی پدر و مادر یا به طور کلی شرایط سختی را پشت سر می‌گذارد، بهتر است آموزش را به وقت دیگری موکول کنید. آموزش استفاده از توالت و لگن روندی وقت‌گیر است و شما هم باید زمان لازم و کافی برای این کار در نظر بگیرید و در عین حال صبر و تحمل داشته باشید. اگر خودتان هم در حال پشت سر گذاشتن شرایط بحرانی هستید یا فشار روانی ناشی از تعویض خانه، کار زیاد و خستگی ناشی از شیر گرفتن کودک و… را تحمل می‌کنید، بهتر است آموزش را متوقف کنید تا هم خودتان و هم فرزندتان آرامش و انرژی لازم را داشته باشید.

    محیط دستشویی را برای کوچولو‌ها جذاب کنید. بیشتر کودکان از دستشویی می‌ترسند، شما می‌توانید با چند راهکار ساده کودک را تشویق کنید و این ترس را از او بگیرید. ابتدا باید محیط توالت را برایش جذاب کنید و با گذاشتن چند عروسک کوچک یا عکس و پوستر در دستشویی او را تشویق کنید.

    آموزش به صورت منظم و روتین

    آموزش باید به صورت پیوسته و منظم باشد تا کودک سردرگم نشود. زمانی مشخص برای استفاده از لگن در نظر بگیرید. ابتدا کودک‌تان را روزی یک بار مثلا پس از صبحانه، قبل از حمام یا پس از صرف مایعات با پوشک روی لگن بنشانید تا احساس امنیت کرده و به این کار عادت کند. هنگامی که کودک به نشستن روی لگن در این زمان‌ها عادت کرد و آن را جزئی از کارهای روتین روزانه‌اش پذیرفت، اجازه دهید بدون پوشک روی لگن بنشیند و مدتی به این صورت لگن را امتحان و به این احساس جدید هم عادت کند. برایش توضیح دهید این‌‌ همان کاری است که مامان و بابا و بزرگتر‌ها انجام می‌دهند. اگر کودک‌تان چه با پوشک و چه بدون پوشک علاقه‌ای به نشستن روی لگن نشان نمی‌دهد او را مجبور به این کار نکنید. تشویق و صبر بخش عظیمی از این آموزش را در بر می‌گیرد. پس اگر کودک در لگن ادرار کرد یا روی لگن نشست او را با هیجان تشویق کنید. تشویق او را به استفاده از لگن مشتاق‌تر می‌کند و احساس خوبی به او دست می‌دهد.

    اولین قدم

    محیط دستشویی را برای کوچولو‌ها جذاب کنید. بیشتر کودکان از دستشویی می‌ترسند، شما می‌توانید با چند راهکار ساده کودک را تشویق کنید و این ترس را از او بگیرید. ابتدا باید محیط توالت را برایش جذاب کنید و با گذاشتن چند عروسک کوچک یا عکس و پوستر در دستشویی او را تشویق کنید.قدم بعدی تهیه یک لگن زیبا و خوش آب و رنگ است که بتواند کودک را هنگامی که روی لگن می‌نشیند، سرگرم کند. ابتدا با لگن‌های کوچک آغاز کنید تا کودک به احساس آرامش و امنیت برسد و نشستن روی لگن را یاد بگیرد. بهتر است لگنی را انتخاب کنید که مانند صندلی دسته داشته باشد تا کودک هنگام نشستن و برخاستن احساس راحتی کند و از دسته‌ها کمک بگیرد. بعضی لگن‌ها در اطراف‌شان اسباب بازی‌های فکری یا موزیکال دارند که در این صورت کودک را بهتر و آسان‌تر جذب می‌کنند. آموزش باید ابتدا به صورت تئوری آغاز شود. از ۱۸ ماهگی لگنی برای کودک تهیه کرده و به صورت آرام و پیوسته کودک را با روش استفاده از آن آشنا کنید. ابتدا اجازه دهید کودک با پوشک روی لگن بنشیند تا به نشستن روی آن عادت کند و بفهمد درون آن سقوط نمی‌کند. بهتر است قبل از شروع آموزش کتاب‌هایی برای کودک تهیه کنید که با عکس و داستان در مورد استفاده از دستشویی توضیح می‌دهند.

