مشاور کودکان:کمک به کودک برای خواب مجدد

در کودکان بزرگ‌تر نیز می‌توان از نادیده گرفتن سنجیده استفاده کرد ولی ممکن است برای به خواب رفتن مجدد، به کمک نیاز داشته باشند.

روش‌های کسب آرامش تدریجی ازنظر مشاور کودک

از تمرین مثبت استفاده کنید. در طول روز با او کار کنید و راه‌هایی را به کودک نشان دهید که در هنگام شب می‌تواند با به کارگیری آنها به خواب برود. صحنه آرام، زیبا و یکنواختی را به او پیشنهاد کنید تا در موردش فکر کند؛ مانند صحنه‌ای که امواج اقیانوس به یک ساحل برخورد می‌کنند و یا گوسفندی که از روی یک نرده در حال پریدن است. او را وادارید که با تکرار حروف الفبا یا یک ترانه کودکانه این کار را تمرین کند.

از موسیقی آرام‌بخش استفاده کنید. نزدیک تخت کودک یک ضبط صوت با یک نوار موسیقی ملایم بگذارید. به کودک نشان دهید که چطور در صورتی که شب از خواب بلند شد و نتوانست مجددا به خواب برود، آن را روشن کند.مشاور تلفنی کودکان

راهی برای گذراندن زمان ارائه دهید

برای او چندین فعالیت آرام که می‌تواند در رختخواب انجام دهد، مانند کتاب، نوار قصه، حیوانات پارچه‌ای یا عروسک تدارک ببینید، تا هنگامی که از رختخواب برمی‌خیزد، به شما نیازی نداشته باشد.

رفتار کودک را تقویت کنید و به او پاداش دهید

در این مورد نیز به کودک برای کمتر برخاستن در هنگام شب، نمره و جایزه بدهید. اگر به عنوان مثال، کودک هر شب سه بار از خواب برمی‌خاسته است، اگر دو بار از خواب برخاست، به او جایزه دهید و سپس اگر یکبار از خواب برخاست به او جایزه دهید و نهایتا اگر اصلا از خواب بلند نشد به او جایزه دهید. جایزه‌ها را با بیشتر کردن نمره‌هایی که به ازای آن داده می‌شوند، کمتر کنید. در ابتدا کودک با یک شب بدون برخاستن، جایزه خاصی را می‌برد، ولی به تدریج با دو شب بدون برخاستن، جایزه خاصی را می‌برد و بعد با سه شب بدون برخاستن و….

کودکانی که دوست دارند با شما بخوابند

کودکان دوست دارند در کنار والدینشان بخوابند ـ کنار والدین گرم، صمیمانه و امن است. بعضی از والدین هرگز به کودکان خود اجازه نمی‌دهند که وارد رختخواب آنها شوند و بعضی می‌گویند «تنها یکشنبه‌ها حق داری بیایی». بسیاری از والدین کودکان بیمار خود را هنگام شب با خود به بستر می‌برند، تا هم بتوانند آنها را آرام کنند و هم این که در همان زمان خودشان چُرتی بزنند.

بعضی والدین به کودک اجازه می‌دهند که در رختخواب آنها به خواب رود و سپس به آرامی کودک را از رختخواب خود بیرون آورده و در رختخواب خودش می‌گذارند. در حالی که بعضی دیگر از پدر و مادرها از خواب می‌پرند تا ببینند آیا کودک در رختخواب آنها هست یا نه. بعضی والدین، حتی عادت کرده‌اند که با کودک خود در یک رختخواب بخوابند.

ما معتقدیم خوابیدن کودک در رختخواب والدینش، بجز در برخی موارد خاص، هم برای کودک و هم برای والدین مضر است. براساس تجربه ما و بسیاری از متخصصان بهداشت روانی، دادن این اجازه به کودک، می‌تواند برای او مشکلات جدی ایجاد کند. ممکن است کودک بیش از حد وابسته شود و نتواند شب را به تنهایی خارج از خانه بگذراند.

