مشاوره روانپزشکی- مرکز مشاوره آنلاین

2,426 نظرات

• 

  پاسخ

  مشاور , جولای 14, 2017 @ 9:45 ق.ظ

  با سلام
  بهتره با روانپزشک خودتون که شما رو ویزیت کردند مشورتی داشته باشید اصلا نمی شود پزشک دیگری در مورد داروها نظر بدهد خب ایشون یا باید مصرف این دارو را برای شما قطع یا تغییر دوز بدهند و یا کلا دارو را جایگزین کنند .که قطعا هر روانپزشکی با این مسائل اشنا است و می تواند به شما کمک کند .
  موفق باشید
• 

  پاسخ

  مهسا , جولای 15, 2017 @ 4:13 ب.ظ

  سلام
  ۲۸سالمه
  کودکی پر تنش و وحشتناکی داشتم پدرم بسیار دعوا میکرد و شدیدن فحاشی میکرد و کتک میزدمخصوصا مادرمو.
  من هم زود عصبی میشم یا صفرم یا صد.از بچگی همینطور بودم ولی متاسفانه خانوادم نفهمیدن من مشکل دارم.
  الان دوسال ازدواج کردم با مسایل کوچیک یا یه فحش یا تندی کم از طرف همسرم به شدت به هم میریزم و چنان جنونی دست بم میده که نمیفهمم دارم چیکار میکنم..به شدت شوهرمو میزنم..فحش میدم..اصلا دست خودم نیست
  شوهرم خیلی خوبه و خیلی دوستم داره و نمیدونم باید چه کار کنم.شرایط مالیمم خیلی بده و نمیتونم برم دکتر با این هزینه های سنگین تو رو خدا زود بم جواب بدید چیکار کنم؟
  یه مدت فلوکسیتین ۱۰ میخوردم دوباره بخورم؟یا یه چیز دیگه ای؟
  • 

    پاسخ

    مشاور , جولای 15, 2017 @ 4:32 ب.ظ

    با سلام
    ببینید با این شرایطی که دارید بهتره از مراکز درمانی دولتی استفاده کنید چون حتما نیاز به ویزیت روانپزشک دارید و قرار نیست با چند جمله معجزه ای در زندگی شما اتفاق بیفتد و تغییری حاصل شود .مسائل روحی و روانی نیاز به پیگیری دارند و نمی توانید از طرف خودتون داروی روان استفاده کنید چون ممکنه عوارض داشته باشد و یا اصلا بهتر باشد داروی دیگری برای شما تجویز شود اصلا نران نباشید امروزه با پیشرفت علم بهترین داروها برای این مساله وجود دارد که کاملا درمان را امکان پذیر می کند .
    موفق باشید

    در این مورد میتونید با متخصصین کانون مشاوران ایران، مشاوره تلفنی/تخصصی داشته باشید
    ۰۲۱۲۲۶۸۹۵۳۴
• 

  پاسخ

  الهام , جولای 15, 2017 @ 9:05 ب.ظ

  سلام دختر مجرد۳۶ ساله ای هستم, فوق لیسانسم , مدتیه دچار وسواس شدم ,تا حدی که خونوادم هی میگن برو دکتر, ولی من بجای رفتن به دکتر سعی میکنم خودم رفتارامو کنترل کنم, یه جورایی نمیخام قضیه رو جدی کنم,خیلی زود عصبانی میشم, نمیخام با کسی دست بدم میترسم دستام کثیف شه,با شستشوی لباسا و وسایلم مادرم ناراحت میشه و توخونه مدام حرفمون میشه, لطفا راهنماییم کنید چه دارویی مصرف کنم, فوق العاده حساسم و احتمالا استرس ناشی از تاخیر در ازدواج باعث این حالتم شده, مشکل پسندم و چون از لحاظ ظاهر و تیپ خوش قیافه هستم نمیتونم کسی رو انتخاب کنم, لطفا کمک کنید چون میترسم با تشدید این وضع , همه بفهمن وسواس دارم و ابروم بره
  به نظرتون پروپرونول مصرف کنم تاثیری در بهبودیم داره؟بعد حموم خیلی مراعات میکنم که بع چیزی دستنزنم مبادا الوده باشه, تا حدی که نزدیک دو ماهه حتی نماز نمیخونم, چون روبندی که موقع نماز استفاده میکنم زود زود میشورم تا تمیز باشه , بخاطر همین خسته شدم و از رو لجم نمازمو ترک کردم, ولی به شدت ناراحتم از این قضیه , خاهشا راهنماییم کنید چیکارکنم
  • 

    پاسخ

    راهنما , جولای 16, 2017 @ 1:50 ب.ظ

    شخص وسواسی با فکری وسواسی و رفتاری تکراری شروع به ساییدن بیش ‌از حد سطح یا شیء می‌کند، چون فکر می‌کند حتما باید دو یا شش بار آن را بشوید تا تمیز شود، در نتیجه خود را آزار می‌دهد. این در حالی است که دیگران معتقدند آن محل یا شیء تمیز است.

    این احساس اجبار باعث افت عملکرد و تلف‌کردن وقت می‌شود و وسواس، استرس زیادی هم به فرد و هم دیگران می‌دهد و باعث کلافگی می‌شود. افراد وسواسی پیوسته رفتاری را به اجبار تکرار می‌کنند و در پایان هم معمولا از عملکرد خود رضایت ندارند درصورتی که فردی که فقط به نظافت در حدی که شلختگی و بی‌نظمی وجود نداشته باشد، اهمیت می‌دهد، هم خودش از عملکردش رضایت خواهد داشت و هم دیگران.
    چگونه بفهمیم رفتارمان وسواسی است؟
    معمولا خود فردی که کم‌کم رفتارش از حالت عادی خارج و وسواسی می‌شود، متوجه عادی نبودن رفتارش است، زیرا بیش از همه عذاب می‌کشد و بیشترین استرس به خودش وارد می‌شود و هیچ‌وقت از عملکرد خود راضی نیست.

    برای این افراد، گاهی فقط نظافت یک چیز یا مکان مهم می‌شود مثلا لباس‌ها را خیلی می‌شویند، ولی خانه‌شان چندان تمیز نیست در حالی که اگر کسی متعادل باشد، همه چیز و همه جای خانه‌اش نظم و انضباط خواهد داشت و خودش از عملکردش راضی است.

    افراد وسواس معمولا تمیزکردن دیگران را قبول ندارند و فقط اگر خودشان این کار را انجام دهند تا حدی دلشان راضی می‌شود، ولی افراد عادی از کمک دیگران استقبال هم می‌کنند.

    وسواس هم ریشه‌های وراثتی و هم یادگیری دارد. اگر در خانواده کسی سابقه وسواس وجود داشته باشد، احتمال این که به این اختلال دچار شود، زیاد است ولی یادگیری هم می‌تواند باعث بروز این مشکل شود. مثلا وقتی از دوران کودکی، بچه‌ای وادار به رعایت انضباط و تمیزی بیش از حد می‌شود، در بزرگسالی این خصیصه در او می‌ماند و حتی امکان دارد شدیدتر هم شود.
    با وسواس وسواسی‌ها مبارزه کنیم
    اولین راه مبارزه این است که اطرافیان به محض این که رفتارهای وسواسی را در کسی مشاهده می‌کنند، درصدد ترک دادن این رفتارها برآیند.
    به گفته این استاد دانشگاه، باید این فرهنگ که کسانی که وسواس دارند، منظم و نظیف می‌دانیم از بین برود و بدانیم این اشخاص دچار بیماری هستند.

    اطرافیان​ فر​د وسواسی نباید برای این که او آرام شود، هر چه می‌خواهد انجام دهند و خود را مکلف به اجرای فرامین او بدانند مثلا اگر از اعضای خانواده می‌خواهد دایم دست‌ها و پاهایشان را بشویند، به محض این که احساس کردند این خواسته از حد اهمیت به نظافت معمولی خارج است،​ به حرف او گوش ندهند تا وسواس آرام‌آرام از بین برود.

    البته ممکن است اهمیت ندادن به خواسته فرد وسواسی او را عصبی کند؛ بنابراین باید تدریجی و با تذکر انجام شود؛ ولی اگر این روش را پیاده نکنیم، شخص مبتلا به وسواس شرطی و مشکل روزبه‌روز شدیدتر می‌شود.
    وسواس‌ درمان شدنی است

    وقتی وسواس‌ رنگ مذهبی می‌گیرد باید مراقب بود در دام تقدس‌دادن بیمار به رفتار وسواسی‌اش نیفتیم و تحت‌تاثیر قرار نگیریم مثلا وقتی در پاکی و نجسی بیش ‌از حد وسواس به خرج می‌دهد، تذکر دهیم که این رفتار مذهبی نیست.

    برای این بیماران کمک گرفتن از روانپزشک یا روان‌شناس ضروری است تا درمان‌های دارویی و شناختی ـ رفتاری برایشان انجام شود.
    وسواس، نرم‌نرمک سراغمان می‌آید
    فرد وسواسی باید به خودش کمک کند، در هر چیزی که اعتدال رعایت نشود، مشکل‌زاست؛ بنابراین نه باید زیاده‌روی کرد و نه کم گذاشت. وقتی همه اذعان می‌کنند خانه مرتب یا شیء تمیز است، باید آن را بپذیریم تا در دام وسواس نیفتیم و افکار مزاحم را از خود دور کنیم تا مشغله فکری و خستگی بیش‌ از حد و بیماری‌های جسمی و روانی سراغمان نیاید. اگر حس کردید مدام یک کار را تکرار می‌کنید، مراقب باشید و دست از این عمل بردارید.

    بهترین کار کنترل افکار است به این ترتیب که افکار مخرب را کم‌کم نادیده بگیریم. مثلا اگر فکر می‌کنیم باید لباسی را چهار بار بشوییم تا تمیز شود، هر بار یک بار از تعداد دفعات شستن کم کنیم تا به یک بار برسد. می‌توان فکر کرد ناظری بر کار ما نظارت می‌کند و خود را متعهد به انجام ندادن رفتار تکراری کرد. از سوی دیگر، فضای کار باید شاد باشد تا خستگی دیرتر سراغتان بیاید. کار با موسیقی و وادارکردن خود به قبول‌داشتن کار دیگران و کمک‌گرفتن از آنها، انجام خانه‌تکانی و تمیزکردن خانه را آسان‌تر می‌کند و تمرینی است برای مبارزه با وسوسه وسواس.
    در این مورد میتونید با متخصصین کانون مشاوران ایران، مشاوره تلفنی/تخصصی داشته باشید
    دفتر سعادت آباد:
    ۰۲۱-۲۲۳۵۴۲۸۲ خط ویژه
  • 

    پاسخ

    مشاور , جولای 16, 2017 @ 2:02 ب.ظ

    با سلام
    در مورد اختلال وسواس وقتی راهکار داریم چرا شما انقدر باید دچار اضطراب شوید وقتی سرما می خوریم خجالت نمی کشیم چون فکر می منیم همه افرا د حداقل یک بار به ان مبتلا شدند و راحت دکتر می رویم و به متخصص مراجعه می کنیم و مساله را در میان می گذاریم خب در مورد وسواس هم همین طور است .باید مراجعه کنید و قرار نیست کسی متوجه شود دارو باید حتما زیر نظر روانپزشک باشد چون عوارضی دارد که نمی شود خودسرانه مصرف کرد اکثر وسواس ها امروزه با دارو کاملا بهبود پیدا کردند البته=اگر در کنار ان زیر نظر روانپزشک هم بوده باشند که شرایط مساعدت تر خواهد بود .نگران نباشید و سریع تر مراجعه داشته باشید
    امیدوارم موفق و خوشبخت باشید
    در این مورد میتونید با متخصصین کانون مشاوران ایران، مشاوره تلفنی/تخصصی داشته باشید
    ۰۲۱۲۲۶۸۹۵۳۴
    موفق باشید
• 

  پاسخ

  احمد , جولای 16, 2017 @ 12:17 ب.ظ

  سلام
  من ۳۳ سالمه و مجرد.مدتهاست ک زندگی برام سخت میگذره صیح ک از خاب پا میشم دلشوره عجیبی دارم انگار دنیا برام تموم شده همش بغض دارم غمگینم هیچیز آرومم نمیکنه ن مسافرت ن بازی ن عروسی و …
  سالها پیش عاشق دختری شدم ک خانوادم نزاشتن بهش برسم بعد از اون از هیچ زنی خوشم نیومده همش اونو تو فکره دارم داغون میشم لطفا کمکم کنید.
  • 