    با رعایت تمام موارد، باز هم ممکن است کودک شما در مواردی کنترلش را از دست بدهد و خودش را خیس کند، عصبانی نشوید و هرگز او را تنبیه نکنید، در عوض با تشویق او را به استفاده از لگن ترغیب کنید. شرایط او را درک کنید. او تنها مدت کوتاهی است که استفاده از ماهیچه‌های بدنش را آموخته و کنترل دفع را به دست گرفته. کنار گذاشتن پوشک و آموختن استفاده از لگن فرآیندی زمان‌گیر است که صبر و حوصله زیادی می‌خواهد. برای جلوگیری از این اتفاقات ناگهانی لباس‌ها و شلوارهای گشاد تن کودک بکنید که درآوردن و پوشیدن‌شان راحت باشد. وقتی کودک‌تان به طور ناگهانی خودش را کثیف کرد، او را در دستشویی تمیز کرده و استفاده از لگن را یادآوری کنید و از او بخواهید دفعه بعد به دستشویی برود.

    شورت آموزشی

    زمانی‌که احساس کردید کودک دیگر با استفاده از لگن مشکلی ندارد و به راحتی با این موضوع کنار آمده پوشک را کنار بگذارید و از شورت‌های آموزشی استفاده کنید. این کار اجازه می‌دهد کودک اعتماد به نفس بیشتری پیدا کند و پس از مدتی خودش شورت آموزشی را از پایش درآورد و روی لگن بنشیند، ولی همچنان پوشک را در برنامه شبانه و خواب کودک نگه دارید. اگر کودک‌تان به استفاده از شورت‌های آموزشی عادت کرد و پیش از انجام عمل دفع شمارا مطلع کرده و به دنبال لگن بود، وقت آن رسیده از شورت‌های معمولی استفاده کنید، اما هنوز هم امکان خطا وجود دارد، پس یادآوری استفاده از لگن را فراموش نکنید. استفاده از شورت‌هایی با عکس کاراکترهای کارتونی مورد علاقه کودک ممکن است او را به خیس نکردن خودش تشویق کند، پس تمام راه‌ها و جوانب را در نظر بگیرید تا روز به روز به موفقیت نزدیک‌تر شوید.

    چند پیشنهاد

    تا اینجا فهمیدیم که آموزش استفاده از لگن باید ابتدا در طول روز و بعد در شب شروع شود. زمانی‌که کودک میل به استقلال دارد و می‌تواند شما را از کثیف بودن پوشکش آگاه کند، بهترین زمان شروع آموزش است و تنها کلید موفقیت صبر و بردباری و تشویق فراوان است. برای تشویق کودک شعر و آوازی اختراع کنید و هربار موفق شد در لگن دستشویی کند با این شعر و آواز اختصاصی او را تشویق کنید.
    کتاب‌هایی تهیه کنید که با داستان و شعر و تصویر، روند دستشویی رفتن را به تصویر می‌کشند. این کتاب‌ها را در دسترس کودک‌تان قرار دهید و برایش بخوانید تا او هم مانند شخصیت داستان به استفاده از لگن مشتاق شود.
    زمان‌های مشخصی برای استفاده از لگن اختصاص دهید تا به یک عادت روزانه تبدیل شود. مثلا هر ۲۰ دقیقه کودک را روی لگن بگذارید و او را تشویق کنید تا کارش را انجام دهد. سپس به مرور این زمان را طولانی‌تر کنید، هر ۳۰ دقیقه، هر ۴۰ دقیقه و… پس از مدتی بر حسب عادت، کودک خودش به سراغ شما می‌آید و از شما می‌خواهد او را به دستشویی ببرید.
    از یک ساک جادویی یا کیسه گنج استفاده کنید. می‌توانید یک کیسه کوچک رنگی بردارید و آن را پر از اسباب بازی کوچک کنید. اگر اسباب‌بازی‌ها با موضوع دستشویی رفتن باشند بهتر است، مانند لگن‌های کوچک، دوش حمام، صابون‌های تزئینی، شلنگ، حوله و… یا با مقواهای رنگی این اشکال را ببرید و درون کیسه بیندازید. سپس هر بار که کودک موفق شد او را تشویق کنید و اجازه دهید خودش اسباب بازی یا ماکتی را از درون ساک جادویی بیرون بیاورد و درون یک جعبه کفش نگه دارد تا قسمت بعدی آن را دفعه بعد به دست آورد. با این کار او تشویق می‌شود به دستشویی برود تا سرانجام دستشویی کوچک و ماکت خود را کامل کند. پس از مدتی می‌بینید او به استفاده از لگن و دستشویی عادت کرده. همچنین می‌توانید این کار را با یک صندوقچه گنج امتحان کنید، کشف چیزهای جدید همیشه برای کودکان لذت‌بخش است.
    استیکر و عکس برگردان‌های زیبا به کودک‌تان جایزه بدهید، کودکان همیشه از تشویق شدن استقبال می‌کنند و برای تشویق دوباره سعی می‌کنند کارهای خوب انجام دهند. شما می‌توانید از همین قضیه به نفع خودتان استفاده کنید. مقوایی بزرگ روی در دستشویی نصب کنید و هر بار که کودک به دستشویی رفت یک عکس برگردان به او جایزه بدهید تا روی مقوا بچسباند. در آخر تابلویی دارید پر از عکس برگردان‌های زیبا که خبر از موفقیت شما و فرزندتان می‌دهد.
    از توالت رفتن و نشستن روی لگن یک بازی درست کنید. به طور مثال می‌توانید از رنگ‌های خوراکی استفاده کنید. یک قطره رنگ خوراکی آبی در لگن بریزید. سپس به کودک نشان دهید با ادرار در لگن، رنگ آب تغییر می‌کند و سبز می‌شود. کودک از این‌که بفهمد این کار را خودش کرده به شدت ذوق می‌کند. همچنین می‌توانید در لگنش برای او نشانه‌ای برای هدف‌گیری قرار دهید. مثلا یک تکه دستمال توالت در لگنش بگذارید و از او بخواهید با ادرارکردن روی آن، آن را خیس کند.