ممکن است با این عمل دچار اضطراب شود، در مورد نقش خودش در خانواده و احساسات جنسی‌اش دچار سردرگمی شود و یا این که در مورد روابط والدین خود با یکدیگر دچار نگرانی و اضطراب شود. البته ممکن است این مسائل را آشکار بیان نکند ولی آنها را احساس می‌کند.

تفاوت زیادی بین این مسأله وجود دارد که به کودک اجازه دهید مرتبا کنار شما بخوابد و یا این که گاهی به او اجازه چنین کاری را بدهید. هنگامی که این عادت آغاز شده است در اکثر موارد، والدین متوقف کردن آن را دشوار می‌یابند، به ویژه به این دلیل که پذیرفتن تقاضای کودک، راه ساده‌ای است که می‌توان با انجام آن از شر یک وضعیت کسل کننده خلاص شد. به نظر بسیار ساده‌تر می‌آید که کودک را با خودتان به رختخواب ببرید تا این که به صدای گریه یا خواهش و تمنای او گوش دهید.

گاهی اوقات والدین کودکشان را با خودشان به رختخواب می‌برند تا از آن به عنوان راهی ساده، ولی ناگفته، برای خودداری از داشتن رابطه جنسی با همسرشان استفاده کنند؛ که این راه حل نیز ناسالم است.

بهترین کار این است که اجازه ندهیم کودکان بستر والدینشان را بستر خودشان بدانند. راه حل‌های زیر برای پیشگیری و از بین بردن این عادت سودمندند.

جلو این عادت بی خوابی را بگیرید

اگر کودک صرفا به این دلیل که ترسیده است و یا این که در به خواب رفتن مشکل دارد، می‌خواهد با شما بخوابد، پیشنهادهای مطرح شده را بخوانید. هنگامی که کودک بیمار است می‌توانید با استفاده از یک آیفون بین اتاق خودتان و اتاق کودک، به صداهای او گوش دهید و یا این که اگر لازم بود و باعث آرامش خیال شما می‌شد، یکی از والدین می‌توانند در اتاق کودک بماند. اگر به کودک اجازه می‌دهید که هنگام بیماری در اتاق شما بماند، پس از بهبودی این کار را ادامه ندهید.

کودک را به رختخواب خودش بازگردانید

در صورتی که کودک هنگام شب به اتاق شما آمد، قاطعانه و بدون سوال و جواب زیاد او را به اتاق خودش بازگردانید و بخوابانید. از بین والدین هر کدام که قاطع‌تر و کمتر دل رحم است، باید این کار را انجام دهد.

مهمانی شبانه تعطیل

بسیاری از والدین اظهار می‌کنند که کودکان هنگامی که آنها در خواب هستند، به داخل رختخواب آنها می‌خزند. اگر شما نیز چنین مشکلی دارید، ره حل‌های زیر را برای دستگیر کردن کودک، قبل از این که بتواند به داخل رختخواب شما بخزد و همچنین بازگرداندن او به اتاق خودش، به کار ببرید.

زنگ آویزان کنید. زنگ‌هایی در روی درب اتاق خودتان و یا اتاق کودک آویزان کنید تا بتوانید متوجه آمدن او بشوید.

خودتان را بپیچانید. طوری ملحفه‌ها یا بالش‌ها را دور خودتان بپیچانید و قرار دهید که ورود کودک به رختخواب شما بون بیدار شدنتان تقریبا غیر ممکن شود.

جلو در را مسدود کنید تا کودک هنگام ورود به اتاق شما، با آن برخورد کند و در نتیجه سروصدا ایجاد شود. بدین ترتیب، کودک تنها هنگامی می‌تواند وارد اتاق شود که شما را بیدار کند.

از روش‌های «فشاری» استفاده کنید

این روش نیاز به این دارد که بازیگران خوبی باشید. هدف این است که کودک را آن قدر در رختخواب خودتان ناراحت کنید که رختخواب خودش را ترجیح دهد.