    پاسخ

    مشاور , جولای 16, 2017 @ 12:59 ب.ظ

    با سلام در این مواقع که فرد عشقی را ازدست رفته می بیند باید بتواند به جای فراموش کردن با زیر نظر روانشناس بودن برای خود شحل کند اینکه چرا این فرد و چه ویزگی هایی داشت برمی گردد به بسیاری از نیازهای ارضا نشده در کودکی ما که بعدا در غالب یک فرد نمودار می شود ما به او وابسته می شویم و می خواهیم سهم ما باشد و وقتی با پاسخ منفی رو به رومی شویم بزرگترین اشتباه ما که حق انتخاب های دیگر را از ما می گیرد توجه افراطی و مدام به این فرد است .و پرورش او در ذهن .گاهی انقدر ان فرد دز ذهن ما ارزشمند سازی می شود که حس می کنیم بعد از او دیگر توان عاشق شدن دوباره مجذوب فردی شدن و زندگی درست را نداریم در صورتی که همه این مسائل در ذهن ماست و واقعیت ندارد چون ما هیچ وقت با ان فرد زندگی نکردیم وبدی ها و نقاط ضعفش را ندیدیم و نمی دانیم ایا با او خوشبخت می شدیم یا خیر صرفا با یک فانتزی زندگی می کنیم و این بعنی باخت در زندگی و تخریب اینده مطمئن باشدی با مراجعه که این مساله حل شود شما توان این را پیدا می کنید که به فردی اعتماد کنید به او علاقه مند شوید و زندگی موفق ی داشته باشید البته وقتی اراده کنید بلند شوید و بخواهید از شرایط قبل خارج شوید و شرایط جدیدی را تجربه کنید .در غیر این صورت نشستن و در خیال فرد رفته بودن افسردگی را شدت می بخشد و مشکلات را دو چندان می کند مطمئن باشید می توانید زندگی را از نو بسازید

    در این مورد میتونید با متخصصین کانون مشاوران ایران، مشاوره تلفنی/تخصصی داشته باشید
    ۰۲۱۲۲۶۸۹۵۳۴
    موفق باشید
• 

  پاسخ

  ما , جولای 17, 2017 @ 10:15 ق.ظ

  سلام
  وقت بخیر
  من وسواس فکری دارم که دکتر برام سرترالین تجویز کرد و گفت هفته اول صبح یه دونه و از هفته دوم به بعد یکی صبح یکی شب بندازم.ولی من ساعتاشو نپرسیدم.الان من چون دیر بیدار میشم ساعت ۱۱ قرصو مصرف میکنم.به نظرتون مشکل داره این ساعت؟و اینکه ازونجایی ک به دکترم دسترسی ندارم بهترین ساعت برای مصرف روز و شب کی هستش؟
  • 

    پاسخ

    مشاور , جولای 17, 2017 @ 10:28 ق.ظ

    با سلام
    در مورد قرص هایی کخ باید شب بخورد باید اول شب مصرف شود و صبح منظور ۱۲ ظهر نخواهد بود و اگر ساعات جا به جا شود ممکن است اثر بخشی که مایل هستید نداشته باشد در مورد داروهای روانپزشکب باید با کسی که شما را ویزیت کرده در ارتباط باشید در غیر این صورت دچار مشکل خواهید شد .و نباید فردی دیگر به شما توصیه ای داشته باشد چون اگر مساله ای پیش بیاید مسئولیت به عهده روانپزشک خود شما خواهد بود .موفق باشید
• 

  پاسخ

  آریا , جولای 18, 2017 @ 3:57 ق.ظ

  درود.

  اول می‌خواستم اینجا فقط یه سوال بپرسم درمورد عوارض و تاثیرات بلند مدت قرص کثافت کلونازپام D: روی مغز و ذهن, ولی‌ بعد گفتم که بیام یه سری چیزارو مطرح کنم با اینکه میدونم اینجا کمک خاصی‌ نمی‌تونین بهم کنین یا اینکه چیز خاصی‌ نمی‌تونین بهم بگین که خودم ندونم ولی‌ خب یهو دلم خواست بگم!

  اول سوالی‌ که میخواستم بپرسم رو می‌پرسم و بعد میرم سر اصل داستان…

  حدود ۲ ساله که سر خود شروع کردم مصرف قرص کلونازپام واسه خواب… بدون هیچ اطلاعاتی مثل احمقا شروع کردم به مصرفش, مثلا می‌خواستم خوابمو تنظیم کنم! کلا مصرف این قرص اشغال یکی‌ از بزرگترین اشتباهت زندگیم بوده که بعد از یه مدت نفهمیدم چی‌ شد که فهمیدم کاملا بهش معتادم… شبی‌ ۱mg مصرف می‌کنم و بارها تصمیم به ترکش گرفتم ولی‌ واقعا سخته کنار گذاشتنش… نحوه ترکشم میدونم که کم کم باید دوز رو کم کنم و بعد قطعش کنم ولی‌ اگه باز راه یا پیشنهادی واسه ترکش هست بهم بگین یا مثلا یه قرص ضعیف تر جایگزین کنم و بعد اونو ترک کنم که راحت تر باشه.

  سوالی که میخواستم کنم اینه که عوارض بلند مدت و جبران ناپذیر داره این قرص؟ چون حس می‌کنم یه سری تاثیرات ذهنی‌ و فکری روم گذشته, مثلا ضعیف شدن قدرت تکلم , گوشه گیر تر شدن , اختلال تو حافظه و…

  البته احتمال میدم که همه اینا از جای دیگه سرچشمه گرفته باشه و ربطی‌ به کلونازپام نداشته باشه چون حدود ۶ سالی‌ هست که یه سری درگیری های ذهنی‌ دارم که میدونم همشونو خودم ساختم و کم کم بزرگشون کردم که الان خیلی‌ زیاد و شدید شدن که تو چند خط دیگه بیشتر توضیح میدم راجع بهشون.

  فقط قبلش بگم که ۲۴ سالمه, به فلسفه و روح و روان و ذهن (البته ذهن خودم در حال حاضر ترکیده) و دنیای درون و کلا کشف ذره ای از این هستی‌ بی‌ نهایت عظیم و زیبا علاقه دارم. agnostic هم نزدیک‌ترین چیزیه هم که هستم… نزدیک ترین!

  خوب! بریم سر اصل داستان…. چه جالب که تازه می‌خوام برم سر اصل داستان :)) اصل داستان از اونجا شروع می‌شه که تو رابطه برقرار کردن با آدما و صمیمی‌ شدن باهاشون مشکل دارم البته تو دوران مدرسه همیشه جزو شلوغ‌ترین و شیطون‌ترین بچه ها بودم و اون دوران خیلی زیاد رفیق داشتم و نسبتا از دوروریام باهوش تر بودم همیشه, الانم هستم ولی‌ کلا خودمو خیلی‌ فرد باهوشی نمیدونم چون باهوش بودن یه چیزه کاملا نسبیه, مثل زمان! و خیلی‌ چیزای دیگه که نسبین.

  خب، این مشکله ضعف اجتماعی من اوایل فقط تو ارتباط برقرار کردن با دخترا خودشو نشون میداد… چون همونطور که گفتم تو مدرسه و جاهایی مثل گیم نت و … ارتباطم خوب بود ولی‌ در حال حاضر جوری شده که تقریبا همه‌‌جا یه سری افکار و نگاه منفی از دیگران نسبت به خودم تو ذهنم دارم که البته اکثر اوقات میدونم که این نگاه اصلا وجود نداره ولی‌ ذهنم میسازتشون یا بهتر بگم خودم می‌سازم این توهمارو! همین باعث می‌شه که نتونم خودم باشم و خودمو نشان بدم و خیلی‌ به زور حرف بزنم مخصوصا تو جمعی که غریبه ان یا نمی‌شناسمشون, کلا تو جمعه غریبه‌ دهنم به زور باز می‌شه! یه استرسی میگیرم و همینم خب باعث میشه اون افکاری که فک میکنم دیگران بهم دارن حداقل بعضی جاها تو بعضی شرایط واقغا شکل بگیره… توی جمعی که از نظر ظاهری هم ازم بهتر باشن تشدید میشه این افکار و جالب اینجاست که میدونم خیلی خیلی‌ مسخرست! میدونم از نظر طرز فکر خیلی‌ قوی ترم ازشون ولی‌ نمیتونم خودمو نشون بدم… اعتماد به نفس ندارم با اینکه میدونم همش ذهنمه و دست خودم… اینم امتحان کردم که وقتی تو جمع یه جایی بشینم که همه افراد جمع تو دیدم باشن خیلی اون افکار کمترن و کلا راحت ترم.

  از سوم دبیرستان تا الان یعنی‌ حدود ۶ ساله که با هیچ دختری رابطه نداشتم! با هیچ دختری صمیمی‌ هم نشدم چه برسه به رابطه! این میتونه به راحتی منشا همه مشکلاتم باشه!

  کلا همیشه از جاهای شلوغ بدم میومد که الان خیلی‌ خیلی‌ شدید تر شده جوری که ترجیح میدم اکثر اوقات تنها باشم. البته اینم بگم که عاشق تنهائیم و باور دارم که هر انسانی‌ نیاز داره که خیلی‌ اوقات با خودش تنها باشه!

  باور دارم که به طبیعت تعلق داریم و سبک زندگیمون کلا از پایه غلطه!

  یه مشکل اساسیه دیگه هم اینه که جدیدا خیلی‌ بیش از حد تو خودمم, خیلی‌ زیاد… با ذهنم خیلی‌ درگیرم… نمیتونم آرومش کنم, صدای ذهنمو نمیتونم خاموش کنم.

  Social anxiety disorder
  shizoid personality disorder
  اکثر علائم این ۲تا اختلال رو دارم!

  علائم افسردگی هم دارم مثل : فقدان شادی و لذت – گوشه گیری – ناراحتی – ناامیدی – ایرادگیری از خود – عدم تمرکز – بعضی اوقات پرخاشگری و اضطراب و نگرانی و فکر خودکشی.

  البته تا چند ماه پیش حس پوچی و فکر خود کشی‌ خیلی‌ خیلی‌ بیشتر تو ذهنم جریان داشت و امیدم به آینده تقریبا صفر بود, تقریبا هرروز به خود کشی فکر میکردم. چیز خاصی‌ پیدا نمیکردم که بخوام زندگی‌رو بخاطرش ادامه بدم ولی‌ بعد از یکی‌ ۲تا تجربه ای که تو زندگیم اتفاق افتاد باعث شد این افکار ناامیدی شدید و خودکشی, به طرز قابل توجهی‌ کمتر شن, این تجربه ها باعث شد درکم از همه چیز و همه کس عوض شه,,, میگم همه چیز یعنی‌ قشنگ همه چیز!… این تجربه ها باعث شد خود واقعیمو ببینم, چیزی که باید می‌بودم و باشمو‌ ببینم… تمام محدودیتای مسخره‌‌ای که واسه خودم تو این همه سال درست کردم رو ببینم و فقط بخندم بهشون, واسم بی‌ نهایت خنده دار بودن… کلا باعث شد که از یه بعد دیگه به همه چیز نگاه کنم, به این زندگی‌ و کلا همه چی‌ نگاهم عوض شه, یه جورایی با ناخودآگاهم ارتباط برقرار کردم, رفتم جایی که زمان وجود نداشت, جایی که این جسم وجود نداشت, جایی که کلمه ‘من’ بی‌ معنی‌ بود، هیچ ‘منی’ وجود نداشت, فک کنم یه روانشناس باید بدونه اونجا که رفتم کجاست و چه جوریه. دیگه بیشتر توضیح نمیدم. ego death و OBE رو تجربه کردم… خلصه!

  این تجربه ها تا حدودی باعث بهتر شدن حالم شد با اینکه فوقالعاده قوی و سنگین بود. البته یه سری چیز ها رو هم تشدید کرد! مثبت و منفی کنار هم معنی پیدا میکنن!