    آموزش تقلیدی

    کودکان مقلد‌های خوبی هستند و دقیقا همان کاری را انجام می‌دهند که شما انجام می‌دهید. برخی کودکان ممکن است با تقلید از شما استفاده از توالت را یاد بگیرند. پس به آنها اجازه دهید تا جنس موافق‌شان را هنگام استفاده از توالت ببینند. رابطه بین توالت و دستشویی کردن را به کودک نشان دهید. کودک در ابتدا مدفوع و ادرار را بخشی از بدنش می‌داند و نمی‌تواند درک کند چیز کثیف و بدی است. برای او توضیح دهید ادرار و مدفوع حاصل چیست و از کجاآمده و حتما به او بگوید که بخشی از بدنش نیست تا کودک هنگام دفع دچار ترس نشود. اگر کودک همچنان پوشکش را کثیف کرد، سعی کنید او را حین مدفوع کردن گیر بیاورید و برای او توضیح دهید که مشغول چه کاری است. سپس با حفظ خونسردی او را به دستشویی برده روی لگن بنشانید و محتویات پوشک را در لگن خالی کنید و به او اجازه دهید کاسه توالت را ببیند و خودش سیفون را بکشد و با خداحافظی از محتویات پوشک به او بفهمانید باید کارش را در لگن انجام دهد. شست‌وشوی باسن، خشک کردن و شستن دست‌ها را بعد از توالت برای کودک توضیح داده و به صورت نمایشی آن را اجرا کنید. دیدن این حرکات و شنیدن توضیحات شما به کودک کمک می‌کند درک بهتری از این مرحله آموزش داشته باشد و به این کار‌ها عادت کند. اگر فرزند شما خواهر یا برادر بزرگتری دارد که این مراحل را پشت سر گذاشته از او نیز در اجرای این حرکات کمک بگیرید. دیدن کودکانی که به سن فرزندتان نزدیکند به کودک کمک می‌کند تا راحت‌تر با این مسئله کنار بیاید.

    هنگامی‌که کودک روی لگن نشسته کتاب‌ها را برای او بخوانید و عکس‌ها و تصاویر را برای کودک توضیح دهید تا با مفهوم کلی استفاده از لگن آشنا شود و آمادگی ذهنی برای پذیرش آن را داشته باشد. برخی کودکان از صدای بلند سیفون می‌ترسند. پس اجازه دهید خودش سیفون را بکشد و این کار را به نوعی بازی تبدیل کنید تا ترسش بریزد.