کودک را بیرون بیندازید. اگر بیدار شدید و دیدید که کودک داخل رختخواب شما آمده است، وانمود کنید که هنوز خواب هستید و به سمت او غلت بزنید. در حالی که ظاهرا هنوز خواب هستید، یک دست خودتان را به روی او بیندازید و یا این که لگد آرامی به او بزنید. اگر کودک بین شما خوابیده است، در این حالت، هر دو شما می‌توانید با هم به سمت کودک غلت بزنید و به این ترتیب جای او را تنگ کنید. اگر کودک کنار شما خوابیده بود، او را به کناره تخت برانید و او را به نرمی به لبه تخت فشار دهید.

پدر و مادری در این مورد از ما کمک می‌خواستند؛ زیرا هر کاری که می‌دانستند انجام داده بودند تا کودک نه ساله آنها در رختخواب خودش بخوابد. از او خواهش کرده بودند، به التماس و تنبیه متوسل شده بودند و سه بار دکوراسیون اتاق کودک را عوض کرده بودند. ما پیشنهاد کردیم که کودک را از رختخواب بیرون بیندازند که موثر واقع شد. ولی بعد کودک شروع به خوابیدن روی زمین کرد. ما پیشرنهاد کردیم که مادر در هنگام شب از رختخواب بیرون بیاید و وانمود کند که به‌طور اتفاقی روی کودک پا می‌گذارد (البته به آرامی). به تدریج کودک به این نتیجه رسید که خوابیدن در اتاق پدر و مادرش بسیار خطرناک است.

وانمود کنید که بی‌قرار هستید. «فشار دادن» همچنین زمانی که کودک شما را صدا کرده است و شما با کودک در رختخواب او خوابیده‌اید نیز موثر واقع می‌شود. یکی از دوستان ما تعریف می‌کرد که در دوران کودکی، والدین خودش را صدا می‌کرده است و یکی از آنها وارد رختخواب او می‌شده است تا دیگر از شیرها و ببرها نترسد. پدر یا مادر روی تخت او می‌افتادند و بلافاصله به خواب می‌رفتند، و سپس همانجا ولو می‌شدند، او را به دیوار فشار می‌دادند و بلند خرناس می‌کشیدند. به زودی او به این نتیجه رسید که ترسیدن از شیرها و ببرها، بهتر از خوابیدن با آنهاست!

به کودک جایزه بدهید

کودک خود را به تنها خوابیدن تشویق کنید و به او جایزه بدهید، چه یک سیستم «رسمی» جایزه دادن را انتخاب می‌کنید و چه این کار را نمی‌کنید.

از تحسین و تحت تأثیر قرار دادن کودک استفاده کنید. حتما به کودک بگویید که چقدر به او افتخار می‌کنید و جه «پسر بزرگی» است که خودش تنها در رختخواب خودش می‌خوابد. در هنگام روز نیز او را بیشتر مورد توجه و نوازش قرار دهید.

از جایزه استفاده کنید. اگر کودک شما برای مدت طولانی کنارتان می‌خوابیده است، ممکن است مجبور شوید برای این که کودک به استقلال و عدم وابستگی کامل شبانه برسد، به او جایزه دهید. با کمک کودک یک جدول تهیه کنید (که شکل آن می‌تواند شبیه تخت باشد) و برای شب‌هایی که تمام یا قسمتی از آن را در بستر خود به سر برده است، نمره تعیین کنید. پاداش‌هایی که می‌توانید در قبال تنها خوابیدن کودک به او بدهید، می‌تواند گذراندن شب با یک دوست، بردن تلویزیون به اتاق در بعد از ظهر و یا خرید یک پوستر جدید برای اتاق کودک باشد.