  جالب اینجاست که به همه مشکلات و درگیری هام آگاهم… میدونم که خودم ساختمشون.. خودم بهشون پر و بال دادم و فقط خودمم که به راحتی آب خوردن می‌تونم بریزمشون دور, میدونم که میشه و دردناک واسم اینه که نمیتونم این کارو کنم یا بهتر بگم روند حذف و دور ریختنشون خیلی‌ خیلی‌ کنده… جالبه واقعا. جالبیش اینه که چطور یه کار همچین آسونی اینقد واسم سخته! بعضی اوقات خندم میگیره از این موضوع :))

  همین الان بعد از اینکه یه دور متن رو خوندم و یکم اصلاحش کردم یه سری چیزارم که یادم میاد میخوام اضافه کنم:

  چند ساله گل میکشم, یه مدت سوء مصرف داشتم ولی الان مصرف! خیلی‌ فرق بین مصرف و سوء مصرف هست… سو مصرف هرچیزی میتونه آسیب بزنه… و اینکه هیچ منبع معتبری وجود نداره که بگه گل ضرر داره… اگه آسیبی ببینی‌ خودت اون آسیب رو به خودت زدی نه گل. امیدوارم بفهمین چی‌ میگم.

  خیلی درون گرا هستم.

  این درگیری ها نوسان دارن یعنی بعضی روزا خیلی کمترن و تا حدودی مثبت فکر میکنم ولی بعضی روزا دقیقا برعکس.

  حس محدودیت دارم. انگار خودمو شخصیتمو محدود یا سرکوب کردم خیلی اوقات کردم, جوری که فرستادمشون اعماق وجودم ولی‌ بهش دسترسی‌ دارم!

  حس می‌کنم یه تغییر خیلی‌ بزرگ نیاز دارم.

  انگار یه سری چیزا که نباید رو ریختم تو خودم, حس می‌کنم نیاز به خالی‌ شدن دارم… باید خودمو خالی‌ کنم.

  خیلی‌ چیزارو باید حذف کنم… باید طرز زندگیم و عوض کنم و جوری که می‌خوام زندگی‌ کنم.

  باید خودمو قبول کنم, به خودم باور داشته باشم, خودمو دست کم نگیرم! معلومه وقتی‌ خودم به خودم باور ندارم سخته ارتباط برقرار کردن. همیناش خنده داره!

  باید خودمو پیدا کنم! چیزی که باید یا می‌خوام نیستم! باید بشم!

  کنجکاوم بدونم یکی‌ که با ذهن و روح و روان سرو کار داره و مطالعشون می‌کنه بعد خوندن این متن به غیر اینکه بگه سریعا به رونپزشک مراجعه کن, چه چیز خاصی‌ میتونه بگه.

  البته اصولا باید باورهام هم بگم واسه شناخت بیشتر ولی‌ دیگه خیلی‌ خیلی‌ زیاد می‌شه, اگه آدم خیلی‌ باهوشی‌ این متنو بخونه یه سری چیزارو میتونه حدس بزنه فقط تا جایی بگم که چند سال پیش این باور‌و داشتم که هیچ خدا یا کلا نیروی برتری وجود نداره… ولی‌ الان مطمئنم که یه چیز بی‌ نهایت بزرگتر از ما وجود داره و در جریانه… اسم نمیشه گذاشت واسش… فقط می‌تونم بگم یه چیز!

  از اون موقع به بعد به عرفان هم بی‌ نهایتت علاقه مند شدم به غیر چیزایی که قبلا گفتم… عرفان دیگه ته ته داستانه. حقیقت . یه اقیانوسه بدون موج, یکی مثل بودا میشه آخر داستان واسه بشر! باور دارم که کار کردن و تو اقتصاد بودن و کلا پول یه بازی کاملا بیهوده و کلا حروم کردن زندگیه… فقط واسه اینه که سر کار گذشته بشیم! سر کار گذاشتنمون! به shaman و Shamanism و terence mckenna هم علاقه شدید دارم.

  باور دارم که تعریف کلمه انسان و حیوان تو جامعه کاملا اشتباهه… هیچ فرقی‌ با حیوونا نداریم! هممون جانداریم, فقط گونه هامون فرق داره! به راحتی میتونم بگم حیوونا حتی خیلی‌ هم بهترن از ما! دقیق نگاه کنین کاملا متوجه این قضیه میشین.

  کدوم حیوونی اینجوری با همنوع خودش همیشه تو جنگه؟ کدوم حیوونی اینقد حریصه؟ کدوم حیوونی اینجوری همنوع خودشو تو دسته های‌ چند هزار تائی‌ و بیشتر قتل‌ عام می‌کنه اونم فقط به خاطر یه سری منافع مسخره! کدوم حیوونی به طبیعت اینجوری آسیب می‌زنه؟ چیزی که باعث به وجود اومدن حیات رو زمین شده, چیزی که کاملا بهش وابسته ایم. اگه قبول نکنیم که به معنای‌ واقعی‌ کلمه ریدیم به هیچ وجه باهوش نیستیم.

  چرا یهو سخنرانی‌ شد؟ :))

  آقاااا

  کات بابا

  The End
  • 

    پاسخ

    مشاور , جولای 20, 2017 @ 2:46 ب.ظ

    با سلام
    ● کلونازپام

    بدون تجویز پزشک: هرگز پزشکان این دارو را برای کسانی تجویز می کنند که دچار تشنج و اضطراب زیاد هستند. پزشکان توصیه می کنند افرادی که کلونازپام را به مدت طولانی و به مقدار زیاد مصرف می کنند و تصمیم دارند مصرف این دارو را قطع کنند حتما با پزشک خود مشورت کنند،

    به دلیل اینکه قطع ناگهانی این دارو باعث بروز حملات شدید تشنج می شود و در زمان قطع مصرف کلونازپام ممکن است لازم شود از داروهای ضدتشنج دیگری استفاده شود.

    هنگام مصرف کلونازپام نباید آب گریپ فروت مصرف کرد و باید دانست که این دارو از جفت عبور می کند و برای مصرف در سه ماهه اول بارداری باید ابتدا منافع آن را در مقابل مضرات آن سنجید و حتی الامکان توصیه می شود از مصرف آن در طول بارداری به خصوص سه ماهه اول خودداری کرد.

    این دارو باید در کسانی با سابقه بیماری هایی مثل کما، شوک و بیماری های کبدی و کودکان بسیار با احتیاط مصرف شود. کلونازپام اثرات مثبت و درمان گری دارد،

    اما در مواردی هم باعث بروز برخی عوارض می شود که ممکن است این عوارض در تمام افراد دیده نشود، اما بعضی افراد بعد از مصرف کلونازپام دچار سرگیجه، منگی، خواب آلودگی و از دست دادن مهارت در انجام کارها می شوند.در بعضی افراد به ندرت دیده می شود

    که پس از مصرف دچار تاری دید، یبوست، اسهال و سردرد، تهوع و استفراغ، اختلال در تکلم و خشکی غیرعادی دهان، کاهش فشارخون، ضربان نامنظم قلب، اختلال در حواس و رفتار و ضعف عضلانی می شوند

    که در هر حالت پزشکان توصیه می کنند که بعد از دیدن این عوارض سریعا به آنها مراجعه کنیم. بیماران سالمند به دلیل اینکه دچار کاهش عملکرد کلیه هستند ممکن است به مقدار مصرف کمتری از این دارو احتیاج داشته باشند و این افراد در معرض خطر بیشتر رخوت بیش از حد ناشی از مصرف داروهای ضعیف کننده هستند.

    نام فارسى کلونازپام

    نام انگلیسى CLONAZEPAM

    نام تجارى دارو Klonopin, Rivotril

    گروه دارویى ضد تشنج

    گروه شیمیایى دارو از مشتقات بنزودیازپین‌ها

    مکانیسم اثر از ایجاد امواج قله‌اى در صرع کوچک یا پتی‌مال
    جلوگیرى می‌کند و شدت، دفعات و طول مدت انتشار تخلیه الکتریکى در صرع‌هاى کوچک حرکتى را می‌کاهد.

    موارد مصرف در صرع کوچک و غیرتیپیک، در صرع آکینتیک یا بدون حرکت و در صرع‌هاى میوکلونیک، سندرم Restless Legs،Lennox-Gastout، موارد تثبیت‌نشده مثل حمله پارشیال کمپلکس و صرع تونیک کلونیک.

    میزان مصرف بالغین:
    حداکثر می‌توان تا ۱/۵ میلی‌گرم در روز و در سه دوز منقسم به‌طور خوراکى مصرف‌کرد و می‌توان هر ۳ روز دوز آن را نیم الى یک میلی‌گرم افزایش داد تا پاسخ مناسب درمانى گرفته شود و حداکثر می‌توان تا ۲۰ میلی‌گرم در روز از دارو استفاده کرد.

    بچه‌هاى کم‌تر از ده سال یا با وزن کم‌تر از ۳۰ کیلوگرم: مصرف خوراکى ۰/۰۳-۰/۰۱ میلی‌گرم / کیلوگرم در روز و در دوزهاى منقسم به‌فاصله هر هشت ساعت حداکثر می‌توان تا ۰/۰۵ میلی‌گرم / کیلوگرم در روز مصرف کرد. و می‌توان در هر ۳ روز مقدار ۰/۲۵-۰/۵ میلی‌گرم دوز دارو را افزود تا پاسخ مناسب درمانى ایجاد شود. و حداکثر می‌توان تا ۰/۲-۰/۱ میلی‌گرم/ کیلوگرم در روز استفاده کرد.

    موارد منع مصرف: در حساسیت مفرط نسبت به بنزودیازپین‌ها و حمله حاد گلوکوم با زاویه تنگ.

    توضیحات دارو عوارض جانبی:

    خونی:‌ ترومبوسیتوپنی، لکوسیتوز، ائوزینوفیلی.

    سیستم عصبى مرکزی: خواب‌آلودگی، سرگیجه، اغماء، تغییرات رفتاری، ترمور، بی‌خوابی، سردرد، تمایل به خودکشی، مبهم‌شدن تکلم.
    گوارشی: تهوع، یبوست، پرخوری، بی‌اشتهائی، خشکى دهان، اسهال، گاستریت، زخم لثه‌ها.

    پوست: راش، آلوپسی، هیرسوتیسم.

    چشم، گوش، حلق و بینی: افزایش بزاق، نیستاگموس، دوبینی، حرکات غیرطبیعى چشم.

    تنفسی: دپرسیون تنفسی، تنگی‌نفس، پرخونی.

    قلبى عروقی: طپش قلب، برادی‌کاردی.

    ادرارى تناسلی: سوزش ادرار، شب‌ادراری، احتباس ادرار.
    احتیاطات: در گلوکوم با زاویه باز، بیماری‌هاى مزمن ریوی، حاملگى (در گروه C قرار دارد)، بیماری‌هاى کلیوى و کبدى سابقه اعتیاد، کودکان و در سنین بالا با احتیاط مصرف شود.

    فارماکوکینتیک: شروع اثر: ۶۰ دقیقه. اوج اثر: ۲ـ۱ ساعت. مدت اثر: بالغین ۱۲ ساعت کودکان ۸ـ۶ ساعت، متابولیسم: کبدی. دفع: کبدى و (نیمه عمر: ۴۰ـ۱۸ ساعت).

    تداخلات داروئی: مصرف همزمان با داروهاى خواب‌آور و آرامبخش و ضد تشنج باعث تشدید تضعیف تنفسى می‌شود؛ باعث افزایش سطح فنى توئین می‌شود.

    ملاحظات پرستاری:

    پیگیرى آزمایشگاهی:

    ـ تست‌هاى کلیوی: تست کامل ادرار، BUN، کراتینین.

    ـ تست‌هاى کلیوى خونی: RBC، هماتوکریت، هموگلوبین، شمارش رتیکولوست‌ها، به‌مدت ۴ هفته، هر هفته تکرار شود و سپس هرماه انجام گردد.

    ـ تست‌هاى کدى AST, ALT، بیلی‌روبین، کراتینین.
    ـ سطح پلاسمائى دارو در مراحل اولیه درمان.

    توصیه‌ها:

    ـ با غذا یا شیر مصرف شود تا علائم گوارشى کاسته شود.

    روش تهیه / تجویز:

    ـ در دماى اتاق نگهدارى شود.

    ـ در صورت خشک‌شدن دهان از آب نبات، مزمزه کردن مکرر آب یا آدامس استفاده شود.

    ـ در مراحل اولیه درمان، فعالیت‌هاى بیمار به کمک یک همراه صورت گیرد، چرا که ممکن است بیمار سرگیجه داشته باشد.

    ارزیابى بالینی:

    پاسخ به درمان: کاهش میزان صرع با توجه به نسبت آن در جدولى که در اختیار بیمار است.

    وضعیت روانی: خلق، حواس، رفتار، افزایش خواب‌آلودگی، تغییرات رفتاری، در صورت بروز تغییر در وضعیت روانى مریض به پزشک اطلاع دهید.