    کنار گذاشتن پوشک در شب

    کنترل دفع و ادرار ابتدا باید در طول روز صورت گیرد و بعد نوبت به شب‌ها می‌رسد. هنوز زمان کنار گذاشتن پوشک به طور کامل نرسیده. حتی اگر کودک‌تان تمام روز خشک و تمیز بماند، چند ماه دیگر طول می‌کشد تا کنترل دفع در طول شب را کامل بیاموزد. هنوز بدنش آن‌قدر بالغ نشده که شب هنگام احساس دفع به مغزش فرمان بیداری بدهد و به دستشویی برود. برای چند ماه اول همچنان باید در شب کودک را پوشک کنید اما تشویقش کنید اگر در طول شب نیاز به دفع داشت شما را صدا بزند تا به دستشویی بروید. می‌توانید لگنش را زیر تخت قرار دهید تا او به استفاده از لگن در طول شب مشتاق شود. پیش از خواب او را به دستشویی ببرید و اگر ۵ شب پشت هم تا صبح خشک ماند و خودش را خیس نکرد، زمان کنار گذاشتن پوشک در طول شب رسیده. از شورت‌های معمولی استفاده کنید و زیر تشکش پلاستیکی پهن کنید تا در صورت دفع اتفاقی تشک‌ها کثیف نشوند. اگر همچنان در طول شب نتوانست شما را آگاه کند و خودش را خیس کرد، هرگز دعوایش نکنید چرا که با این کار او احساس بدی نسبت به خودش پیدا می‌کند و اعتماد به نفسش کم می‌شود.

    آموزش با تشویق و ترغیب

    هرگاه احساس کردید کودک نیاز به دفع دارد او را به نشستن روی لگن تشویق کنید. به او کمک کنید به دستشویی برود و لباس‌هایش را دربیاورد. اگر امکان دارد به او اجازه دهید مدتی بدون پوشک بگردد و اگر فاصله تا حمام و دستشویی زیاد است و فکر می‌کنید کودک نتواند خودش را نگه دارد لگن را در گوشه‌ای از اتاق قرار دهید تا در صورت لزوم دسترسی به آن راحت باشد. تمام مراحل را به یک بازی شاد و مفرح تبدیل کنید. هر چه کودک بیشتر بدون پوشک بگردد زود‌تر و راحت‌تر استفاده از لگن را می‌آموزد. البته در این فرآیند باید منتظر خیلی چیز‌ها باشید و عصبانی نشوید، چون ممکن است کودک گاهی هنگام بازی یادش برود و خراب کاری کند. این کار را آنقدر تکرار کنید تا به یک عادت تبدیل شود. هر چند وقت یک بار استفاده از لگن را به او یادآوری کنید و بگویید هر وقت بخواهد می‌تواند از لگن استفاده کند. گاهی کودکان به علت بازیگوشی نمی‌توانند مدت کافی روی لگن بنشینند، در این صورت بهتر است او را با شعر و آواز تشویق کنید تا کمی بیشتر روی لگن بماند. هر‌گاه موفق شد، او را تشویق کنید و جایزه‌ای برایش در نظر بگیرید، مثلا یک کتاب داستان یا یک بازی جدید. به مرور کودک یاد می‌گیرد عمل دفع را کنترل کند و خودش را به دستشویی برساند. هرگز او را مجبور به استفاده از لگن نکنید و خونسردی خودتان را حفظ کنید چرا که در غیر این صورت او را مضطرب می‌کنید و از روی ترس و استرس ممکن است دستشوییش را نگه دارد و دچار یبوست شود یا استفاده از لگن را یک اجبار ببیند و زحمات شما نقش برآب شود.
• 

  پاسخ

  parisan , می 27, 2016 @ 2:20 ق.ظ

  سلام خسته نباشید سوالی داشتم من ۲۰سالمه ودرشذف ازدواج هستم ولی از اونجایی ک از سره نادونی با خودارضایی ب خودم امکان اسیب رسوندن زدم و با دکتر رفتن معلوم نمیشه از رابطه جنسی بوده یا خودارضایی من چه جوری این مسئله رو با خواستگا م در میون بگذارم
  • 

    پاسخ

    راهنما , می 27, 2016 @ 8:28 ب.ظ

    تا در این مورد پزشک باید نظر بده تا مطمئن بشید وگرنه دلیلی نداره به ایشون حرفی بزنید
    • 

      پاسخ

      Parisan , می 27, 2016 @ 11:12 ب.ظ

      اگ قبل از عقد برم معاینه و معلوم بشه اسیب دیدگی دارم چجوری قبل یا بعد از عقد درمیون بذارم ب نظر شما ب وسیله مشاور بهتر نیست
      • 

        پاسخ

        راهنما , می 29, 2016 @ 9:23 ق.ظ

        اول مراجعه کنید شاید مشکلی وجود نداشته باشه
• 

  پاسخ

  Nilofar , می 29, 2016 @ 1:36 ب.ظ

  سلام وخسته نباشید

  من ٢٢سالمه و دانشجو هستم مدتى پیش براى خواستگارى تماس گرفتن که به خاطر شرایط خاص اقا (ایران نبودن منم درسم تمام نشده بود که بتونم برم ) جواب منفى دادم ولى ایشون توى اینستاگرام دیدم حدود ١ سال بعد توى اینستا به من پیام دادن که اشنا بشیم . اوایل دوستیمون خیلى خوب بودیم خیلى علاقه داشتیم بهم طورى که ایران اومدنشو جلو انداخت بخاطر من و ٢ ماه موند . خانوادها اطلاع ندارن از رابطمون . وقتى همدگرو دیدیم هم خیلى پسندیدیم چند بارهم خونه هم رفتیم ولى رابطه جنسى نداشتیم درحد هم خوابى و… .