اتاق کودک را دوست‌داشتنی کنید

با این که لازم نبیست اتاق کودک را کاملا تغییر دهید آن را برای کودک جالب کنید، به طوری که کودک نسبت به اتاقش احساس دلبستگی خاصی کند. یک راه ساده این است که از کودک بخواهید عکس‌هایی را از مجلات مختلف انتخاب و آنها را به دیوار آویزان کند. هنگتم تغییر دکور اتاق، از کودک سوال کنید که دوست دارد اتاقش را چه رنگی کند. کودک را به مغازه پارچه‌فروشی یا فروشگاه لوازم اتاق خواب ببرید. یا این که به کودک اجازه دهید از نمونه‌هایی که شما انتخاب کرده‌اید، یکی را انتخاب کند. با کودک در میان اتاق بنشینید و به یک آرایش جدید برای مبلمان اتاق فکر کنید.

از مشاور کودک کمک بگیرید

اگر راه حل‌های شما به نتیجه نمی‌رسد، اگر یکی از والدین از حل شدن مشکل جلوگیری می‌کند و یا این که خودتان ناخودآگاه به این عادت دامن می‌زنید تا از نزدیکی بین خودتان جلوگیری کنید، از یک متخصص ورزیده کمک بگیرید.

کودکانی که می‌خواهند با برادر و خواهرهایشان بخوابند

گاهی کودک می‌خواهد به جای خوابیدن با پدر و مادرش، در کنار برادر و خواهرهایش بخوابد. شاید خواهر و برادرها قبلا یک اتاق مشترک داشته‌اند و یا این که این کار، بهترین راه حل برای تنهابیی بعد از منع شدن از خوابیدن در کنار پدر و مادر است (زیرا کودک به این نتیجه رسیده است که احتمال خوابیدن در کنار پدر و مادرش در حد صفر است).

خوابیدن در کنار خواهر و برادرها ظاهرا راه حل خوبی به نظر می‌رسد و اغلب مهم نیست که خواهر و برادری که کودک به رختخواب او رفته بزرگ‌تر است یا کوچک‌تر، در اینجا چیزی که برای کودک مهم است این است که کسی باشد که بتواند شب را با او سپری کند.

با خواهر و برادرها در یک رختخواب خوابیدن، می‌تواند سریعا به صورت یک عادت درآید و نباید ترغیب شود. در درجه اول به این دلیل که کودکان باید یاد بگیرند که در هنگام خوابیدن به خودشان تکیه کنند. دوم این که خوابیدن با یکدیگر می‌تواند باعث تحریک تخیلات جنسی و بازی‌های بین خواهر و برادرها شود.

اگر کودکان شما عادت کرده‌اند با هم در یک رختخواب بخوابند، راه حل‌های زیر می‌تواند راه‌گشا باشد:

به آنها بگویید که همین حالا باید تنها بخوابند

با لحنی قاطع و واقعی به کودکان بگویید که آنها هر کدام رختخواب مخصوص به خودشان را دارند و باید در آن بخوابند. تمام!

اگر به نظر می‌رسد که کودک شما از تنها خوابیدن می‌ترسد، در مورد ترس‌هایش با او گفتگو کنید و بکوشید مشکلات او را حل کنید.

جایگزین‌های دیگری برای کودک فراهم کنید

فراهم کردن یک هم‌خواب جایگزین (برای مثال یک عروسک پشمالو) یا یک هم‌اتاقی (مثلا برادر یا خواهر بزرگ‌تر)، به کودک کمک می‌کند تا تنها خوابیدن را رفته رفته بپذیرد.

حیوان پشمی یا یک عروسک می‌تواند جایگزین مناسبی باشد تا کودک با استفاده از آن بدون این که «تنها» باشد، استقلال خود را کسب کند.

به کودکان اجازه دهید که در یک اتاق، ولی نه در یک رختخواب، بخوابند. این امر نیازمند نظارت برای جلوگیری از خوابیدن مجدد کودکان با یکدیگر است.