    مشکلات چشمی: قبل، حین و بعد از درمان با این دارو معاینات چشمى ضرورى است (شامل slitlamp، فوندوسکوپى و تونومترى است).
    واکنش آلرژیک: راش‌هاى قرمز برجسته، که در صورت بروز این علائم، مصرف دارو را متوقف کنید.

    دیسکرازی‌هاى خونی: تب، گلودرد، راش، زردی.

    مسمومیت: دپرسیون مغز استخوان، تهوع، استفراغ، اتاکسی، دوبینی، بی‌خوابی، اغتشاش شعور، تعریق، کرامپ عضلانی: کاهش رفلکس‌ها، اغماء، کلاپس قلبى عروقی.

    آموزش به بیمار و خانواده:

    ـ که کارت شناسائى طبى خود را به‌همراه داشته باشند تا از نظر پزشکی، داروهائى که مصرف شده به‌صورت مچ‌بند ثبت شده باشد و شرایط بیمار، نام پزشک وى و تلفن او را داشته باشد.

    ـ از رانندگى و هم‌چنین سایر فعالیت‌هائى که نیاز به هوشیارى دارد امتناع شود.

    ـ از مصرف الکل یا سایر مهارکننده‌هاى سیستم عصبى مرکزى خوددارى کنند چرا که ممکن است خواب‌آلودگى آنها تشدید گردد.

    ـ بعد از استفاده طولانی‌مدت، به‌طور ناگهانى دارو قطع نشود و طى مدت چندین هفته دوز دارو را به تدریج کم کنند زیرا باعث ایجاد وابستگى جسمى و روانى در بیمار می‌شود.

    تداخل با تست‌هاى آزمایشگاهی:

    افزایش: AST، آلکالن، فسفاتاز.

    درمان مصرف بیش از حد دارو: لاواژ، ذغال فعال، کنترل میزان الکترولیت‌ها و علائم حیاتى و تجویز منقبض‌کننده‌هاى عروقی.موفق باشید
• 

  پاسخ

  مریم , جولای 18, 2017 @ 10:21 ب.ظ

  سلام. من ۲۱سالمه. من هم احساس افسردگی میکنم و هم احساس سر خوشی شدید. در واقع ۴ساله هست این طور هستم. جدیدا بی خواب شدم ولی احساس خستگی اصلا نمیکنم.ولی وقتی افسرده ام شدیدا میخوابم. و شدیدا گوشه گیر و منزوی میشم. این علتش چی هست؟! حتی خودم هم تعجب میکنم.
  • 

    پاسخ

    راهنما , جولای 19, 2017 @ 1:52 ب.ظ

    اما نکته ای که باید به آن توجه داشته باشیم این است که بسیار طبیعی است که ما انسان ها در مواقعی از زندگی شاد و پرانرژی باشیم، در مواقعی ناراحت یا غمگین باشیم و در مواقعی نیز حالت عادی و خنثی داشته باشیم. هیچ انسانی در تمام مواقع و روزهای زندگی در شرایط یکسان به سر نمی برد و ممکن است حالت های متفاوتی را تجربه کند و صرف داشتن حالت های روحی متضاد نمی تواند دلیلی بر دوقطبی بودن یا دو شخصیتی بودن ما باشد. از سویی دیگر نکته ای که باید به آن توجه کنیم این است که اختلال دوقطبی و اختلال دو شخصیتی، بسیار از یکدیگر متفاوت هستند به طوری که هر کدام به طبقه خاصی از اختلالات روانی مربوط هستند و در ثانی برای تشخیص هر کدام شرایط و نشانه های خاصی وجود دارد و صرفاً از روی برخی علائم ذهنی، نمی توان خود(یا دیگران) را در این طبقات قرار داد. در این مقاله به بررسی این دو اختلال و نشانه های مربوط به هر کدام می پردازیم و بیشتر با این دو اختلال آشنا می شویم.

    اختلال دو قطبی(مانیک دپرسیون) در واقع نوع افسردگی است که در آن علائم افسردگی مانند: خلق افسرده، غم و اندوه، از بین رفتن علاقه و فقدان لذت در فعالیت ها، خستگی یا فقدان انرژی، احساس بی ارزشی، ناتوانی در تصمیم گیری و افکار مربوط به خودکشی با علائم مانیا(یا شیدایی) مانند: خلق شنگول، افکار شتابان و هذیانی، اعمال و رفتارهای پرهیجان و افراطی، بی خوابی، رفتارهای متوقعانه و سلطه جویانه و… با هم در طی دوره هایی رخ می دهد. یعنی یک فرد دارای اختلال دو قطبی در طی چند دوره متوالی(که مدت زمان هر دوره حداقل دو هفته است)، هم علائم افسردگی و هم علائم مانیا را تجربه می کند، اما ین دوره ها لزوماً منظم و به ترتیب(مثلاً سه ماه مانیا سه ماه افسردگی و الی آخر) نیستند. براساس تعداد دوره های افسردگی و مانیا و نیز شدت علائم در هر دوره، انواع مختلفی از اختلال دو قطبی وجود دارد که تشخیص صحیح آنها توسط روانپزشک یا روانشناس متخصص صورت می گیرد.
    به طور دقیق تر یم توان گفت که افراد مبتلا به اختلال دو قطبی در دوره های افسردگی خود از نشانه های زیر رنج می برند:

    ۱. احساس غم: غم برجسته ترین و فراوان ترین نشانه هیجانی در طول دوره افسردگی است و ممکن است بیمار در ساعات زیادی از روز بدون اینکه دلیل خاصی داشته باشد، گریه کند. برخی از افراد افسرده، صبح ها احساس بدتری دارند و با گذشت زمان در روز، این احساس بهتر می شود. اما برخی دیگر عصرها و به هنگام غروب آفتاب احساس غم و ناراحتی فراوانی می کنند.

    ۲. از بین رفتن شادی زندگی: فعالیت هایی که قبلاً موجب احساس خشنودی در فرد می شدند، کند و یکنواخت می شوند. لذت ناشی از تفریحات، سرگرمی، دلبستگی ها و خانواده کاهش می یابد.
    ۳. عقاید منفی: افراد افسرده نسبت به سایر مردم، عقاید منفی بیشتری نسبت به خود، دیگران و آینده دارند. این افراد عزت نفس کمی دارند و احساس شکست می کنند. احساس می کنند حقیر، بی کفایت و نالایق هستند و به همین دلیل فاقد ویژگی های لازم، برای موفق شدن در زمینه هایی از زندگی خویش هستند که برایشان اهمیت دارد همچنین افراد افسرده نسبت به دیگران و روابط اجتماعی افکار منفی و بدبینانه تری دارند. آنها همچنین نسبت به آینده بدبین بوده و با ناامیدی به آن نگاه می کنند و معتقدند اقدامات آنها در آینده بی حاصل یا محکوم به شکست است.

    ۴. بی انگیزگی: افراد افسرده انگیزه خود را برای انجام کارها(حتی کارها و فعالیت های مورد علاقه) از دست می دهند و مشکل زیادی به خصوص برای شروع کارها دارند. این افراد به تدریج اراده خود را نیز از دست می دهند.
    ۵. ناتوانی در تصمیم گیری: مشکل در تصمیم گیری نیز نشانه رایج افسردگی است تا جایی که تصمیم گیری می تواند برای یک فرد افسرده بسیار توانکاه و وحشت انگیز باشد. زیرا از نظر وی هر تصمیمی(خواه کوچک، خواه بزرگ) جدی و خیالی است و از آنجایی که در هر کاری احتمال شکست وجود دارد، تصمیم گیری اشتباه می تواند فاجعه آمیز باشد.
    ۶. احساس گناه: فرد افسرده عموماً به گذشته فکر می کند و هر جا اشتباه یا خطایی(هر چند جزئی) در اعمال یا رفتار خود بیابد، روی آن متمرکز شده و بزرگنمایی می کند.
    ۷. نشانه های جسمی: شاید موذیانه ترین نشانه افسردگی، تغییرات جسمانی باشد. زمانی که افسردگی وخیم تر می شود تمام لذات زیستی و روانی که زندگی را با ارزش می سازند از بین می روند. از دست دادن اشتها، اختلالات خواب و کاهش میل جنسی از عوارض جانبی افسردگی هستند.
    ۸. افکار خودکشی: با شدت یافتن افسردگی، افکار مربوط به خودکشی نیز به شکل های مختلف در ذهن این افراد رژه می روند، اما خوشبختانه درصد کمی از این افراد واقعاً خود را می کشند.
    ۹. اضطراب و نگرانی: بسیار پیش می آید که در حین دوره های افسردگی، بیمار علاوه بر نشانه های افسردگی که در بالا عنوان شد حالت های اضطراب و نگرانی را نیز تجربه کند.

    همان طور که گفتیم افراد مبتلا به اختلال دو قطبی، علاوه بر دوره های افسردگی، دوره های مانیا را نیز تجربه می کنند. مانیا از چهار مجموعه نشانه برخوردار است که عبارتند از:
    ۱. نشانه های خلقی یا هیجانی: خلق فرد در حالت مانیک، شنگول و سرحال است. جالب اینکه با وجود خلق بالا، این افراد تحریک پذیر بوده و در صورت ناکامی در حهت رسیدن به اهداف خود، ممکن است گریه را سر دهند.
    ۲. نشانه های فکری یا شناختی: افکار فرد مانیک بسیار بلند پروازانه است، به طوری که وی به محدودیت های توانایی های خود اعتقاد ندارد و پیامدهای ناگوار برنامه ها و رفتارهای خود را تشخیص نمی دهد. ممکن است فرد در دوره مانیا افکار هذیانی راجع به خود داشته باشد، مانند اینکه دوست صمیمی شخصیت های سیاسی و تجاری معروف است. همچنین سرعت و پرش افکار(حواس پرتی و از شاخه به آن شاخه شدن افکار) در این بیماران زیاد به چشم می خورد. ممکن است بیمار چنان افکار یا عقاید پرشتابی در ذهن خود داشته باشد که سرعت آنها بیشتر از ان باشد که بتواند آنها را بیان کند یا بنویسد.
    ۳. نشانه های انگیزشی: رفتار فرد مانیک بیش فعالانه است و گرایش به فعالیت های پر هیجان، افراطی و پر خطر دارد. نمونه هایی از این رفتارها عبارتند از ولخرجی، سرمایه گذاری های مالی زیاد بدون داشتن پشتوانه کافی، رانندگی های دیوانه وار، صحبت کردن تند و سریع، پوشیدن لباس ها و آرایش پر زرق و برق و رفتارهای خشن و سلطه جویانه.
    ۴. نشانه های جسمی: فعالیت ها و جنب و جوش زیاد همراه با نیاز بسیار کم به خواب(به طور مثال دو ساعت خواب در شبانه روز ممکن است برای این افراد کافی باشد) به تدریج موجب فرسودگی بیمار می شود.
    نشانه های ذکر شده فوق(هم افسردگی و هم مانیا) فقط تعدادی از نشانه هایی بود که افراد دو قطبی در طی دوره های متناوب تجربه می کنند. علت این بیماری نامشخص است اما بیش از ۸۰ درصد بیماران به دارو درمانی پاسخ می دهند و درمان می شوند، بدیهی است که روان درمانی همراه با دارو درمانی نیز در درمان این اختلال بسیار موثر است.

