گوش سپردن واقعی به همسرتان دشوار است.

راهکاریهای برای گوش سپردن به همسرتان

گوش سپردن واقعی به همسرتان دشوار است. واکنش راحت تر این است که فاصله بگیرید و توجه نکنید، پاسختان را تکرار کنید ، علایم خطر را از حرفهای او حذف کنید، شواهدی به نفع عقیده ی خودتان جمع آوری کنید، قضاوت کنید و غیره.

اما گوش کردن مهم ترین مهارت ارتباطی است که باعث صمیمیت می شود و آن را حفظ می کند. وقتی خوب گوش کنید، احساس همسرتان را بهتر درک می کنید، با او هماهنگ تر می شوید، از ارتباطتان بیشتر لذت می برید و بدون ذهن خوانی دلیل هر حرف یا عمل همسرتان را می فهمید.
گوش کردن در واقع تعهد و تعریف و تمجید است. گوش کردن تعهدی به درک و همدلی، کنار گذاشتتن علایق و نیازها و پیشداوری ها ، و در نظر گرفتن ارتباطتان از دید همسرتان است. گوش کردن تمجید از همسرتان است چون می گوید: « من به تو اهمیت می دهم. می خواهم بدانم چه فکر و احساس نیازی داری.»

گوش کردن فقط ساکت ماندن در حالی که همسرتان صحبت می کند، نیست. گوش کردن واقعی با نیت شما مشخص می شود. اگر نیت شما این باشد که درک کنید، لذت ببرید، بیاموزید یا به همسرتان کمک کنید، در این صورت به راستی در حال گوش کردن هستید.

برای بیشتر زوجها، گوش کردن واقعی و موثر به ندرت شکل می گیرد که با گوش کردن همراه می شوند. وقتی توصیف های زیر را می خوانید، موانعی را که می توانید به یاد بیاورید که برای اجتناب از گوش دادن به همسرتان یا هر فرد دیگری چه می کنید.

موانع در مسیر گوش کردن
ذهن خوانی: وقتی شما به آنچه در واقع همسرتان می گوید توجه نکنید یا بدگمان باشید و در عوض خودتان سعی کنید برداشتی از آنچه منظور او است در نظر بگیرید، در حال ذهن خوانی هستید. ذهن خوان ها اهمیت زیادی به نشانه های ظریفی همچون لحن صدا، حالات چهره و وضعیت بدنی میدهند. آنها مفهوم واقعی آنچه را همسرشان می گوید به نفع فرضیه ها برداشت های خودشان نادیده می گیرند.
ذهن خوانی برای ارتباط صمیمانه مهلک است چون موارد بدیهی را نادیده می گیرد و بر تصورات تاکید می کند.
مرور کردن: شما آن قدر مشغول مرور آنچه می خواهید بگویید هستید که هرگز آنچه را همسرتان به شما می گوید ، نمی شنوید. گاهی حتی ممکن است کل زنجیره ی گفتگو را مرور کنید:« من حرفم را مطرح می کنم، سپس همسرم حرفش را می گوید، سپس من دوباره حرفم را مطرح می کنم….»

از صافی گذراندن: از صافی گذراندن یعنی اینکه شما به برخی موارد گوش کنید که نشان می دهد همسرتان عصبانی، ناراحت یا مضطرب است و سپس وقتی احساس کنید حال همسرتان خوب است ، حالت بغرنج او و این مساله را که از شما توقع نمی رود به هیچ یک از مشکلات احساس اش واکنش نشان دهید، نادیده بگیرید.

قضاوت کردن: قضاوت کردن یعنی اینکه به دلیل برخی قضاوت های منفی به همسرتان گوش ندهید، یا اینکه تنها با این هدف به او گوش دهید که او را سرزنش کنید و به او برچسب های منفی بزنید. اگرتصورتان این باشد که همسرتان احمق ، کوته بین یا دیوانه است، به او گوش نمی دهید. یا فقط برای جمع آوری شواهدی جهت احمق بودن و کوته بینی همسرتان به او گوش می دهید.

خیالبافی: حواس هر کسی پرت می شود. وقتی شما سال های زیادی با کسی زندگی کرده اید، خیلی ساده است که به او گوش ندهید و به سوی تخیلات خودتان بروید . اگر توجه به همسرتان خیلی دشوار است، چه بسا علامت خطری باشد که از ارتباط با موضوعاتی خاص اجتناب می کنید.
توصیه کردن: همسرتان حرفش را تمام نکرده است که میان حرف او می پرید و می خواهید توصیه تان را مطرح کنید. جستجوی شما برای راه حلدرست و اصرارتان که مشکلی را بر طرف کنید ، باعث می شود به نیاز واقعی همسرتان توجه نکنید.