بین کودکان آیفون یا واکی ـ تاکی (بی سیم‌های مخصوص کودکان) بکشید تا بتوانند قبل از خوابیدن از اتاق‌های خود با یکدیگر صحبت کنند.

از جعبه شبانه استفاده کنید؛ بدین ترتیب کودک تا هنگامی که به خواب رود، کاری برای انجام دادن خواهد داشت.

کودک را به تنها خوابیدن تشویق کنید

مانند هر رفتار مطلوب دیگری، در این مورد نیز مهم است که این رفتار را با تشویق کردن تقویت کنید. کودک را برای تنها خوابیدن تحسین کنید. به او بگویید که چقدر به خود می‌بالید که واقعا دختر بزرگی شده است. خواهر و برادرها را نیز تشویق کنید تا در این تحسین و تشویق، شما را همراهی کنند. کودکان بزرگ‌تر ممکن است به روش‌های دیگر نیز پاسخ دهند.

برای نمونه، بعد از موفقیت کودک در تنها خوابیدن، به او اجازه دهید که از یک دوست دعوت کند تا شب را با او بگذراند. یا این که ترتیب یک اردوی داخل خانه را بدهید، بدین صورت که کودکان یک شب در کنار همدیگر در کیسه خواب خوابند. صبحانه را در رختخواب به آنها بدهید و یا این که روی زمین اتاق یک پیک‌نیک ترتیب بدهید.

کودکانی که هنگام شب راه می‌روند

تخمین زده شده است که ده تا پانزده درصد تمام کودکان دست کم یکبار در کودکی در خواب راه رفته‌اند. بیشتر آنها این رفتار را ترک می‌کنند؛ ولی حدود دو درصد آنها تا هنگام بلوغ نیز این کار را ادامه می‌دهند. در خواب راه رفتن یا خواب‌گردی تظاهر بدنی یک خواب [منظور رویای شبانه است] نیست و همچنین با مشکلات روانی یا تنش‌های عاطفی ارتباطی ندارد. زیرا حتی در هنگامی که کودک خواب می‌بیند نیز اتفاق نمی‌افتد. به نظر می‌رسد که این مسأله ارثی و خانوادگی باشد.

وقتی کودکی در هنگام شب راه می‌رود، چشم‌هایش باز ولی خیره و بیرون زده است و این طور به نظر می‌رسد که جایی را نمی‌بیند. این راه رفتن‌ها که بین چند دقیقه تا یک ساعت طول می‌کشد، معمولا ضرری ندارد، به جز این که کودکان (یا بالغینی) که بدون مراقبت کسی در خواب عمیق در حال قدم زدن هستند می‌توانند به خودشان آسیب بزنند.

این بدان معناست که شما به عنوان پدر یا مادر، باید راه‌هایی را پیدا کنید که وقتی کودک در خواب راه می‌رود، به خودش اسیب نرساند. این به معنای مجبور کردن و ترساندن کودک نیست، زیرا مجبور کردن و ترساندن کودک می‌تواند خطرناک‌تر از خوابگردی کودک باشد. در عوض، فکر خود را روی ترتیب دادن محیطی آرام و امن که در آن کودک آسیب نمی‌بیند و یا به کار بردن وسایلی که به سرعت، راه رفتن او در هنگام شب را مشخص کنند، متمرکز کنید. از کودکان بزرگ‌تر بخواهید که در این مورد، راه‌های مناسبی پیشنهاد دهند.

«هشدار دهنده‌هایی» ترتیب دهید

اگر هدف شما این است که وقتی کودک راه می‌رود، هم کودک و هم خودتان بیدار شوید به در اتاق کودک زنگ آویزان کنید یا این که در اتاق کودک چشم الکترونیکی نصب کنید، تا هنگامی که کودک بلند می‌شود و شروع به قدم زدن می‌کند، زنگ به صدا درآید.