    اختلال دو شخصیتی چیست و دو شخصیتی کیست؟
    واژه دو شخصیتی در واقع به طبقه اختلال هویت گسستی(که قبلاً به آن اختلال شخصیت چندگانه می گفتند) اشاره دارد. وجود این اختلال زمانی تایید می شود که نشانه های زیر در فردی دیده می شود.
    ۱. وجود دو یا چند شخصیت(هویت) مجزا
    ۲. دست کم دو تا از این شخصیت ها(هویت ها) به طور مکرر رفتار شخص را در اختیار بگیرند.
    ۳. ناتوانی در یادآوری اطلاعات شخصی
    به عبارت دیگر می توان گفت اختلال هویت گسستی، اختلالی است که در آن یک فرد خاص، به جای یک شخصیت واحد و طبیعی دارای دو یا چند شخصیت است. به طوری که گویا چندین شخصیت در یک فرد زندگی می کند و هر کدام در مواقع متفاوتی بر فرد حاکم شده و ماهیت و رفتار وی را تعیین می کند. بیشتر اوقات این شخصیت ها کاملاً متفاوت(از نظر جنسیت، سن، زبان و فرهنگ، احساس و رفتار، نام و نام خانوادگی و…) بوده و حتی گاهی متضاد یکدیگرند. این در حالی است که معمولاً یک شخصیت اولیه وجود دارد که همان شخصیت اصلی فرد است و بقیه شخصیت ها بدل هستند.
    شخصیت اصلی و شخصیت های فرعی همگی نسبت به دوره های مفقوده زمانی(دوره هایی که به یاد نمی آورند کجا بودند و چه کار می کردند) آگاهی دارند و ممکن است صدای سایر بدل ها در ذهن یکی از شخصیت ها بپیچد، هر چند این شخصیت نمی داند این صدا متعلق به کیست؟
    بیمار ممکن است چیزهایی در مورد خود از دیگران بشنود که آنها را به خاطر نمی آورد. یکی از مراجعان، یک نقاشی را که امضایی با یک نام دیگر در کنار آن بود، در دفترچه یادداشت شخصی خود(که هیچ کس به غیر از خودش به آن دسترسی نداشت) نشانم داد که نمی دانست این نقاشی از کجا آمده و توسط چه کسی و در چه زمانی کشیده شده است. همچنین می گفت دکوراسیون اتاقش عوض می شود و چیزهایی را در اتاقش پیدا می کند که مال او نیست و نمی داند از کجا آمده است؟ همچنین می گفت عادت به استفاده از قفل فرمان در ماشینش ندارد اما بارها هنگامی که وارد ماشین خود شده، با کمال تعجب دیده که فرمان قفل زده شده است!
    اختلال هویت گسستی(اختلال دو شخصیتی یا چند شخصیتی) معمولاً در دوران کودکی شروع می شود اما به ندرت تا قبل از بزرگسالی تشخیص داده می شود. علت دقیق ایجاد کننده این اختلال مشخص نیست اما روانشناسان، وجود آسیب های شدید و تنش زا در دوران کودکی(مانند مورد تجاوز جنسی قرار گرفتن) را در شروع این اختلال موثر می دانند. لازم به ذکر است که درمان این اختلال از طریق روان درمانی، روانکاوی و هیپنوتیزم صورت می گیرد.
    پس در مجموع می توان گفت برخلاف اختلال دو قطبی که در آن سازمان شخصیتی فرد سالم است و فرد مبتلا، فقط حالت خلقی متضادی را در طی دوره هایی تجربه می کند، در اختلال دو شخصیتی، یک فرد به جای یک شخصیت واحد، دو شخصیت(یکی اصلی و دیگری فرعی) را با خود به یدک می کشد و در بیشتر اوقات خود فرد از این جریان آگاهی ندارد. گاهی شخصیت اصلی عنان اختیار رفتار فرد را در دست دارد و گاهی شخصیت فرعی این کار را انجام می دهد. به طور مثال ممکن است یکی از شخصیت ها مونثبوده و عقاید مذهبی محکمی داشته باشد در صورتی که شخصیت دیگر مردی خشن، بی قید و بند و بزهکار باشد. تنوع زیادی در شخصیت ها دیده می شود و با اینکه سوژه جذابی برای فیلمسازان و نویسندگان به شمار می رود، افراد مبتلا بسیار از این اختلال رنج می برند و نیازمند کمک حرفه ای هستند. نکته آخر جهت تشخیص اینکه، این اختلالات نباید موقتی و در اثر مصرف داروی خاص، مواد مخدر یا محرک ایجاد شده باشد.
    در این مورد میتونید با متخصصین کانون مشاوران ایران، مشاوره تلفنی/تخصصی داشته باشید
    ۰۲۱-۲۲۳۵۴۲۸۲
  • 

    پاسخ

    مشاور , جولای 19, 2017 @ 9:53 ب.ظ

    با سلام
    اگر ۴ سال است این شرایط رو دارید مساله شما اختلال و قطبی است که باید بررسی شود و حتما باید تحت نظر روانپزشک باشید و دارو مصرف کنید و اصولا یکی از اصلی ترین داروها لیتیوم است .این اختلال فرد را در دوره ای در فاز سرخوشی قرار می دهد و در دوره ای دیگر فرد ولخرج بی خواب و دچار افزایش تمایلات جنسی می شود .و خرید های غیر ضروری برای فرد مشکلاتی را ایجاد می کند حتی در حالت شدید رفتارهایی که باعث ایجاد درگیری های قانونی می شود امیدوارم متوجه این شرایط شده باشید و با توجه به سنتون رودتر پیگیر درمان باشید

    در این مورد میتونید با متخصصین کانون مشاوران ایران، مشاوره تلفنی/تخصصی داشته باشید
    ۰۲۱۸۸۴۱۹۸۳۲
    موفق باشید
• 

  پاسخ

  علیرضا , جولای 19, 2017 @ 9:17 ب.ظ

  سلام داروهای که برای وسواس فکری استفاده می شود باید سرساعت مصرف شود چون من داروی سیتا لوپرام و فلوکسامین واریپیپرازول مصرف می کنم وگاهی فراموش می کنم سر ساعت مصرف کنم مثلا اگر داروی فلوکسامین دساعت ده شب مصرف شود باید شب بعد هم در همان ساعت مصرف شود واگر یک ساعت بعد مصرف شود اشکالی دارد؟
  • 

    پاسخ

    مشاور , جولای 19, 2017 @ 9:31 ب.ظ

    با سلام
    بهتر است داروهای روانپزشکی سرساعت و با دوز مشخص مصرف شود اگر می خواهید اثر گذار باشد منتهی چند دقیقه تاخیر مساله ای ایجاد نمی کند .
    و در حالت کلی بهتره هر تغییر مصرفی با خود روانپزشکتون هماهنگ شود که قطعا شما را ویزیت کرده و بهتر مطلع هستند در صورتی که فرد به دلیل خواب اوری دارو …نمی تواند ساعت خاصی بخورد خب باز روانپزشک تغییر ساعت ایاد می کند در هر صورت بهتر است هر روز در ساعت مشخصی مصرف شود .
    موفق باشید
• 

  پاسخ

  رضا , جولای 21, 2017 @ 1:58 ب.ظ

  سلام
  ببخشید من مدتیه به خاطر فشار پایان نامه و مقاله و … از سمت استادم داروی فلووکسامین مصرف میکنم (به صورت سر خود و بدون تجویز پزشک)
  حالا کارای اعزام به سربازی رو دارم انجام میدم و نمیخوام حتی معاف از رزم بشم
  توی معاینه اولیه حرف از وسواس زدم و اونم برام نوشت حالا میخوام بدونم برای معاینه های بعدی و کمیسیون پزشکی که احتمال گرفتن نوار مغزی و تست ROR از من هست، و من هم میخواهم که این مسئله روی نوار مغز من تاثیری نذاره و نوار مغزم نرمال باشه، حالا که حدودا یه هفته مونده به معاینه و گرفتن نوار مغزی، اگر در این مدت دارو را بخورم تست ها نرمال میشه یا نخورم؟
  ممنون
  • 

    پاسخ

    مشاور , جولای 21, 2017 @ 3:46 ب.ظ

    با سلام
    اگر دوست دارید که سربازی بروید بدونید که خب نباید بحث وسواس رو مطرح می کردید ولی چون سر خود این دارو مصرف شده که مدتش رو نمی دونیم باید بدونید که عوارضی به همراه دارد و بهتره این مدت تا گرفتن نوار مغزی مصرف نشود ولی احتمالا بسته به مدت مصرف نوار مغزی تغییراتی را تشان دهد منتهی فکر نمی کنم دلیل برای معافیت کلی از خدمت شود .بهتره قبل از گرفتن نوار مغزی با پزشک دیگری مشورت دشته باشید .
    موفق باشید

    در این مورد میتونید با متخصصین کانون مشاوران ایران، مشاوره تلفنی/تخصصی داشته باشید
    ۹۸۲۱۲۲۳۵۴۷۹
    موفق باشید
  • 

    پاسخ

    مشاور , جولای 21, 2017 @ 3:53 ب.ظ

    فلوواکسامین (Fluvoxamine)
    نام تجاری: Luvox, Lovox CR
    طبقه بندی درمانی: فلوواکسامین از گروه داروهای ضدافسردگی (مهارکننده های اختصاصی بازجذب سرتونین SSRI ) است که برای درمان اختلال اضطراب اجتماعی و یا اختلالات وسواس فکری- عملی که شامل افکار و اعمال تکراری است مورد استفاده قرار می گیرد.

    راهنمایی های کلی:
    چنانچه شما در هریک از حالات زیر بسر می برید، لازم است قبل از مصرف فلوواکسامین پزشک خود را مطلع سازید، زیرا ممکن است به آزمایش های خاصی در طول درمان احتیاج داشته باشید و یا از دوز دارویی که با شرایط شما سازگار است استفاده نمایید.
    بیماری کبدی
    حملات تشنجی یا صرع
    اختلال دوقطبی
    سابقه سوء مصرف مواد یا افکار خودکشی (اگر سن شما کمتر از ۲۴ سال است)، هنگامی که شما برای اولین بار از فلووکسامین استفاده کنید، شما ممکن است افکار خودکشی داشته باشید، اگر شما علایم افسردگی و یا افکار خودکشی را در چندین هفته اول درمان داشتید به پزشک خود اطلاع دهید، هرگز خودسرانه دوز داروی خود را تغییر ندهید. علاوه بر این خانواده و مراقبان بیمار باید به تغییرات خلقی فرد آگاه باشند.
    در صورت وجود حساسیت به فلوواکسامین، تیزانیدین، تیوریدازین، پیموزاید و یا مهارکننده های «MAO» مانند: ایزوکربوکسید، ترانیل سیپرومین، فنالزین، سلژیلین دیگر شما قادر به استفاده از فلوواکسامین نخواهید بود. بعضی از این داروها باعث عوارض خطرناکی می شوند، هنگامی که آنها با فلوواکسامین تداخل پیدا می کنند. شما باید بعد از قطع مصرفMAO ، حداقل ۱۴ روز صبر کنید و بعد از آن فلوواکسامین را مصرف کنید، بعد از این که شما فلوواکسامین را قطع کردید، باید حداقل ۱۴ روز صبر کنید و بعد از آن MAO را مصرف کنید.
    مصرف در دوران بارداری: فلوواکسامین جزء گروهC است. این دارو ممکن است باعث مشکلات ریوی خطرناکی در نوزادانی که مادران آنها در طول بارداری این دارو را مصرف می کرده اند، بشود.
    اگر شما مصرف این دارو را در دوران بارداری قطع کنید، برگشت (عود) نشانه ها را خواهید داشت. در صورت شک به حاملگی یا برنامه ریزی برای آن، پزشک خود را مطلع سازید.
    مصرف در دوران شیردهی: در شیر وارد شده و برای شیرخوار مضر است. اگر به کودک خود شیر می دهید بدون مشورت با پزشک خود این دارو را مصرف نکنید.

    راهنمای مصرف
    از مصرف این دارو در موارد مشابه و یا توصیه مصرف آن به دیگران خودداری نمایید.
    این دارو را طبق دستور پزشک مصرف کنید.
    دوره درمان را با مقدار توصیه شده، کامل کنید.
    مصرف این دارو برای افراد زیر ۱۸ سال بدون تجویز پزشک ممنوع است.
    از خرد کردن، جویدن و له کردن دارو خودداری کنید.
    قرص به صورت کامل بلعیده شود، زیرا این کار باعث می گردد که اثر دارو به تدریج در بدن آزاد شود.
    این دارو را می توانید همراه با غذا یا بدون آن صرف کنید.
    فلوواکسامین را به صورت ناگهانی قطع نکنید، زیرا شما ممکن است عوارض ناخوشایندی را تجربه کنید.
    فلوواکسامین را به دور از دسترس کودکان نگهداری کنید.
    فلوواکسامین را در مکانی به دور از گرما و رطوبت نگهداری نمایید.