گوش سپردن به همسرتان

موافقت کردن: شما خیلی سریع موافقت می کنید. به محض اینکه همسرتان شک ، عصبانیت یا نگرانی اش را ابراز می کند، وسط حرفش می پرید:« آره … حق با توست…. می دانم ….. متاسفم… خودم درستش می کنم.» شما آن قدر سعی دارید خوب، حمایتی و توافقی جلوه کنید که به همسرتان زمان کافی نمی دهید تا تمام افکارش را بیان کند.

گوش کردن فعال چیست؟
کافی نیست که فقط دهانتان را ببندید و گوش هایتان را باز کنید. مغزتان نیز باید فعالانه در فرایند گوش کردن مشارکت کند. در واقع چیزی به عنوان شنونده ی منفعل وجود ندارد. گفتگو مسیری دو طرفه و فرایندی مشترک است، حتی وقتی تنها یک طرفه همه ی حرف ها می زند. برای گوش کردن فعال باید شرح و بسط دهید، شفاف سازی کنید و بازخورد بدهید.

شرح و بسط دادن
هر وقت همسرتان مطلب جدیدی به شما می گوید، شما باید با کلمات خودتان آنچه را تصور می کنید او گفته است، بیان کنید. این مهم ترین بخش خوب گوش کردن است. شما می توانید تفسیرتان را با عباراتی این چنینی شروع کنید:« درک من از حرف های تو این است که … به عبارت دیگر، …. اجازه بده اصل مطلب را بگویم… خوب ، پس تو احساس می کنی که … اگر منظورت را به درستی درک کرده باشم … منظورت این است که … تو داری می گویی که ….»
اگر پیوسته شرح و بسط بدهید ، موارد زیرا را به دست خواهید آورد:
از بیشتر موانع گوش کردن جلوگیری می کنید.
در جا فرضیه ها و بدفهمی ها را اصلاح می کنید.
هدیه ای گرانبها همچون شنیده شدن و مورد تایید قرار گرفتن به همسرتان می دهید.
احساسات خشمگینانه را کاهش می دهید.
به خودتان کمک می کنید آنچه را گفته شده است، به یاد بیاورید.

شفاف سازی:
مهارت شرح و بسط به شفاف سازی منجر می شود. شما آنچه را شنید ه و استنباط کرده اید به همسرتان می گویید، متوجه می شوید استنباط تان اشتباه بوده است و برای شفاف سازی و روشن کردن مطلب شروع به طرح سوال می کنید. هنگام سوال کردن به یاد داشته باشید قصد شما این است که درک کنید ، لذت ببرید ، بیاموزید و کمک کنید. نیت شما نباید این باشد که با طرح سوال بر تحمیل دیدگاه خودتان فشار بیاورید، سرزنش کنید ، تحقیر کنید یا به هر نحوی او را زیر نفوذ خودتان بگیرید. سوال کردن تصویری گسترده تر در اختیارتان قرار میدهد که شامل جزییات خاص تر، حالات بهتری از احساسات و درک بیشتری از دیدگاه همسرتان است. درباره ی حقایقی همچون چه کسی، چه چیزی، کجا ، کی و چطور بپرسید. و سوالاتیهمچون «چه احساس در این زمینه داری؟« و «چه فکری در این مورد می کنی؟» مطرح کنید.

بازخورد
بعد از اینکه گفته های همسرتان را شرح و بسط دادید و برای شفاف سازی درک و برداشتتان سوالاتی کردید، نوبت بازخورد است. شما واکنش های خودتان را مطرح می کنید. شما بدون قضاوت و به آرامی، افکار و حساسات ، عقاید و خواسته هایتان را بیان می کنید. بدنتان می تواند با انتقال این پیام که درحال گوش کردن هستید، مشوق همسرتان باشد. دفعه بعد که همسرتان با شما صحبت می کند، رهنمودهای ساده ی زیر را دنبال کنید:

ارتباط چشمی برقرار کنید
به همسرتان نزدیک تر شوید یا کمی به جلو متمایل شوید.
به نشانه ی تایید سرتان را تکان دهید یا با «بله» یا « آهان» جواب دهید.
در قبال آنچه گفته شده است، لبخند بزنید یا همدلی نشان دهید .
گشاده رو باشید، رو به روی همستران قرار بگیرید، دستانتان نه باز باشد و نه دست به سینه بنشینید.
فعالانه از هر گونه حواس پرتی اجتناب کنید. صدای رادیو را کم کنید ، مجله را کنار بگذارید و غیره.

منبع: مقالات کانون مشاوران ایران

مشاوره زناشویی در بهترین مرکز مشاوره تهران

۰۲۱-۲۲۶۸۹۵۵۸

صفحه اصلی سایت مرکز مشاوره