راه بیرون رفتن را مسدود کنید

نوجوان سیزده ساله‌ای را می‌شناختیم که یکبار هنگامی که خواب بود با لباس زیر از منزل بیرون آمده بود. او چنان از این کار نگران و پریشان شده بود که فرداد یک کلاه کاسکت، یک صندلی و یک سطل آشغال را پشت در اتاقش گذاشته بود تا اگر مجددا از اتاق بیرون رفت، سروصدای تولید شده او را از خواب بیدار کند. خوشبختانه، این کار موثر واقع شد.

در مورد کودکان کوچک‌تر، قفل را قدری بالاتر از حد معمول نصب کنید تا دست کودک نتواند به راحتی به آن برسد. یا این که فنر یا کشی به در نصب کنید که کودک در اتاق محبوس نشود، ولی مجبور شود برای ترک اتاق کمی تلاش کند. بدین ترتیب، کودک مطمئنا هنگامی که تلاش می‌کند از اتاق بیرون بیاید، از خواب بیدار می‌شود و در عین حال، در هنگام خطر نیز می‌تواند از اتاق بیرون بیاید. توجه کنید که هرگز در را روی کودک قفل نکنید.

پیشنهاد درمان بی خوابی کودک

روش‌های کسب آرامش را با تصور راه نرفتن همراه کنید. این روش را در جریان یک وضعیت آرام قبل از خواب (روز یا شب) تمرین کنید. هنگامی که کودک کاملا آرام گرفته است، از او بخواهید که تصور کند در رختخواب نشسته است و می‌خواهد شروع به خوابگردی کند، ولی درست زمانی که از جا بلند می‌شود، از خواب برمی‌خیزد. یا او را وادارید که تصور کند گرفتن دستگیره در باعث بیدار شدن او می‌شود.

ابتدا صحنه را برای او شرح دهید و سپس از او بخواهید که صحنه را خودش تصور کند. او را وادارید که تصور کند چه احساس شادی و غروری به او دست می‌دهد و حتما موفقیت او را تحسین کنید. به خاطر داشته باشید با این کار حتی می‌توانید حس اعتماد به نفس را در او ایجاد کنید؛ اعتماد به نفسی که در آینده‌ای نزدیک خیلی برایش مفید است.

در مورد بعضی از کودکان، تصور منفی بهتر عمل می‌کند. برای مثال، کودک را وادارید که تصور کند در خواب از رختخوابش بیرون آمده است و در حال پرت شدن از پله‌هاست و در این حال به خودش می‌گوید: «بایست! بایست! به رختخواب برگرد!»

تا حد امکان این صحنه را واقعی و ترسناک مجسم کنید. سپس از کودک بخواهید که صحنه را با تصور ذهنی خودش که سالم و آرام در رختخواب خوابیده است کامل کند.

کاهش دفعات خوابگردی کودک را تحسین کنید و به او جایزه بدهید

کاری کنید که کودک بداند وقتی دفعات خوابگردی او کمتر می‌شود، شما خوشحال می‌شوبید: «جو، خوشحالم که این هفته فقط یکبار در خواب راه رفتی. خیلی خوبه! تو بالاخره جایزه‌رو بردی.» همچنین می‌توانید از جوایز و جداول «رسمی‌تر» استفاده کنید. اگر چنین کاری می‌کنید، به کودک، هم برای راه نرفتن و هم برای بیدار شدن در هنگام راه رفتنِ شبانه، نمره بدهید.

از دارو استفاده کنید

اگر کودک شما همیشه در خواب راه می‌رود با پزشک متخصص اطفال مشورت کنید. گاهی، دارو می‌تواند الگوی خواب کودک را تغییر دهد.

کودکانی که در خواب حرف می‌زنند

بیشتر کودکان گاهی در خواب حرف می‌زنند. این مسأله، زمانی به صورت مشکل مطرح می‌شود که باعث بیداری اعضای خانواده شود. با این حال، اگر شما آن را مشکل تلقی می‌کنید، می‌توانید راه حل‌های زیر را امتحان کنید:

آن را نادیده بگیرید

در بیشتر موارد هرچه به حرف زدن کودک کمتر توجه کنید، احتمال این که زودتر خاتمه پیدا کند بیشتر می‌شود. به صدا توجه نکنید و روز بعد اصلا اسمی از آن نبرید.