    فراموش کردن دوز مصرفی:
    در صورتی که یک نوبت از مصرف دارو را فراموش کردید، به محض به یاد آوردن آن را میل کنید، ولی اگر تقریبا زمان مصرف نوبت بعدی فرارسیده باشد، فقط آن را مصرف کنید و از دو برابر کردن آن خودداری کنید.
    مسمومیت با دوزهای بیش از اندازه:
    اگر شما فکر می کنید بیش از مقدار تجویز شده این دارو را مصرف کرده اید، سریع به پزشک مراجعه کنید. تاری دید، فقدان هماهنگی، خواب آلودگی شدید، تهوع، استفراغ، مشکلات تنفسی، غش، کما از نشانه های مصرف دوزهای بیش از اندازه است.
    موارد احتیاط
    هنگام رانندگی یا انجام هر کاری که به هوشیاری نیاز دارد، احتیاط کنید.
    از نوشیدن الکل اجتناب کنید، زیرا می تواند عوارض جانبی این دارو را افزایش دهد، علاوه بر این ممکن است به تفکر یا پاسخدهی شما به محیط آسیب برساند.
    اگر شما از داروهای خواب آور، داورهای تسکین دهنده درد، داروهای آلرژیک یا سرماخوردگی، داروهای ضداضطراب و ضدصرع استفاده می کنید، حتما به پزشک خود اطلاع دهید.

    عوارض جانبی فلوواکسامین:
    ۱ – شایع
    واکنش های آلرژیک (کهیر، مشکلات تنفسی، راش پوستی، تورم صورت، لبها، زبان و گلو).
    تغییرات خلقی یا رفتاری
    اضطراب، حملات هراس، مشکلات خواب
    احساس خشم، عصبانیت، بیقراری، بیش فعالی، افسردگی، افکار خودکشی و یا خودآسیبی
    ۲ – خطرناک
    حملات تشنجی (صرع)
    افکار و اعمال غیرعادی
    اضطراب، بیقراری، مشکلات حافظه و تمرکز، توهمات
    تب شدید، فقدان هماهنگی، سفتی عضلات
    گیجی، تعریق، سریع و نامنظم بودن ضربان قلب، تنفس سریع
    ۳ – خفیف
    کاهش اشتها و وزن
    خشکی دهان، تهوع خفیف، ناراحتی معده، اسهال، یبوست
    مشکلات خواب
    سرگیجه، خواب آلودگی
    کاهش میل جنسی، ناتوانی جنسی، اشکال موارد ارگاسم.
    اگر شما هرکدام از این عوارض و یا عوارض ناخواسته دیگری داشتید، سریع به پزشک مراجعه کنید.
    تداخلات دارویی مهم:
    چنانچه شما هریک از داروهای زیر را مصرف می کنید قبل از مصرف فلوواکسامین پزشک خویش را مطلع سازید.
    داروهای ضددرد، ضدتورم، ضدتب، که اینها شامل ایبوپروفن، ناپروکسن، دیکلوفناک، ایندومتاسین، پیروکسیکام و دیگر داروها.
    کاربامازپین
    کلوزاپین
    دیورتیک (مدر)
    لیتیوم
    متادون
    مکسی لیتین
    امپرازول
    فنی توئین
    پروپرانولول
    کینیدن
    تاکرین
    ترامادول
    تریپتوفن
    تئوفیلین
    رقیق کننده خون مانند وارفارین (داروی ضدانعقاد خون)
    داروهای تسکین دهنده مانند: دیازپام، آلپرازولام، میدازولام، تریازولام.
    آلموتریپتان، سوماتریپتان، ریزاتریپتان، ناراتریپتان.
    داروهای اختلالات روانپزشکی مانند: کلرپرومازین، پرفنازین، هالوپریدول و…
    داروهای ضدافسردگی مانن: آمی تریپ تیلین، کلومیپرامین، ایمی پرامین.
    ویتامین ها، داروهای گیاهی و دیگر داروها.
• 

  پاسخ

  صدف , جولای 22, 2017 @ 2:17 ب.ظ

  سلام. آیا برای حرف زدن در خواب درمان خاصی هست یانه؟من شبها توی خواب حرف میزنم و اطرافیان بهم گفتن در حالی که اصلا خودم یادم نمیاد.
  • 

    پاسخ

    راهنما , جولای 22, 2017 @ 2:34 ب.ظ

    اصلی ترین دلایل حرف زدن در خواب
    – استرس
    – کمبود خواب
    – تب
    – مصرف الکل

    بر طبق باور کارشناسان این دلایل صحبت کردن به هنگام خواب را تحریک می کنند. با این حال، گاهی برخی عوامل بیرونی از جمله اتفاقات خوشایند یا ناخوشایند بیرونی یا قرار گرفتن در موقعیتی جدید موجب هیجاناتی در فرد می شود که شب ها و در قالب صحبت در خواب جلوه پیدا می کند.به همین خاطر، اغلب کلماتی که در این مواقع شنیده می شود به اتفاقات بیرونی و آنچه در طول روز بر فرد گذشته است مربوط می شود.

    در نقطه مقابل، صحبتی که ناشی از تب یا مصرف بیش از حد الکل باشد لزوماً ارتباطی با وقایع روزمره زندگی افراد یا گذشته آنها ندارد و اغلب بی معنا و عاری از وحدت است. در واقع، صحبت کردن در خواب بیش از آنکه پدیده ای درونی باشد واکنش بدن است نسبت به اتفاقات بیرونی که نمی توان آن را نوعی بیماری یا اختلال آسیب رسان پنداشت.

    با این حال، کارشناسان به آن دسته افرادی که این ماجرا برایشان به دفعات تکرار می شود توصیه می کنند سری به پزشک متخصص بزنند. ممکن است با یک دوره دارو درمانی کوتاه مدت همه چیز به حالت عادی بازگردد و خودشان و دیگران خوابی آرام تر و با کیفیت تر را تجربه کنند.
• 

  پاسخ

  راهنما , جولای 23, 2017 @ 10:23 ق.ظ

  دوست عزیز هیچ دارویی برای درمان این مورد وجود نداره چون این یک حس طبیعی بدن شماست و باید بتونید با تقویت اراده سعی در کاهش تعداد دفعات کنید
  باید بدونید قدم اول در خودارضایی تحریک شدنه …پس وقتی خودتون رو در معرض تحریک قرار میدید راهی جز تخلیه این انرژی باقی نخواهد ماند
  در این مواقع خودتون رو از شرایط تحریک دور کنید … بطور مثال از محیط خارج بشید یا با دوستی تماس بگیرید …ورزش کنید و انرژیو در مسیر دیگه ای مصرف کنید تا تعداد دفعات رو کاهش بدید و به مرز ترک برسونید ولی ترک کردنی در کار نیست تا وقتی که ازدواج کنید
• 

  پاسخ

  ghazale , جولای 24, 2017 @ 1:06 ب.ظ

  سلام من وسواس دارم و دکتر براى من قرص هالوپریدول ٠/۵تجویز کرده و من بعد ۴ ماه مصرف هیچ تغییرى نکردم ایرادى نداره به جاى هالوپریدول از قرص فلوکسیتین استفاده کنم ابتدا با فلوکسیتین ١٠ شروع کنم بعد فلوکسیتین ٢٠ مصرف کنم.
  مصرف فلوکسیتین بعد هالوپریدول عوارضى نداره؟ قطع یهو هالوپریدول ضررى نداره؟ و این که دقیقا طریقه مصرف فلوکسیتین را توضیح بدید.
  با سپاس
  • 

    پاسخ

    مشاور , جولای 25, 2017 @ 5:52 ق.ظ

    با سلام دوست عزیز بارها گفته شد مصرف داروهای روانپزشکی بر اساس تجویز خود فرد و استفاده سر خود اصلا توصیه نمی شو د و فقط مشکلات را چندین برابر خواهد کرد.اگر شما به دارویی پاسخ مثبت ندادید با روانپزشکتون مشورت کنید تا ایشون در صورت صلاحدید دارو را جایگزیت و یا تغییر دوز ایجاد شود و یادتون باشه برای وسواس دوره درمان ۶ ماه تا یک سال است .ضمن اینکه بهتره فرد از درمان های روانشناسی هم بهره ببرد چون خیلی از مشکلات را مرتفع کرده است .گرچه نیازمند صرف زمان و داشتن انگیزه بالا برای درمان است .امیدوارم موفق باشید و مشکلتون به زودی رفع شود .

    در این مورد میتونید با متخصصین کانون مشاوران ایران، مشاوره تلفنی/تخصصی داشته باشید
    ۰۲۱۸۸۴۲۲۴۹۵
    موفق باشید
• 

  پاسخ

  فروغ , جولای 26, 2017 @ 2:02 ب.ظ

  باسلام
  من از مهر پارسال دچار افسردگی شدم هنوز با وجود مصرف داروهای متفاوت از جمله سیتالوپرام ترازدن لیتیم الپرازولام نوروترپتیلین اس سیتالوپرام هنوز بهتر نشدم در حال حاضر مدت ۲ ماه پرفنازین اس سیتالوپرام الپرازولام خوردم بعد ۲ ماه هالوپریدول بعد دکتر این ماه ترازدن ۵۰ و اس سیتالوپرام ۳۰و الپرازولام و نوروترپتیلین داده تمام سرم و دلم میسوزه بدتر شدم لطفا راهنمایی بفرمایید
  • 

    پاسخ

    مشاور , جولای 28, 2017 @ 2:47 ب.ظ

    با سلام دوست گرامی به روانپزشکتون مراجعه و در مورد عوارض ایجاد شده و عدم بهبودی صحبت .کنید تا ایشون به عنوان پزشک معالج یا دارو ها را تغییر دهند و به هر حال راهکاری که صلاح می دانند را بدهند .چون در مورد داروها نمی شود بدون ویزیت نظر داد چون خدای ناکرده استفاده سرخود و ویزیت اینترنتی ممکن است عوارض جانبی و خطرات جدی را به همراه داشته باشد

    در این مورد میتونید با متخصصین کانون مشاوران ایران، مشاوره تلفنی/تخصصی داشته باشید
    ۴۴۰۳۴۴۹۰
    موفق باشید
• 

  پاسخ

  الهه , جولای 26, 2017 @ 5:05 ب.ظ

  سلام و با تشکر از شما بنده به دلیل ابتلا به پانیک الان تزدیک ۲ ماه سرترالین ۱۰۰ میخورم و کلردیوپوکساید صبح و شب میخورم بعد از یک ماه دیگه حمله ندارم و کلن خوب شدم خداروشکر دکتر گفت باید ۶ ماه قرص بخورم. ولی وقتی یه خبر بد میشنوم تا ۱ روز حالم بد میشه و افسرده میشم ولی بعد دوباره خوب میشم یعنی تحملم در مقابل اخبار بد کم شده. میخاستم بدونم با مصرف این قرص ها خوب میشم. میخام توان روحی در مقابل ناملایمات زیاد باشه با سپاس
  • 

    پاسخ

    مشاور , جولای 28, 2017 @ 2:05 ب.ظ

    با سلام
    درمان حملات پانیک :
    بهترین راه درمان این بیماری شناخت کامل بیمار از بیماری است بدین شکل که بیمار متوجه باشد که دچار نوعی حملات عصبی شده است و هیچ مشکلی در اعضای بدنش وجود ندارد . یک لیوان آپ نوشیده بنشینید و به آرامی نفس بکشید و به این موضوع فکر کنید که این بیماری یک بیماری ساده و قابل درمان است. اکثر این بیماران با توجه به علائم که مربوط به قلب و تنفس می باشد به پزشکان متخصص قلب و ریه و مغز و اعصاب مراجعه می کنند و انواع آزمایشات و اقدامات پاراکلینیک را انجام می دهند ( انواع عکسبرداری از سر و ریه – نوار مغز و …. ) اما در واقع دارو درمانی، مشاوره و شناخت درمانی و رواندرمانی و آنالیز ریشه های خودآگاه و ناخودآگاه اضطراب و روش های آرام سازی (relaxation) است که می تواند به بیمار در کنترل این حملات کمک فراوانی کند.

    نکات دیگری که می تواند آرامش بیشتری به فرد دچار حمله دهد شامل این موارد است :
    اطمینان دادن به بیمار و همراهیان مبنی بر اینکه این علایم مربوط به یک بیماری شناخته شده است و منشا جسمانی ندارد بلکه منشائ ذهنی و روانی دارد و باعث مرگ نخواهد شد
    تشویق بیمار به تنفس آرام و عمیق در مواقع تنگی نفس
    اجتناب از مصرف کافئین و نیکوتین
    در دارو درمانی دوره درمان پس از بهبود اولیه که حدود یک ماه طول میکشد، در حدود ۸ تا ۱۲ ماه است.

    اما خبر خوب اینکه پانیک به هیپنوتیزم درمانی عالی جواب می دهد بخصوص وقتی با هیپنوآنالیز و جلسات شناخت درمانی همراه باشد که دوره درمان را بسیار کوتاه می نماید.