  تا این ماه اخر کم کم سرد شدیم خیلى کم در ارتباط بودیم صبحا جواب سلام منو نمیداد ظهر که بیکار بود پیام میداد و میگفت سرد شدم و… بعداظهر تا شب هروقت حوصلش میامد پیام منو میخوند و جواب نمیداد که یک بار من اعتراض کردم و کات کردیم به مدت ١ هفته بعد که برگشت دلیل بى توجهى ناراحت بودن بابت رفتن و شرایط روحى بد گفت . ١ هفته که برگشته اونجا فک میکردم دورش خلوت بشه باز مثل قبل میشیم ولى از اونم بدتر شدیم تا من پیام ندم پیام نمیده یا زنگ نمیزنه همچنان میگه دوستم داره و منو با خودش میبره اونجا و … ولى رفتارش سرده انگار حوصلمو نداره … من همش قربون صدقش میرم اذیتش نمیکنم که بخواد زده بشه از چیزى یا حرفى … بارها صحبت کردم باهاش میگه ذهنم درگیر اپلى کردن دکتراس ( اخه اگه تا اخر شهریور دکترا جایى قبولش نکنن سرباز فرارى میشه و دیگه نمیتونه بیاد ایران ) انقدر رفتاراش خستم کرده که با وجود این که دوستش دارم میخوام جدا بشیم … نمیخواد هیچکس بدونه باهم دوستیم یا در ارتباطیم فقط میگه زبان بخون ازدواج میکنیم میارمت درصورتى که ایران بود ٢ ماه هیییچ اقدامى نکرد … بالاخره چى میشه اخرو عاقبت این رابطه به نظرتون ؟

  منو میخواد واقعاً ؟ دلیل بى توجهیاش چیه ؟

  باید ادامه بدم یا تموم کنم رابطرو ؟
  • 

    پاسخ

    راهنما , می 29, 2016 @ 10:35 ب.ظ

    باید بین دوست داشتن و آینده زندگی خودتون تفاوتی قایل بشید نمیتونید هم دوستش داشته باشید و هم ازش ازار ببینید
    پس لازمه در این مورد مشاوره کنید و با خودتون رو راست باشید
    ایشون با این اوصاف شرایط ازدواج رو نداره و ممکنه رابطه شما فقط یک رابطه دوستانه بوده
• 

  پاسخ

  مهدی , ژوئن 9, 2016 @ 7:26 ق.ظ

  سلام و خسته نباشید
  من یکسال ازدواج کردم همسرم قبل از ازدواج خودشوو خانوادشو طوری نشون داد که به خودم گفتم تمام مشکلاتم تموم شده رسیدم به ارامش در حدی که فرصت فکر کدردن به خودم هم ندادم اما یک هفته بعد از عقد با یک شخصیته کاملا متفاوت روبرو شدم.اما من چون چند سال پیش یک نامزدیه یکی دو ماهه داشتم الان وافعا نمی دونم باید چه بکنم
  • 

    پاسخ

    راهنما , ژوئن 9, 2016 @ 10:53 ق.ظ

    بهترین کار اینه در این شرایط با مشاوری مجرب صحبت کنید
    نیاز دارید در این مورد به یک تصمیم و قطعیت برسید
• 

  پاسخ

  سمیه , ژوئن 12, 2016 @ 5:11 ب.ظ

  سلام من ی پسر دارم ۵سالش مدام میگه شیطون منو گول میزنه میگه خودتد خفه کن خیلی ناراحتم چطوری این فکرو از سرش بیرون کنم
  • 

    پاسخ

    راهنما , ژوئن 13, 2016 @ 10:12 ق.ظ

    در این مورد میتونید با متخصصین کانون مشاوران ایران، مشاوره تلفنی/تخصصی داشته باشید
    ۰۲۱-۲۲۳۵۴۲۸۲

    ۰۲۱-۲۲۶۸۹۵۵۸