اگر حرف زدن کودک باعث ناراحتی افراد می‌شود، می‌توانید اتاق آنها را جدا کنید و یا این که در را ببندید.

اگر به نظر می‌رسد که حرف زدن کودک در هنگام خواب در اثر هیجان بیش از حد است، سعی کنید، بازی‌های سنگین یا کتک‌کاری را قبل از خواب قدغن کنید. برنامه‌های تلویزیون را کنترل کنید تا کودک در اثر تماشای برنامه‌های آن بیش از حد تحریک نشود. بعد از یک روز پر حادثه، از روش‌های کسب آرامش استفاده کنید تا او را قبل از خواب آرام کنید.

گاهی کودک به این دلیل در هنگام خواب حرف می‌زند که مضطرب یا نگران است. سعی کنید که به حرف‌هایی که او می‌زند، خوب گوش کنید و به‌طور اتفاقی فردای آن شب شروع به گفتگو در مورد آن موضوع کنید.

کودکانی که دچار وحشت‌های شبانه می‌شوند

کابوس با وحشت‌های شبانه تفاوت دارد. برخلاف کابوس، وحشت‌های شبانه، رویاهای ترسناک و یا خواب دیدن نیست. بلکه تصور می‌شود که این حالت نمایانگر عدم تکامل الگوی خواب است؛ که در آن، کودک در انتقال از مرحله خواب عمیق به خواب سطحی مشکل دارد. گاه کودکی که دچار وحشت‌های شبانه می‌شود، ممکن است آن را به یاد نیاورد. این حالت می‌تئاند برای والدین آنها بسیار ترس‌آور باشد.

در چنین حالتی کودکان جیغ می‌زنند یا هق‌هق می‌کنند و به این سو و آن سو می‌روند، در خانه شروع به دویدن می‌کنند، دیگران را صدا می‌زنند و در این حال، چشم‌هایشان بدون این که جایی را ببیند باز و گشاد است و گوش‌های آنها واضحا حرف‌های آرام‌بخش شما را نمی‌شنود.

شما در جریان یک وحشت شبانه نمی‌توانید کار زیادی انجام دهید. تنها باید در مقابل آن صبور باشید و به یاد داشته باشید که این حالت در اثر فشارهای روحی ایجاد نمی‌شود و هیچ اثر پایداری روی کودک نخواهد داشت.

کودک را آرام کنید

کودک را نگاه داردی او را آرام کنید و صورتش را یک هوله سرد بشویید. با این کار احساس می‌کنید که کار مفیدی برای کودک انجام می‌دهید. رفته رفته حالت خیره و بهت زده چشمان کودک از بین می‌رود و کودک شروع به بازگشت به دنیای واقعی و توجه به این که در اطراف او چه می‌گذرد می‌کند.

برنامه خواب را منظم کنید

برای این که به کودک کمک کنید که الگوی خواب بهتری داشته باشد، اطمینان حاصل کنید که او یک برنامه منظم خواب دارد و به اندازه کافی استراحت می‌کند.

با این که وحشت‌های شبانه معمولا اهمیت چندانی ندارند، احتمال کمی وجود دارد که ناشی از اختلالات عصبی باشند. برای این که این احتمال رد شود این حالات (وحشت‌های شبانه) و همچنین کابوس‌ها بسیار آزار دهنده را با پزشک خود در میان بگذارید. به علاوه، اگر دفعات این حالات زیاد باشد، ممکن است پزشک تصمیم بگیرد نوعی دارو (که به دقت تنظیم می‌شود) تجویز کند.

منبع: کودک و نوجوان

---

صفحه اصلی سایت مرکز مشاوره