    چگونه با حملات پانیک مقابله کنیم ؟
    پیش از هر چیز این بستگی به نوع حمله ما دارد. اگر ما از آن دسته‌ای هستیم که پیش از حمله، یک استرس فوق العاده را تجربه می‌کنیم و به عبارت دیگر این یک عامل بیرونی است که ما را به داخل حملات پانیک هل می‌دهد معمولاً به صورت ناخودآگاه به سراغ آموختن روش‌هایی می‌رویم که با کمک آن‌ها می‌توانیم استرسمان را کنترل کنیم، چیزهایی مثل مدیتیشن یا یوگا. متأسفانه باید بگویم که در بیشتر اوقات این کلاس‌ها به شما جواب نداده و تأثیری در میزان وقوع حملات بعدی پانیک در شما ندارند. زیرا در بیشتر اوقات شما نمی‌توانید هیچ پیش گویی درباره آن که حمله بعدی در چه زمان یا مکانی به وقوع می‌پیوندد داشته باشید. پزشکان نیز به طور معمول درمان یا دارویی خاصی را در این رابطه برایتان تجویز نمی‌کنند مگر این که تعداد حملات شما بالا و البته این حملات برای شما ناتوان کننده باشد. اما شیوه واکنش شما در زمان بروز حملات می‌تواند به شما کمک کند تا از وقوع واکنش‌های عصبی غیر قابل کنترل جلوگیری به عمل آورید. ما سعی می‌کنیم درباره راهی با شما صحبت کنیم که کمکتان می‌کند تا با ترس‌ها روبرو شده و آن‌ها را شکست دهید.

    قبل از هر چیز و البته پیش از وقوع حملات بدانید که حملات پانیک هیچ آسیبی به شما نخواهند رساند. در جلسات درمانی به مراجعین گفته می‌شود که اگر چه حملات پانیک ناراحت کننده و البته آزار دهنده هستند اما در حقیقت هیچ خطری را برای بیماران ایجاد نمی‌کنند.

    دوم این که باید از کمک نزدیکانتان استفاده کنید. اگر احتمال می‌دهید که بدون هیچ دلیل خاصی دچار حملات پانیک می‌شوید اجازه بدهید که خانواده، دوستان و حتی همکاران مورد اطمینان از بیماری شما و البته علایمش اطلاع داشته باشند. در این صورت اگر در هنگام وقوع حملات در کنارتان باشند می‌توانند به شما قوت قلب داده و در عبور از حملات یاریتان کنند.

    سوم؛ شما می‌توانید با پزشک خود صحبت کیند و از او بخواهد که برایتان از داروهای بنزودیازپین نسخه‌ای بنویسید. شما می‌توانید این قرص‌ها را همراه داشته باشید و وقتی احساس کردید پانیک نزدیک است از آن‌ها استفاده کنید.

    بنزودیازپین‌ها در عرض چند دقیقه می توانند که میزان فعالیت نوروترانسمیتری در مغز را به نام گاما بوتیریک اسید (GABA) افزایش دهند. این نوروترانسمیتر در مغز شما اثر آرامش بخش خوبی را به جا می‌گذارد. البته این داروها برای کسانی که به مدت طولانی با این گونه حمله‌ها دست به گریبانند انتخاب مناسبی نیست، زیرا که می‌تواند باعث اعتیاد آن‌ها شود. بنزودیازپین‌ها برای افرادی مناسب است که تعداد حملاتشان کم است. شاید باورکردنی نباشد اما گاهی اوقات اطمینان بیمار به این که یک ورق قرص در جیبش دارد می‌تواند به طور کلی از بروز حمله پانیک جلوگیری می‌کند.
    در صورت وقوع حمله سریع بنشینید تا دیگر ترسی از افتادن نداشته باشید. بعد از این عضلات ساق پا، دست و شکمتان را سفت کنید. این کار باعث می‌شود تا خون بدن شما به سمت سرتان جریان بیابد و البته این جریان از بیهوشی شدن شما جلوگیری می‌کند.

    سعی کنید فکرتان را از وقوع حمله منصرف کنید. در مقابل یورش افکار منفی سعی کنید به سراغ کارهای ساده و راحت بروید. می‌توانید تنها سکوت کنید و بنشینید و یا این که به سراغ تماشای تلویزیون بروید. شاید به نظرتان خنده دار برسد اما می‌توانید اتاقتان را مرتب کنید. درست شنیدید. به سراغ کمد لباس‌ها بروید و بعد هم سری به میزتان بزنید. حتماً چیزی برای منظم کردن وجود دارد.

    در نهایت هنوز هم امکان رفتن به بیمارستان وجود دارد. اگر نمی‌توانید هیچ کمکی به خودتان بکنید و باز هم احساس یک حمله قلبی و یا سکته را دارید به اطرافیان بگویید که شما را به اورژانس برسانند. آن جا حتماً دکتری را پیدا خواهید کرد که برایتان داروهای اضطراب را نسخه کند و البته که این ممکن است باعث آرام شدن شما شود.

    وقتی که حمله تان تمام شد، واقعاً آن را تمام شده بدانید. این امر طبیعی است که شما برای یک تا دو روز احتیاج به استراحت داشته باشید و علاقه مند نباشید تا دوباره به همان محل یا موقعیتی بازگردید که در آن حمله اتفاق افتاده است، اما اگر این وضعیت بیشتر از ۳ روز طول بکشد آن وقت است که باید به یک روان پزشک مراجعه کنید تا به شما برای وفق یافتن با شرایط کمک کند.

    گاهی اوقات حمله‌های پانیک به یک یا دو حمله خلاصه نیم شوند و در فرد همیشه ترسی از وقوع دوباره این حملات وجود دارد این ترس می‌تواند حتی فرد را از فعالیت‌های عادی روزانه‌اش محروم کند. دانشمندان معتقدند که این حالت در اثر یک کمبود ارثی سروتونین در مغز بیمار اتفاق می‌افتد.
    سروتونین یک ماده شیمیایی عادی مغز انسان است که باعث می‌شود تا یک فرد خلق ثابتی داشته و البته احساس خوبی داشته باشد. در حدود چهار سال پیش محققان دریافتند که بیماران پانیک تا حدود ۳۰ درصد از مردم عادی دچار نوعی کمبود در رسپتور خاصی برای سروتونین هستند.

    حملات پانیک اگرچه ناتوان کننده هستند. اما از سوی دیگر یکی از درمان پذیرترین بیماری‌های روانی نیز هستند. درمان شناختی به تنهایی و یا همراه با داروهای ضد افسردگی می‌تواند در ۷۰ تا ۹۰ درصد از بیماران به کاهش و یا جلوگیری کامل از وقوع حملات پانیم بیانجامد، اتفاقی که در طول چند هفته تا چند ماه اتفاق می‌افتد.
• 

  پاسخ

  الهه , جولای 26, 2017 @ 6:59 ب.ظ

  سلام یه بار سوالمو فرستادم ولی فکر کنم ارسال نشد من ۲ ماه به دلیل پانیک سرترالین ۱۰۰ و کلردیوپوکساید ۵ میخورم بعد از یه ماه کامل خداروشکر خوب شدم ولی وقتی یه خبر ید مسشنوم بهم میریزم و ۲ روز بعد خوب میشم. ظرفیتم پایین اومده ایا بخاطر پانیک هست. و بعد از دروه درمان ظرفیتم بالا میره. با تشکر فراوان
  • 

    پاسخ

    مشاور , جولای 28, 2017 @ 1:11 ب.ظ

    با سلام
    دوست عزیز این مساله می تواند به خاطر عوارض باقی مانده بیماری شما باشد و ا اینکه خودتون دارو ها رو قطع با کم کرده باشید به هر حال هر احتمالی مطرح است ولی اصولا بعد از دوره درمان پنیک فرد کمی به لحاظ حساسیت روحی تغییر وضعیت می دهد و نسبت به افراد معمول حساسیت های بالاتری دارد و بیشتر مستعد اضطراب است هر چند حادثه ای کوچک باشد که باید به این مساله توجه داشته باشید .
    ببینید به هر حال هر بیماری تا مدتی بعد از بهبود مراقبت می خواهد در مرود اختلالات روحی این مراقبت ها دو چندان است .اگر داروها را درست مصرف کنید و مساله خاص دیگری در بین نباشد بله بهبودی اتفاق می افتدو مشکلی وجود نخواهد داشت .منتهی خودتون هم باید برای بهبود تلاش کنید و اینکه در موقعیت های اضطراب اور قرار نگیرید .و داشتن حساسیت ویزگی شخصیتی هم هست اگر قبل از بیماری فرد حساسی بوده باشید نباشد انتظار داشته باشید کاملا شرایط شما مرتفع شود .
    و با خوردن دارو شخصیت شما تغییر کند در هر حال امیدوارم به زودی بهبودی حاصل شود
    در این مورد میتونید با متخصصین کانون مشاوران ایران، مشاوره تلفنی/تخصصی داشته باشید
    ۰۲۱۲۲۶۸۹۵۳۴
    موفق باشید
• 

  پاسخ

  Mina , جولای 27, 2017 @ 1:16 ق.ظ

  سلام
  من واقعا خسته شدم از همه چی
  همش تو ذهنم فکر خودکشیه
  همه ازم خسته شدن
  مث ی مرده متحرکم
  حالم از همه چی بهم میخوره
  باید چیکار کنم
  😞😞😞😞😞
  ی مدت همش قرص خواب میخوردم
  ینی دوس دارم زندگیم تو خواب باشه
  اعتماد ب نفسم صفره
  نمیتونم ارتباط برقرار کنم با مردم
  همش گوشه نشینی
  از نور بدم میاد دلم فقط میخواد تو تاریکی بشینم
  حالم از عروسی مهمونی عزا تولد … همه چی بهم میخوره
  از این حالم متنفرم
  هوووووووف
  • 

    پاسخ

    مشاور , جولای 27, 2017 @ 10:54 ب.ظ

    با سلام با این شرایطی که شما توضیح می دهید افسردگی داشتن و خوردن قرص خواب و عدم علاقه به زندگی در شرایط طبیعی و واقعی خب باید زوتر به روانپزشک مراجعه کنید و ایشون حتما شما رو به روانشناس ارجاع خواهند داد علت ارجاع به روانپزشک به خاطر اینکه اگر شرایط حاد باشد باید ابتدا دارو مصرف کنید و بدونید که حتما رایط محیطی جانبی براین مساله ه تاثیر گذار بوده است .فکر نکنید بدون اراده خودتون برای اقدام به درمان این مسکل مرتفع می شود شما با مراجعه و داشتن صبر و تبعیت از دستورات درمان قطعا می توانید شرایط زندگی طبیعی رو تجربه کنید وامیدوارم موفق باشید.و بهبودی حاصل شود

    در این مورد میتونید با متخصصین کانون مشاوران ایران، مشاوره تلفنی/تخصصی داشته باشید
    ۰۲۱۲۲۶۸۹۵۳۴
    موفق باشید
• 

  پاسخ

  مهدی , جولای 27, 2017 @ 9:06 ب.ظ

  سلام
  من حدود چهار ماه پیش برای یک هفته ذهنم درگیر این بود که چرا ضربان قلبم بالاس تا این با تست های دکتر مشخص شد که مشکلی ندارم
  دوباره حدود دو ماه قبل با درد در دست چپم دکتر رفتن رو شروع کردم که دوباره مشخص شد چیزی نیس و خودم هم خیلی آروم شدم
  اما از حدود یک ماه قبل که یکم برنامه خوابم بهم ریخت تصور مریضی های دیگه اومد تو ذهنم مثلا شبا دستم که زیر بدنم میموند و خواب میرفت فکر میکردم نشونه های ms .
  یا تازگیا حدود دو هفتس یه شب در میون تقریبا راحت نخوابیدم
  مثلا قبل از خواب رفتنم بعضی وقتا پاهام یا دستام میپره
  یا تو خونه که هستم یه دفه که یاد هر مریضی می افتم سردرد خیلی خفیفی میگیرم
  هی دور میخورم و میرم سرچ میکنم ببینم نشونه های چه بیماری هستن
  اگر زیاد بهشون فکر کنم از استرس لرز میگیرم
  خواستم بدونم چجوری این فکر هارو از خودم دور کنم
  دیگه نمیتونم به خانواده بگم فقط به خاطر یه سردرد یا پریدن دست برم نوار مغز و بقیه چیزا بگیرم من ۱۹ سالمه
  با تشکر
  • 

    پاسخ

    مشاور , جولای 28, 2017 @ 2:14 ب.ظ

    با سلام دوست گرامی این همه حساسیت به بیماری ها خودش مشکل ی است که باید پیگری کنید و درمان شود .منتهی مشکل روحی نه جسمی .این بیماری اختلال خود بیمار پنداری است که فرد فکر می مند هر دفعه بیماری در بخشی از بدن دارد که نمی تواند کنترل کند و با مراجعه به پزشک و بررسی هیچ گونه علائم بیماری مشاهده نمی شود و فرد سالم است و بعد از مرتفع شدن نگرانی در مورد یکی از اعای بدن بعد از مدتی دوباره روی سمت دیگری تمرکز می کند این مسئله صرفا ذهنی ودر واقعیت وجود خاری ندارد .حتی گاهی کوچکترین علائم بدنی سو تعبیر می شوند و دال بر داشتن بیماری خطرناک قلمداد می شوند .بهتر است حتما به روانشناس مراجعه کنید دلیل این مساله می تواند حساسیت های خانواده روی کودکی رشته ای که فر درس می خواند و جستجو و بررسی و خواندن مطالب در مورد بیماری ها باشد ولی در حالت کلی نیاز به درمان و رمتفع شدن دارد چون کم کم زندگی فرد مختل می شود امیدوارم به زودی مساله رفع شود

    در این مورد میتونید با متخصصین کانون مشاوران ایران، مشاوره تلفنی/تخصصی داشته باشید
    ۹۸۲۱۲۲۳۵۴۳۰۴
    موفق باشید
• 

  پاسخ

  Maryam S , جولای 28, 2017 @ 9:00 ب.ظ

  سلام خسته نباشید من یه مدت حالتای خودبیمار انگاری رو داشتم هی میرفتم دکتر کلی ازمایش و … چیزیم نبود کلی ارامبخش مینوشتن ولی نخوردم و بعد یه مدت خوب شدم کامل ولی باز ۱سال بعد بهم فشار عصبی وارد شد و دوباره فک میکردم بیماریه بدی دارم و کلی دکتر رفتم الان بهترم فکر هیچ بیماری به سرم نمیزنه ولی به خاطر استرسا و فشارای عصبی که بهم وارد شد الان تپش قلب دارم نبض کل بدنمو حس میکنم ۶ماهه پرانول۲۰میخورم . تپش قلبم بهتر میشه ولی نبض بدنمو باز حس میکنم نمیدونم چیکار کنم خیلی اذیت میشم پرانول عوارض نداره ۶ماهه دارم میخورم؟
  • 

    پاسخ

    راهنما , جولای 29, 2017 @ 9:50 ق.ظ

    دوست عزیز اگر دلیل بروز این حالت رو بدونید راحت تر میتونید درمانش کنید در صورتی که شما اصلا بیمار نیستید
    یکی دیگر از اختلالات شایع و آزار دهنده ، اختلال خود بیمار انگاری نام دارد ، این اختلال به این صورت است که شخص فکر می کند که مبتلا به بیماری سختی شده است که درمان آن بسیار دشوار می باشد. این موضوع به مرور می تواند مشکلات زیادی را برای فرد ایجاد کند.
    آنها با کوله باری از اندوه و کیسه های پلاستیکی پر از دارو از این سو به آن سو می روند. گاهی نیز پوشه هایی حاوی آزمایش ها، رادیوگرافی ها، سونوگرافی ها و نسخه های متعدد دارند. افراد خودبیمارانگار
    ۱۰ درصد همه مراجعان به پزشکان را تشکیل می دهند. آنها ساکنان همیشگی اتاق های انتظار پزشکان، نیمکت های آزمایشگاه و تخت های بیمارستان ها هستند. بیشترشان نگران دستگاه قلبی – عروقی یا دستگاه گوارش خود هستند. با اشتیاقی تحسین برانگیز، از نشانه های دستگاه گوارش خود ساعت ها می گویند، از دردها، شل بودن و سفت بودن مدفوع و رنگ آن و با اندوه، از درد سینه و ضربان قلب پرغصه خود می گویند، از جیب و کیف و کیسه، نوارقلب و اکوکاردیوگرام و نتایج آزمون ورزش را بیرون می کشند و اشک به چشمان شنونده می نشانند. زمانی که پزشک به آنها اطمینان می دهد مشکل جسمی ندارند، برای ۳ ۲ روز خوب و خوشحال هستند، روی ابرها قدم برمی دارند، دسته گل برای پزشک می برند و آگهی تشکر از او چاپ می کنند، اما هفته بعد پژمرده و دژم نزد طبیب بازمی گردند و می نالند که بیماری بازگشت و چاره می خواهند و چون از او معجزه نمی بینند، به جستجوی جالینوس و بوعلی سینای زمانه از این سوی شهر به آن سو روانه می شوند، در حالی که زمزمه می کنند: «درد ما را نیست درمان الغیاث».

    دلایل بروز خودبیمارانگاری
    افراد خودبیمارانگار اشتغال فکری و نگرانی پیوسته ای درباره حالت سلامت یا وضعیت اعضای بدن خود و شکایت های متعدد درباره
    امعا و احشا و اندام و اجزای بدن خود دارند. در آنها هر کارکرد بدنی که عموم مردم بدیهی می دانند و توجهی به آن نمی کنند، به صورت نشانه ای از یک بیماری خطیر و درمان ناپذیر جلوه می کند؛ تندی و کندی نبض، اجابت مزاج، سردرد عادی، حتی خستگی یا بی خوابی یا بی اشتهایی یا پراشتهایی را اغراق آمیز درک می کنند و ذهنشان را آشفته می کند. در معاینه آنها هیچ فرایند آسیب شناختی ای، قابل مشاهده نیست اما توجه شان به صورتی غیرطبیعی بر بدن خود متمرکز است. به نظر می رسد خودبیمارانگاری ناشی از جابجاشدن اضطراب از منابع ذهنی ناخودآگاه به جسم باشد. افراد خودبیمارانگار در تعامل های دوران کودکی آموخته اند عاطفه و محبت را گدایی و با بیمار بودن، ترحم دیگران را جلب کنند یا از طریق بیماری از مسوولیت های خود طفره روند.
    گاهی فردی که توجه لازم را از دنیای بیرون و دیگران دریافت نمی کند، به صورت جبرانی بر جسم خود توجه می یابد و کوچک ترین نشانه را بیماری می انگارد. به زبان بی زبانی می گوید: «اگر شما به من توجه نکردید، در عوض من با توجه زیاد به خودم آن را جبران می کنم.» احساس عدم امنیت هم ممکن است باعث خودبیمارانگاری شود؛ فرد تهدید ناشناخته ای را که از محیط نسبت به خود احساس می کند، به صورت تهدیدی به سلامت جسمی خود تجسم می کند. به همین دلیل افراد سالمند زمانی که با دگرگونی دیدگاه روان شناختی نسبت به زندگی، نارسایی های ناگزیر فیزیولوژیک و احساس زوال در توانایی روانی – زیستی مواجه می شوند، دچار خودبیمارانگاری می شوند.
    خودبیمارانگاری گاهی جزیی از افسردگی است، در این صورت درمان افسردگی باعث ناپدیدشدن خودبیمارانگاری می شود. درمان مناسب در بیشتر موارد عبارت است از روان درمانی بینش گرا که به وسیله روان پزشک انجام می شود و مفهوم نمادین نشانه های بیماری را آشکار می کند. در صورت وجود نشانه های اضطرابی یا افسردگی، مصرف داروهای ضداضطراب یا ضدافسردگی به تجویز روان پزشک، می تواند مفید باشد.
    در این مورد میتونید با متخصصین کانون مشاوران ایران، مشاوره تلفنی/تخصصی داشته باشید
    ۰۲۱-۲۲۳۵۴۲۸۲
  • 

    پاسخ

    مشاور , جولای 29, 2017 @ 10:24 ق.ظ

    با سلام
    اگر این دارو رو خودتون خودسرانه مصرف می کنید کاملا اشتباه است .داروهای روانپزشکی حتی با تجویز پزشک متخصص باید با احتیاط مصرف شود و هر تغییری در دوز و ساعت مصرفی ممکن است خطراتی را به همرا ه داشته باشد و باید به این مساله توجه شود چه برسد به اینکه شما ۶ ماه خودسرانه استفاده کنید و البته مطمئنا بعد از ترک دچار عوارض ترک خواهید شد که از مسئله اولیه شما هم سخت تر خواهد بود .
    این دارو عوارض ناخوشایندی دارد پس به پزشک مراجعه کنید و یا روانپزشک و شرایط را توضیح دهید تا بتوانند با داروی مناسب شرایط را تحت کنترل داشته باشند که مشکل قلبی و یا مساله خاصی اتفاق نیفتد امیدوارم به زودی بهبودی حاصل شود

    در این مورد میتونید با متخصصین کانون مشاوران ایران، مشاوره تلفنی/تخصصی داشته باشید
    ۰۲۱۲۲۶۸۹۵۳۴
    موفق باشید
    • 

      پاسخ

      Maryam S , جولای 29, 2017 @ 5:29 ب.ظ

      سلام روز بخیر دارو رو متخصص قلب تجویز کرده و در جریان هستن بهشون گفتم ۶ماه گذشته هنوز همونجوری ام گفت ادامه بده هروقت حس کردی بهتری دیگه استفاده نکن .فقط خیلی کم افتادگی دریچه میترال دارم.
      • 

        پاسخ

        مشاور , جولای 29, 2017 @ 9:09 ب.ظ

        با سلام
        اگر دارو زیر نظر دکتر است که مشکلی پیش نخواهد امد ولی بهتره روانپزشک هم شما را ویزیت کند و اگر تشریف بردید حتما از مساله قلبی و دارویی که مصرف می کنید ایشون رو مطلع کنید .در هر حال امیدوارم به زودی سلامتی شما برگرددو مشکل خاصی نداشته باشید
• 

  پاسخ

  Pleas , جولای 29, 2017 @ 12:28 ب.ظ

  سلام من دختری ۱۶ سالم از بچگی وسواس فکری داشتم ولی توی این سه سال به خاطر یه سری مشکلات و.. این وسواس بیش تر شد به طوری که شبا تا صبح خوابم نمیبرد همش یا فکر میکردم یا حرص میخوردم و کل شبو گریه میکردم کلا نسبت به همه چیحس بدی داشتم وبدبین بودم و زودی حرص میخوردم واسترس شدید داشتم و خیلی ترسو بودم و نظر دیگران خیلی برام مهم بود خیلی ناراحت بودم و از دست همه عصبانی بودم و اصلا به فکر خودم نبودم و شبا و صبحا کارم حرص خوردن و …بود تا این که یه شب حس کردم بدنم بی حسه البته سرما وگرما ودرد و احساس میکردم البته بیشتر سرم بی حس شده بود وخیلی ترسیدم و خیلی نگران بودم از دفه بعدش این اتفاق به صورت حمله سراغم میومد و پیش یک دکتر روانشناس رفتم و گفتند مال استرش شدیده و قرص آسنترا و قرص خواب مصرف میکنم الان خیلی بهترم اینم بگم یه مدت از جمع و بیرون میترسیدم ولی الان باشگاه میرم و حالم خیلی بهتره اما یه چشام دور و ۲ تا میبینه و نزدیک و یکی و اسن نکرانم کرده اصلا همش فکر میکنم مریضم
  • 

    پاسخ

    مشاور , جولای 30, 2017 @ 9:34 ق.ظ

    با سلام دوست عزیز شما برای مساله وسواستون باید به روانپزشک مراجعه کنید و دارو مصرف کنید و اصلا نگرا ن نباشید چون این بیماری با دارو کاملا قابل رفع است ضمن اینکه توجه داشته باشید که حتما باید دوره درمان روانشناختی را هم سپری کنید با این درمان ها بین ۶ تا یک سال بهبودی اتفاق خواهد افتار چون در درمان های روانشناختی به شما راهکار می دهند.و بعد از دوره درمان خودتان استقلال عمل پیدا خواهید کرد که بهتر به موارد رسیدگی کنید .امیدوارم خوشبخت و موفق باشید
    در این مورد میتونید با متخصصین کانون مشاوران ایران، مشاوره تلفنی/تخصصی داشته باشید
    ۰۲۱۸۸۴۲۲۴۹۵
    موفق باشید
• 

  پاسخ

  راهنما , جولای 30, 2017 @ 5:26 ب.ظ

  در این مورد باید به چشم پزشک مراجعه کنید